Na mijn terugkomst uit de Filippijnen is het zaak geweest om de pijn te verdragen. Ik had de indruk dat prof Luyten niet veel voor mij meer kon doen. Je gaat erheen, zegt : "Best drie keer per week gaan zwemmen", de rekening en klaar. Kijk, aan zoiets heb ik niets. Ik kom hier gewoon OMDAT IK NIET MEER IN STAAT BEN om te gaan zwemmen, fietsen, door te werken...
Dokter Lambrecht was ook ontgocheld in deze manier van werken en nu ben ik in behandeling bij prof De Vulder in Gent, UZ K12. Momenteel neem ik terug ontstekingsremmers, pijnstillers, maagtabletten en slaappillen omdat ik het anders niet meer aankan. Ik heb constante pijnen en zie geen andere uitweg dan stilaan mijn activiteiten af te bouwen en toch te overwegen om te verhuizen naar warmere oorden. Indien ik hier niet in slaag zie ik het érg somber in.
Buiten de zuivere Fibrotoestanden en pijnen zijn er ook de nevenziekten die zich steeds zwaarder manifesteren, spastisch colon, schimmelinfecties, migraine, cvs, sarcoidose van de longen waardoor deze nog 44 % van de normale capaciteit halen... Geen fraai uitzicht dus. Ook dingen onthouden is er niet meer bij en ik merk dat ik van veel zaken angst begin te krijgen waar ik vroeger absoluut geen angst van had. De toekomst is duister, de tunnel lang, hopelijk is het licht aan het eind nabij.
Het is een tijd geleden dat ik hier nog iets schreef. Dit heeft veel te maken met het zwarte gat waar ik inviel na mijn terugkomst uit de Filippijnen. Ginds waren 85 % van mijn klachten verdwenen. nauwelijks terug en ze waren er weer.
Ideaal zou zijn om ginder de winters door te brengen of althans minstens de drie koudste maanden. Probleem is dat je loopbaanonderbreking moet nemen en de kosten via een reisbureau onbetaalbaar. Nochthans zijn de vulkanische wateren, de warmwaterbronnen en het klimaat een weldaad voor onze ziekte. Het moet ook niet veel kosten als je het zelf organiseerd. Mij kost het voor 5 personen zo'n25 per dag per persoon voor hotel, thermische baden, massages etc... Een maaltijd kost tussen 1 en 5 , drank inclusief!!! Je moet natuurlijk je weg weten én ik zou het zeker zien zitten om andere mensen met dezelfde of gelijkaardige aandoening mee te begeleiden ginder ter plaatse. Ik ken de mensen die vervoer aanbieden, de betaalbare en goede accomodaties, places to be enz...
Het is spijtig dat velen de Filippijnen louter zien als een vakantieoord voor sekstoerisme, wat al lang het geval niet meer is en niet de mogelijkheden van de archipel gebruiken. Het is ook een veilige bestemming. De slechte signalen die je hier hoort hebben enkel betrekking op het eiland Mindanao, wat op 2 uur vliegen ligt van de regio waar ik steeds verblijf.
Wie ooit geinteresseerd mocht zijn om ginds samen met mij een B&B met behandeling op te zetten mag mij steeds contacteren, ik werk graag mee
Ik zie vele mensen die mijn blog bezoeken, reakties zijn dus steeds van harte welkom!
Leven en Werken met Fibromyalgie
