Vandaag heb ik écht afgezien. Het kloteweer speelt mij enorm parten. Mijn maag blijft keren, mijn slokdarm brand, ondanks rennie en gaviscom, de pijn in mijn gewrichten en spieren blijft ondanks Feldène en Zaldiar en slapen lukt ook al niet ondanks Lormazetapam...
Ik hoop dat het weer omslaat en de pijnen weer draagbaar worden. Elke dag in dit kloteland is een dag té veel want te veel is trop en trop is teveel. De combinatie van dit alles met stress en extreme vergeetachtigheid en de onmogelijkheid nog iets in mijn hoofd te prenten is aberant. Misschien klink ik heel negatief, maar op die manier hoeft het voor mij echt niet. Niemand verdient het om elke dag extreme pijnen te hebben en op bepaalde dagen zoals vandaag wordt het mij ...
Goed, proberen te positiveren zeker. We zullen dat trachten te doen en ons bedje opzoeken, rust brengt misschien raad als we maar wat kunnen rusten of slapen. Allemaal nog een fijne dag toegewenst!
Deze week heb ik met mijn gezin al de ganse week overleg gepleegd over emigreren naar de Filippijnen. Wellicht komt het ervan en gaan we ons in 2011 vestigen in meer tropische gebieden. Wat mij betreft zal het in eerste instantie parttime zijn. De volledige winter verblijf ik ginds terwijl ik in de zomermaanden nog naar België kom om te werken. Het is ook een kwestie om de sociale zekerheid niet helemaal weg te gooien.
Eigenlijk iets wat ik de Belgische staat verwijten kan, niet ? Je werkt en draagt meer dan 30 jaar bij aan de sociale zekerheid. Als je het land zes maand en één dag verlaat ben je zowel je kindergeld als je sociale zekerheid kwijt. Mensen uit andere landen die hier toekomen en mogen blijven, ongeacht van waar ze komen, krijgen onmiddellijk alles op een presenteerblaadje. Een vervangingsinkomen, sociale zekerheid, kindergeld etc... Soms vraag ik mij af wie hier wordt gediscrimineerd en kom dan steeds bij de "autochtoon" uit op dit gebied. Uiteraard zijn er ook velen die hier komen en onmiddellijk op zoek gaan naar werk én ook effictief werken, voor die mensen heb ik uiteraard wel veel respect. Je moet het maar doen, je land om welke reden dan ook verlaten, en je familie en een stuk van je cultuur achterlaten. Voor mij zal dit niet anders zijn, maar het lijkt mij de enige manier om nog een aantal jaar van het leven te profiteren.
Alles eerst nagaan en zien wat we kunnen doen om ook het financiële plaatje te doen kloppen...
Vannacht kon ik, als naar gewoonte, heel moeilijk wat slapen. Deze morgen even buiten geweest om de kinderen af te zetten om de trein te nemen naar school. Brrrr, wat ben ik BLIJ dat de aaarde wat is opgewarmd want het was in mijn wagen -7° Celsius, stel je voor mocht er geen opwarming zijn, dan was het waarschijnlijk nog kouder geweest
Alle gekheid op een klein stokje, het is écht berekoud. Voel ook dat ikzelf een verkoudheid aan het krijgen ben en zal mij dus moeten warm houden. Momenteel zit ik iets meer dan 1 maand thuis, maar morgen moet ik gaan werken. Het wordt zéér zwaar, een werkdag van 12 uur kruipt niet in je koude kleren. Gelukkig geen fysiek zwaar werk, wel psychologisch, ik werk bij de hulpdiensten te Brussel.
Gisteren is ook een vriend en collega die voor de radio werkt van zijn ladder gevallen, vlak op zijn kin. Een pijnlijk voorval en ook hij heeft problemen. De man zit met diabetisch. Het lijkt wel of in België de mensen die ziek zijn soms meer moed putten om door te gaan terwijl ik in mijn omgeving jongere mensen zie rondhummelen die weinig of niet werken en toch ook zo geld in het laadje krijgen. Misschien is het een slechte perceptie van mij en ik wil zeker niet veralgemenen, toch heb ik de indruk dat de babyboomers actiever zijn dan de huidige twintigergeneratie...
Leven en Werken met Fibromyalgie
