Op drie dagen tijd (17,18 en 19 december 2008) mocht de heer Ghislain Londers driemaal schieten op de regering Leterme. Nadat de prooi een eerste maal aangeschoten was via een mondelinge verklaring " het kabinet Leterme wekte de betreuringswaardige indruk de rechtsgang te beïnvloeden over de uitverkoop van Fortis" mocht hij op 19 december de doodsteek geven in een brief waarin hij duidelijk schrijft dat er geen juridisch bewijs is van een poging tot belemmering van de rechtsgang, maar ongetwijfeld belangrijke aanwijzingen in die zin. Met alle respect voor de hoogste magistraat en het hoogste rechtscollege maar zou de voorzitter van het Hof van Cassatie in zo'n delicate zaak niet beter zwijgen tot hij wel over bewijzen beschikt ? En dan rijst de vraag waarom deze uitspraken, waarom deze brieven op dit ogenblik, zeker als de man moest weten dat hij hiermee het doodvonnis van de regering tekende waarmee ik wil zeggen dat er hier weliswaar geen juridisch bewijs is voor een duidelijke inmenging in en sturing door de rechterlijke macht van de wetgevende macht maar toch een belangrijke aanwijzing in die zin. Een parlementaire onderzoekscommissie zal moeten proberen duidelijkheid in deze zaak te brengen maar zal ze dat kunnen zonder materieel bewijs. Het is en zal blijven een spelletje van kat en muis, van woord tegen woord waarin twee cruciale vragen moeten worden opgelost. 1. Wat heeft Jan De Groof, echtgenoot van rechter Schurmans, gezegd tegen kabinetschef D'Hondt van Yves Leterme.? Iedereen neemt in deze blijkbaar klakkeloos aan, zonder enig materieel bewijs aan wat de heer Londers in zijn rapport schrijft. Laten we even veronderstellen dat Jan De Groof - zoals hijzelf beweert - aan Hans D'hondt alleen maar zijn beklag gedaan heeft over de bijna onmenselijke druk - met haast fysieke bedreigingen, haar directe chef Delvoie die de polioie laat langs komen om haar te zeggen dat ze moet terugbellen, de voorzitter van de 18de kamer van het Brusselse hof van beroep die persoonlijk aan huis bij de zieke magistrate komt om haar te dwingen te tekenen - die vanuit de magistratuur werd uitgeoefend, dan is er niets onwettelijks gebeurd. Stel dat hij wel gerept heeft over een dramatische wending in het Fortisdossier en dat D'Hondt dit niet onmiddellijk gemeld heeft aan Cassatie dan heeft Londers, die toch omschreven wordt als iemand die niet met zich laat sollen, een uitstekende gelegenheid om de puntjes op de i te zetten en de politiek in discrediet te brengen. 2. Wat heeft Vandeurzen de procureur-generaal opgedragen? Zelf blijft de minister, van wie vriend en vijand getuigt dat hij een zeer integer man is, bij zijn bewering dat hij geruchten opving dat er iets mis liep bij rechtbank en het vonnis i.v.m. de Fortisdeal en dat hij daarom de procureur-generaal opdracht gaf uit te zoeken wat er aan de hand was. Nergens in het rapport van Londers staat dat dit onwettelijk is, wel dat het het hoogst uitzonderlijk en nog nooit voorgekomen was. en juist daar wringt weer het schoentje. blijkbaar was de magistratuur gewoon van te werken met een minister van justitie die zich niet inliet met de gang van zaken in hun gesloten kring en vond ze het tijd om ook hier de puntjes op de i te zetten en de minister te laten voelen wat zijn plaats is en wie de lakens uitdeelt. Weliswaar een scenario zonder harde bewijzen, maar de feiten en vermoedens laten toe deze affaire ook in die zin te interpreteren.
