Het was eigenlijk voorspelbaar. Het oosten van Kongo staat weer maar eens in vuur en vlam. En weer kunnen we uren discussiëren over de vraag :wie gaat in de fout? Wie heeft gelijk? Het feit blijft dat opnieuw de man in de straat, de eenvoudige dorpeling, die alles moet achterlaten, het slachtoffer is. En even vaststaand en schandalig en schrijnend is het feit dat blijkbaar niemand in staat is iets fundamenteel aan deze situatie te doen. Telkens opnieuw moet je vaststellen dat de internationale gemeenschap op het ogenblik dat de brand oplaait, brandweerman komt spelen en er meestal in slaagt de vlammen te doven, maar dan het vuur laat smeulen zonder ook maar iets aan de oorzaken te doen. Zolang de politieke klasse van het land - alhoewel via democratische, vrije verkiezingen verkozen - er niet in slaagt haar eerste opdracht te vervullen, nl. er zijn ten dienste van de bevolking, zal er altijd wel iemand opstaan, die onder het mom van in het belang van de bevolking te ageren, in opstand komt tegen het wettelijk gezag. Zolang corrupte politici meer belang hechten aan een eigen machtspositie met de daaraan verbonden graaicultuur, is er weinig hoop voor Kongo. Zolang de enorme winsten van de grondstoffen uit een van de rijkste regio's in de wereld verdwijnen in de zakken van de heersende klasse, terwijl de elementaire infrastructuur,nl. een behoorlijk wegennet ontbreekt, waardoor een vrachtwagen 6 weken moet doen om 600km te overbruggen, zolang zal de onrust in het gebied aanhouden. Zolang het geld van de staat blijft verdwijnen naar buitenlandse rekeningen, ,villa's en kastelen en niet gaat naar de noodzakelijke soldij voor de soldaten, zal het Kongolese leger machteloos blijven; zolang zal het blijven weigeren te vechten en zal het plunderen en roven om toch maar iets aan inkomsten te hebben. Hoe is het anders te verklaren dat een leger met een potentieel van 8 500 000 manschappen er niet in slaagt een legertje van 5 000 rebellen te verslaan. Zolang het geld van landsverdediging verdwijnt in de zakken van hogere officieren i. p.v. naar de opleiding en de betaling van militairen zal het leger er nooit in slagen vrede af te dwingen. 48 jaar reeds is Kongo onafhankelijk; 48 jaar lang is Kongo al verstoken gebleven van een politieke leider die zijn volk echt op de eerste plaats zet; 48 jaar al is er geen vooruitgang geboekt en is er tijd verloren in Kongo. De verantwoordelijkheid van België voor het gebrek aan politieke leiders bij de onafhankelijkheid was groot ; de verantwoordelijkheid van de internationale gemeenschap voor het gebrek aan politieke leiders nu is enorm. Met vereende krachten kunnen de VS, China, Rusland en de EU de Kagame's , de Kabila's en de Nkunda's van deze tijd onder druk zetten, aan banden leggen. Zolang echter zij hun economische belangen belangrijker vinden als de Kongolese bevolking staat Kongo een sombere toekomst te wachten.
