Om niemand op het verkeerde been te zetten, of te laten raden naar het hoe en waarom
We zijn collegas van elkaar. Beetje bij beetje leerden we elkaar beter kennen.
Op het werk zagen we elkaar elke dag, al was het maar een vijftal minuutjes daags.
Tot ik plots tot het besef kwam dat ik constant met haar in mijn gedachten zat.
Telkens ik aan haar dacht kreeg ik een warm zalig gevoel, een gevoel die ik nog gekend had vele jaren geleden.
Verliefdheid noemde het.
Mijn eerste gedachte was en wat nu ?, dat gaat wel terug over maakte ik mezelf wijs.
Het enige dat over ging was de zomer in de herfst.
Op facebook waren we al geruime tijd vrienden.
Op een vrijdag avond in oktober 2011 was ze on-line.
Zonder aanleiding zei ik dat ik verliefd was op haar. Oef het was eruit.
Hoe ze op dat moment reageerde achter haar pc , daar heb ik het raden na.
Al snel kwam het antwoord dat zij niet dezelfde gevoelens had voor mij.
Maar daar had ik me aan verwacht, enigszins hopend dat ik het mis ging hebben.
Er veranderde niets tussen ons, integendeel we werden close.
Echte vrienden die alles met elkaar deelden .
Haar huwelijk was ook ten dode opgeschreven, ,en als ze het kwaad
had zond ze af en toe een sms, die ik dan beantwoorde en haar enigszins
probeerde op te beuren.
Tot begin 2012 mijn vrouw achterdochtig werd, blijkbaar kon ik mijn liefde voor haar niet volledig verborgen houden.
Ze begon alles te controleren, gsm facturen enz.
Tot ze alle onbekende telefoon nrs begon te bellen, met hulp van een buurvrouw weliswaar.
En inderdaad, ze werd gebeld en nam op .sanderendaags barste de bom thuis.
Om een lang verhaal kort te maken, blijkbaar was ons huwelijk een reus op lemen voeten.
Het begin van het einde was in de maak.
Ze betichte me van overspel, en nam een advocaat onder de arm.
Ik werd door het slijk gesleurd bij vrienden en kennissen.
Mijn enige misdaad was dat ik verliefd was op een ander.Een ander waar ik meer en meer ging van houden.
Goed wetende welke gevolgen dit allemaal kon hebben.
En hoe reageerde de dief van mijn hart?
Hoewel haar hart niet voor mij klopte, bleven we heel close.
We spraken zelfs af om elkaar te ontmoeten buiten het werk, daar zaten we dan op een bankje in de zon.
Veel gepraat hebben we, en ik moest me inhouden om haar niet in mijn armen te nemen.
Haar in mijn nabijheid hebben was op dat moment voldoende, een zen moment.
Soms begreep ze het waarschijnlijk zelf niet, hoe ik zo mijn leven overhoop gooide, enkel en alleen voor haar.
Thuis bleef de definitieve breuk uit, alhoewel ik er achter verlangde.(dat is een ander verhaal)
Anno 2013 is de situatie ongewijzigd
.
Ik ben nog steeds een aanbidder, en zie haar nog steeds doodgraag.
 "Very Happy"){kind=icon}
