Na 5 weken van totale nietsdoenerij vandaag terug aan de slag. Laatste dagen waren er teveel aan, volgend jaar mijn verlof inkorten met een weekje......we zullen nog zien. Want wat brengt volgend jaar......? Straks zie ik haar terug.... Een glimlach verschijnt op mijn mond wanneer ik aan haar denk. Can't wait......
Het voorbije weekend was er enen van saaiheid, spanningen en denken. Denken wat ik verder wil met mij leven. Blijven voor het comfort, of teug mijn eigen geluk zoeken. Wat ben je met een comfortabel leventje als je van binnen leeg bent, en verlangt naar liefde... Een emotionele zombie zijn staat nu ook niet in mijn persoonlijke top 3 Nog veel denkwerk voor de boeg.
