Alle hoop is weeral verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik zou ondertussen toch beter moeten weten,maar ja. De nasleep van de echtelijke ruzies hebben diepe sporen nagelaten bij mij. De klok van mijn huwelijk stond op 2 minuten voor twaalf. Ik ging de klok doordraaien, zodat het einde een feit was. Maar een plotse ommedraai bij mijn vrouw heeft daar anders over beslist. Moedeloos ben ik er van. Het enige wat me nog enige moed heeft is mijn liefde voor haar. Nog steeds ben ik smoorverliefd op haar. Ik beland nog liever in de goot , dan mijn gevoelens voor haar te moeten verliezen. Nog nooit iemand zo graag gezien in mijn leven.