Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
29-07-2013
33e Everbeekse Wandeltocht
29/07/13 De 33e Everbeekse Wandeltochten waren terug een groot succes. 2002 wandelfanaten zijn terug naar Everbeek afgezakt. Het weer was ideaal om te genieten van onze prachtige streek, de weergoden hadden ons een mooie wandeldag beloofd en hebben woord gehouden. Vrijdag tijdens de opbouw werden we verrast door een heus onweer met stormwind, maar gelukkig zonder veel schade, voor ons althans, zaterdag eindigde met een zelfde scenario. Iedereen die bij de opbouw betrokken was heeft waarschijnlijk heel de nacht geen oog dicht gedaan. Zondag morgen was iedereen op post, maar gelukkig was er geen schade, en kondigde de ochtend zich schitterend aan. Het werdt een mooie wandeldag , niet te warm, af en toe een wolkje en de zon, 25°, wat verlangt een wandelaar meer! Lof over ons parcours, alom. De parcoursbouwer werd meermaals bejubbeld. Dit maal geen wandelfoto's in dit artikel, alles draait hier om de start- en aankomst plaats, de mensen die er voor zorgden dat iedereen op zijn knip bediend werd. Hier volgt een algemene indruk.
Zondag 05:30 uur, alles wacht en is klaar voor de opkomst.
Wat kan een broodje op een vroege morgen smaken, nietwaar Stephanie.
Inschrijven bij bekende gezichten, Andréa en Monique. De eerste hebben zich klaar gemaakt en vertrekken.
Broodjes smeren in de keuken, alles dagvers.
Effe de gekozen route inprenten.
Een paar sfeerbeelden van de afdeling "buikje vullen na een ferme mars!".
De meiden van het pannenkoeken huisje, dat was een vrolijke bende. Wij van daar rechtover, de inschrijving en eindafstempeling afdeling, werden op de knip bediend met een lekkere pannenkoek.
Opgelet, hier wordt alles klaar gemaakt om de dorstigen te laven.
Wie lust er geen lekkere "Geraardsbergse mattentaart?.
Chris, houdt alles netjes bij.
Die waren niet echt benieuwd, ze groeten ons gewoon van over het muurtje, een vriendelijk stel gelukkige wandelaars.
Een info stand van de "Brakelhoen" club.
Lekker fruit voor onderweg kon men hier opslaan.
Bij Heidi kon men terecht voor allelei Aloë Vera producten.
Lekkere ribbetjes en niet te versmaden worsten van ons bakteam.
Aanschuiven!!
Is dat niet een prachtige locatie?
Iedereen gelukkig.
En voldaan, een lekkere pint kan lekker smaken op zo een prachtige locatie.
De leden van "Joggingclub Brakel"
Op deze plaats kon mijn zijn geld omwisselen in kleurrijke jetons.
Paul op zoek naar een mogelijk mankement, zorgde dat alles perfect ronddraaide.
Alles netjes afgeruimd, Olga?
Ja , ja, je zult maar een gelukkige man wezen. Met veel genot werd er hier voor de foto geposeerd.
Leuke bende binnenin.
Marcel, blef ne kjer op ouwe stoel zette, ek goa ne kjer e potret van hou trekken. Ge moe nie schauw zen, hie zal gjel zeker goe gelekt zen! Dat is dan een vleugje echt Ieverbeks! Marcel, blijf eens op uw stoel zitten, ik ga eens een foto van u nemen. U moet niet bang zijn, hij zal heel zeker (waarschijnlijk) goed gelukt zijn! En in het Nederlands.
Afstempelen, bij Annie en Claude.
Jean Pierre en Willy de duiveltjes doet al.
Onze burgervader en andere heel bekende Brakelaars (schepenen, gemeenteraadsleden, vertegenwoordigers van Toerisme Brakel) poseren met de prijswinnaars.
Een reportage van Jean - Pierre Declerck, over zijn indrukken tijdens de eerste Vlaanders Mooiste wandeltocht. Lees hieronder zijn wandel ervaring, Jean- Pierre is kennelijk diep onder de indruk van deze mooie wandeling.
Wandelclub Everbeekse
Wandeltochten vult dit jaar een gat in de wandelmarkt op. Ter gelegenheid van
100 jaar Ronde van Vlaanderen hebben zij een parkoers rond Brakel uitgetekend
dat de naam 1ste Vlaanderens Mooiste Wandeltocht meekrijgt. Bij de
start in de ruime sporthal van de Sint-Augustinusschool is het ondanks het
vroege uur al één en al chaos door horden aanrukkende wandelaars. Van heinde en
verre komen ze naar hier afgezakt, je hoort nogal wat Hollands, maar ook heel
wat Limburgers en zelfs Luxemburgers willen deze unieke wandeltocht in en rond
de parel van de Vlaamse Ardennen voor geen goud missen. Chris en Anny zijn al
vlijtig aan het tellen, Edmonda zorgt voor een vroege koffie, inschrijven en op
weg voor een wandeling van 26,9
km.
Achter de school wordt een
woonwijk doorlopen, een wei door tot de knieën in het hoge gras, een paadje
tussen wat haagbeuk achter het kerkhof door. Kort wat straat in en uit en bij
een kapel sta je opeens aan de voet van de Valkenberg. Het loopt stevig op,
voorbij café Venus waar het terrasje ieder jaar veel te klein is om de vele
kijkers bij de Ronde van Vlaanderen een plaatsje te bezorgen. Boven een felle
duik, een smal panoramawegje in dat boven een cuvette doorloopt. Het gordijn
over de prachtige natuur van de Vlaamse Ardennen opent zich. Ver aan de einder
op een heuveltje Sint-Maria-Oudenhove, de bosjes boven op de Berendries die er
straks zit aan te komen, in de berm zeldzame blauwe dovenetel. Terug omhoog,
slieren bergaf het Dompelsbos in dichtbij Elst waar het genieten is van het
jonge lentegroen van statige beuken. Op een éénmanspaadje met een gleuf
middenin en waar een bronnetje kort voor wat prut zorgt wordt de pinguïnpas
ingezet om boven op de Boekendries te komen. We stappen van valleitje naar
valleitje steeds op en af, slaan een oogje op een redelijk grote wijngaard waar
straks Château de Crau geoogst zal worden en opeens is daar een spitse kerktoren.
In een diepe vallei ligt het bekoorlijke Michelbeke. Wij lopen het dorp in tot
de Sint-Michaëlshoeve, mijn boter en kaasboer, de beste mijlen in het ronde.
Ernaast de kerk, waar wij voor het portaal een steegje inslaan dat ons voor de
hotelschool afzet, even naar rechts en achter de hoek, de sportzaal voor een
eerste controle na 6,7 km.
De langste afstand maakt hier
een lokale lus van 7,3 km.
Wij doen even keirekewere , lopen tot aan de voet van de Berendries, maar
gaan eerst het wandelpad langs het riviertje de Zwalm afdraven tot midden de
natuur een tentje voor een eerste leuk intermezzo zorgt. Een niet alledaags
aperitief wordt hier aangeboden. Vlug komt het natuurgebied van de Zwalmvallei
er nu aan. Drassige wegeltjes tussen moerasbosjes, verrassende paadjes midden
lentebloeiers, houtwallen en braamstruwelen, maar gaandeweg begint het opeens
op te lopen, steeds steiler op de flanken van de Berendries. Immens mooie
vergezichten volgen elkaar op, diep onder ons het prachtige dorpszicht op Michelbeke
midden een gordel van smaragd, op de tegenoverliggende heuvelrug baadt Elst in
de zon. Het gaat nu steeds hoger en hoger, daveren een slibberkasseitje af,
slieren op en af tussen de bontgekleurde weiden tot wij opeens op de top van de
heuvel uitkomen. Brakel ligt heel diep in de vallei binnen handbereik, maar wij
gaan nog niet naar huis. Vanaf hier kan je jezelf laten gaan en genieten,
zakken tot terug bij de Zwalm en dan terug op naar de sportzaal waar Patrick en
Linda juist aan de lus beginnen. Of t schoon is? Zal nog niet zeker!
Achter de sporthal wordt nu
gekozen voor het wandel en fietspad dat tussen de weiden en een brede meanders
trekkende Zwalm doorloopt. Bij de Sint-Franciscusschool heel even de drukke weg
naar Zottegem, maar dan slaan wij de dreef in die ons recht op het kasteel
Lilare afstuurt. Wij lopen het kasteeldomein hele maal rond en klauteren dan op
een graspad de Zwalmvallei uit. Boven zorgt Brouwerij Roman voor een welgekomen
Adriaan Brouwer. Bij een overjaarse mooi gerestaureerde truck is het heerlijk
verpozen midden een prachtig natuurkader. Er terug vandoor. Sommigen hebben
blijkbaar te veel van het geestrijke vocht geproefd want velen moeten
teruggefloten worden om het pad in te slaan dat ons hoog de kouters in stuurt. Even
lager en dan omhoog het Vossenhol op. Midden een weelderige natuur wordt
gedaald, een streepje asfalt langs stokoude wilgen en dan het Kloosterbos
binnen. Het onderste gedeelte is bronnetjesgebied zodat we ons een weg moeten
banen tussen het struikgewas. Hoger gaat het tussen dichte braamstruwelen waar
het blauwe slangenkruid welig bloeit, verder heerlijke stukken bosparkoers. Eens
tussen het jonge lentegroen uit staan wij boven op de Elverenberg. Op stoffige
veldwegjes lopen wij achter Sint-Maria Oudenhove door, door de kouters van het
Heiveld om verder de weg naar Ninove te dwarsen. Trage asfaltwegjes en
veldpaden brengen ons tot bij de Toepkapel boven op de Kapelberg.
Rond de kapel bevinden zich de
zeven staties van de ommegang Jozefs Smart en Vreugde. De kerk werd door
dorpelingen opgericht in 1924 als dank omdat het dorp was gespaard gebleven in
de oorlog. Wij dalen bezijden een akker en komen wat verder na 21,7 km. bij onze laatste
controle op het voetbalveld van FC Kruisstraat. De kantine binnenkomen is geen sinecure
en medewerkers komen hier handen te kort om iedereen van spijs en drank te
voorzien. Met tientallen zitten wandelaars hier te zonnen op het terrein.
Er rest 5,1 km. Er wordt een ommetje
gemaakt om de aanzwellende meute van aankomende wandelaars te ontwijken en dan
wordt via doorsteekjes en kerkwegels gedaald tot de ringweg rond Brakel die
gedwarst wordt. Het einde is nabij denk je dan. Niets is minder waar! Wij
draaien weg om de hellingen van Ten Bosse op te trekken. Hier plaatste Johan
Musseeuw in Vlaanderens Mooiste jaren geleden een verschroeiende demarrage, de
rest zag hem slechts aan de eindmeet terug. Boven blijven wij heel kort op het
plateau, dalen met een heerlijk vergezicht op Opbrakel midden de bloeiende kerselaars
en komen dan Brakel in. Even nog rond de vijvers en door het park van de
Rijdtmeersen, de straat af en wij lopen de koer van de school afgeladen vol met
zonnekloppers op, het einde van Vlaanderens Mooiste.
Een wandeltocht niet van super
maar van hyperlatieven. Heuvels à gogo, een weelderige natuur in haar mooiste
lentetooi, pittoreske dorpen, murmelende beekjes, nu en dan wat cultureel
erfgoed. Dit was niet Vlaanderens Mooiste maar s lands mooiste, een schot
recht in de roos. Bijna zeker de topwandeling van het jaar.
Een mooie foto van bestuurleden, Jean-Pierre, Patrick, Willy, Chris en Anny samen met vader Herman en zoon Alexander De Croo en José De Prez van de V.V.V. Toerisme- Brakel, www.toerisme-brakel.be.
De foto is toegestuurd door: Glorieux Liban van wandelclub, LES CHATONS uit Ronse
Bronnen: Jean - Pierre Declerck en Chris. Foto: Glorieux Liban
Patrick Vanderstukken, die +- 5 jaar naar de wisselbekertocht van Everbeek komt, schreef zijn indrukken over Vlaanderens Mooiste.
Annieken,
Chris en het ganse Ieverbeekse wandelpeloton blazen vandaag de wandeltocht
vanuit Brakel nieuw leven in en daar willen we bij zijn. Trein en bus loodsen
ons feilloos naar de ruime startzaal, met een tiental zijn we vanaf
Brussel-Midi. In de zaal gonst het van de activiteit, we noteren kenners uit
Morstel, Assenede e.a.. Ook Etienne de facteur van Nukerke is present. Ik
vraag hem hoe het ermee gaat. Oep zn pitjes meniere antwoord hij met guitige
oogjes. De Ename smaakt hem nog altijd, dus dik in orde bedenk ik.
De
parkoersbouwer van Everbeek laat zich al snel gelden. We doorkruisen een witte
wijk tot bij een grasveld. Lopen er letterlijk dwars doorheen met een eerste
fraai uitzicht op de tegenover liggende heuvel als toemaatje. Er staat geen
zuchtje wind, de zon priemt warmte in onze ruggen. We gaan wat kerkwegels
lopen, volgen het Toeppad langs grachtjes. Waar de 12 km ons verlaat wacht het
echte werk. Als Flandriens zwoegen we ons de Valkenberg op. Lekker geniepig
deze eerste klim, met wat extra percentjes achter elke bocht. Gezwind nemen we
beiden de eerste Vlaamse col. Doen nog een extraatje tot Twaalfbunder en
genieten opnieuw van een magistraal groen vergezicht. Wielertoeristen kijken
ernstig, ook zij hebben net een stevige kuitenbijter achter de rug. Onze
parkoersmeester houdt van speels. Waar enigszins mogelijk duikt hij onverharde,
soms modderige kerkwegels in. We dalen over tarmacjes tot Elst en even later
Michelbeke. De eerste rustpost na 6,7 km is welkom. Ook hier een drukte van
belang, de helpers komen handen te kort. Everbeek scoort, zoveel is nu al
duidelijk.
Wij
vertrekken voor een lokale lus. Komen JP en Claire tegen, onze maat eindelijk
weer in betere doen en de overtollige kilootjes wegzwetend. Ook JPD heeft het
over een pittige, prachtige lus. We zijn er klaar voor ! Stappen aanvankelijk
langs de Zwalmbeek. Negeren het aangeboden aperitiefje en ploeteren een paar
keer door een modderstrookje. De eerste klim langs de flanken van de Berendries
is er eentje van kassei bedekt met uitspoelsel van veld & wei. Lekker
golvend is het parkoers vervolgens langs de Zottegemse Boterhoek. Tarmacjes en
pittige strookjes onverhard wisselen elkaar voortdurend af. We hebben blijkbaar
allebei onze beste klimmersbenen vandaag, laten menig wandelaar onze hielen
zien. Op het hoogste punt van de omgeving eindelijk een vlak, stoffig pad. We
nemen de tijd om rond te kijken over het Vlaamse land dat hier reikt tot het
Waalse La Houppe. De Berendries, die duiken wij naar beneden tot bij de
rustpost in Michelbeke. Bij het stationsgebouw en de sporthal zit menig
zoneklopper te genieten.
We gaan nu
het fietspad op langs de Zwalmbeek tot bij domein St-Fransciscus. Dan vindt de
parkoersmeester het welletjes, klimmen zullen we, over onverhard tot bij de
tapperij Roman. Waar een kleine vereniging groot kan in zijn ! Elke wandelaar
mag genieten van een gratis beker heerlijk zacht gerstenat. Zo kennen we die
van Everbeek ! We zetten onze weg verder richting Vossenhol, tarmacje dat we
even delen met motards. Zijn in St-Maria-Oudenhove en krijgen een fenomenaal
uitzicht over Brakel en omgeving cadeau. Draaien rond de vallei als wandelden
we hoog in een amfitheater. Mogen een bos in. Omzeilen een kletsnat strookje en
genieten van het bloementapijt dat overgaat van blauw naar wit, naar duizenden
anemoontjes. Wat is dit een prachtig stuk parkoers ! Bij Heyveld duiken we de
akkers in. Moeten de Brusselsesteenweg over en wandelen langs huisjes en
hoeves, hoog in de heuvels de 12
km tegemoet. Samen doorkruisen we een eenmans bospaadje
tot plots een pracht van een kerkje met bidweg, de knap gerestaureerde Toepkapel.
In gestrekte draf gaat het nu naar Vijverdal en de laatste rustpost. Het
voetbal kantientje kan de toevloed aan wandelaars niet slikken. De wachtrij
voor spijs en drank bedraagt er zeker vijftig meter. Wij posteren ons op enkele
afgezaagde bomen en strekken even de beentjes.
Hebben nog
een klein uurtje voor de boeg. Nog meer kerkwegels, onverhard of met asfalt
bekleed worden ons deel. Eentje noemt zelfs Dwars-door-Brakel. Dat doen we ook,
met een ruime boog rond het centrum lopen. Natuurlijk hoort daar een klim bij,
deze van Ten Bossche tot De Olifant. Nog steeds gezwind nemen we ook deze
laatste hindernis. Duiken een laatste keer de vallei in en stappen door de
Sint-Pieterswijk richting Rijdtmeersen. Vertedert vergaapt het ganse gild zich
aan de eerste wilde eend met uitgebreide kroost. Ukkepukjes nauwelijks uit het
ei maar al driftig paddelend. Nog een paar straten en ook wij kunnen van een
blonde Ename of twee genieten. Praten wat bij met een zichtbaar vermoeide maar
ook tevreden Chris.
Dan wacht
de bus richting Zottegem en een gezellige babbel met een koppel uit Buggenhout.
Op een zonnig terrasje bij het station bedenken we dat deze eersteling toch wel
sterk was, een prima generale repetitie voor de zomerse escapade in de
Everbeekse thuisbasis. We kijken er al naar uit !
Verschenen
op:www.beneluxwandelen.eu Met toestemming van: Patrick Vanderstukken. Bron: Chris Vancauwenberge.
Vlaanderens Mooiste Wandeltocht - Een eerste fotoimpressie
De eerste editie van Vlaanderens Mooiste Wandeltocht ofte De Ronde tevoet zit er op. Met 3514 deelnemers werd de inschrijving afgesloten, alhoewel vooral naar kwaliteit werd gestreefd in functie van de wandelaar. Voor een eerste maal is dat meer dan geslaagd. Proficiat, aan de mensen van de "Everbeekse Wandeltochten" en "VVV & Toerisme Brakel" en de vele vrijwillige medewerkers. Na afloop enkel tevreden wandelaars, dat konden we zelf vaststellen... Dit is een foto-indruk van de start- en aankomstplaats. Foto's van de wandeltocht zelf komen later.
De cijfers voor wie daar interesse voor heeft
De vlag van de Everbeekse Wandeltochten. Op jaarbasis organiseren ze drie wandelevenementen. Deze was een nieuw initiatief.
De verzorgde stand van V.V.V. & Toerisme Brakel. Dient o.a. om opgesteld te worden op 'toeristische' evenementen
De inschrijving. Deskundige uitleg van Andréa en Monique.
Aanschuiven!
Wandelaars vullen de nodige papieren voor de verzekering in.
Aan drankbonnetjes geen gebrek. Carla en Guy, effe in het ongewisse, op de gevoelige plaat gezet. En vergeet niet: de dorstigen laven is een van de werken van barmhartigheid.
Nagenieten in het zonnetje, hoort echt bij een wandelevenement
Hé! Alain en zijn crew.
Worstjes op mijn ...., zelf invullen, is van Ria Valk. Anja bakt ze lekker!!!
De promotieinstelling voor toeristisch Brakel (Toerisme Brakel vzw-hier de vlag met logo) lag mee aan de basis van dit nieuwe evenement...besprekingen daarover begonnen reeds begin vorig jaar...100 jaar Ronde van Vlaanderen was een perfecte kapstok om er een nieuw wandelevenement aan te koppelen ...enne de Everbeekse wandeltochten grepen deze kans met twee handen, zij hebben de know how in huis...Goed georganiseerde evenementen zijn o.a. een goede promotie voor een gemeente en-of stad...
Ja een lekker abdijbiertje moet de verloren calorieën opnieuw aanvullen
Gezellig nababbelen, anekdotes vertellen, dit is de echte wandelgeest...
Voor lekkere pannekoeken moest men bij Florinne en vriendin zijn.
Olga en Denis zorgden dat alles netjes bleef. Enne Olga torst hier een schenkbord van een bekend abdijbier uit de streek
Voor soep was men best bij Julien zijn bende zijn.
Na de drukte, effe stoom aflaten.
Die van de tap binnen in de zaal hadden het wel zeer druk.
Terrasjes weer. Gelukkig want niets is erger dan het druilerige, kille, grauwe weer in Belgenland...
Kris en vrouwtje hielden alle gegevens bij. Een huzarenwerkje.
En ja, Hugo soms sta je zelf eens op de gevoelige plaat. Hugo en de kids. Zijn blog 't Brakelt, zal ontgetwijfeld een geanimeerd verslag bevatten
Stilte voor de storm! Patrick is er klaar voor.
Voor een stempel in het boekje was je best bij de Roberto. Die heeft er in zijn hele leven - als o.a. internationaal truckchauffeur - zoveel nodig gehad, maar nu mocht hij zelf stempels zetten! Nu begrijpt hij waarom ambtenaren soms moeilijk doen om een stempeltje te zetten. Die stempel is voor de wandelaar nogal belangrijk...Enne zo hoorde hij de commentaren na afloop!
Dorstig weer, hé. Bekende Everbekenaren genieten na. Slot: proficiat voor de organisatoren en Brakel is een nieuw evenement rijker!
01/05/13 Traditioneel organiseren de Volkstuinen Brakel op 1 mei in de fabriekshallen van Incomex-Cerex hun jaarlijkse plantenbeurs. Hier onder een foto impressie van deze beurs. Mooi weer, veel volk meer moeten de organisatoren niet hebben. Het bestuur mag terugkijken op een geslaagde beurs.
Overzicht.
De meisjes van de catering.
Planten
Zelf gemaakte confituren en siropen
Cactusachtigen en vetplanten
Een gelukkige Frans Roman, drijvende kracht en voorzitter van de Volkstuinen Brakel
Mooi weer, zonnetje alom, weidse vergezichten, bloeiende fruitbomen en 3.514 gelukkige deelnemers. Dit was BRAKELS MOOISTE !!!
Een uitgebreid verslag volgt later deze week.
Eindelijk komt de datum van dit nieuwe evenement dichtbij...De Everbeekse wandeltochten willen dit nieuw wandelevenement in het centrum van Brakel vooral kwalitatief benaderen. Nadruk op mooie parcours op vooral onverharde wegen, leuke plekjes laten zien, en de hellingen van de Ronde eens te "voet" laten verkennen. Inderdaad 100 jaar R(onde)V(an)V(laanderen) is een perfecte aanleiding voor een nieuwe stap in de rijke geschiedenis van de Everbeekse club....En daarenboven streven naar een behoorlijke bevoorrading van de deelnemers...Een wandelevenement teruggebracht naar het essentiële: wandelen en niet de nadruk op een overbodig aantal nevenactiviteiten...Brakel, geprofileerd als o.a. wandelgemeente heeft behoefte aan een groot kwalitatief wandelevenement...de nadruk op aantallen deelnemers in hier niet aan de orde...Mede op vraag van Toerisme Brakel vzw heeft de Everbeekse club de handschoen opgenomen. Toerisme Brakel steunde vooral communicatieactiviteiten zodat dit nieuw evenement ruim bekend kon gemaakt worden door o.a. advertenties in geijkte media, wervend drukwerk enz. En nog hopen dat de zon van de partij is zodanig dat de Brakelse gelegenheidswandelaar opnieuw de wandelschoenen aanbindt..... Een nieuwe start dus om langzaam groter te worden....
21-04-13 De culturele erfgoeddag, op 21 april had dit jaar als thema" Stop de tijd", en aangezien er in het Brakelse een paar steengoede verzamelaars zitten, was het een koud kunstje om een hele verzameling van klokken, uurwerken, wekkers, polshorloges en andere tijdmeters bij elkaar te brengen. De culturele raad, G.H.K. Triverius en de openbare bibliotheek stonden in voor de organisatie. De tentoongestelde klokken en uurwerken waren van, André Van Den Haute, Fons Van Hove, Willy Van Schoorise, Emiel D'hose en Godijn Robert. André, Fons, Willy en Emiel stonden in voor de deskundige uitleg en de demonstraties. Er was heel veel belangstelling voor de mooie tentoongestelde uurwerken. Kortom, een geslaagde dag. Wist u dat we in het Brakelse ook bekende uurwerkmakers hadden? Petrus A. Hoebeke, geb. Opbrakel handelaar en horlogemaker, 1729-1788 Cyriel Gosseye, geb. Everbeek horlogemaker en torenuurwerken 1858- Simon De Ruyver, geb. Nederbrakel horloges en vooral staande klokken 1766-1843
Een oud trouwboekje uit de tijd dat Everbeek nog Wallonië was
Dit is het trouwboekje van mijn grootouders, ik vind het een zo mooi overgebleven document. Zonder meer familieerfgoed. Wat is interessant aan dit document? Wat opvalt, dit document is eentalig Frans, Everbeek maakte vroeger (tot 1962) deel uit van de provincie Hainaut (Henegouwen). In Everbeek sprak men Vlaams en Frans, iedereen kon zich uit noodzaak goed in het Frans uit de slag trekken, op school werd , vanaf het 3e studiejaar, iedere dag een uur Frans gegeven. Na het 6e leerjaar gingen degenen die verder wilden studeerden meestal in Flobecq (deze school was lange tijd een attractiepool voor vele Vlamingen) of Lessines naar de school. Voor de administratieve formaliteiten moest men naar Flobecq en/of Tournai (Doornik) gaan o.a. voor het gerecht, de notaris, de administratie enz. Ook op het gemeentehuis waren alle documenten eentalig Frans. Mijn grootouders zijn getrouwd op 7 mei 1918, in Everbeek, woonden gans hun leven in hetzelfde huis op de Hoogbos. Dit huisnummer is in de loop der jaren verscheidene keren aangepast. Uit het document leert men verder dat ze 3 kinderen hadden, allen geboren in Everbecq, dus thuis. Verder in dit document worden alle regels voor een goede "huiselijke plicht-rechten en plichten van de gehuwden" opgesomd (uit het burgerlijk wetboek), ook wat diensttijd bij het leger of militie betreft en de zgn. burgerrechten. Ook tips hoe men een baby moest opvoeden. Dit gebruik bleef lang nadien nog aanhouden...in het trouwboekje....
"Livret de mariage" is eigendom van Roberto, die er zorg voor draagt en koestert, zoals dit past voor familieerfgoed. Geschreven door RobertO.
Mijn grootvader kocht ne keer een nieuw naaimachien. Mooi bewaarde factuur over de aankoop van een naaimachine door mijn grootvader, Godijn Albert. Waarschijnlijk werd deze machine aangekocht voor zijn oudste dochter Germaine. In die tijd was er veel thuiswerk voor de vrouwen en meisjes. De meesten maakten ganse dagen "wanten", handschoenen, daarvoor had men weinig gerief nodig, alles werd met de hand genaaid, de meisjes begonnen daar vrij jong aan. Die aankoop in 1932 bewijst het, Germaine was toen 12 jaar (geboren in 1920), en bij de beteren was en aanleg had om kleren te maken. Het was dan ook voor die tijd een grote "investering". Bekijken wij de factuur nu eens van naderbij.
Het factuur ofte definitieve kwijting nader bekeken: De Singer S.A. : had een bijhuis in Renaix/Ronse, daar was toendertijd veel activiteit aangaande de textielnijverheid. Spinnerijen, fabrieken om laken te maken en de kledijnijverheid (thuiswerksters), Ronse was een en al bedrijvigheid, van overal in het ronde vertrokken 2x per dag bussen naar de filaturen (weverijen) men werkte in drie shiften. Het telefoon nr., nr 832. is er met een stempel op aangebracht. wat was men zuinig toen!, en hoeveel tel. nrs. zouden er nu in gebruik zijn in Ronse. In die tijd sprak men inderdaad van Ronse nr. 832... Linkse stempel: Is aangebracht ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in Antwerpen 1930, men had er 2 grote prijzen behaald. De tekst: In grote letters, het Frans, in kleine letters het Nederlands. Het Nederlands was toentertijd duidelijk de tweede taal. De Rekening: deze is omgekeerd opgesteld. In feite betaalde opa , 2.275 Belgische frank net, een dure machine voor deze tijd. Hij kreeg 15% korting, 410 Bfr. en kreeg voor zijn oude machine nog 170 BFR. A. Demeulemeester tekende voor de Singer Cie. En een mooie stempel van de Singer Cie.
Een paar bedenkingen bij dit interessant document. Stikt juridisch gezien betreft het hier geen factuur, doch een soort definitieve kwijting. En dit document geeft wel een beschrijving van het product, de verkoopvoorwaarden e.d. iets wat nu tot de taak van de factuur behoort en dus ook gevolgen heeft voor o.a. de garantieregels..Toen had men ook reeds een vorm van taxen te betalen, deze werd betaald onder de vorm van kleefzegels die men in de post moest gaan halen. Men moest een bepaald percentage van de koopsom in de vorm van taxzegels betalen, men had toen handige boekjes, om het verschuligd bedrag in zegels uit te rekenen. De zegels werden ongeldig gemaakt door er een gedateerde handtekening of stempel op te plaatsen, wel te verstaan zegel overschrijdend. Die tax was een soort omzetbelasting of verkooptax d.w.z. de waarde van een verkoopactie, uitgedrukt in een of ander document, werd belast met een zegelrecht. Deze vorm van belastingsinning is blijven bestaan tot met de invoering van de BTW tarieven. BTW is letterlijk een belasting over de toegevoegde waarde en vervangt dus inderdaad deze oude omzetbelasting.. Dat dit document, opgemaakt in Ronse, op de eerste plaats in het Frans is opgesteld was in die tijd gewoon mogelijk. Het is reeds een succes dat het Nederlands erbij staat, want de taal van zakendoen en de toenmalige elites was toutcourt Frans. Zelfs middelbaar onderwijs in Vlaanderen was in die tijd nog gedeeltelijk in het Frans..Latere taalwetten maakten dit soort document in Vlaanderen onmogelijk....Doch ook dit document, verklaart ten dele waarom bij de vastlegging van de taalgrens in 1962 Ronse een stad werd met faciliteiten voor Franstaligen...het was in feit het vastleggen van een bestaande realiteit en de Franstaligen zijn altijd veel sterker geweest in lobbyen dan de Vlamingen... En tot slot een Singer naaimachine was lange tijd een symbool van dit soort toestel om m.a.w. de merknaam werd in feite gebruikt als naam van het voorwerp. Iets gelijkaardigs gebeurde destijds met mensen die een 'Kodak' gingen kopen en feitelijk een merknaam gebruikten...
Dit document behoort tot mijn persoonlijk familiearchief. Tekst: Roberto.
25/02/13 Walmke brand is een van de oudste feesten van Brakel. Het is in feite een Heidens annex Keltisch gebruik. De oude bevolkingsgroepen, hier voornamelijk arme boeren staken na de winter een vreugdevuur aan om de winter te verjagen. Nu nog, ieder jaar op het "Krakelingen feest" in Geraardsbergen wordt om 20:00u stipt, op de top van de Oudenberg een grote met pek (vroeger)gevulde ton op een hoge paal in brand gestoken, " Tonnekebrand", dit vreugde vuur is wijd in de omtrek te zien en wordt door de aanliggende dorpen van op de hoogste punt beantwoord. Dit gebeurde vroeger in heel wat dorpen. Enkel Parike doet dit nu nog, op die schaal. In vele landen bestaat een dergelijke traditie
De stapel is kant en klaar en wachtend om aangestoken te worden. En er was sneeuw...dus nog een echt winters tafereel De doedelzakspeler geeft met een klagendlied de aanvang van deze viering aan.
Walmke, walmke brand, zeven zakken 't dagwand, veel koren, weinig kruid, met Pasen is de vasten uit! Al zo sprak de leider van de volksdansgroep Perreken. Omringd door de vele aanwezigen was dit was meteen het sein om een reeks mooie oude volksdansen te dansen.
De fakkels zijn aangestoken om later mee te nemen naar de brandstapel.
Volksdansgroep "Het Perreke" aan de dans, Perreke is een oude benaming van Parike.
In een stoet trekken de aanwezigen naar de aanliggende weide.
Iets voor 20:00 u komt de vuurdrager aan, er worden een paar rondjes rond de brandstapel gemaakt, dit onder luid aanporren van de aanwezigen
Eindelijk is het zover, de stapel wordt aangevuurd door de vuurdrager, dit onder luid applaus. Dit jaar wilden ze de eerste zijn, ze konden niet wachten op het sein van op de Oudenberg om 20:00u, en zo geschiedde, om vijf voor acht ging de vlam er in. Die van Geraardsbergen zullen verwonderd rond hun pektonne gestaan hebben, toen ze plots het Pariks vuur zagen oplichten. Ja, die van Poreke hebben het gedaan!!! En gingen de geschiedenis in! Als die gasten van " 't stad" nu maar genen ambras komen maken!
En zo hoort het, een laaiend vuur moet de winter 'verbranden' Het was berekoud die avond, zo een laaiend vuur gaf aangename warmte. Onder de aanwezigen de voorzitter van de plaatselijk V.V.V. (Toerisme Brakel vzw), een sponsor van dit evenement. Een cameraman maakte opnames in functie van een nieuwe toeristische film over Brakel.
Het volksdansgezelschap poseert voor de lens... En ja bij zo'n feest in putje winter, lekkere witte en zwarte trippen "naar Pijpke zijn recept gemaakt", en een lekkere genever om de neus op te warmen.Volkser kan niet. Een gelegenheidsensemble van de Eendracht zorgde voor de nodige ambiance in het café na het vuur...
In het oud café van Mabille was het lekker toeven. Een groepje muzikanten speelde er bekende meezingers. Nieuwe vrienden werden gemaakt, met oude vrienden een pint geklonken, ja het was goed vertoeven op Walmke Brand. Oud café Mabille is sinds jaren gesloten, maar speciaal voor deze gelegenheid wordt het ieder jaar voor een paar uur geopend, proficiat voor de eigenaars, die het interieur van het café volledig in zijn oorspronkelijke staat bewaren. Ook een dikke proficiat aan de groep Parikenaren, die dit heidens feest telkenjare opnieuw aanvuren.
Parike - Te gast bij de nieuwjaarsreceptie - onder de noemer Ontmoeting 2013 - van Toerisme Brakel vzw
Parike. In het Leerhof organiseerde Toerisme Brakel V(vereniging)Z(onder)W(winstoogmerk) een traditionele nieuwjaarsreceptie onder de noemer "Ontmoeting 2013". Een gunstige wind zorgde ervoor dat de man achter deze "blog" te gast was op dit evenement en daarover brengen we een verslag. Toerisme Brakel vzw staat in voor de promotie van toeristisch Brakel en dit reeds meer dan 37 jaar...De vereniging bestaat uit vrijwilligers en de schepen voor toerisme Johan Thomas is een lid van de raad van bestuur. Zoals vele verenigingen gaf de vzw een nieuwjaarsreceptie voor de leden, vertegenwoordigers van het gemeentebestuur (schepenen en gemeenteraadsleden) en een aantal mensen actief in en voor het Brakelse toerisme. Het evenement ging door in het Leerhof in Parike...Hapjes en drankjes (bieren van brouwerij De Graal en o.a. kazen van Brakel) zorgden voor de nodige sfeer...Uiteraard werd informatie verstrekt over de werking van deze vzw en over de activiteiten van 2012. Meteen werd een ambitieus plan voorgesteld onder "Vlaanderens Mooiste Wandelgemeente" uit te voeren in 2013 met diverse geplande acties en/of activiteiten...Dit project omvat o.a. het plaatsen van gloednieuwe startpanelen bij de start van de uitgepijlde wandelpaden, een interactieve kaart op de website van de vereniging, een gloednieuwe toeristische afscheurkaart en de organisatie van een nieuw wandelevenement...en een gloednieuwe promotiefilm over Brakel...
Voor de aanvang van de receptie effe alles nog even checken , Gary, Eric en Jean Pierre.
Een zicht tijdens het officiële gedeelte van het evenement. Schepen voor Toerisme Johan Thomas (rechts op de foto) verwelkomt de genodigden. Hij had het over de ambitieuze plannen van Toerisme Brakel om mee te zijn met de toekomst en een aantal nieuwe initiatieven moeten daartoe bijdragen.
Voorzitter van Toerisme Brakel, Eric Van Cauwenberge gaf d.m.v. een powerpoint presentatie een overzicht van de activiteiten (van Toerisme Brakel) 2012 (die toeristisch Brakel moeten promoten) en stelde de plannen voor 2013 voor. Hij besprak ook een aantal nuttige gegevens over toerisme, de toerist e.d. via de resultaten van een studie van Toerisme Vlaanderen. Daaruit bleek o.a. dat Brakel in 2011 meer dan 15000 toeristische aankomsten en overnachtingen noteerde. Een gemiddelde toerist besteed circa 75 euro per nacht tijdens zijn verblijf...dus besloot hij: 'Toerisme is pure economie!'. De foto toont hoe de aanwezigen met volle aandacht de presentatie volgen...
De Everbeekse wandeltochten organiseren op 28 april 2013 een gloednieuw wandelevenement onder de noemer 'Vlaanderens Mooiste Wandeltocht' in het kader van 100 jaar R(onde)V(an)V(laanderen). Toerisme Brakel en het gemeentebestuur ondersteunen deze organisatie op diverse manieren. Dit evenement in het centrum van de gemeente moet uitgroeien tot een nieuw groot jaarlijks terugkerend evenement dat moet bijdragen tot het imago van Brakel als 'Vlaanderens Mooiste Wandeldorp'. Op de foto geeft secretaris Jean-Pierre Vercleyen de nodige informatie aan de aanwezigen...Deze vereniging organiseert op jaarbasis drie grote wandelevenementen...
Voorzitter van de Cultuurraad en lid van Toerisme Brakel Ludwig De Temmerman (midden), met zijn echtgenote Betty Vanderdonckt (links) in het gezelschap van penningmeester van de vereniging Gary De Nooze (rechts-tevens ambtenaar voor toerisme) genieten van een streekbier van De Graal.
Hapjes zijn onmisbaar op een receptie. Het Leerhof had een hele gamma aan hapje voorbereid om voor de nodige sfeer te zorgen...
Ondervoorzitter van de vereniging Marc Carlier (links) in het gezelschap van Roland Sonck (lid) en tevens uitbater van het hotel Molenwiek
Alle "prominenten" poseren voor onze lens...een onvermijdelijk moment op een receptie...van links naar rechts: Schepen Johan Thomas, voorzitter Eric Van Cauwenberge, Kimberly Van Lierde, secretaris José Deprez, ondervoorzitter Marc Carlier, pennigmeester Gary De Nooze, bestuurslid Noel Morreels, bestuurslid Hilde Dhaeyer, gemeenteraadslid Peter Vanderstuyft, voorzitter Willy Mortier van de Everbeekse wandeltochten, dd burgemeester Edwin De Clercq, gemeenteraadslid Chris Wattez, J-P Vercleyen secretaris van de Everbeekse wandeltochten, Roland Sonck bestuurslid en Chris Van Cauwenberge van de Everbeekse wandeltochten
Roberto (rechts) in het gezelschap van gemeenteraadslid, en oudschepen, Noel Morreels tevens een prominent lid van Toerisme Brakel
Een 'belangrijk' trio poseert...Voorzitter (Toerisme Brakel) Eric Van Cauwenberge in het gezelschap van twee bestuursleden van de Everbeekse Wandeltochten Willy Mortier (voorzitter-midden) en Jean Pierre Vercleyen (rechts-secretaris). De wandelvereniging heeft de uitdaging opgenomen om het geplande nieuw wandelevenement de nodige kracht en uitstraling te bezorgen...
Twee van de genodigden: Maria De Bleeckere (echtgenote van secretaris José Deprez) en gemeenteraadslid Christine Dhaeyer genieten van een drankje...
Aan de praattafel: Voorzitter Eric Van Cauwenberge, de partner van Stefaan De Vleeschauwer en Marijn Devalck OCMW voorzitter en tevens schepen van de gemeente Brakel
Gemeenteraadslid Christine Dhaeyer en toekomstig waarnemend burgemeester van Brakel Stefaan De Vleeschauwer schouder aan schouder...In de achtergrond kletst Maria De Bleeckere met Peter Vanderstuyft...
Hoofdredacteur van de Everbeekse Wandeltochten, Chris Van Cauwenberge en Roberto maken plannen.
Twee prominente aanwezigen Marijn Devalck (OCMW voorzitter en schepen) en secretaris van de Toerisme Brakel José Deprez genieten van de sfeer...José is tevens de gids die o.a. groepen rondleidt tijdens een busbezoek aan Brakel...
Olga en Rita in het gezelschap van Luc Dhose de organisator van het Men-evenement, één van de gesponsorde evenementen van Toerisme Brakel. Deze sponsoring gaat ook naar andere evenementen...
Gemeenteambtenaar (voor adviesraden en tevens werkzaam op het onthaal van het toeristisch kantoor) Kimberly Van Lierde in het gezelschap van haar partner en Edwin De Clercq momenteel d.d. burgemeester van Brakel
Schepen voor Toerisme Johan Thomas (links) in het gezelschap van Claude Dheedene en partner. Claude is de man achter Spotligth Video die momenteel werkt aan een gloednieuwe toeristische promotiefilm over Brakel...en dit in opdracht van Toerisme Brakel. Deze film zal later te zien zijn op YouTube en het web van Toerisme Brakel
Kijk daar eens, ze nemen een foto, misschien komen we op de blog? Op de foto voorzitter Eric Van Cauwenberge en secretaris José Deprez....al bij al was het een geanimeerde receptie...
Lens. Op bezoek naar het nieuwe museum Louvre Lens, in de stad Lens 59 (F). Dit museum kwam er om deze 'stervende' streek - een voormalige kolen- en staalregio - een nieuwe,, vooral toeristische, impuls te geven. Daardoor werd een deel van de collectie van het beroemde Louvre in Parijs overgebracht naar een gloednieuw gebouw in deze stad...Een hedendaags modern, zeer 'lichtig' en 'luchtig' museum met een gevoel voor ruimte en estetiek...Het indrukwekkende modernistische gebouw (met veel beton en glas) is gebouwd met o.a. centen van Europa en de région Nord-Pas de Calais. .Men kan bijvoorbeeld gemakkelijk foto's maken zonder flash...Men krijgt niet, het soms beklemmende en stofferige gevoel van nogal wat musea van die aard... Louvre Lens is op +- 80 km van Brakel, men neemt in Lille (Rijsel) richting Parijs en vervolgens richting Lens. Louvre Lens staat overal goed aangeduid in Lens en is makkelijk bereikbaar ondanks zijn ligging midden in de stad...
Het museum Louvre Lens is gans 2013 gratis te bezoeken, ttz. de 'grote zaal', maar dat is al een fameuze brok tentoonstelling. Men is direct een paar uren zoet. Met een (gratis) koptelefoon kan men de tentoonstelling, die chronologisch is opgebouwd, bezoeken. Bepaalde stukken zijn speciaal, daar staat dan een nummer bij en als men dit nummer in de koptelefoon, annex infobox, intikte volgde een hele uitleg in uitstekend Nederlands. Alle tentoongestelde voorwerpen hadden drietalige verklaringen: Frans, Engels, Nederlands...Elke periode in de geschiedenis kreeg een situering in het geheel en een volledige uitleg waarvoor die periode specifiek stond...zoals bijvoorbeeld de Oudheid, de Egyptische tijd, de tijd van het rijk tussen de Tigris en de Eufraat, de periode van de gotiek annex barok enz.
De winter van 2013 heeft ons duidelijk stevig in zijn greep, een week lang reeds, met temperaturen tot -14° en bakken sneeuw kunnen we niet zeggen "er zijn geen winters meer", en volgens den Frank van de VRT doen ze er nog een week boven op! En zeggen dat in Centraal Europa het eigenlijk te "warm" is om normaal te zijn... Ik wil dan ook foto's tonen hier in de buurt genomen, men moet echt niet ver gaan om mooie shot's te maken.
Deze mooie sneeuwman siert de top van de Maandagstraat en Pevenage. Echt knap gedaan, want deze sneeuwman leidt een dubbel leven!
Winterse chalet, ook onze trouwe vrienden de vogels hebben honger in de winter. En met al die sneeuw vinden ze nergens iets te eten. Olierijke zaden zijn uitstekend. Denk aan hen! Ze zullen u de volgende zomer zeer dankbaar zijn.
Onze landschappen zien er feeërik uit, bedekt met een laag sneeuw.
Stilleven in de sneeuw.
De kerk van Everbeek-boven onder een laagje sneeuw.
In de dorpskern van Everbeek.boven. De school.
Everbeek-boven vanaf een ander punt.
Een beeld genomen op het kerkhof achter de kerk
Paadjes liggen er mooi bij, als zicht, minder leuk om door te wandelen. Dit is de weg naar het kerkhof.
De parking mooi geruimd.
De Maandagstraat, richting Flobecq.
Partijtje babbelen met de buren, zegt Jozef " pas op ménneke de wenter es nog nie gedoan, zulle, eik goe agauw nog ne krewoagen kolen hollen!", "Joag Djef, jong, doet mor, want tes gelek ze zeggen, ten es nog nie gedoan" zegt de Marc, "Jok, zen weg " zegt den Jozef, "tot tjebit " zegt Marc.
Kerstfiguren maar nu in de sneeuw...witte Kerst kennen we niet meer, maar ja de winter is nog lang niet voorbij. Trouwens volkswijsheid zegt dat winter voor nieuwjaar niet aftelt...
De straat is goed sneeuwvrij gemaakt...de strooidiensten deden blijkbaar hun job..
Jozef op weg naar een nieuwe vracht kolen, "auw" zegt Marc, "gemoe nie leeg rijen hein Djef!", "How, how, ge moe mijne krewoagen niet nat moaken hé" grapt olijke Jozef terug.
Everbeek is bekend voor de vele kapellen, waarvan sommige mooie gerestaureerd zijn...in de sneeuw geeft dat nog een mooier beeld. Hoek Maandagstraat en Steneplein.
Busje komt zo...het openbaar vervoer heeft het niet onder de markt bij dit soort weer alhoewel ze er nog frequent doorkomen.
En de sneeuw kan nog een tijdje blijven, alleen wordt ze wat zwarter na een zekere tijd.
Smeltwater dat opnieuw bevriest geeft soms mooie effecten...
Ri
Komende vanuit Flobecq bij de ingang van Brakel...
En of er een flinke laag sneeuw ligt! Stilleven van ondersneeuwde buxus.
En de sneeuwman zal nog wel een tijdje overleven eer den dooi hem wegvreet...
Hier is hij dan terug de fameuze sneeuwman, inderdaad deze heeft twee gezichten en kijkt beide kanten op.
Een beetje een mistig zicht, heeft ook zijn charme...
Sneeuwpoëzie in de tuin...wel wat ruimwerk als we er nog uit willen raken...
Steneplein, na de bocht, graag traag aub...maar sneeuw kan een goede verkeersremmer zijn...
Uit mijn zolderarchief. Toevallig tijdens een zoektocht in de zolderopslag ontdekte ik een stapel oude postkaarten, waaronder deze verzameling oude kaarten over "De wereldtentoonstelling 1958" in Brussel. De zgn. Expo '58... Ik herinner mij nog er nog wel iets van want ik was tenslotte 10 jaar, en we zijn met onze klas "van meester Modde" van de gemeenteschool, Everbeek-boven met de bus er heen gegaan. Iedereen van héél België zal er wel op de ene of andere manier heen gegaan zijn want iedereen sprak erover. Zoiets had men nog niet meegemaakt, dat was de toekomst dat men ons voorspiegelde. Ook de muzikanten van onze fanfare St Cecilia hadden een optreden in het pavilioen van Oud België, ze hadden daar volgens hen, de pannen van het dak gespeeld en vooral na ieder liedje ne ferme slok van het Expo'58 bier gedronken, enne Nest D'hose (de voorzitter) had alle moeite gehad zijn koperblazers op de bus van Oda (cars St Kristoffel, Brakel) te krijgen ten einde naar huis te rijden. Natuurlijk met nen tussenstop in het Ninoofse, daar was men halfweg, en waren de kroegen dag en nacht open. De voermannen die naar het Brusselse trokken, kwamen daar ook hun dorst lessen, dat was toen een must als men naar Brussel ging of ervan terugkeerde. Toen was die weg nog tweevaks met een tramlijn ernaast en rij bomen aan iedere zijde. Mijn herinneringen van deze Expo waren, het paleis van Rusland met de Spoetnik, hun kranen, tractoren en locomotieven. Het paleis van de USA, met al hun nieuwe producten en hun 360° graden cinemazaal, nu nog steeds het Amerikaans theater (was lang in gebruik door de VRT, maar die zitten nu elders). Onze toenmalige kolonie Congo met zijn nagebouwde jungle met negerdorp, als attractie (nu zou men dat een vorm van racisme noemen). Ze hadden van ginderacher een hoop negerkes geïmporteerd. Die zwarte knapen zagen grijs van de koude in april, en voor hen was een pullover een unieke ervaring. Vele van die gasten zijn hier in Brussel blijven hangen en zijn waarschijnlijk de voorlopers van de huidige populatie zwarten in het Brusselse "Matongé". Ook een bezoek aan het Atomium was iets, want die daar niet in was geweest had niets gezien, dat was nogal wat hoger dan de 'Oudenberg" beklimmen. Hieronder mijn verzameling van deze "Wereldtentoonstelling".
Het Russisch (USSR) pavilioen. De USSR was dan op zijn sterkst, met als hoogtepunt de lancering van de eerste kunstmaan "Spoetnik" in 1957.
De voorgevel van het groot paleis met zijn verlichte fonteinen. De blauw-witte gevel bedekte de gevel (ingang) van het groot paleis, dat nu nog bestaat en waar nu veel grote beurzen in doorgaan, het is een overblijfsel van een wereldtentoonstelling in de jaren dertig (1935). Deze fonteinen bestaan nog en liggen voor de hoofdingang van de Heizelpaleizen (nu een onderdeel van Brussels Expo). De vijfpuntige ster met de gestileerde vogel, waren een symbool voor deze Expo'58.
De pijl van de burgerlijke bouwkunde (B). Aan deze pijl was een gangpad opgehangen met daaronder een kaart van België in miniatuur. Als men goed deze foto bekijkt ziet men dit pad net boven de betonnen structuur en onder de pijl.
De Beneluxlaan met links het pavilioen van Luxemburg en rechts Nederland met hun klokketoren (beiaard). Men ziet ook een wagentje van de toenmalige zweefbaan ofte teleferique...
Het Franse pavilioen. Ik herinner me hun reuze vrachtwagen van Berliet, die ze gebruikten voor petroleum-exploitatie in de Sahara.
Het pavilioen van Groot-Brittannië.
Oud België, waar iedere rasechte Belg een paar pinten moest gaan drinken, dit deel bestaat nog en maakt deel uit van Mini België. Iedere avond werden daar shows en optredens georganiseerd.
Het Amerikaans Pavilioen, later het zgn. Amerikaanse theater...
Het Natiënplein, met de pijl van het Franse pavilioen.
Zicht op het Amerikaans pavilioen in het midden, rechts het pavilioen van het Vaticaan en links het Arabische landen pavilioen.
Links het pavilioen van de USSR en rechts het USA pavilioen, symbolischer kon niet, op dat moment stonden deze twee wereldmachten met de messen getrokken tegenover elkaar, volop in de zgn. "Koude Oorlog" ! Bemerk op deze foto en de voorgaande de schaduw van iets dat op een vlaggemast lijkt, fotoshop was toen nog héél ver weg, en toen stoorde zoiets de mensen nog niet, toen! Blijkbaar zijn beide foto's van op de zelfde plaats genomen.
En hier onze nationale trots, het Atomium (een symbool voor, een sterk vergroot, ijzerkristal) in zijn bruidskleed. Het was de bedoeling een tijdje na de tentoonstelling het Atomium te slopen, gelukkig kwamen er steeds veel volk op af en werd beslist om hem te bewaren en kreeg hij rond 2005 een nieuwe inoxen bekleding, de eerste bekleding van aluminium was totaal op door de ouderdom en de zure regen.
Achterkant van een dezer aanzichtkaarten, de tand des tijds heeft duidelijk zijn werk gedaan. Hier staat het logo oficieel afgebeeld: een vijfpuntige ster, (de continenten), de wereld en het jaar 58 (1958) jaar dat de expo doorging. Wat leert men er uit? Deze Epicarte was de exclusieve uitgever van deze kaarten, en Beatic en Egicarte mochten ze verkopen. Maar dat is dan ook zo heerlijk aan oude kaarten en boeken, ze hebben geleefd, mensen hebben ze verscheidene malen in hun handen genomen
Tekst en kaarten: Roberto.
Tekst uit Wikipedia:
Expo 58 was een wereldtentoonstelling in de Belgische hoofdstad Brussel. Ze vond
plaats van 17 april tot 19 oktober1958 op de Heizel. Het was de twaalfde
wereldtentoonstelling. Deze editie vond in België plaats en was de eerste na de
Tweede Wereldoorlog (de vorige was georganiseerd in 1939 in New York). Daardoor
stond ze volledig in het teken van het geloof in vrijheid en vooruitgang, dat
zo kenmerkend was voor de jaren vijftig en zestig. - We stonden toen aan het begin van de gouden zestiger jaren (de golden sixties), maar dat wisten we maar achteraf...En het begin van het koninkrijk van koning auto...In Brussel werden een aantal tunnels gebouwd en tientallen bomen sneuvelden om de lanen breder te maken voor het autoverkeer...-.
Het paviljoen van de Sovjet-Unie was een van
de grootste attracties, aangezien daar een replica van de eerste kunstmatige
satelliet, Spoetnik, was te
vinden, het icoon van het, in 1957, begonnen ruimtevaarttijdperk.
Het Nederlands paviljoen had een egingolfslagmachine en het meest geaaide geitje
ter wereld. Bovendien was daar het paviljoen van Philips, een
futuristisch bouwwerk van architect Le Corbusier en Iannis Xenakis, waarin het
multimediaspektakel Le Poème électronique van Edgar Varèse was te
horen. Kongo, toen nog een kolonie van
België, had zeven paviljoenen die de technische en menselijke vooruitgang
moesten tonen.
Het park werd in een recordtempo opgebouwd, door bijna 15.000 arbeiders
die in slechts drie jaar een gebied van 2 km² volbouwden in het Heizelpark, in
het noordwesten van Brussel. Het terrein was het bekendst om het Atomium, een stalen constructie opgebouwd uit negen
gigantische bollen die samen een 165 miljard keer uitvergroot ijzerkristal uitbeelden
naar een idee van André Waterkeyn. Het
Atomium moest, gezien zijn acrobatische, relatief innovatieve architectuur, de
Belgische staalindustrie promoten en vervulde de rol van een centraal
uitkijkpunt om het uitgestrekte terrein te overzien. Oorspronkelijk was het
Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo overeind te blijven, maar het
bleek dermate populair dat het nooit is afgebroken. Integendeel, na jaren van
verval en politiek getouwtrek over de kosten werd het grondig gerestaureerd en
is het sedert februari 2006 weer open voor het publiek.
Samen met Manneken Pis en de Grote Markt is het een toeristische trekpleister van formaat voor Brussel.
Toeristisch betekent het Atomium voor Brussel wat de Eiffeltoren is voor Parijs.
Een andere constructie was de Pijl van de Burgerlijke
Bouwkunde, een enorm betonnen uitsteeksel ontworpen door architect Jean Van
Doosselaere en prof. ing. André Paduart. Voor de verfijning van de vormgeving
werd een beroep gedaan op de kunstenaar Jacques Moeschal. De pijl werd in 1970
gedynamiteerd om plaats te maken voor de Trade Markt. Geert Bekaert schreef
over de nakende vernieling in november 1969 het volgende: Het is niet nodig
dit monument een meesterwerk te vinden om de manier van doen aan te klagen.
Hier speelt eenzelfde achteloosheid die ons hele milieu, met al wat het aan
waarde bezit, laat ten onder gaan omwille van dringende particuliere interesses.
Men geeft geld uit om met beeldjes van niemendal de bruggen van de autostrades
te versieren. En als men één beeld van formaat heeft, geeft men geld uit om het
te laten afbreken.
Meer dan 42 miljoen mensen bezochten de wereldtentoonstelling, die door
koning Boudewijn werd geopend met een oproep tot vrede en sociale en economische
vooruitgang.
Tijdens de Expo werden heel wat nieuwe producten voorgesteld. Veel van
deze producten worden nog steeds gebruikt. Ook enkele voedingsproducten vonden
op dat moment hun ontstaan. Zo bracht Côte d'Or een nieuw chocoladeproduct uit onder de naam "Dessert 58".
Deze chocolade was gevuld met praliné. Chocolade Jacques haalde een hele chocolade
productielijn naar de expo. Via een wandelbrug doorheen het paviljoen kon het
volledig productieproces gevolgd worden. Het paviljoen verhuisde na afloop naar
Diest waar het aan de stadsrand als stedelijk zwembad werd ingericht.
Ook softijs leerde men
in België dankzij deze gelegenheid kennen. En een nog unieker ijsje kwam
tevoorschijn in de vorm van drie kleuren en smaken, tussen twee wafeltjes. Met
enige verbeelding stellen de drie kleuren de Belgische vlag voor (bruin, wit en
roze voor het zwart, geel en rood). Dergelijke fabrikanten kregen een hele
sectie toegewezen op de Expo. Grote merknamen bouwden hun eigen paviljoen:
Philips, IBM, Coca-Cola... Enkele gebouwen van de Expo staan vandaag nog steeds op de Heizelvlakte: het Amerikaans theater, het atomnium en een klein café dat toen een pavilioen was.
Naschrift: pikant detail, in 1956 werden langs de baan Ronse Brakel "spoedonteigeningen" uitgevoerd met de bedoeling deze weg te verbreden in functie van het toen te verwachten verkeer naar die expo. Mensen werden hun voortuinen afgenomen, er kwam een grote diepe gracht. Die plannen gingen de mist in....in die grachten kwamen buizen, de mensen namen de gronden weer in gebruik....en de baan ligt er nu nog altijd bij als toen....in uiteraard niet al te beste staat!
16/11/2012 Zoldervondst noemt men dat. Inderdaad tijdens het leegmaken van een kast vond ik dit boekje , dat perfect bewaard is gebleven. Dat het zolang in de familie bewaard is gebleven heeft zo zijn reden, nl, in 1978 vierden mijn grootouders langs vaders kant hun diamanten jubileum - ze waren gehuwd op 07/05/1918 in Everbeek-boven -. En dus 60 jaar later was dat reden om er eens stevig in te vliegen. Geniet mee van dit meer dan 30 jaar oude boekje, uitgegeven door de Gemeente Brakel, een driemaandelijks rondschrijven met richtlijnen, aanbevelingen en andere nuttige informatie, bemerk dat er geen reclame in voorkwam en dus volledig neutraal was. Ook draagt het wapenschild van Brakel (eigenlijk het schild van Opbrakel) de helm met andere atributen uit de heraldiek. Nu helaas allemaal verdwenen.
Foto hier boven: groepsfoto van het diamanten paar. Staande: schepen Vandemenschbrugge Frans (Franske van den telefon), Vanden Bossche Linda, Doclo Sidonia (tante Sirnie), Godijn Germaine, schepen De Merlier Raf (Raf van de ziekekasse), Van de Wattijne Alice ( Lis Branke), Van de Wattijne Cyrille (Tist Branke), Godijn Alfons (Fone Chasseur), Modde René ( Né Sanders), burgemeester Tortelboom Wilfried. Zittend: Van de Wattijne Julia (Brankens Julia), de jubilarissen: Van de Wattijne Cordula (Dulle Branke), Godijn Albert ( Bert Chasseur), Godijn Lucien (Pennetjoppe). - Ik heb er de lapnamen bijgezet, tegenwoordig is dat in onbruik geraakt, maar vroeger had iedereen een bijnaam, de meesten als ze het over iemand hadden spraken alleen maar met de lapnaam, soms kende men niet eens de echte familienaam. Men had vlug een bijnaam, of wel erfde men deze van zijn vader, "Branke", soms deed er zich iets voor waar men nauw bij betrokken was, of een uitspraak, "Pennetjoppe". Men pikte daar vlug op in. Iedereen vond dat normaal, toen toch nog. Nu zou je gegarandeerd een proces aan je been hebben, moest je iemand een bijnaam geven.
-Een volgende document komt van Marcel Van Snick, die werkte het hele jaar door, zes jaar lang tot de volgende kiezing aan stemmen werving. Ik moet zeggen in die tijd was hij veel vooruit op de anderen, hij kwam steeds met nieuwe ideeën, nieuwe organisaties en hield zo zijn kiezers wakker. In Everbeek was er steeds iets speciaals te doen steeds ingericht door het "Mik en Pros" feestcomité. Marcel bleef jaren doorgaan tot hij het uiteidelijk tot "Zilveren scepen" schopte! En een van de langst zittende gemeenteraadsleden is.
-Achterkant van dit document. -Zeer intresant is de kalender met de activiteiten die toen in ons Brakel werden georganiseerd. Het is een tijdsdocument dat goed weergeeft wat er zo al veranderd is in het verenigingsleven.
LETLAND. Vandaag neem ik jullie mee naar een van Europa's noordelijke buitengrenzen in het land Letland, de middelste van de drie Baltische staten en sedert 2004 bij de EU. De foto's zijn genomen in de buurt van Zilupe, een kleine grensstad op de weg van A 12, Riga naar Moskou. Riga is 300 km ten westen en Moskou 600 km ten oosten. Met het weer had ik geluk want het thermometerkwik flirtte steeds met de nul graden, en een week ervoor lag hier nog 50 cm sneeuw. Hier in putje winter is - 30° gans normaal. De grensovergangen met Rusland worden hier streng gecontroleerd, op mensen en op de goederen. Ja het is daarvoor ook een buitengrens van de E.U. Wat ik hier aan rijen van aanschuivende vrachtwagens gezien heb, kan men zich moeilijk inbeelden, het deed me denken aan toen ik vroeger met hulpgoederen naar Roemenië reed en 17 uur stond aan te schuiven aan de grens in Bors(RO), maar dan nu een veelvoud daar van. Hier ziet men enkel trucks met als kenteken LV (Latvia), LT ( Lituania), EST (Estonia), RUS (Russia), BY (Bielo-Russia, Wit Rusland) en af en toe een PL (Polska), allemaal mensen met stalen zenuwen, want ik durf niet zeggen hoeveel uur die mensen daar aanschuiven.
Op verschillende plaatsen vindt men hier van die borden van de Europese Unie die financier is, om die grens modern en ondoordringbaar te maken, tot het wegennet toe. Niet moeilijk dat Rusland af en toe zijn tanden laat zien. Als men ziet wat voor installaties hier neergeplaatst worden met onze Euro's. Ik heb hier grenstations gezien met alles er op en er aan, tot radar toe, midden in de bossen, maar fotograferen, verboden!!
Grensstation A 12 in Terenhova is nog 1 km ver, althans de Letse zijde, 1 km verder in Burocki komt men Rusland binnen en dat is andere koek, norse douaniers, baksis,vodka en Euro's.
Een beeld van de parking van de douane declarant op Letse zijde. Al deze trucks wachten op hun documenten.
Eindeloos!! Wachten!
Grens treinstation Zilupe, hier is alles met hoge tralies afgezet, men komt er zo maar niet in, net de Oost-Duitse grens vroeger.
Deze reuze scan's scannen iedere trein die uit Rusland komt op illegalen, want ze hebben de weg naar hier ook gevonden. Eens deze grens voorbij, kan men rustig gans Europa doorkruisen op zoek naar het geluk en de Euro's.
Kudde wilde paarden in niemandsland.
Oorlogsresten in Zalesje.
Hier is op veel plaatsen alles blijven liggen na de oorlog, dit was Rusland na WW2, en die bouwden liever betonnen blokkendozen.
Niemandsland tussen LV en RUS, rechts is een groot bewakingscomplex op 800 m. Men ziet hier geen kat. Maar ik heb mij toch niet voorbij de slagboom begeven. Het land van de Rode Ster is mooi, maar zonder visum .....????
Meiksanu grenspost 800m , ik heb er geen foto's van, want toen ik aanstaalten maakten om te fotograferen, begon opeens een bel te rinkelen gevolgd door veel waw waw. Ik ben vlug in de auto gestapt en rechtsomkeer gemaakt.
Grenspalen in de buurt van Skaune in een moeras, rood Rusland - wit met 2 streepjes Letland
Dit zijn de gewone wegen in Letland, gewoon gele steenslag die af en toe eens wordt ge-effend. De hoodwegen zijn zeer goed. Deze gravelbanen rijden ook goed, maar er zit een automatische snelheidsbegrenzer in!! Eens je boven bv.70 km per uur komt begint de wagen zich onzeker te gedragen.
Pasienne. Monument ter ere van de partizanen, daarachter een totaal verwoest kerkhof, met kraters en al, dit zo is blijven liggen na de oorlog.
Zelfde monument.
Karsava, ten noorden van Ludza, Ostrova (RUS) is op 60 km. Dat is een mooie uitkijktoren op de rechterzijde. Dat is een Russische gewoonte van vroeger, die komt men nog overal tegen, dat diende om alles en iedereen in de gaten te houden, en waren steeds bemand.
Bij de toeristische dienst in Ludza vertelde men ons een verhaal over de 2e WO. En dat we zeker naar Malnava moesten gaan. En hier wachtte ons een sympatieke gids die ons in perfect Engels het verhaal deed over deze school tijdens WW2. Hitler, ja den Dolf, is hier eens een halve dag op bezoek geweest. Hier was nl. het hoofdkwartier van de Heeresgruppe Nord in 1941. Generaal Wilhem Ritter Von Leeb was hier de baas, dit was hier het hoofdkwartier voor de gevechten in het noorden van Rusland en het beleg van Leningrad, nu St Petersburg. Met dank aan onze gids Dainies Poikans, voor de rondleiding, de uitleg, en het vertonen van een originele Deutsche wochen showfilm over het bezoek van Hitler aan dit hoofdkwartier.
Een van de schuilbunkers van dit complex in het park. Deze bunkers zijn door de Russen dichtgemetseld en tot heden nog niet open gedaan.
03/02/10 De school van Everbeek- boven anno 1932. Onlangs, toevallig vond ik deze 2 foto's van de klas 1932, afgaand op het geboortejaar van mijn vader , 1922, hij staat op de laatste foto, zijn die jonge gasten op de 3e foto dus +- 10 jaar. Hun schoolmeester (leraar) was de beroemde Theodule De Bontridder, bijgenaamd, "het vegge",(big- biggetje), knappe bijnaam voor een leraar, hé. Mr De Bontridder, durfde wel eens zijn klas verlaten om een paar pinten te gaan pakken in de café's aan de kerk.
Foto 2, moet van de 7 a 8 jarigen zijn, als maatstaaf neem ik , "nonkel Penne-tjoppe", Godijn Lucien geboren in 1924.
Foto 1, zo vondt ik deze enveloppe tussen allerlei oude foto's, mijn moeder heeft dit jaren bewaardt en alle personen hun naam correkt opgeschreven, iets wat uniek is, zodat we alle personen een exacte naam kunnen geven.
-Bovenste rij, v.l.r., Gijselinck Jozef, Roskam Romain, Cabo Georges, Delestré Marcel, Devos Norbert, De Koninck Georges, Spitaels Gilbert, Wangermez Robert. -2e rij, Ockerman Eugène, Spitaels Gerard, De Roe Marcel, Vandecatseije Marcel, Flamand Hilaire, De Bilde Georges, Vande Catsije Roger, Sonck Gilbert. -3e rij, Bakaus André, Van Lierde Robert, Hainaut Roger, Vande Wattijne Germain, De Cubber Georges, Sonck Hilaire, Flamand Valère, Godijn Adriën (Jules). -4e rij, Vande Wattijne Lucien, Cabernel Florent, Van Winnendaele Lucien, Van Winnendaele Marcel, Van Snick Georges, De Roe Gaston. -Meester, De Bontridder Theodule.
Foto toegestuurd door Marc Vancauwenberghe. Marc en zijn zus Claire, zijn de kinderen van Bertha Bonnier uit de bovenste rij. De familie Vancauwenberghe is in de laate jaren 50, uitgeweken naar de Walen, meer bepaald de omgeving van Charleroi, waar de vader vast werk had. De meisjesklas van 1932.
Bovenste rij, vlnr: De Boe Zoê; Godijn Germaine; De Roe Yvonne; De Poorter Simonne; De Ganck Yvonne; Bonnier Bertha; Vande Wattijne Yvonne; Halliez Elvire; Pols Paula. 2e rij: De Craeye Adriënne; Verstichelen Jeanne; Van den Driessche Ghislaine; Vande Wattijne Germaine; Roskam Romanie; Carlier Yvonne; De Stercke Anselma; Van den Driessche Rosine; Carlier Marie Josée.
3e rij; Cabo Renelde; Van Winnendaele Suzanne; Solomez Agnes; Elza, ..............; De Craeye Simonne; Cabernel Zulma; Spitaels Gabriele; Vande Wattijne Margriet; Madeleine,.............; . 4e rij: Spitaels Jeanne; Denise,.............; Manssens Simonne; Van Lierde Georgette; Van Winnendaele Ghisèle; De Vos Denise; Vande Wattijne Agnes.
Ri
