In Taizé hebben we deze bijbeltekst ter overweging gehad...

Jezus trok rond langs de dorpen in de omtrek en onderwees de mensen. Hij riep de twaalf bij zich en zond hen twee aan twee uit, en gaf hun macht over de onreine geesten. Hij droeg hun op niets mee te nemen voor onderweg, geen brood, geen reistas en geen geld, alleen een stok. Sandalen mochten ze wel dragen. “Maar,” zei hij, “trek geen extra kleren aan.” En ook zei hij: “Als jullie ergens onderdak krijgen, moet je daar blijven tot je verder reist. Maar als jullie ergens niet welkom zijn en de mensen niet naar jullie willen luisteren, moet je daar weggaan en het stof van je voeten schudden ten teken dat je niets meer met hen te maken wilt hebben.” Ze gingen op weg en maakten het goede nieuws bekend om de mensen tot inkeer te brengen, en ze dreven veel demonen uit en zalfden veel zieken met olie en genazen hen. (Marcus 6:6b-13, NBV)

Jezus volbrengt zijn missie niet in zijn eentje. Hij verzamelt een groep vrienden om zich heen om samen met Hem het goede nieuws te verkondigen: Gods koninkrijk is nabij. Net als Jezus, die in de omliggende dorpen onderwijs geeft, worden de leerlingen er op uit gestuurd. Maar ze kunnen het evangelie niet alleen met woorden verkondigen. Ze moeten het ook zichtbaar maken door hun manier van leven.

“Neem niets mee… alleen een stok.” Jezus vraagt heel wat van zijn leerlingen. Ze mogen geen brood meenemen, in het vertrouwen dat ze zullen krijgen wat ze nodig hebben. Ook geen reistas, die de meeste bedelaars bij zich hadden om aalmoezen in te bewaren. Zelfs geen extra kleren, zoals degenen die het breder hadden. Het enige dat een leerling nodig heeft, zijn de dingen die onmisbaar zijn voor een voetreis: een stok en sandalen. Jezus spoort zijn leerlingen aan om op weg te gaan zonder enige vorm van zekerheid, met enkel hun vertrouwen op God.

De goede boodschap wordt overal verspreid. Jezus geeft zijn leerlingen de opdracht om “ergens te blijven waar je onderdak krijgt”. In die tijd verbleven Joodse reizigers normaal gesproken bij een lid van hun gemeenschap, uit respect voor Gods wet en uit angst om onrein te worden. Door de gastvrijheid van anderen, wie ze ook mogen zijn, te accepteren, laten de leerlingen zien dat hun boodschap de sociale en religieuze grenzen overschrijdt.

Toch wordt de boodschap niet door iedereen aangenomen (zie v. 11). Als je geconfronteerd wordt met weerstand, is het belangrijk om je daardoor niet te laten ontmoedigen of tegenhouden. “Schud het stof van je voeten” en zet je reis voort.

Als je het evangelie aanneemt, kan dat je leven veranderen. De leerlingen krijgen dezelfde kracht als Jezus: ze kunnen zieken genezen en demonen uitdrijven. Wat betekent dit in onze tijd? Misschien betekent het dat we mensen bevrijden die gevangen zitten in verdriet en moedeloosheid, dat we hoop geven aan hen die denken dat hun leven zinloos is. Om dat te kunnen doen, hebben we vertrouwen nodig en moeten we onze kracht blijven putten uit wat van wezenlijk belang is.

 Als Jezus zijn leerlingen vandaag op weg zou sturen, wat zou Hij hen dan voor instructies meegeven?

 Wat geeft jou een gevoel van zekerheid en veiligheid?

 Wanneer moest jij je angst overwinnen en het er met heel weinig middelen op wagen? Wat heb je van die ervaring geleerd?

 Wat betekent de oproep om zieken te genezen en demonen uit te drijven in onze tijd?