|
Vraag eender welke Spanjaard of hij gek genoeg is om meer dan 12 kg op de fiets mee te nemen om te kamperen, en je krijgt als antwoord "Ik niet, maar Jo wel !!"
Wij zijn nu in Cazorla, en kunnen na 2 weken in Spanje eindelijk nog eens kamperen op een camping uitgebaat door Nederlanders. Bij alle andere pogingen bestond de camping niet meer of stonden wij voor een gesloten camping, want -zo zei een ober ons- het is al te koud... Wij moeten eerlijk toegeven dat het inderdaad kouder is dan in Frankrijk, het is hier maar achter in de 20 graden Celsius.
1 keer hebben wij het anders opgelost en hebben onze tent opgezet in het veld, hoewel we denken dat wildkamperen niet meer mag in Spanje. Wij hadden toen meer dan 100 km gereden en moesten er 24 extra bijdoen om een slaapgelegenheid te vinden, en dat vonden wij er net over, dus zochten wij een klein weggetje en reden een 500m het veld in en vonden daar een goed plekje (foto).
De voorbije week was voor ons trouwens heel afwisselend op gebied van landschap en natuur. Na Teruel trokken wij richting Cuenca met de hangende huizen en daarna verder zuidwaarts in Castilla-La Mancha, de streek waar moderne Don Quichotes nog steeds hun gading kunnen vinden, want hier staan honderden windmolens om energie op te wekken, evenals grote parken zonnepanelen. Enige nadeel voor ons was dat de wind meestal op kop heeft geblazen, en zelfs al was het landschap glooiend, toch raakten wij met hard trappen slechts moeizaam vooruit. Een paar keer kwamen wij dan 's avonds hetzelfde Nederlandse koppel uit Arnhem tegen, die naar eigen zeggen graag een daggemiddelde van 100-110 km reden, maar hier in Spanje ongeveer dezelfde afstanden als wij deden. Wij hadden telkens wel een leuke babbel over verschillende thema's zoals de Belgische en Nederlandse politiek, voetbal, wielrennen (Giro), geschiedenis, Calvinisme enz...
Na La Mancha trokken wij terug door de bergen, waar wij een aantal passen over moesten met welluidende namen zoals puerto de las palomas of puerto de la cabritta, maar al die duifjes en geitjes zijn verdomd moeilijk te bestijgen. Daarenboven wordt het klimmen nog eens extra lastig gemaakt door de Spaanse vlieg. Geloof maar niet dat je er opgewonden van geraakt, ze irriteert je mateloos; alsof ze perfect weten dat je bij het klimmen je stuur vasthoudt met beide handen, komen ze van bij de eerste meters bergop rond je oren zoemen, schamen ze zich niet om zich aan het zweet op je lippen te laven, of zouden ze soms zelfs in je neus kruipen als je niet tijdig de adem uitblaast.
Dit alles kunnen wij echter verdragen omdat wij door prachtig natuurschoon fietsen.
Zo reden wij door het grootste natuurpark van dit land (tweede grootste van Europa met een oppervlakte van 240.000 ha) en verrasten op 5 verschillende plaatsen hertjes die dicht bij de weg aan het grazen waren, maar een goede foto zat er niet in.
Na onze rustdag van vandaag zakken wij dieper Andalusië in, en over een goeie 450 km zullen wij Sevilla bereiken.
Zet de gazpacho al maar koud, wij komen er aan!!!
Onze etappes:
Teruel - Frias de Albarracin 66 km
Frias - Cuenca 89 km
Cuenca - Alarcón 80 km
Alarcón - Balazote 106 km
Balazote - Alcaraz 54 km
Alcaraz - Riopar 58 km
|
