Van Mechelen naar Santiago de Compostela Via deze blog zullen wij jullie net als tijdens onze reizen naar Budapest en Sevilla op regelmatige tijdstippen informeren over onze reiservaringen. Voor ongeruste familieleden kan deze blog ook dienst doen als "teken van leven". (panikeren mag indien er twee weken geen nieuws verschenen is...)
04-05-2008
Fotogalerij 5
Het Europese plein in Komarno (Slowakije)
De gluurder in Bratislava (kijkt onder de rokjes van de voorbijgangers...)
Mocht je je afvragen: "Waar zitten die twee Bohemers?", dan is het antwoord: "In Bohemen, natuurlijk!"
De plannen werden namelijk gewijzigd, je moet nu eenmaal flexibel zijn... Bedoeling was om van Budapest naar Wenen terug te fietsen langs de Donau, en dan van Wenen naar Praag te rijden, maar we vonden nergens een goede routebeschrijving, en dus reden we terug tot Bratislava langs de linkeroever (= de Slowaakse kant) om vandaar naar Praag te rijden. De route Bratislava-Praag (390 km) deden we in 5 uren en 37 minuten, werkelijk een record!! (we zaten dan ook comfortabel in de trein, met de fietsen in de goederenwagon...)
In Praag hebben we dan gekampeerd, het was er prachtig lenteweer, en we kookten er ons eigen potje voor de eerste keer. Praag hadden we al eens bezocht, maar het blijft een fascinerende stad met schitterende gebouwen en we ontdekten wijken die we eerder niet bezocht hadden.
Vandaaruit zijn we terug op de fiets gesprongen om via de route "fietsen naar Praag" terug te keren richting Nederland; we rijden hierbij door ons 7e land van deze reis, en Tsjechie verbaast ons in positieve zin. Bohemen is een streek waar het prachtig fietsen is, weliswaar op en neer gaand door heuvels en wouden, maar met adembenemende vergezichten en prachtige afdalingen na moeizame beklimmingen. Het weer bleef zonnig, maar gisteren werden we verrast door een onweer; we zaten er in voor we het beseften en konden nergens schuilen omdat we aan het klimmen waren in een bebost gebied. We kregen zelfs harde hagelbollen te verduren, het deed soms pijn aan onze blote dijen. Morgen steken we de grens over naar het voormalige Oost-Duitsland en gaat het verder richting Frankfurt, voor onze tweede pit-stop.
We ontmoeten op deze reis ook veel mensen, en dit maakt het wel boeiend:
- op ons tweede verblijf in Bratislava gingen we uiteraard naar Cafe "De Zwaan", maar ditkeer zat het er vol van lallende Engelsmannen en konden we moeilijk een plaatsje bemachtigen. Bleek het een rugbyploeg te zijn, die de dag daarna tegen Bratislava een wedstrijd moesten spelen. "Ze spelen zelfs als ze een kater hebben", zei de Ierse ploegmaat die naast ons zat met een thee en een colaatje.
- dat Japanners werkelijk alles fotograferen, mag hier ook weer bewezen zijn. Toen we op een zonnig terrasje van een drankje genoten, met onze fietsen aan de overkant van de straat geparkeerd, zagen we plots een Aziatische man dicht bij onze fietsen staan en foto's nemen. Toen hij merkte dat wij bij de fietsen hoorden (of de fietsen bij ons), vroeg hij of hij van ons nog foto's mocht maken. Trots poseerden we voor een sessie, en achteraf vroegen we hem die kiekjes door te sturen. En zie, gisteren kregen we plots mail vanuit Japan waar in bijlage de foto's staken...
- In een restaurant in Hongarije zat ook eens naast ons een man die constant in gesprek wou treden; hij was licht boven zijn theewater, en verontschuldigde zich steeds dat hij ons stoorde; hij wou zijn kennis etaleren over Belgische bieren, maar sprak steeds van "love" als hij Leffe bedoelde. Op het einde gaf hij ons een pluchen beertje als verwelkoming in zijn land.
- Op onze weg naar Marianske Lazne verbleven we in een andere badstad, en daar zaten we in het restaurant aan een tafel van zes, omdat de andere tafels bezet waren. Er kwam een Duits koppel binnen en vroeg of ze mochten aanschuiven. Zij waren met een motorclub op weekend -ze deden dit 2x per jaar- en reden dan altijd naar dezelfde camping in Tsjechie. Na een tijdje sijpelde er 1 voor 1 een ander groepslid binnen, telkens een halve liter Pivo (bier) bestellend, en binnen de kortste keren zaten we tussen de drinkende Duitsers in een poging iets te verstaan van hun conversatie. Het moet gezegd dat Veronique op deze reis al enorm veel talen heeft bijgeleerd. Bij een ontbijt in Slowakije wou ze nog een tweede tas koffie, en in perfect Pfaffduits vroeg ze: "Kann ich nog ne kaffe krijge bitte?", en prompt nam de mevrouw haar tas en vulde bij. ("zie je", zei Veronique, "als ge Mechels klapt, verstaan z'u ook")
- Op de tram in Praag stapte plots een man op die ons een medaille toonde. Het leek een soort aandenken aan de oorlog, en Jo dacht dat hij dit wou verkopen, dus zei hij vriendelijk nee. De man toonde zijn medaille aan Veronique, en die bevestigde dat we het niet wouden kopen. Toen zei de man in het Duits "Kontrolle tickets" en beschaamd toonden wij onze vervoersbewijzen...
Nu zijn we dus in onze laatste stop in Tsjechie, het wereldberoemde kuuroord Marianske Lazne (Marienbad) en konden het niet laten om toch nog maar eens het heilzame water te laten werken op onze lichamen.
Totale afstand tot nu:3100 km Weer:zonnige dagen, maar toch nog bewolking en af en toe een bui (of een onweer) Herstellingen:1 lekke band bij Jo's fiets (nog niets anders sinds vorige vermelding) Aantal poetsbeurten (van de fiets!, wij wassen ons dagelijks...):3 keer volledige poetsbeurt, 2x de ketting een extra beurt.
