Van Mechelen naar Santiago de Compostela Via deze blog zullen wij jullie net als tijdens onze reizen naar Budapest en Sevilla op regelmatige tijdstippen informeren over onze reiservaringen. Voor ongeruste familieleden kan deze blog ook dienst doen als "teken van leven". (panikeren mag indien er twee weken geen nieuws verschenen is...)
16-09-2016
nog wat fotootjes
Vero op de "echte" weg naar Compostela
kerk uitgehouwen in de rotsen in Aubeterre
het bekende wijndorp Saint-Emilion (een glas wijn kostte tussen 6 en 60 EUR!)
Het was ons al eerder opgevallen, maar in Spanje is het overduidelijk geworden: op "de weg" ben je niet alleen. De wandel- en fietsweg naar Santiago kruisen mekaar hier regelmatig, en overal zie je pelgrims die elkaar dan steevast een "buen camino" toeroepen . We hebben Brazilianen ontmoet, Koreanen, Canadezen, Amerikanen en verschillende Europese nationaliteiten, allemaal op weg naar hetzelfde doel. Vero vond er een prachtig woord voor: "pelgrimskermis". Twee zussen uit La Reunion (sorry, geen accent op een Spaans klavier) spraken van "un boulevard vers Compostelle".
De eerste keer dat we met de mensenzee geconfronteerd werden, was in Saint-Jean-Pied-Le-Port (of zoals Nederlanders het plachten te noemen "Sein Zjan Pjee le Poort"). In dit plaatsje komen de vier pelgrimswegen uit Frankrijk tesamen, en heel wat wandelaars starten vanaf hier, dus toen we een overnachtingsplaats zochten, zagen we op elke deur "Complet" staan en begonnen we lichtjes te panikeren, maar uiteindelijk vonden we toch nog een herberg waar we plaats in een 6-persoonskamer kregen.
De regels in die herbergen zijn wel heel strikt; de deur gaat op slot om 21:30 of 22:00 uur, opstaan om 7:00u en weg om 8:00 uur. In Belorado, waar we een kamer voor ons alleen hadden, kwamen we om 8:05 uur beneden voor het ontbijt, en men zei ons dat we te laat waren. Het is dan ook een welgekomen afwisseling wanneer we, zoals nu in Burgos, in een 4-sterrenhotel kunnen overnachten.
Het weer is de laatste twee dagen omgeslagen. Er stond een harde westenwind die ervoor zorgde dat we in een "snelle afdaling", zoals dit vermeld stond in onze routegids, moesten bijtrappen om amper 14 km per uur te halen. Vero begon te sakkeren en vroeg of we de route niet konden veranderen om niet tegen de wind te moeten rijden. Natuurlijk konden we met de wind in de rug naar het Oosten rijden, maar dan zouden we onderweg van geloof moeten veranderen, want dan reden we richting Mekka. En wat als dan volgende week de wind uit het Oosten blaast?
We houden ons dus aan ons oorspronkelijke plan, en na onze rustdag in Burgos, waar we de prachtige kathedraal bezoeken, gaan we verder voor de resterende 550 kilometers westwaarts. Vanaf zondag zou de zon ook terug volop schijnen, zo begrijpen wij het weerbericht op televisie toch.