Het wedervaren van een fietsende pelgrim. Trainingen, voorbereidingen, planningen, tegenslagen, testen enz...om in Santiago de Compostela te geraken...
24-05-2011
Fiets in orde, fietser in orde??
Hallo, na een grondige onderhoudsbeurt van mijn Zanata-fiets, nieuwe pion, nieuwe ketting, bel, km-teller vervangen, nieuwe banden, gidonwindsels, staat mijn stalen ros klaar, voor de grote tocht.
Ikzelf, voel me opperbest, maar moet toegeven, dat ik op het laatste nog steeds wijzigingen aanbreng aan mijn route. Ze is hoofdzakelijk gebasseerd op de routeboekjes van Clemens Sweerman. Mijn rit zou aankomen in Compiegne, maar er is in die buurt (fietsafstanden) géén camping. Wel een pelgrimrefuge, maar daar mag mijn begeleider niet in, je moet een geloofsbrief hebben!! Dus de route iets ingekort en uitgeweken naar een dorpje met camping. Loopt wel los, Frankrijk is tenslotte het land van de gastvrijheid en noemt zich La douce France.
Eten en drinken en slapen is op zich in het land van onze zuiderburen géén probleem. Hopelijk blijven de weergoden ons welgezind, tot op heden toch, blijven fietsproblemen uit en ikzelf heelhuids overeind...
Oh ja 'k moet mijn coquille nog aan mijn rugzakje vastmaken.
Groeten,
De fietsende pelgrim.
Gezien ik vanmorgen 100 km fietste in 3u41, heb ik besloten om mijn fiets vandaag over te dragen aan de zorgen van mijn fietshersteller.
Een begeleidend notaatje er aan vast gehangen.
't Zwaarste moet nu nog komen, de rekening!!
Dus morgen heb ik day off, gezien ik nu geen fiets heb !!
De fietsende pelgrim.
Hart onder riem, riem onder het hart., onderhoud fiets.
Dankje wel zus en schoonbroer, voor de steun.
Iedereen die wil kan op mijn blog, om te zien hoe we vorderen,
als we in de onmogelijkheid zijn het blog bij te werken, laten we aan iemand een sms'je.
De dag na het etentje bij mijn zus Belinda,
heb ik eerst 100 kms afgemaald in een rustig tempo, hartslag gemiddeld 135 sl/min, met een gemiddelde snelheid van 27,15 km/u.
Dus was ik maar drie uur en 41 minuten onderweg.
Van namiddag doe ik mijn fiets bij de fietshersteller, morgen is het dan een verplichte rustdag, maar zoals reeds gezegd, ook dat hoort bij de training.
De fietsende pelgrim.
Woensdag 11 mei, 136 minuten gefietst, 60 km.
Donderdag 12 mei, 183 minuten gefietst, 90 km.
Vrijdag 13 mei rustdag.
Zaterdag 14 mei 91 minuten, 43 km.
Zondag 15 mei, rustdag.
Maandag 16 mei, 120 minuten, 54 km.
Dinsdag 17 mei, 196 minuten, 90 km. Samen met mijn vriend Steven, leuke babbel en ritje tot markt Oudenaarde en terug.
Woensdag 18 mei, 155 minuten, 71 km. En nog maar eens een lekke band, nagel door de buitenband en dwars doorheen de binnenband, dus tweemaal moeten plakken.
Ons frigootje, werkt ook nog, kan dus mee in de auto.
Groeten,
De fietsende pelgrim.
Ons test-weekend in Opglabeek, begin deze maand, was een sukses.
Op wieler-gebied, maar ook op insectenbeten-gebied.
De pelgrim wordende fietser, had het in zijn hoofd gehaald,
wat te laptoppen, in het donker, gevolg al mijn vier ledematen,
's morgens vol met tientallen bultjes en véél jeuk.
Het is de eerste maal dat ik zo veelvuldig belaagd ben geworden,
door deze bloedzuigende en vergif injecterend ongedierte..
Onze tent kunnen we met ons beiden opzetten, in minder dan 15 minuten, zonder woorden...Ook het afbreken was binnen de 15 minuten geklaard... Ondertussen wel even onder de indruk, naar aanleiding van renner Wouter Weylandt, ik ben hem dikwijls met het scheldepeloton tegen gekomen... Ahjaa om 8u30 ben ik steeds op de terugweg, zij starten rond 8u30 vanaf Zwijnaarde, het gaat je goed Wouter en wens de familie veel steun van elkaar en de gedachte, dat een renner nooit sterft !!
De fietsende pelgrim, nu bijna voltooid...
Tot binnenkort...
De laatste dagen, heb ik weer de draad opgenomen, langs de Schelde,
na een rustdag, na ons testweekendje in Opglabeek... Gisteren 62 km op net iets méér dan 2 uur, volledig alleen... Vandaag 3 uur, zonder problemen naar de brug van Oudenaarde en terug, dat is 90 km in het totaal. Ik voel het, het word tijd om te starten.
Nu nog voor alles plaats vinden in de auto...
We zijn er stilaan mee bezig...
De fietende pelgrim in voltooiing...
Groetjes...
Zondag 10 april 2011, het is en wordt een prachtdag.
Het weer is zéér goed, Johan Van Summeren wind de klassieker der klassiekers, Paris-Roubaix. Ik neem een dagje rust, om naar de koers te kijken, spanning tot op de meet, met een terechte winnaar.
Maandag fiets ik naar Eine-brug, 83 km op 168 min, gemiddeld 29,50 km/u. Dinsdag neem ik een rustdag, omdat ik mijn wagen zijn onderhoud moest geven. Vandaag woensdag 13 april, fiets ik tot Oudenaarde- brug, dat is precies 45 km, heen en weer is dat 90 km. Ik leg die af in 3u07', behoorlijk snel. 28,75 km/u, het weer is fris maar mooi zonnig. En nog maar eens plat gereden, 1 km van huis.
En mijne kilometerteller is over de 19.000 km. gedraaid.
De fietsende pelgrim.
Er stond behoorlijk wat wind, weer zuid-westen wind.
Heenrit, langzaam tempo, rond 25 km/u.
In het terugrijden, had ik wind mee en kon ik mijn wagonnetje aan een sneltrein aanpikken. Het ging snel.
Thuis aangekomen, 56,10 km op 122 minuten.
De afspraak, met mijn fietsvriend Johnny, was in het begin van de week geregeld. Maar hij twijfelde, gaan kijken naar de ronde van Vlaanderen, of zelf fietsen. Hij opteerde voor het laatste.
Om 9 uur afspraak Dome Zwijnaarde, ik was een kwartier te vroeg, dus fietste ik hem tegemoet. Het werd een zéér rustige rit, wat ik nu ook nodig had. Recuperatieritje, in het terugrijden van de brug van Eine, kreeg Johnny een lekke band. Hij bleef op eigen vraag alleen achter.
Ik reed rustig verder, tot ik langs de ringvaart ook lek reed, nog altijd door de uitstekend onderhouden Vlaamse wegen. 88 km in de benen en geen zware benen, dus alles ok.
Echte rit of testrit, Evergem naar Marquette en Ostrevant. 146 km.
Het was voorspeld, het zou een prachtige dag worden.
Bij het eerste ochtendgloren, werd het bevestigd.
Het was nog wat frisjes, 11°c maar ik rook de lente,
het jolige vogel gekwetter, was overal te horen.
Ook de ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen,
gaat vandaag, 2 april 2011 door. Om 7u25 vertrek ik,
gespoord en gerugzakt, GPS, GSM, enkele reserve binnenbanden,
herstelmateriaal, knapzak, drankjes, een energiereep enz...,
Mijn tempo ligt tamelijk hoog, maar niet te hoog, ik moet het zes uur kunnen volhouden. HF tussen 130 en 140, gedurende de eerste vier uren.
Op km 100. In Bléharies, sprak ik mijn knapzak aan en mijn drankje.
Na een kwartiertje ben ik weer weg, een beetje lichter op de rug, beetje zwaarder in de maag, de benen terug wat fitter.
Het is en was een stralende dag, de foto's zijn de getuigen.
Stilaan, komt toch een beetje verzuring, om de hoek kijken.
Ik besluit, het tempo te laten zakken en mijn hartfrequentie, moet omlaag. Dus souplesse en gemiddelde snelheid daalt.
De laatste 10 km. doe ik echt rustig aan, om de recuperatie weer op gang te brengen. Na 5u53' kom ik aan in Marquette en Ostrevant, na een mooie rit, zonnig, maar een veneinig windje, op kop, uit het zuid-zuid-west, heeft me vlugger verzuurde benen gegeven dan normaal.
Bar-tabac aan de kerk, lokte mij, naar haar terras, enfin, één tafel en vier stoelen. Eén leuke bar-houder, bracht me een welverdiende Jupiler, dan was het wachten op mijn sportdirekteur, die een half uur later aankwam.
Na gisteren de testrit van 140 km te hebben gereden, was het vandaag "rust"-dag, naar Oudenaarde 50 km.
Het verliep zéér vlot, HF bleef binnen de traingsnorm.
En toch had ik een gemiddelde snelheid van 28,5 km/u.
Ik had zelfs tijd om foto's te nemen.
Na 1u45' kwam ik aan op de grote markt van Oudenaarde waar het laatgotische stadhuis en belfort, stonden te glinsteren in de lentezon. Mijn vrouwtje, kwam iets later aan, we maakten er een gezellige middag van. Kuieren in de stad, terrasje meegepikt, etentje...Het was gewoonweg genieten...
De fietsende pelgrim.
08u20, ik vertrek naar, voor mij, zéér bekend parcour.
In Zwijnaarde neem ik het fietspad langs de Schelde, richting Doornik.
Het is een mooie zonnige dag, beetje fris, maar toch schitterend.
Mijn intentie, voor vandaag, minstens 120 km afleggen.
Onderweg kom ik nog fietsers tegen, of rij ik er voorbij.
Maar de echte grote groepen fietsers, zijn er nu nog niet.
Het gaat goed, mijn gemiddelde km/u, ligt te hoog, toch kan ik dat gedurende de eerste drie uur aanhouden. Aan Pont de pottes in Helkein, keer ik om. Ik heb er al 70 km opzitten. Aan de Kluisbergenbrug rijd ik lek, de snelwegen liggen er slecht bij, dus de kleine wegen hebben ook een flinke opknapbeurt nodig. Met mijn achterwiel, knots ik in een vilein (venijnig) putje.
Laatst kocht ik in Opoeterenn nieuwe bandenlifters, ik was dankbaar dat ik ze vanmorgen meenam en ook een binnenband. Na een kwartiertje ben ik weer op weg. Stilaan begin ik mijn benen te voelen, de laatste twintig kilometers, zijn puur op karakter, even enkele minuten moeten stoppen, wegen kramp aan een van de rechtse quadriseps.
Even stretchen, alles is weer onder controle en ik leg de laatste kilometers af in een laag tempo, om de recuperatie op gang te brengen.
Een goede zes uur onderweg, maar effectief 5u10 gefietst, gemiddelde snelheid 27 km/u...En wat hebben we vandaag geleerd? Niet te snel starten! Eventueel halfweg een pauze inlassen! De putten vermijden en méér drinken meenemen!!
De fietsende pelgrim.
We overnachten drie maal op camping Zavelberg in Opoeteren.
'k Fietste er twee dagen, Maaseik, Bree, Opitter, Neeroeteren en terug naar Opoeteren, 47,5 km, op 1u40', met een mooie polsslag.
We haddan echt geluk met het weer, dinsdag 15 maart 2011, 18 graden en zon. Woensdag was het iets kouder en méér wind.
Thuis gekomen, kon ik door omstandigheden, twee dagen niet fietsen.
Dan maar verplichte rust en door het medisch toezicht van het werk, weer een jaartje goed bevonden voor de dienst.
Alléz vooruit... De fietsende pelgrim.
Vandaag ben ik bij de hartspecialist geweest.
Eerst de routinevragen, daarna al eens mijn cardiogram opgenomen.
Het bleek allemaal in orde te zijn.
Dan een echografie, ik heb, volgens norm, een dikke hartspier, te wijten aan het vele sporten, op zich dus géén probleem.
12 mm, is mijn wand van mijn rikketik, juist de maximum-norm.
Dan de fietstest, zéér goede prestatie, geleidelijke toename van hf,
door de zwaardere toename van belasting, bloeddruk volgens de norm.
De recuperatie achteraf, was volgens het boekje... 9 minuten en 30 seconden duurde de test.
Mijn "buizen" zijn dus nog niet "aangeladen" zei hij.
De dokter wenste me dan ook een goede reis,
totaal score 91/100
perfectie is dus onmogelijk hé.
Zeer opgelucht, niet dat er addertjes onder het gras zouden schuilen,
maar je weet maar nooit !!
'k Geef me dan zelf ook een speekselmedaille, goe bezig met mijn trainingen... Nu nog op de weg trainen, kon dat weer nu eens omslaan hé !! Dan nog de fiets, enz... 't Begint te kriebbelen...
Daarnet, heb ik mijn stempelboekje en geloofsbrief,
voor de tocht naar SDC, aangevraagd aan het Vlaamse Genoodschap van Santiago de Compostela. Nu, heb ik de indruk, is the point of no return, bereikt...
Groeten,
De fietsende pelgrim.
EC naar SDC, héé, da's nog eens een slogan...
Traningsdag weet ik veel, maar het is 24 februari 2011.
Vanmorgen, ben ik eerst naar de keuring geweest, met de caravan. Goed gekeurd. Het was dan al 7u30' Thuis gekomen, stond mijn fiets mij, staalbloedig aan te porren... 120 minuten gefietst, aan een trap-frequentie van 82/min, 30 km/u gemiddeld en gemiddelde polsslag over de volledige rit : 129. Mijn knie, wonderbaarlijk maar waar, de pijn was na afloop, zo goed als onbestaand. Ik heb dan maar de kiné afgebeld. Maar in de toekomst, houd ik, mijn knie, wel scherp in de gaten, mijn voorschrift telt, en is nog een maand geldig.... Het is nu al een pak van mijn hart. Op naar het hartonderzoek van 7 maart... En wanneer gaat de winter over in de lente, ik popel om mijn conitie te testen...
Eindelijk, ik heb een afspraak, na het verhaal te hebben gedaan aan mijn nieuwe huisarts. 7 maart 2011, is de dag dat mijn motor wordt gecheckt. Er zal niets aan de hand zijn, want ik voel me zeer goed. Maar ik wil niets aan het toeval en onwetend vertrekken.... Morgen 24 feb. 2011 mag ik een eerste knie-kiné-behandeling ondergaan. Ik ben benieuwd, volgens de huisarts, zal het herstel allen maar vlugger verlopen. Hij ziet het wel zitten, hij vertrouwd erop, dat ik het haal !
Of hoe een lang, op voorhand geplande uitdaging, waar reeds veel zweet en voorbereiding waren aan vooraf gegaan, ernstig in het gedrang kan komen.... Ik heb zelfs even getwijfeld of ik het ganse zaakje niet beter zou annuleren of, verschuiven naar het volgende jaar.
Zoals lezers al op het blog hebben doorgenomen, ik begon te trainen in oktober 2009. Doel: een stevige conditie om een 2200 km-lange fietstocht naar SDC. aan te vatten vanaf einde mei 2011.
Tegenslagen, zijn er altijd, een lekke band, lekke banden meerdere per week, een ketting die versleten is, rollagers die vervangen werden enz....Zijn géén tegenslagen, maar eerder slijtage en noodwendige vervanging van onderdelen die door het véélvuldig trainen, zodanig belast werden, dat ze door nieuwe delen moesten vervangen worden.
Een valpartij met schaafwonden, extra kilometers door foutieve kaartlezing, doorweekt van regen, verkleumd van de koude, ook dat zijn géén tegenslgen, but a part of it. Het hoort er nu eenmaal bij.
Maar op 11 mei 2010, sukkelde ons jongste Jack Russeltje, zes jaar jong, terwijl we even weg waren, in de vijver, raakt er niet meer uit, onderkoeld en verdringt. Aan de vele krassen in de vijverbekleding te zien, heeft het gevochten voor het leven. Ik was er kapot van, vreemd maar ik zag het even niet meer zitten. Het heeft ruim drie weken geduurd, voor ik weer met volle goesting begon te trainen. Hoe een hond, je leven kan beïnvloeden. Gelukkig, hadden we nog een tweede, ouder dan het eerste en van hetzelfde ras. Maar ook dat liepeen beetje verloren, het liep te zoeken, je zag het zo...
Begin juli 2010, was ik aan het fietsen in de buurt en omgeving van Deinze, net op het keerpunt kreeg ik telefoon, van het vrouwtje. Ze had zich verbrand aan heet water, voor de thee. Alle zonen opgebeld, de ene heeft moeder naar de spoed gebracht, de andere pikte mij op aan de markt van Deinze. Weken verzorgen volgden, we waren net terug van vakantie uit Spanje, toen het laatste verband overbodig bleek. Eind goed al goed, zou men dan zeggen...
Spanje 09 september 2010, vrouwtje jarig, gaan eten naar een voor ons bekend restaurant. Die nacht, op de camping, braken ze in, in de auto, rovers uit Slovenië, zo bleek later, fototoestel, reisverrekijker, laptop, geheugenkaartjes, betaalkaarten, kleine som geld, alles verdween met de dief in de nacht. Nooit meer iets van gehoord. Het ergste, zijn de herinneringen, foto's, neer getypte verhalen. Maar ook mijn trainingen die erop werden bijgehouden. Vandaar dat ik nu, dubbel werk doe, één op de laptop en één trainingsverloop op papier.
Thuis, bleek het vrouwtje niet goed meer in haar vel te zitten. Einde december bleek , bloedtransfusie en een klein heelkundige ingreep, noodzakelijk. Drie dagen en nachten opgenomen in het ziekenhuis en ontslagen op 31 dec. 2010. Om, net op tijd bij de zoon, te kunnen dineren voor oud en nieuw. Vuurwerk hebben we niet gezien, daarvoor waren we te afgemat.
Enkele weken later, van hetzelfde laken een broek. Weerom bloedarmoede en een meer gecompliceerde ingreep hadden zich opgedrongen. Mijn vertrekdatum kwam in gevaar, wel nog vier mand ver, maar na de ingreep bleek, dat mijn bedgenoot buiten strijd was tot en met 01 april 2011. De huisdokter opteerde zelfs, om pas te beginnen werken op 01 mei. Oef zou je denken, net op tijd!!
Nu was het mijn beurt, ondanks alles kon ik welliswaar soms héél vroeg of laat, mijn trainingen uitvoeren. Maar ook dat wreekt zich, nogthans lette ik goed op dat ik niet overtraind raakte. Rond 20januari 2011, kreeg ik, zonder een val of stoot, net onder de linker knieschijf een doffe pijn. Ik trainde verder, méér op souplesse dan op kracht, cadans hoger en minder snel, met lagere HF. De knie kreeg een voorkeur- behandeling met spierbalsem en ontstekingsremmende zalf. Het verbeterde langzaam aan, zeer langzaam...
Enkele dagen later werd ik neergeranseld door de griep. Vijf dagen antibiotica, rust enz... Ik hield het voorlopig bij twee dagen volledige rust, daarbij kreeg ik van de dokter te horen, dat ik rustig mocht verder trainen, maar dan ook rustig. Mijn huisdokter stuurde me vervolgen naar de radiologie en echografie, voor de linker knie. Vaststelling, een gedeeltelijk lichte ontsteking aan de aanhechtingsspier onder de knieschijf. Vervolgens kreeg ik kiné voorgeschreven, gedurende 10 weken. Al bij al kan ik mijn conditie op peil houden en ben ik niet ontevreden!! Kwestie van de moed er in te houden.
Ik weet het, er zijn véél ergere dingen, maar als je iets zinnens bent, mag het toch niet véél méér zijn. Ondertussen is er nog een huishoudelijk ongevalletje gebeurd met onze kleindochter, duim tussen de deur en gebroken. Het jongste, kreeg buisjes in de oortje geplaatst en, onze neef, zoon van mijn schoonbroer, kreeg een slag op zijn kaak, omdat hij door twee allochtone jongeren belaagd werd, gedwongen om zijn brieventas af te geven en dit weigerde. Resultaat : 16 hechtingen in de mond, buit van de allochtonen : EEN Euro !!
Nu mag het stoppen en ook die lange smerige winter. 't Heeft lang genoeg geduurd, ik wil het resultaat voelen van het gans de winter trainen op mijn Tacx.... Nog minder dan 100 dagen... Als ik vanaf nu KDC, schrijf dan, gaat het wel degelijk over Santiago De Compostela.
Jaja, zou je het, voorgeschoteld krijgen als opdracht, je zou voor de uitvoering bedanken!! Nogthans, ben ik, zoals reeds vermeld, beginnen fietsen en trainen op 20 oktober 2009, nu een goede 15 maand later, heb ik heden de teller over de 16000 km laten draaien. Champagneuuu, gelijk op het podium van de formule 1, neneen, een inwendig schouderklopje, was meer of genoeg. Als we dit bekijken in cijfers : 1066 km / maand = 1066 / 30 = 35,55 km / dag, maar ik fietste niet elke dag. Dat is ook onmogelijk, er zijn externe factoren die je trainingsschema beïnvloeden, zaken waar je niet omheen kunt. Waar je zowiezo door of over moet. Hoeveel omwentelingen zou ik al gemaakt hebben, hoeveel liter zweet ben ik verloren? Dat zijn zo van die simpele hersenspinsels die me tijdens een training bezig houden. Ook heb ik een nieuwe soort sport ontdekt, facebookrunning, of facerunningbook, je neemt het maar zo je zelf wilt. Terwijl ik fiets, facebook ik, campeertafel op hoge poten, curverbak erop, daar bovenop de laptop. Soms speel ik een favorite film af, die ik ondertussen al wel van buiten ken, of speel ik een spelletje, terwijl de benen hun werk blijven doen, de tijd vliegt voorbij. Voor je het weet zitten de normale 90 of 120 minuten erop. Nooit gedacht, dat het zo vlot zou verlopen.
De winter sleept zich doodvermoeid voort,die is ingetreden, midden november, we zijn nu einde januari, de lente is nog lange niet in zicht. De tacx-rollen, hebben al leuk gezoemd in de garage. Op de km-teller bijna 16000 km's. Twee uur fietsen is nu de normaalste zaak. Net als op een lage polsslag, ruim 52,50 km te fietsen. Polsslag gemiddeld 133, dit kan ik goed aanhouden, pedaalslag 80/82 per minuut, en gemiddeld tegen de 27 km/u. Op dat ritme, kan ik het momenteel verschillende uren na elkaar aanhouden, zonder verzuring. De belasting van de tacx, staat op vijf, al de gehele winter. Ik popel om op de weg te rijden. Gisteren, in regenweer heb ik al vele fietsers opgemerkt, maar de meesten met VTT, of mountainbike. Stelselmatig wordt de trainingsintensiteit verhoogd en verlengd. Het voelt in ieder geval goed aan, je conditie te voelen verbeteren.
Naar Santiago de Compostela
Zondag 10 april 2011, het is en wordt een prachtdag.
Het weer is zéér goed, Johan Van Summeren wind de klassieker der klassiekers, Paris-Roubaix. Ik neem een dagje rust, om naar de koers te kijken, spanning tot op de meet, met een terechte winnaar.
Maandag fiets ik naar Eine-brug, 83 km op 168 min, gemiddeld 29,50 km/u. Dinsdag neem ik een rustdag, omdat ik mijn wagen zijn onderhoud moest geven. Vandaag woensdag 13 april, fiets ik tot Oudenaarde- brug, dat is precies 45 km, heen en weer is dat 90 km. Ik leg die af in 3u07', behoorlijk snel. 28,75 km/u, het weer is fris maar mooi zonnig. En nog maar eens plat gereden, 1 km van huis.
En mijne kilometerteller is over de 19.000 km. gedraaid.
De fietsende pelgrim.
De afspraak, met mijn fietsvriend Johnny, was in het begin van de week geregeld. Maar hij twijfelde, gaan kijken naar de ronde van Vlaanderen, of zelf fietsen. Hij opteerde voor het laatste.
Om 9 uur afspraak Dome Zwijnaarde, ik was een kwartier te vroeg, dus fietste ik hem tegemoet. Het werd een zéér rustige rit, wat ik nu ook nodig had. Recuperatieritje, in het terugrijden van de brug van Eine, kreeg Johnny een lekke band. Hij bleef op eigen vraag alleen achter.
Ik reed rustig verder, tot ik langs de ringvaart ook lek reed, nog altijd door de uitstekend onderhouden Vlaamse wegen. 88 km in de benen en geen zware benen, dus alles ok.
08u20, ik vertrek naar, voor mij, zéér bekend parcour.
In Zwijnaarde neem ik het fietspad langs de Schelde, richting Doornik.
Het is een mooie zonnige dag, beetje fris, maar toch schitterend.
Mijn intentie, voor vandaag, minstens 120 km afleggen.
Onderweg kom ik nog fietsers tegen, of rij ik er voorbij.
Maar de echte grote groepen fietsers, zijn er nu nog niet.
Het gaat goed, mijn gemiddelde km/u, ligt te hoog, toch kan ik dat gedurende de eerste drie uur aanhouden. Aan Pont de pottes in Helkein, keer ik om. Ik heb er al 70 km opzitten. Aan de Kluisbergenbrug rijd ik lek, de snelwegen liggen er slecht bij, dus de kleine wegen hebben ook een flinke opknapbeurt nodig. Met mijn achterwiel, knots ik in een vilein (venijnig) putje.
Laatst kocht ik in Opoeterenn nieuwe bandenlifters, ik was dankbaar dat ik ze vanmorgen meenam en ook een binnenband. Na een kwartiertje ben ik weer op weg. Stilaan begin ik mijn benen te voelen, de laatste twintig kilometers, zijn puur op karakter, even enkele minuten moeten stoppen, wegen kramp aan een van de rechtse quadriseps.
Even stretchen, alles is weer onder controle en ik leg de laatste kilometers af in een laag tempo, om de recuperatie op gang te brengen.
Een goede zes uur onderweg, maar effectief 5u10 gefietst, gemiddelde snelheid 27 km/u...En wat hebben we vandaag geleerd? Niet te snel starten! Eventueel halfweg een pauze inlassen! De putten vermijden en méér drinken meenemen!!
De fietsende pelgrim.
