Vandaag liggen we in Westerveld aan de Dieverbrug. Een populaire aanlegplaats, en inderdaad veel
keuze was er niet meer het is hier vrij druk.
We liggen vlak voor de Zwarte Parel met zijn witte was J.
We hebben een twintigtal bruggen (waar we niet onder konden)
en drie sluizen op ons bordje geserveerd gekregen. Ons vaartochtje ging vooral in konvooi (met
maximum drie boten, dat viel mee) maar niet altijd met dezelfde boten. Zo was er de afslag naar de schijnbaar mooie
Turfroute, maar daar is onze Estée S niet voor geschikt (diepgang maximum 110
cm - wij liggen 135 diep). Uiteindelijk kwamen we met drie scheepjes bij
de laatste sluizen aan. Eentje was nogal
uit de kluiten gewassen, dus moesten wij (als laatste van het konvooi) wachten op de
volgende schutting. En we hebben redelijk
lang moeten wachten, de kleinere van de twee voorgangers kreeg zijn motor niet
meer gestart (het is hier verplicht om je motor af te zetten tijdens het
versassen). De sluiswachter heeft hem letterlijk uit de sluis getrokken. De volgende schutting bestond uit 3 scheepjes,
in een sluis van 26 meter lang en 6 meter breed, dat is zon beetje gelijk de
bootjes er met een schoenlepel inpassen. Maar wij waren de eerste, dus wij
moesten niet wikken en wegen J. Eigenlijk is dat anders wel leuk (eens de
stress voorbij dat ze niet tegen je schip varen) gezellig een klapke doen
terwijl de sluiswachter nog alles manueel moet bedienen (die legt dan ook een
pak kilometers af per dag, en kweekt ook nog biceps die moet niet naar de gym
J).
Ook een Nederlander ontmoet een oude schipper geboren in
Gent. Hij heeft nog een zus wonen in Zomergem.
Hij zou blijven babbelen we lagen samen te wachten op het draaien van
de brug tijdens de spertijd (onvriendelijk woord, lijkt alsof we in oorlog zijn
maar ook hier eet iedereen van 12 tot 1). Nadien liet hij ons voorgaan, hij
moest een brug verder naar stuurboord. En de mens heeft zijn goede daad moeten
bekopen hij heeft weer moeten aanmeren om de bruggenwachtster (een oudere
dame) te helpen de brug te draaien, ze kreeg er alleen geen schwung in.
Als jonge (zoals in nog niet lang varende) schippers, staan
we iedere dag voor een dilemma. We varen
nog altijd (dat is al drie jaar zo) interessante plekjes (om te fietsen, te wandelen,
te bezoeken) voorbij. Dit is vooral
doordat voor ons alles nieuw is en we zoveel mogelijk willen bevaren in onze
korte vakantieperiode. Maar we troosten
ons met de gedachte dat we eens zullen weerkeren en het hinterland bezoeken
(tegen dan zullen we wel elektrische fietsen aan boord hebben J).
Onze route van vandaag: via het Noord-Willemskanaal naar de Drentsche Hoofdvaart. De huizen staan hier echt allemaal aan het
water vooraan dus kanaal en achteraan kilometers ver groen en landbouwgrond lintbebouwing zoals je het in Vlaanderen
niet meer tegen komt.
Het weerbericht: nog altijd zomers weer. Morgen verwachten
ze regenbuien.
En onze Richard, die drinkt een Palm, want zijn pa zegt: Van
Palm blijf je kalm. Tja, een overbodige
luxe dus J
Foto's
De Zwarte Parel
Samen zo gezellig in de sluis
De Drentsche Hoofdvaart en onze Gentse Nederlander op kop
Deze morgen vertrokken uit Groningen! Niet dat we daar
slecht lagen, integendeel maar gewoon .omdat een boot nu eenmaal verder moet
J en het ook kon, we
moesten niet via de gestremde brug!
We gaan ooit nog terug naar Groningen, want cultuurbarbaren
dat we zijn we zijn niet eens naar het Groningermuseum geweest (shame on us),
maar het was echt té goed weer. Misschien ooit eens samen met onze vrienden,
die de weg naar Groningen niet vinden JJJ.
Richard en ik hadden het er gisteren over, de leukste
stadjes om te bezoeken zijn de studentensteden.
Daar valt er altijd iets te beleven (zelfs tot in de vroege uurtjes),
zijn er massas eet- en drankgelegenheden en altijd studenten die gekke toeren
uithalen. Deze morgen een paar kerels
die afkoeling zochten in het water (drank en zwemmen .), dan lig ik toch te
waken ik zie me in gedachten al de reddingsboei toegooien. Hyacinth, de heldin. De realiteit zou zijn: Richard, ga eens
kijken, ik denk dat er iemand in nood is J
Een mooie vaarroute vandaag mooie vergezichten, vlotte
bediening aan sluizen en bruggen, alle
ingrediënten waren aanwezig voor een zorgeloze vaardag. Eén minpuntje, maar niets om over naar huis
te schrijven (maar ik doe het toch J)
de ligplaats die we uitgekozen hadden, was al redelijk druk bezet. We hadden geen zin om ons daar ergens tussen
te wringen.
En achteraf gezien maar best ook, er zou te veel volk kunnen
lachen hebben .want Hyacinth vindt het
altijd zo grappig als mensen bijvoorbeeld op een bankje gaan zitten in
vogelpoep lol, lol . Zij doet beter, zij laat een onuitwisbare indruk na,
niet op te lossen met een wasje J
. Ze moest nog een klein likje verf geven, een klusje van een paar minuten
En toen was ze het dekseltje van de
verfpot kwijt, niet te vinden Richard heeft het uiteindelijk ergens van
afgeplukt . Inderdaad haar bips,
helemaal niet gewaar geworden dat er daar iets aan plakte Zo blij dat ik zon stomme stoten via mijn
alter ego kan vertellen J. Shortje naar de vaantjes, ik heb nu mijn
favoriete grootmoeders schortkleedje van Frankrijk aan echt niet voor
publicatie, maar een plezier om te dragen J.
Onze Richard voelt zich populair vandaag J Eindelijk liggen we in een streek (Drenthe,
we liggen in de buurt van Assen) waar ze de Belgische vlag wel kennen We
liggen hier aan een fietsroute, het is zondag en mooi weer dus er is redelijk
wat passage. Hij krijgt van alles te
horen zoals: staat de Duvel al klaar? of Hé manneke hoe ist? of (iets
minder origineel) Hallo Belg. We
liggen vast (op een officiële ligplaats) aan twee simpele paaltjes. Dat vertrouwen we niet zo goed, dus hebben we
onze meerpennen ook maar in de grond geslagen.
En verder is Richard aan het vissen maar tot nu toe zal
het visbestand in Nederland niet erg veel verminderen J.
Tot morgen (tenzij er nog iets te vertellen valt over een
wonderlijke visvangst, dat wordt meteen op het net gesmeten).
Rustdag vandaag en morgen ook, maar dan noodgedwongen want
de brug blijft gestremd tot maandagmorgen. We kunnen eventueel langs een andere
weg maar dat gaat Richard vanavond (als het koeler is) bestuderen.
We hebben voor het eerst onze fietsen uitgehaald de truc
is om altijd door te rijden en niets of niemand voorrang te geven lukt (op
één klein, bijna ongevalletje met een andere fietser na) bijzonder goed. We hebben boodschappen gedaan, we hadden nog
van alles in voorraad, maar niets voor op de barbecue. En vermits het BBQ weer is . Inderdaad,
worst zal er straks zeker ook op liggen J.
Het is zon 26°C, plein soleil.
Genieten!
En verder hebben we de dag op ons bootje doorgebracht we
liggen ideaal geplaatst om hier alles gade te slaan. Ik zag deze morgen, tijdens mijn
ochtendloopje (het was afzien) een slogan: Doe maar lekker gek, gewoon is zo
saai! Er zijn er hier veel die dat ter
harte nemen. Ook op het water zie je van
alles: roeiboten, rubberboten,
partyboten, pedalos, kanos, rondvaartboten, zwemsters in ondergoed, stand-up-paddling
(suppen dus ofte rechtstaan op een soort surfplank en je met een peddel voort
bewegen), bikini-babes, gespierde velopompen in mottig ondergoed, elektrische
boten, . Hoe zotter hoe liever!
We vermoeden dat er vanavond nog wel een serie zatte figuren
de revue te zullen passeren
Zo, wij gaan de Cobb aansteken en verder genieten van onze
vrije dag.
Zaten jullie al te wachten?
Te mooi weer en te veel te zien vandaag ...
Wat een nacht, tot 0400 deze morgen geen oog dicht gedaan. Den
toerist uithangen, niet zo goed voor Hyacinth, ze heeft zich gisterenavond
zitten volproppen in dat restaurant, met als gevolg dat ze niet kon slapen en
zeggen dat er aan de overkant massas schapen liepen op de dijk, ze had die beter
geteld.
Maar ze is toch relatief goedgezind uit bed gestapt, want ze
heeft geen reden tot klagen. We lezen in
de krant van de overstromingsproblemen in Parijs (vorig jaar deze periode waren
we daar) en ook dat Vlaanderen al te kampen heeft gehad met wateroverlast. Dan zitten we hier goed in het hoge noorden. Gisteren
weliswaar een trui nodig maar vandaag 25°C en volle zon (en een
onweersbuitje hebben we ook gehad). We zijn gelukzakjes, zeker weten.
We liggen dus in Groningen en we kijken onze ogen uit. We zijn gelijk twee boerkes uit Niemandsland
die plots in een wondere wereld terechtkomen. Wat je hier allemaal ziet aan grappige en
onwaarschijnlijke dingen . Het valt wel
onmiddellijk op dat de inwoners fier zijn op hun stad Onze eerste indruk: vriendelijke mensen, maar
enorm zelfverzekerd (lees: vrij arrogant volkje J). Een eerste indruk hé? We kunnen mis zijn. Het is dan ook een van de
grotere steden van Nederland, een studentenstad ook. Een paar speciallekes:
de haarkleur van sommige dames (en ondertussen zijn we heel wat gewoon, we zijn
al een tijdje in Nederland): fuchsia (ok nog, maar dan nog een bos krullen op
de koop toe), gifgroen, bordeaux mijn grijze haren proberen weer de overhand
te krijgen, maar ik ga nog even wachten om het te laten kleuren J. Een klimrek voor kinderen dat wordt hier gebruikt door zon machos om hun
spieren te etaleren ze kunnen zich uren bezig houden met optrekoefeningen. Hyacinth
is niet echt onder de indruk, het ziet er nogal belachelijk uit in zon
kinderspeeltuintje (de gym zal hier duur zijn zeker?). Een gokspel op de grote markt: de Nederlandse casino (of zoiets) met twee
schaars geklede dames (met nylonkousen, veel te warm daarvoor) en de auto
achter het scherm heeft een Belgische nummerplaat. Wat verder op de markt: echte Belgische frieten
uit Waterloo - die aanhangwagen dan
weer een Nederlandse nummerplaat. En we zijn in een stripwinkel binnen geweest voor alle duidelijkheid een winkel waar ze
tweedehands stripverhalen verkopen.
Hyacinth is niet zon fan, maar Richard kan daar niet voorbij gaan
zonder het een bezoekje te brengen man, man, man het stond daar stamp, maar
dan ook stampvol je kon je echt met
moeite bewegen. En alles zat in dozen
niets deftig uitgestald. We gaan soms in
Gent naar zon zaak (Pierke) , ook redelijk vol gestouwd, maar tenminste
overzichtelijk. Hyacinth hield het daar
rap voor bekeken, Richard heeft toch nog enkel strips uit die puinhoop gehaald.
Ook de WIFI in de stadshaven - ik kan er
niet eens op, het is 5G enkel Apple en Richards smartphone zijn
compatibel. Mijn computertje van den
Aldi is niet modern genoeg . Tsssss .
(ligt daar niet aan hoor, het ondersteunt geen Android, zegt Richard).
We blijven hier twee nachten, misschien drie (de zondag zijn
er redelijk wat stadsbruggen gestremd, we moet nog uitzoeken of we zondag kunnen vertrekken). Dus morgen
gaan we verder op onderzoek uit in dit rariteitenkabinet. De boerkes uit Niemandsland vinden het wel
plezant om van alles te ontdekken het
is een beetje gelijk de kolonisten van Catan ze hebben hier dus een
Martinitoren (niet die van het Italiaanse bekende drankje), een Goudbeurs (nu
restaurant en bezocht door ondergetekenden), de apenrots (is het hoofdkantoor
van de gasunie), het Wall House, . Genoeg dingen om ons nog een dagje bezig te
houden
Fotos:
De Martinitoren
Eten uit de muur deze kelk laten we aan ons voorbij gaan
De Goudbeurs
Niet kunnen kiezen tussen rood en zwart we zijn
lottospelers J
Een grijze dag vandaag, we weten niet goed of we in één ruk gaan doorvaren naar Groningen of nog ergens
onderweg gaan stoppen.
Het is het laatste geworden. Na al dat pseudo natuurgedoe
(Richard en Hyacinth, de oermensen met warme douche en elektrisch toilet J) hebben we gekozen
voor het andere uiterste: den toerist in hart en nieren!
Eerst zijn we aangemeerd in Zoutkamp (als je houdt van de
geur van gerookte paling, dan is dit the place to be) aan een privésteiger om proviand in te doen, dat was echt wel nodig. Hyacinth even met haar onschuldigste smoeltje
gevraagd aan de eigenaar of we een uurtje mochten gebruik maken van zijn steiger
ze heeft twee uur gekregen. Maar als ze zegt één uur dan houdt ze zich
daar wel aan (onschuldig smoeltje of niet) J.
We zijn uiteindelijk verder gevaren naar Garnwerd. Ergens tussen Zoutkamp en Groningen. De eigenaars van de steigers hebben het hier
goed bedacht: stukje jachthaven, stukje passantenhaven, een stukje strand, een
speeltuintje, een oud schip, een modern en mooi ingericht restaurant en een
megagroot terras aan het water. Alles nagelnieuw en heel gezellig. Het heet Garnwerd aan Zee. Vroeger kwam er een open zee-arm tot hier
(een beetje zoals bij ons in Boekhoute) vandaar de naam. Het aanleggen was niet simpel, er staat weer
een strakke wind en in het vaarwater liggen er op de koop toe nog boten te
wachten om door de brug te kunnen (daar moeten we ook nog rekening mee houden).
Dus zijn we maar voorwaarts binnengevaren, hier absoluut geen probleem, de steiger
is 20 meter lang.
Eerst een aperitiefje gedronken in Garnwerd aan Zee
Richard drinkt (voor zij die het nog niet weten) graag een Belgisch biertje
awel dat is hier in Nederland niet het goedkoopste drankje (een gin tonic kost
evenveel). Daarna het dorpje bezocht,
het oude gedeelte is nog met smalle straatjes en een klein gerestaureerd
kerkje. En in dat kerkje lag een
gastenboek we hebben er ook iets ingeschreven: de datum en groeten Richard
& Hyacinth J.
En toeristen, wat doen die met slecht weer nog maar eens
een cafeetje bezoeken. Maar Richard en
Hyacinth zijn echte cultuurmensen en
gaan niet zomaar naar een bruine kroeg J. We zijn naar café Hammingh geweest. En daar hangt een verhaal aan vast, de kastelein
(meneer Hammingh dus) was tevens ook de veerman van Garnwerd. Hij heeft zich
lang verzet tegen de bouw van een brug maar we hebben het met eigen ogen
geconstateerd: de brug is er wel degelijk en na 300 jaar hield het veer op met
bestaan. Maar terug naar café Hammingh en Richard de bierkenner. Hij vroeg en kreeg een blonde Grimbergen, hij
vond dat het bier anders smaakte bleek dat het flesje enkele maanden over
tijd was. Richard heel bescheiden gezegd
dat hij Vlaming en bierkenner is hij
heeft een andere Grimbergen gekregen, letterlijk gekregen! Hij heeft niet
moeten betalen voor zijn (anders dure) biertje (waarschijnlijk heeft hij dat
ook te danken aan zijn onschuldig smoeltje J).
We hadden er ook bitterballen en - een gewoonte hier in Noord Nederland Frans
brood met kruidenboter bij gevraagd. De
eerste keer dat we dat mensen zagen doen, dachten we dat ze uit gierigheid
enkel brood vroegen, maar dat is hier de gewoonste zaak van de wereld en het is
nog lekker ook. Het interieur is ook nog
echt authentiek, wreed wijs!
En we blijven de toerist uithangen straks een douchke,
onze zondagse kleren aan en terug naar Garnwerd aan Zee. Klinkt ook echt als
vakantie, niet? Enkel de wind en het
grijze weer vervangen door een streepje zon en we zouden zelfs op onze
strandslippers rondlopen J.
Joehoe we varen weer!
Allez dat hebben we toch een uurtje of twee gedaan, op het Lauwersmeer
Vorig vaarseizoen volgenden we een blog van iemand die veel
problemen had met zijn (ondertussen verkochte) bootje in Frankrijk. Het was iedere keer wachten op de monteur,
die van alles beloofde, maar zijn
beloftes niet nakwam. Je moest massas
geduld hebben. Maar wij zitten in het
noorden van Nederland en dat is blijkbaar een dag en een nacht verschil.
Gisteren heeft onze monteur de kabel besteld bij zijn leverancier en vandaag is
hij hem tegen de middag komen afgeven.
Service! (Ik pas mijn taalgebruik
aan de actualiteit hé, nog even geen voetbal, eerst tennis).
Na ons middageten is Richard aan de klus begonnen. De job heeft hem een uurtje werk en liters zweet
gekost. Het is nog altijd heerlijk weer vandaag. Ik ben even binnen gekomen voor de blog (met
die zon zie je geen steek op het scherm, maar er zijn ergere dingen in het
leven J)
maar ga zo meteen weer genieten van het zonnetje op mijn smoel. Tot zover het weer- en werkpraatje. Met werken bedoel ik karwei van Richard hé,
de blog schrijven is niet werken hoor dat is zwoegen J J.
Richard had even overwogen om nog een nacht in de jachthaven
te blijven, maar Hyacinth wil varen. In
de buurt valt er niets te beleven en de was hadden we gisteren al gedaan. Konden
we meteen testen of alles weer werkte als voorheen. Dat is het geval, uiteraard! (misschien zelfs
beter J).
Vandaag is het de
laatste keer dat we aan een Marrekrite kunnen liggen (we moeten ooit eens aan
de terugreis beginnen) dus dat gaan we zeker doen. Maar we begonnen even te denken dat we toch
weer in een jachthaven zouden belanden. De eerste plaats was te druk, de tweede
te ondiep, de derde te winderig, de vierde, de vijfde en de zesde stonden ons
niet aan, was er nog eentje over, de zevende dus het is een pareltje. We liggen alleen aan een steigertje, in een
natuurgebied. Alleen ... niet helemaal .
een 300 meter verder ligt er nog een zeiljacht voor anker en aan de overkant
van het water staan een 46 (geen gissingen in onze blog, enkel correcte info J) stuks vee. En daar gaat onze correcte info, we weten
niet welke soort het is, het zijn allemaal stieren met lang haar en grote
hoorns. En heel in de verte, zien we
Zoutkamp liggen. Inschattingen maken op het water vind ik heel moeilijk, we
zagen daarstraks de dam die de Waddenzee van het Lauwersmeer scheid, ik dacht dat
ik - bij manier van spreken zover kon
zwemmen. Blijkt dat we in realiteit nog meer dan vier kilometer zouden moeten
varen. Tja, dat zou ik natuurlijk ook
kunnen overzwemmen, maar dan moet het wel windstil zijn J.
En om te eindigen nog een wist-je-datje (een wreed verhaal, Richard
heeft het me verteld naar aanleiding van een koekoek die hier weer in de buurt
zit). Een koekoek legt zijn ei in een
nest van een andere, kleinere vogelsoort. Die andere vogel broedt het ei, samen
met zijn eigen eieren uit. Het grotere
koekoeksjong gooit dan de kleinere kuikentjes uit het nest (de snoodaard) en zo
wordt hij alleen gevoed door de gastvrouw.
Tot morgen (en ondertussen ziet het ernaar uit, dat we een
onweer over ons dak gaan krijgen met al mijn stoefen over het mooie weer ook. Het zeiljacht heeft nu zijn anker gelicht en
komt ook aan de steiger liggen. Hebben we nog iets extra om te schrijven:
tijdens het aanmeren gaat zijn anker weer de dieperik in meert niet zo vlot aan
op de manier. Richard helpt ze dan maar
uit de nood).
Fotos:
Het logo van de Marrekrite
Jullie zijn er van af , de laatste foto van onze Estée S in
het Friese groen. Het water is hier
trouwens overal bruin (iets lichter dan in Langerbrugge, dat wel), dat ligt aan
de veen/turfgrond.
Als er zo eentje passeert, best je glas goed vasthouden
Gisterenavond zei ik nog tegen Richard met ons luie
leventje, het wordt moeilijk om nog iets nieuws te vertellen op de blog, misschien
moeten we maar schrijven als er eens iets (anders) te vertellen valt. Onze Estée S heeft er een ganse nacht liggen
op broeden en ze heeft er uiteindelijk iets op gevonden. Hier komt het verhaal
Deze morgen - samen met het mooie weer - opgestaan en
joepie, joepie er is met moeite wind. Een ideaal weertje om op het Lauwersmeer rond
te varen en als het morgen zon mooi
weer blijft, gaan we nog eens van het zout water proeven en de Waddenzee op. Mooi plan!
Rond half tien waren we klaar om ons mooi gepoetste steigertje
achter te laten (dellen, jullie krijgen het terug!). Onze oude Mercedes lekker warm laten draaien
en weg waren we. Ver zijn we niet
geraakt . Ik was nog de fenders aan het binnenhalen, terwijl Richard
rechtsomkeer maakte. Maar halverwege dat
manoeuvre was het gedaan vooruit, achteruit niets van dat alles wat
Richard ook probeerde, gas geven lukte niet meer.
Dan lig je daar, heel idyllisch, te midden van het
riviertje. En weten dat er gisteren op een ganse dag, één bootje gepasseerd is en
zie je het dellensteigertje op een paar meter verwijderd maar onbereikbaar
(volgens het handboek moet je nu je roeispaan uithalen en naar de kant peddelen
).
Soit, het allerbelangrijkste is nu: uitzoeken waarom de
gashendel niets meer doet . We doen de
motor uit ver kunnen we niet afdrijven, we zullen wel, heel zachtjes, in het riet terecht komen. Aan de gashendel werken, betekent alles uit Richards werkruimte halen,
de panelen los doen van de elektriciteitskast en ook nog eens aan de ondertussen
goed opgewarmde motorruimte de kabel losmaken. Op zon klein bootje ziet het er
direct allemaal heel chaotisch uit. Een in het zweet badende Richard heeft het
euvel gevonden, de kabel is bovenaan afgebroken, niet te herstellen.
Hyacinth was al aan het denken even Roland bellen om ons
te komen depanneren met een nieuwe kabel (grapje hoor).
Richard heeft dan een touw aan de vaste hendel van de motor
gebonden en door daaraan te trekken konden we weer verder .
Verder is te zeggen, ondertussen waren we
vastgelopen. Maar daar zaten we niet mee
in aan de snelheid (zoiets als 0,00000) kon het niet al te ernstig zijn. Een paar keer aan het koordje trekken en zelf wat over en weer schommelen en we waren los
We besloten om naar de dichtstbijzijnde jachthaven te varen,
ligt niet zo heel ver af, maar we moeten eerst nog door een sluis. Het
voortdurend varen met dat touw is niet zo simpel, je moet er redelijk hard aan
trekken. Maar alles is goed verlopen en
we zijn rond het middaguur aangemeerd in de jachthaven.
Hier in de buurt is er niets, dus hebben we beroep moeten
doen op de havenmeester en een monteur. Helaas hij heeft de kabel niet op
voorraad. Misschien morgen en anders overmorgen Dit wordt nog een item om bij onze
reservestock te voegen (straks kunnen we nog een bootje bouwen met al die
wisselstukken J).
Eten hebben we nog voor twee dagen aan boord (de dichtstbijzijnde
winkel is een kilometer of acht van hier), maar het is heet vandaag en zwoel
dus veel zin om er naartoe te fietsen hebben we niet. Misschien morgen of
anders . Overmorgen.
Het enige probleem is dat Richard heel veel gezweet heeft in
de motorruimte en graag zijn vochttekort had aangevuld met een fris biertje
(wat we niet hebben). Maar hoera, hoera
door bruiswater uit het ruim te halen, heeft hij nog enkele flesjes Duvel
gevonden. Die had de schipper van de Mac
Kuloni ons eens gegeven. Normaal gezien
drinken we dat niet, dus was dat in het ruim gezet en vergeten . Maar nu staan
ze in de ijskast en zullen ze hem zeker smaken!
Zout water zal niet voor deze keer zijn geen Wadden op
deze reis! Maar ach, we varen nog maar
drie seizoenen er moet nog iets overschieten voor de volgende jaren ook hé
En Richard zal dit
zinnetje willen schrappen (maar vermits
Hyacinth de blog schrijft J)
maar ik heb nog nooit geweten dat hij niet een oplossing voor een probleem
heeft gevonden. Voor mij is hij mijn
super Richard!
We houden jullie verder op de hoogte morgen . Of overmorgen
J
Normaal gezien zouden we op het Lauwersmeer varen/liggen,
maar het is windkracht 7 en de wind komt uit het pal uit het noorden, dus
hebben we maar besloten om nog eens een Marrekrite op te zoeken. In vogelvlucht maar 1,5 km van onze vorige
ligplaats maar langs de vaarweg een kilometer of acht verder. We
liggen nu in De Dellen
Die dellen hebben we opgeschrikt toen we aan de steiger
kwamen (eenden, aalscholvers en nog het een en ander van vliegend
gepluimte). Kan je voorstellen wat die
op zon steiger achterlaten? . Inderdaad een latrine om u tegen te zeggen.
De Dellen liggen niet aan een doorvaartroute, nog rustiger dan
rustig dus. Vandaag is er één schipje
voorbijgevaren.
Richard is van plan om vandaag de stuurboordzijde te kuisen,
dus heeft hij eerst alle uitwerpselen van de steiger verwijderd.
In ons kleine kuipje is het schitterend weer, windvrij,
zonnetje en op de thermometer staat er 25°C aangegeven. Eens buiten ons beschut plaatsje is het een
gure wind en vrij fris. Hyacinth is niet
van het achterschip weggeweest (juist om de blog te schrijven met de zon is
er niets te zien op het scherm).
Friesland kan in principe iedere varende vakantieganger (motorvaarder
of zeiler) bekoren: je kan van jachthaven naar jachthaven varen, of van stadje
naar stadje, of van natuurplek naar natuurplek. Of combineren uiteraard.
En nu gaan we weer van het zonnetje genieten en er eentje
drinken, want het is dorstig weer!
Fotos:
Richard poetst de steiger
Richard poetst de romp aan stuurboordzijde op een propere
steiger J
