Dinsdag, 19 mei 2015 (van Saint-Quentin naar Chauny)

Rustig dagje vandaag – we moeten maar een kleine 40 km varen en een sluis of 13 overbruggen (of is het oversluizen?).

Ik denk dat dit onze eerste echt goede nacht geweest is, ondanks de fikse regenbuien.

Deze jachthaven is afgesloten – dus zijn we nu redelijk zeker dat we geen “visiteurs” zullen ontvangen.

Om 8:35 zijn we vertrokken uit de jachthaven, maar niet na ons meisje haar verzorging te geven.  Ze vertrekt niet graag onopgemaakt, dus ook vandaag heeft Richard haar oliepeil gecontroleerd, de vetpot bijgevuld, de wierfilter uitgekuist.

Het weer is lange tijd redelijk geweest, behalve de wind – er blaast vandaag echt wel een stevig briesje. Dat betekent dat het niet altijd even simpel is om in de sluizen aan te leggen, temeer omdat we niet altijd de beste kant kunnen kiezen.

We moeten namelijk op een stang duwen om de sluis te doen leeglopen, we moeten dus zien dat we ter hoogte van die stang aanmeren.

Na 29 sluizen zijn we onze eerste tegenligger tegen gekomen – een Brit (ok dit is volkomen irrelevante info, maar moest je nieuwsgierig zijn naar de nationaliteit …).

En dat was voor ons goed nieuws, want dat betekent dat de sluizen eindelijk direct open gaan als we toekomen, we moeten niet meer dobberen.

We hebben ook een paar stortbuien over ons dak/dek gehad vandaag, maar Richard heeft zo gevaren dat ze tussen 2 sluizen door vielen (stel je voor welke kwaliteiten ik mijn manlief allemaal toedicht )

Aan de zevende sluis van de dag, moest Hyacinth eens op de verkeerde knop van de afstandsbediening duwen (opvaart in plaats van afvaart).  Probleemke want dan gaat de sluis niet open ….  Tja, dan moet Mrs Bucket bellen naar de sluismeester en met beschaamde kaken toegeven dat ze zich vergist had .  De mens een Jupilerke gegeven en iedereen content.

Onze laatste sluis – was sluis nummer 13 … je kan het al raden ….

Neen, toch niet … alles goed verlopen … als we het na al die sluizen nog niet in de vingers hebben ….

Rond 15:45 lagen we in de jachthaven van Chauny.  We hadden graag ergens langs de kant in het groen gelegen, maar er is hier nogal veel spitsverkeer (letterlijk dan) en met deze wind …. Dus een jachthaven … onze eerste betalende MET douche.

De douche is bijna even duur (weer licht overdreven, maar toch) als de ligplaats.

De ligplaats 7 euro – de douches 4 euro.

Vanavond gaan we het rustig houden, zelf iets simpel koken (ok ik zal het maar toegeven: spaghetti met saus uit een potje).

En daarna nog wat lezen.

Jachthaven: Chauny - als het eerste schip van de jachthaven iets vertelt over de jachthaven ....

Weerbericht: fris, grijs af en toe een stortbui. Windkracht 4 à 5 Fvf.

Aantal sluizen: 13

Aantal motoruren: 7,45

19-05-2015 om 17:07 geschreven door Richard & Hyacinth  

Hier zijn we weer – als er één ding is dat we geleerd hebben – er is niet overal wifi in de Franse jachthavens.

 Een flash back dan maar …

Vrijdag, 15 mei 2015.

Een mooie dag, lekker weertje (dank je wel Jabi om de weergoden aan te roepen ) – mooi, heerlijk varen op de Bovenschelde in Frankrijk: rustig, mooie natuur, piccobello.

Het was gewoon genieten van onze vakantie.

Maar ik zat bij mezelf te denken dat er weinig te vertellen valt als alles van een leien dakje gaat … had ik dat maar niet gedacht.

Speciaal voor de ramptoeristen een mooie lijst voor één dag 

Eerst viel onze omvormer uit (voor de leken – waaronder ikzelf – dit toestelletje zet elektriciteit van 24 volt om naar 220 volt – nodig voor de computers, gsm op te laden, tablet, radiowekker, onze jacuzzi te verwarmen ).

In de laatste sluis van de dag, hebben we dan nog hard moeten werken om onze Estée S in toom te houden, het beestje ging wild te keer in de wilde wateren van deze sluis. Te vergelijken met een orkaan (ok overdreven, maar het water werd echt wel met een serieuze kracht in de sluis gepompt).

De jachthaven van Valenciennes. We hadden van onze commodore een foldertje gekregen met info over de nieuwe jachthaven van Valenciennes – opening mei 2015.

Eerst waren we er voorbij gevaren (geen enkele aanduiding naar de “port de plaisance”).

Toen we er uiteindelijk aankwamen waren we er … helemaal alleen …

Wel leuk, we hoorden een paar jonge gastjes zeggen dat het een mooi bootje was die de jachthaven ingewijd heeft (allez dat hebben we toch opgemaakt uit de woorden baptème en joli bateau )

De jachthaven was nog niet open.  We hopen wel dat er nog extra kikkers geplaatst worden want anderhalve kikker per boot is wel heel weinig.  Het was even inventief zijn om aan te leggen.

Een nieuwe jachthaven, ziet er allemaal al heel mooi uit waarschijnlijk des te meer omdat de (voor de kenners) paulownia tomentosa in volle bloei stond dus.
Maar dus geen water, geen elektriciteit (we hadden dat nochtans hard nodig), geen douche (konden we ook al gebruiken) … maar … ook geen liggeld 

En om het plaatje helemaal af te maken: om drie uur ’s nachts hebben we nog ongewenst bezoek gekregen van vier nozemkes – eentje stond al aan boord toen we wakker schrokken.  Richard heeft zijn stoute schoenen aangetrokken (lees onderbroek) en is naar buiten gevlogen, maar de rotjongens waren al gaan vliegen.

Jachthaven: Valenciennes  - geen beoordeling – nog niet volledig afgewerkt

Weerbericht: zonnig, fris weer

Sluizen: 6 stuks

Zaterdag, 16 mei 2015 (van Valenciennes naar Cambrai).

Redelijk druk telefoonverkeer tussen Richard en Roland in verband de omvormer.

We denken eraan om zijn naam te veranderen in HALDIS (naar analogie van de FIKSER in de Biker Boys).

Roland is naar Rotterdam gereden om een nieuwe omvormer en heeft die dan, samen met Dorine, komen brengen naar Cambrai.

We hebben eens iets (met veel plezier) achter gebracht naar de sluis van Evergem, maar dat is maar kattenpis in vergelijking met wat hij gepresteerd heeft.

Dank je wel Roland!

Het was eigenlijk best spannend – Richard & Hyacinth moesten op een papieren kaart hun vaarweg zoeken, want geen elektriciteit is geen computer is geen uitgestippelde vaarweg volgen. Maar het is ons gelukt, we zijn op onze bestemming geraakt.

Het is nu ook zo dat we de sluizen zelf kunnen bedienen – dus we kunnen alles mooi op eigen tempo doen.  Heel plezant, maar eigenlijk ook wel vermoeiend.

Jachthaven: Cambrai – heel mooi liggen in de kom

Weerbericht: fris, grijs af en toe (mot)regen

Aantal sluizen: 8

Zondag, 17 mei 2015 (Cambrai – Vendhuile)

Richard heeft eerst de omvormer geïnstalleerd, we hebben dus terug “elektricité à volonté”.

Vandaag een tochtje van een grote 25 kilometer voor de boeg – makkie – 25 kilometer en 17 – yep 17 - sluizen.

We zijn vertrokken om 9:45 en om 16:10 lagen we op onze stek.

Het was een heerlijk weertje vandaag en Hyacinth heeft een korte broek aangetrokken zodanig dat haar tl-lampen ook wat zonlicht kregen. Met 17 sluizen heeft ze aardig wat buiten kunnen staan, terwijl arme Richard, dankzij zijn goede tactiek altijd binnen moest blijven.

We varen namelijk de sluis binnen, Hyacinth legt eerst vast achteraan, Richard werkt met zijn boegschroef zodanig dat ze ook makkelijk vooraan kan vastleggen en dan legt hij het schipke in achteruit zodanig dat er spanning komt achteraan.  Het leven is dan een pak aangenamer voor madame – meneer daarentegen moet in de kajuit blijven om af en toe nog bij te sturen met de boegschroef.

Aangemeerd in de buurt van de toueur – super zalig: rustig, warm, mooi, veel natuur – helemaal onze meug.

We hebben genoten van onze avond.

Zelfs extra genoten omdat we van verschillende bronnen heel goed nieuws ontvangen hebben: AA GENT heeft de match tegen Club Brugge gewonnen 

Worden de Buffalo’s kampioen?  Ik begin er nu wel serieus in te geloven.

Ligplaats: Vendhuile

Weerbericht: warm, zonnig

Aantal sluizen: 17

Maandag, 18 mei 2015 (Vendhuile – Saint Quentin)

Ik heb de vorige dagen altijd maar superlatieven gezocht om te proberen aantonen hoe het hier is (als er iemand nog een paar kent … tell me).

Maar om de dag te beginnen heb ik ze even niet nodig: ik zit namelijk met een ei in mijn broek 

Om 9:30 moeten we onze touwen vastbinden aan een jacht voor ons want we gaan door het Souterrain van Riqueval.  Ooit had ik dat eens gezien in het Bourgondisch complot en dat wou ik ook ooit eens doen.

Het Bourgondisch complot was en reisprogramma van Michiel Hendrickx (fotograaf)  met zijn schip de Maria Van Dam.  Ik had nooit kunnen denken dat we een deel van zijn route zouden doen.  De meeste dromen zijn bedrog, maar heus niet allemaal, zeker weten!

Vandaag zijn we met vier boten die de oversteek/allez ondersteek wagen. En vermits we de kleinste zijn, bengelen we achteraan.

Een probleemke: ik heb een eigenaardige vorm van claustrofobie - wat natuurlijk tegenvalt als je door een tunnel van 5670 meter getrokken wordt.

Toen ik dat kleine gaatje zag waar we in en door moesten, zonk de moed mij in de schoenen, waterlanders, waterlanders en nog eens waterlanders …

Ook al omdat ik al wilde verhalen gelezen en gehoord had van schade aan de boot.

Maar kapitein Jan, we hebben goed nieuws, geen schrammetje waar te nemen.

De lieve knuffel van Richard heeft me kunnen kalmeren en uiteindelijk was/is mijn nieuwsgierigheid groter gebleken dan mijn angst.

De tweede tunnel “Souterrain de Lesdin” mochten we op eigen kracht doen wat een stuk makkelijker is.

Vandaag moeten we stroomafwaarts – toch weer even wennen in de sluizen.

Hier en daar een klein misverstandje,  een pijnlijk scheenbeen van Richard en een blauwe plek van Hyacinth niet te na gesproken is alles goed verlopen.

Nu liggen we in de jachthaven (mag je gerust wrakkenhaven noemen) van Saint-Quentin.

En het regent … Jabi, doe nog maar eens een zonnendans voor ons hé.

Opnieuw geen douche, geen internet (maar dat zal geen probleem meer zijn) … en het schijnt dat je het op den duur niet meer ruikt als je je niet wast.  Grapje: in ons piepkleine badkamertje kunnen we ons gelukkig deftig wassen.

Jachthaven: Saint-Quentin  - triestig, tegenover een industriële site, autoweg, maar wel dicht bij het centrum.

Weerbericht: zonnig, maar helaas tegen de avond regen en wind.

Sluizen: 5 stuks

18-05-2015 om 20:13 geschreven door Richard & Hyacinth  

Maar ook Roland en Dorine en Patrick en Waijing hadden elk een flesje cava mee ... tja ons kent ons hé 

Tot binnen 6 weken - of als jullie ons echt niet kunnen missen .... volg ons op deze blog 

En ons boottripje naar Oudenaarde?  Goed verlopen hé - tot hier kennen we de weg 

14-05-2015 om 18:12 geschreven door Richard & Hyacinth  

Dinsdag, 31 mei 2016

Gisterenavond zei ik nog tegen Richard – met ons luie leventje, het wordt moeilijk om nog iets nieuws te vertellen op de blog, misschien moeten we maar schrijven als er eens iets (anders) te vertellen valt.…  Onze Estée S heeft er een ganse nacht liggen op broeden en ze heeft er uiteindelijk iets op gevonden.  Hier komt het verhaal …

Deze morgen - samen met het mooie weer - opgestaan en joepie, joepie … er is met moeite wind.  Een ideaal weertje om op het Lauwersmeer rond te varen … en als het morgen zo’n  mooi weer blijft, gaan we nog eens van het zout water proeven en de Waddenzee op.  Mooi plan!

Rond half tien waren we klaar om ons mooi gepoetste steigertje achter te laten (dellen, jullie krijgen het terug!).  Onze oude Mercedes lekker warm laten draaien en weg waren we.  Ver zijn we niet geraakt …. Ik was nog de fenders aan het binnenhalen, terwijl Richard rechtsomkeer maakte.  Maar halverwege dat manoeuvre was het gedaan … vooruit, achteruit … niets van dat alles … wat Richard ook probeerde, gas geven lukte niet meer.

Dan lig je daar, heel idyllisch, te midden van het riviertje. En weten dat er gisteren op een ganse dag, één bootje gepasseerd is …en zie je het dellensteigertje op een paar meter verwijderd … maar onbereikbaar … (volgens het handboek moet je nu je roeispaan uithalen en naar de kant peddelen … ).

Soit, het allerbelangrijkste is nu: uitzoeken waarom de gashendel niets meer doet ….  We doen de motor uit … ver kunnen we niet afdrijven, we zullen wel, heel zachtjes,  in het riet terecht komen.  Aan de gashendel werken,  betekent alles uit Richard’s werkruimte halen, de panelen los doen van de elektriciteitskast en ook nog eens aan de ondertussen goed opgewarmde motorruimte de kabel losmaken. Op zo’n klein bootje ziet het er direct allemaal heel chaotisch uit. Een in het zweet badende Richard heeft het euvel gevonden, de kabel is bovenaan afgebroken, niet te herstellen.

Hyacinth was al aan het denken “even Roland bellen” om ons te komen depanneren met een nieuwe kabel (grapje hoor). 

Richard heeft dan een touw aan de vaste hendel van de motor gebonden en door daaraan te trekken konden we weer verder ….

Verder … ‘ is te zeggen, ondertussen waren we vastgelopen.  Maar daar zaten we niet mee in … aan de snelheid (zoiets als 0,00000)  kon het niet al te ernstig zijn.  Een paar keer aan “het koordje” trekken  en zelf wat over en weer schommelen  en we waren los …

We besloten om naar de dichtstbijzijnde jachthaven te varen, ligt niet zo heel ver af, maar we moeten eerst nog door een sluis. Het voortdurend varen met dat touw is niet zo simpel, je moet er redelijk hard aan trekken.  Maar alles is goed verlopen en we zijn rond het middaguur aangemeerd in de jachthaven.

Hier in de buurt is er niets, dus hebben we beroep moeten doen op de havenmeester en een monteur. Helaas hij heeft de kabel niet op voorraad. Misschien morgen en anders … overmorgen …  Dit wordt nog een item om bij onze reservestock te voegen (straks kunnen we nog een bootje bouwen met al die wisselstukken J).

Eten hebben we nog voor twee dagen aan boord (de dichtstbijzijnde winkel is een kilometer of acht van hier), maar het is heet vandaag en zwoel … dus veel zin om er naartoe te fietsen hebben we niet. Misschien morgen … of anders …. Overmorgen.

Het enige probleem is dat Richard heel veel gezweet heeft in de motorruimte en graag zijn vochttekort had aangevuld met een fris biertje (wat we niet hebben).  Maar hoera, hoera … door bruiswater uit het ruim te halen, heeft hij nog enkele flesjes Duvel gevonden.  Die had de schipper van de Mac Kuloni ons eens gegeven.  Normaal gezien drinken we dat niet, dus was dat in het ruim gezet en vergeten …. Maar nu staan ze in de ijskast en zullen ze hem zeker smaken!

Zout water zal niet voor deze keer zijn … geen Wadden op deze reis!  Maar ach, we varen nog maar drie seizoenen … er moet nog iets overschieten voor de volgende jaren ook hé

 En Richard zal dit zinnetje willen schrappen  (maar vermits Hyacinth de blog schrijft J) maar ik heb nog nooit geweten dat hij niet een oplossing voor een probleem heeft gevonden.  Voor mij is hij mijn super Richard!

We houden jullie verder op de hoogte – morgen …. Of overmorgen J

Foto’s:

Zo ver liggen we van onze vertreksteiger

En zo dicht liggen we bij de andere kant

Richard met “den draad” …

Groetjes,

Hyacinth en Richard

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Richard & Hyacinth