welletjes en weetjes over onze kleine ukjes
fotootjes ...

http://picasaweb.google.com/
Goldgrube

en
https://picasaweb.google.com/
109875806998916118375

Inhoud blog
  • Twee jarigen!
  • Enfin, efkes in het heel erg kort
  • Overijverige tandenfee?
  • voorbereidingskes
  • Benieuwd...
  • Buis en Buik
  • Rekenen met kerstomaatjes
  • Van die keer dat het brave kind uit de zetel viel...
  • Op roze wolkjes
  • Blauw gepeuter
  • De geciteerden
  • Schoolse ochtendrituelen
  • spionnen
  • van dat kleintje dat ook naar school moest
  • Spraakverwarring
  • Uit het dagboek van klaspop Jules...
  • een sjaal met ...hokjes
  • welles-nietes
  • een nieuwe, liefst een blauwe
  • Leve de Kunst!
  • Ergens tussen creche en school...
  • Heet ijzer...
  • Rechtzetting
  • Kinderpraat en ander stuff (lees stof)
  • Tranen
  • Illusie der onzichtbaarheid
  • Welkom Mats!
  • Clown V
  • Welkom Lewis!
  • Laatste schooldag
  • Welkom Liv, Merlijn, Lotte, Noor en Gilles!
  • Het laatste nieuws
  • Royalist?
  • Welkom Sien bij een aflevering van “De één al properder dan de ander”!
  • zee-machtig
  • De slimste thuis
  • Welkom Maren!
  • Een slecht patattenjaar!
  • Ongeluk en geluk samen op een klein trapje
  • o dennepoo - o dennepoo
  • Dit *
  • Daar staat ie dan!
  • 'n klaarwakkere tête-à-tête
  • Dakloos met pliekplieken in de buik.
  • Potjes, toiletjes, pietjes (en sintjes)
  • Waarom spoken spoken als ze spoken?
  • Eerste schoolweek
  • Eerste schooldag...
  • Trots tot supertrots.
  • Juffrouw Gerda
  • OK - KO - OK
  • Sociaal Zeker - Zeker sociaal
  • De S van School en de G van Gotejonge
  • Over boompjes en kaatjes
  • Welkom Martijn!
  • u had het nog te goed ...
  • Kadootje voor de mama!
  • aliveandkickson...
  • Dag Senne! Dag Nora!
  • paard, geit en schaap roepen in koor "awoe de koe"
  • Medisch dossier V. - juli 2009
  • Timemanagement... voor een volgend leven wellicht!
  • Over keelontstekingen en potjestraining
  • Welkom Lieve Louise!
  • Plannen voor mannen
  • Openingszin nr 1
  • Opvoeding, niet altijd volgens hét boekje.
  • Propere vuilaards
  • Eten gelijk de groten...
  • Goed gedaan!
  • fotomodel
  • Lander-taaltje
  • Winkle(r)prins
  • Lander-manierkes
  • 't is gebeurd!
  • Peuterontwikkeling
  • knalgeel meubilair
  • Schuiten van schoenen
  • dadadadadaa
  • Het trussel-beest
  • een woordje WV
  • Hiep Hiep Hoera!
  • daguitstap voor de wetenschap
  • Mon, sluit de melkherberg maar!
  • enzovandiedingen
  • Op papa's vrije dagen...
  • Vanalles vandaag
  • Leve patoaters en carnavalisten!
  • Valhelmpje vragen aan paashaas?
  • Bataan papop
  • de vrolijke wekker
  • Hun 2e Amerikaanse president
  • "Precies zijn papa - Precies Lander"
  • de knappe kapster kapt en knipt
  • potjes en bataantjes
  • van melkjes en eiwitjes
  • Tafeltje-dek-je
  • De Sint die kwam...
  • Niet voor herpublicatie vatbaar
  • Fruitpap in de sneeuw : graaauw!
  • What's in a name?
  • Welkom Vic! Welkom Anders! Welkom Ninke!
  • Studeer eens voor kinderarts!
  • Cowtipping
  • Thuis
  • Wat zijn we weer viraal vandaag!
  • what's in a name?
  • Melkherberg
  • Zoontjeslief
  • Bweukkez
  • Reflux bis
  • Voor groot en klein
  • van keffertjes en grote blaffers
  • ijverige amb(etan)tenaren
  • Welkom lief klein buurmeisje!
  • op een blauwe maandag
  • Kloeke, schone ventjes
  • All peace and quiet..
  • Daar zijn ze!
  • 28/08/08 - 14:27 - Welkom kleine broer!
  • 08.08?
  • Toneel... 't zit in 't bloed!
  • Speelballen en kameraadjes
  • Wespie Weps
  • koekiemonster
  • van 'zelf doen'
  • Gents Bloed
  • van papapatapjes enzo
  • uurtje vakantie
  • Dunne Vandaele - dikke buik
  • Peren en Plakkertjes
  • stappenteller slaat tilt
  • Stappenteller : 3-0
  • zetelbeklimming en co
  • Sprongetje nr 9
  • nachttarief na 21 uur...
  • O soleil soleil
  • E viva el schwalbe!
  • druk druk druk
  • Bakkersmodel
  • taartje zonder kaarsje
  • 1 JAAR!
  • vandaag of morgen?
  • Nog 3 keer (door)slapen...
  • Joehoe, lekker stoer!
  • Welkom Trix!
  • Tarara-biotica
  • Feesjeu 'De zoete inval'!
  • Alles aan de kant!
  • Welkom Fries!
  • Virale speelgoedberg
  • I I I I I I I I I I I
  • Op verplaatsing
  • knarsetanden of tandenknarsen
  • rapenpoep
  • un dos tres quattro!
  • Drietand
  • Dank u Lieve Sint/Santa
  • Achterwaarts mars!
  • changement de decor
  • van moetens
  • bweurk
  • *****-omnivoor
  • rood - roodsel - roodselst
  • oor(ge)prut(s)
  • Roll over Beethoven
  • Dames en Heren...
  • Dag kleine Jack!
  • Ik presenteer u ...
  • gisteren - 6 maand - morgen
  • Welkom Merel ! Welkom Janne !
  • Dokters en vrouwen
  • Onthaalmoeder Mady
  • Welkom Tarik Eren ! Welkom Guillaume!
  • Bij de pinken
  • Andere groentjes... njam!
  • En nu? Wortelpuree!
  • En... Wortelpuree
  • Wortelpuree
  • Beljamb 2007
  • Splish Splash
  • van ai en oei naar njammie en toppie
  • Welkom thuis aan mezelf!
  • Of terug naar de 7 kilo??
  • Op naar de 8 kilo!
  • Welkom Gudrun!
  • Colores del mundo
  • Suiker voor het paard!
  • Bye bye wiegje!
  • Welkom Lien!
  • Welkom Marie!
  • crèmekes voor onderweg
  • Later
  • Snode plannetjes
  • van 'uitbeelderke'
  • Knibbel, knabbel, knuisje, wie sabbelt er aan mijn vuistje?
  • 7 weken en al bijna naar de tekenschool?
  • Belly-to-belly

    PARKMATRAS TORCK :
    De parken van het merk TORCK zijn blijkbaar iets groter dan de gemiddelde parken, waardoor de TORCK-matras die we bij een uitverkoop hadden aangekocht niet in ons park past.

    Iemand die een park van TORCK aankoopt de komende weken/maanden?
    Kom dan gerust onze matras halen; voor een luttele 10 euro mag ze weg. Spiksplinternieuw, nog in verpakking.

    stap voor stap de grote wereld in
    19-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heet ijzer...

    Reeds weken aangekondigd aan betrokkene in kwestie : de tut mag worden afgegeven aan de Heilige man himself : Sinterklaas!

     

    Zijn bezorgd gezicht werd toen verholpen door de mededeling dat het wel nog heeeel veeeeel keeeeer slapen was, wel nog 100 keer.

    Daar leek kleuterman mee gesust.

     

    Enige tijd daarna opnieuw bezorgde blikken : zou de Sint dan ook zijn knuffels opvragen?

    Ah nee, lieve schat, die mag je houden. De knuffels mogen voor eeuwig en altijd blijven. Wat een opluchting op dat gezichtje.

     

    Gezien de 1740ste verjaardag*  van de man toch stillaan nadert, werd kind 1 al geregeld eens herinnerd aan wat hem “binnenkort” te wachten stond. Hij leek er in te berusten maar vroeg wel telkens met licht bezorgde blik hoeveel keer slapen het nog was.

    Het was al duidelijk dat we voor de laatste maand een aftelkalender zouden maken (zoals we bij zijn verjaardag moesten doen, zodat hij de chronologie der dingen wat kon plaatsen).

     

    En dan opeens, vrijdagmorgen 15 oktober, wordt hij wakker met de mededeling dat hij zijn tutje in de vuilbak wil doen.

    Baf, daar lagen het mooie Sint-scenario en de bijhorende prachtige plaatjes in stukken vaneen gereten. Moeder des huizes liet haar voorkeur voor theatrale inscenezettingen niet blijken, ook niet haar ontgoocheling alsof ze de hoofdrol voor haar zoon in de nieuwste Sint-film zag voorbijflitsen, en klapte vrolijk in de handjes voor zoveel grote jongensmoed!

     

    Heet. Ijzer Smeden.

    Dus het kind werd vrolijk en bemoedigend begeleid naar de badkamervuilnisemmer. Wat was hij nu toch een grote jongen, zeg! Blinken van trots daalde de familie de trap af naar de ontbijttafel.

     

    Er werd een briefje geschreven naar de juf over zijn grootmoedige daden (wie weet werd hij in de klas nog eens geprezen ofzo), er werd hem (in de Brico of all places – maar we zitten tenmidden verbouwingen weet u) een zakje snoep gekocht (brico-metgroengeleletters-snoep noemt hij het), en we keken vol verwachting uit naar een nacht vol afkickscenario’s.

     

    En toen was het bedtijd.

    Dat verliep dus wél geheel volgens het theatrale plan! J

    Moeder- en vaderhart stond op breken, waarbij de moeder nog maar eens de harde bitch bleek te zijn, en haar nanny-handleiding volgde tot op den censequente letter. De tut zou in de vuilbak blijven, maar met alle begrip voor de eerste nacht sedert 1305 dagen (plusminus hé) zonder dat mondvullertje.

     

    Mag ik u, beste lezer (waartoe misschien het slachtoffer later zelf zal behoren als er ooit een “familiebundeling” van komt), er met nadruk op wijzen dat ik dit strenge plan met hartzeer uitvoerde. Het moederhart huilde meerdere weemoedige liederen…

     

    Maar wat als we het kind niet zouden hebben tegengehouden in zijn krijspartij richting vuilemmer? Wat dan als de Sint zijn tut kwam halen en hij dan zou denken dat de goede man hem die des avonds zou terugbrengen (want hij is toch eenmaal een goed man met een groot kinderhart?). Wat als hij zou beginnen denken dat élk groot verlies wel terug in orde komt, door maar eens lang en luid genoeg van de oren te maken? Wat als…

     

    Na een half uurtje hartbrekend gesmeek en gehuil, was het ergste verdriet voorbij.

     

    Toen de klok middernacht sloeg, weerklonk gehuil. Oeps, ‘n eerste opstootje dachten we.

    Maar het was kindje 2 die de slaap niet meer goed vatte. Elke 10 minuutjes was hij daar, tot er rond 2 uur verlossing kwam in de vorm van wat geplets middagmaal in en rond het bed.

     

    Kind en bed werden gestroopt en ververst, motillium werd toegediend, er werd gesust en in de zetel gewacht tot het boeleke terug “kleur” kreeg.

    Uiteindelijk arriveerde kleine broer in het ouderlijke bed waar hij iedereen wakker hield tot hij rond 5 uur in slaap viel.

    Mocht dat nu net het tijdstip zijn dat grote broer wakker werd en zijn tut miste… en dus ook het ouderlijke bed opzocht. Met vier lagen we daar en u mag niet eens raden welke twee er sliepen en welke twee er vermoeid wakker bleven.

     

    Ondertussen slaapt de grote man nog steeds zonder tut en was er de derde nacht al geen rubberen verlangen meer. Maar de mama viste in het allergrootste geheim de tut wel terug uit de vuilbak, een waterkans behoudend op een glansrol in een Sint-scenario. Want stel dat het kind voor de gebaarde man met zijn vuile kornuiten staat en stel dat hij dan naar de mama kijkt met de blik : wel, waar is ze nu, die tut die ik mocht afgeven? Dan wil je toch niet droog kunnen zeggen : Grote man, ze ligt in de vuilbak, remember? Nee, dan wil ik dat tutje kunnen tevoorschijntoveren en de oudstgeborene hem met veel fierheid zien afgeven in het witte handschoentje. Of wat had u gedacht? J

     

    De harde met het zachte randje of de zachte met het harde kantje, kiest u zelf.

     

     

    * een site vol sinterklaasgeheimen onthult dat ene Nicolaas, zoals hij toen heette, werd geboren in het jaar 270. De Wikipedia-bijbel stelt echter dat geboorte- en sterfjaar onbekend zijn, maar dat hij waarschijnlijk geboren is omstreeks 280 – 1730 jaar dan dus - en overleden op 6 december in 342 of 352. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Nicolaas_van_Myra)

    Waarbij wij u nog ter info meedelen dat de mama uit de Sint-Niklaasparochie komt, er gedoopt en gevormd werd, en dat de plaatselijke fuifzaal ook wel Zaal Myra werd genoemd. Verwijt mij dus geen naïeviteit, het is aangeleerd en er met water en olie nog eens ingesmeerd J.

    19-10-2010, 12:17 geschreven door elz&ben


    12-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rechtzetting
    Ik weetalnietmeer in welke context en alhelemaalnietmeer in welke zin, maar het kwam er op neer dat ik "een jonge mama wou zijn" (al zal dat eerder jong van geest zijn wellicht, want als ge op uw 30ste pas zwanger wordt dan ben je al een heel oude doos in een periode die de geschiedenis opluistert met een naam als "de hegemonie van de tienerzwangerschappen", waarvoor dank coureursdochter-waarvan-de-naam-mij-nu-ontsnapt).

    Reactie Lander : "Nee, jij ben geen jonge(n), jij bent een meisje."

    Olritie, das ook weer rechtgezet zie!

    12-10-2010, 09:52 geschreven door elz&ben


    05-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kinderpraat en ander stuff (lees stof)
    Tussen het bouwstof door moeten we volgende twee uitspraken van Lander zeker noteren :

    Op logement bij Lien duikelt Lander tegen een kast. Algauw zit het onder zijn oog goed dik. Wanneer hij 's anderendaags opstaat heeft hij een ferm blauw oog. Terug thuis vertelt hij fier dat hij nu drie ogen heeft!
    (twee bruin-groene en jawel... een blauw)

    Mama werkt nog wat af in de tuin, papa doet de pyama's aan.
    Lander komt in zijn marcelleke de tuin in. Beetje later vraagt mama of het nog geen tijd is voor zijn pyama. Lander vertelt dat papa nog bezig is met Victors pyama.
    De mama zegt daarop : Ik dank dat Victor ondertussen wel al klaar zal zijn.
    Waarop Lander : "Nee hoor, Victor heeft een lange pyama."

    Verder is de eerste schoolmoeheid ingetreden. De anders o zo schoolgretige Lander heeft er genoeg van. Zijn juffrouw is altijd boos op hem en dat stemt hem verdrietig. De mama ook een beetje.
    Dringt zich daar een gesprek met de juf op? Wellicht zou dat een te drastische stap zijn. Eventjes polsen dan toch?
    Ah, nog wat afwachten, maar leuk is anders. Het opgeluchte gezicht toen hij gisterenmorgen hoorde dat hij nog een extra dag thuis mocht blijven omdat de juffen pedagogische studiedag hadden (allé ja, eerlijkheidshalve, ik heb 'vakantie' gezegd)... ik zie hem liever op andere momenten lachen.

    Victor mag ook wat extra thuisblijven. Zijn oren, neus, keel, longen zijn allemaal ziek. Zijn oorbuisjes zijn er zelfs uit :-/
    Hierdoor moet de mama ook wat extra thuisblijven, en kan ze verder de werfleider uithangen en de opa's een beetje aansturen enzo

    Belangrijk : de glijbaan is al verhuisd. Da's toch al een begin
    De rest moet wachten tot het rode schijfstof gaan liggen is en ooit ooit ooit es volledig verbannen raakt... pfff.

    05-10-2010, 16:29 geschreven door elz&ben


    07-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tranen
    Tranen bij de mama... zowel van het lachen, van vreugde als van ferme triest.

    Lachen om de knotsgekke kinder-uitspraken die te lezen zijn op de blog van meisjesmama http://meisjesmama.blogspot.com/.

    Vreugde om de nieuwe spruiten die onze vriendenkring recent verblijdden : Suzanne en Lucas. Welkom kleine kapoenen.

    Ferm triestig na het vernemen van minder leuk nieuws, waardoor het leven (even) stilstaat. Een schoolvriend, immer opgewekt en goedlachs, vond jaren geleden de madam van zijn leven, al even immer opgewekt en goedlachs. Schatten van mensen. Dat soort beenhouwers waar je vlees zou kopen al zit je frigo en diepvries al vol. De zelfstandige die je dag kan maken; het hoeft niet altijd de wakkere bakkersvrouw te zijn. Ze kregen twee schatten van kindjes. Gisteren was voor hen een zwarte dag. Een ongeluk. Plots. Mama gestorven, kindje zeer kritiek. Papa en zusje voor eeuwig verweesd achter, zoals vele familie, vrienden en kennissen...

    Ook al zijn we er ons heel goed bewust van dat we van elk kindermomentje moeten genieten (ook al staat dat eigenste ogenblik vol van de ouderlijke opvoedkundige consequentie die door kinderen niet gesmaakt wordt en ook voor ouders maar wordt aangewend om hun kinderen sociaal gepast te krijgen), dan nog is het jammer dat de lach en de traan moeten doen beseffen dat het hier allemaal maar tijdelijk is. Dat we nog beter ons best moeten doen om te relativeren en te genieten.

    Een nieuw voornemen is gemaakt : ik moet dringend meer werk maken van foto's, knutselwerkjes, blogberichtjes en vooral het noteren van kinderpraat. Wat er wordt hier ook het 'teenentander' de lucht in geslingerd waar je kreupel van ligt (of waarvan je het berispende moment bijna zijn serieux moet ontnemen). Dagelijks vliegen ze ons om de oren en nu kan ik er nauwelijks voorbeelden van geven. Meisjesmama doet dat goed, en ik zal haar proberen volgen.

    Gezien de werken in het zopas gekochte huisje, zal je hier niet onmiddellijk elke dag de verbale creaties kunnen lezen, maar ze worden genoteerd om ze dan 'en masse" op de markt te gooien, ooit, misschien pas ergens midden november ofzo. Tegen die tijd moet u namelijk al een ander huisnummer noteren : 23 wordt 2. Mijn laagste huisnummer ooit, valt me nu te binnen. De ouderlijke 6 is verslaan.
    Hm, misschien niet direct een gedachte voor een bijna mid-dertiger, maar het kind is nooit uitgeroeid. Zo zie je maar.

    Dikke knuf en... geniet elke moment zoals het jouw laatste dag is!

    07-09-2010, 13:53 geschreven door elz&ben


    16-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Illusie der onzichtbaarheid

    Grappig en charmant toch hoe die klein prutsen denken dat ze onzichtbaar zijn voor de wereld als ze hun ogen dichtknijpen, of hun hoofd onder een kussen verstoppen.

    Al maanden spelen we het spelletje mee : het kind blijven zoeken ook al zie de andere 15 kilo van zijn lijfje duidelijk uitsteken, of zie je hem gluren tussen zijn wimpers (of we wel echt zoeken natuurlijk).

     

    Deze ochten aan de ontbijttafel terug van dattem, tijdens een vertikale slaapimitatie : “zie je mij mama?”

    En de mama zegt droog : ja hoor, ik zie hier een kindje zitten met zijn oogjes toe (foei!)

     

    Het kind voelt zich betrapt en legt vlug zijn handjes op zijn gesloten ogen (ha ja, opdat we die “met zijn oogjes toe” niet meer zouden zien wellicht).

     

    “En nu? Zie je mij?”

    En de mama zegt droog : ja hoor, ik zie hier een kindje zitten met zijn handjes op zijn oogjes (foei bis!)

     

    Hij doet een nieuwe poging : hij houdt zijn handen op zijn gesloten ogen en draait zich om. “Zie je mij nu nog, mama?”

    En de mama zegt droog : ja hoor, ik zie jou nog (foei tris!)

     

    En dan, luistert of leest : “Waar zie je mij dan wel?”

    “Euhm, hier, op jouw stoel, naast mij. Kijk (en ze kietelt) hier een buik en daar nog wat buik en ….”

     

    Vond het een leuke start van de dag (al was het uur dat er op volgende onverwachts veel chaotischer van aard).

     

    Ben ik nu een mama-spelbreker?

    Ah nee, zo was het niet de bedoeling en zo voelde het niet. Het was natuurlijk veel leuker en minder sec dan hier beschreven.

    Het was eerder bedoeld in het kader van “voed je kind niet eeuwig als een dwaas op”. Met zijn 3,5 jaar (of toch bijna) was het eens de tijd om, ons anders zo klevere gast, eens een eerste teken te geven van het feit dat je niet zomaar wegbent wanneer jouw oogjes toe zijn.

     

    Ooit moet hij het toch leren? En misschien liever vóór hij met zijn ogen toe in de snoepwinkel zijn zakken staat te vullen, niet?

     

    Of heb ik hem dé almachtige kinderillusie afgenomen?

    Ook dat moet hij trainen toch? Hij moet illusie-voorbereiding zijn bijgebracht voor op het moment dat de grote kindervriend niet anders blijkt te zijn dan een verklede zot!

     

    Die kindervriend is hier nu reeds aangekondigd (wel nog 100 keer slapen – en de rest). Want met zijn 3,5 jaar lijkt het ons mooi om het proces der tut-afstanding rustig voor te bereiden… En succes zit hem in een goede voorbereiding, niet?

     

    Hopelijk was Christel ook goed voorbereid op de komst van haar tweede uk, Jasper. Welkom kleine man (cool, het zal eens het jaar van de ventjes zijn).

    Want het is potverdikke niet altijd evident, zo twee klein kastaars. Mocht zelfs ons papa nog ondervinden vorige week, toen na een ‘eventjes tv gaan uitzetten’ de opkuis van een gevallen bord rijst-met-spinazie mocht worden ingezet

    16-08-2010, 12:12 geschreven door elz&ben


    08-08-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom Mats!

    Victor wil al geregeld ne keer op het potje gaan zitten. Echter… zijn broek en pamper mag je dan niet af doen. Om algehele potjesangst te vermijden, laten wij hem daar dan maar braafjes zitten, elk zijn ding op het gemak hé. Of er dan inderdaad iets veranderd in die pamper, Joost mag het weten.

     

    In de creche zou hij (per toeval?) al wel eens een plasje gelost hebben op het potje. Maar da’s hetzelfde niet zoals thuis, hé.

    Dus nu kunnen we toch met trots zeggen dat Mister V deze morgen kaka wou doen op het potje én… dat de pamper afmocht. Het resultaat : een plasje.

     

    Wij vinden dat fijn, vet, cool en wijs. Da’s toch al weer een stapje dichter bij het pamperloos bestaan (want zo ganse dagen met een hoop watten tussen de benen en rond het gat… stoer lijkt anders).

     

    Nog exact 20 keer slapen en hij mag twee kaarsjes uitblazen, dus we zijn bijlange nog niet pamperloos. We dromen nog eventjes verder…

    Ondertussen is er alweer een opvolger aangekomen voor de pamperberg, dus het management van de pamperfabriek moet zich nog geen noodpremie uitkeren. Welkom kleine, mooie Mats! Sorry voor de geluidsoverlast rond jouw glazen kooitje, al leek je er geen last van de hebben. Cool... zou het het jaar van de baby-jongetjes worden? Mag wel, na al dat vrouwelijk geweld van vorig jaar

    08-08-2010, 14:58 geschreven door elz&ben


    09-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Clown V
    Deze ochtend aan de ontbijttafel :

    Victor zet zijn appelsap op zijn hoofd en deelt mee : "Clown".


    Clown, he is!

    09-07-2010, 13:41 geschreven door elz&ben


    07-07-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom Lewis!

    Wie dacht dat kinderen veranderen door ze in de onthaalklas te proppen, samen met vele tientallen andere energiebommen, heeft gelijk. Al moeten we zeggen, dat we geen erg grote veranderingen gezien hebben. Lander was immers al de grootste babbelaar en straatzanger die we konden denken, kende alle letters, cijfers en kleuren, puzzelde de dozen bijeen, telde van 0 tot 100 en van 20 naar 0. Zot, vinden we zelf. Maar meneertje was al een erg leergierige hummel tussen 1,5 en 2,5 jaar. De onthaalklas was voor hem eigenlijk niets meer dan een speelbarak, en meer moet dat eigenlijk ook niet zijn zeker?

     

    Echter, na 2 dagen vakantieschool… leert hij heel wat bij op andere vlakken : populistische uitdrukkingen en gebaren. We krijgen hier allerlei verbale verwekkingen te horen waar we nog niet aan toe waren precies. De verbazing op onze gezichten spreekt soms voor zich.

    Maandag bijvoorbeeld : na de vakantieschool pikken mama en Lander de kleine Victor op aan de crêche. Deze laatste begint in de auto wat te jammeren. Grote broer reageert luid en kordaat : “zeg, nie neuten hé”. Euhm… tja, een echte volkse Gentenaar zeker?

     

    Andere momenten staat hij stoer te wezen en zijn ‘spierballen’ te rollen : “Veel spieren hé mama”.
    Aaaah, ik zie hem al, met overal ongezonde opgeblazen vleesballen, donkerbruin blinkend, in een minislipje, op een schavotje, op een podium, onder een zee van licht, onder de ziedende blikken van de concurrentie, onder de bewonderende blikken van ‘goedkope’ vrouwen (die elkaar ondertussen uit jaloezie het haar uit het hoofd trekken en de wangen openkrabben met hun felrode valse nagels), in een groezelig zaaltje, in een achterbuurt, in een grote stad. Is hier, op amper 3,5 jarige leeftijd de basis gelegd?

     

    Gezien ieders leven op dit eigenste moment het gevolg is van toevalligheden, van keuzes (vrijwillig of door situaties gedwongen) en mensen die je via-via ontmoet, en het soms raar lopen kan waardoor je je bij het terugblikken kunt afvragen : “wat als ik toen…”, vraag ik me heel vaak af welke zaken er onze kleine kapoenen op vandaag al kunnen beïnvloeden in hun levensloop? Een spiertentoonspreiding bijvoorbeeld… wat zou die van invloed hebben?

     

    Ah, vooral afhankelijk van hoe we er mee omgaan natuurlijk. Ofwel zeg je : “cool tof, je wordt al groot zeg”, ofwel zoek je de eerste beste Gentse boksclub ‘Golden Gloves’ voor 3-jarigen en sta je wekelijks je kind toe te schreeuwen met een blik bier in de hand (en deel je thuis ook geregeld es klappen uit natuurlijk – dat sterkt een mens). Ouder zijn… elke minuut van de dag maak je (on)bewust keuzes die een invloed hebben : nauwelijks tot zeer sterk.

     

    Voor de herinnering later, moeten we hier ook nog even wat andere uitspraken van deze week noteren :

    -         Victors eerste volle zin bijvoorbeeld : “Mama, je doet me pijn”. Kan tellen. Maar is volgens de mama een sterke overdrijving want ze zocht enkel naar wat pokken-kroetjes in de haardos. Maar elk zijn eigen pijngrens hé. Democratie!

    -         Landers zoektocht naar diezelfde pokjes : “Mama, waar zijn die rode stipjes naar toe? Waar zijn die nu?” Mama vertelt dat Victor genezen is, dat de pokjes weg zijn. “Ja, maar waar zijn ze dan nu?”. Mama’s hersenen draaien toeren in het rond en fabriceren volgende uitleg : “Bij andere kindjes hé Lander, en dan terug bij andere kindjes, en tegen de winter komen ze misschien bij jou. Want jij moet de stipjes ook es krijgen hé, zoals elk kindje.” Oef, dit leek aanvaardbaar. Toch een triestig gezichtje. Ja wat wil je, het kind was de pokjes als het ware ‘beloofd’ na Victor, maar de natuur besliste er anders over.

    -         Lander na een negatief antwoord bij Victor : “Ja, dan niet hé”, maar op een manier die je niet kan nadoen, met laagdunkende blik, opgehaalde schouders en met een toon van “ah jong, ge moet het zelf weten he”.

    -         Iets later formuleert Lander iets anders tegenover broer Victor : “Jij hebt veel geluk zeg”. Wel, hierover was de mama nogal verbaasd omdat het er op leek dat hij echt de inhoud van het abstracte begrip ‘geluk’ kende.

    -         Victor bij elk cijfer dat hij ziet : “ef twaaf dettien” J

    -         Victor zijn woordenschat is de afgelopen 2 maand van een velletje papier naar een klein diksjonairke gegaan, jawadde! Hij benoemt zowat alles van zijn ‘bloeltje’ tot pinguins en giraffen toe, zegt allerlei zinnen na van grote broer en begrijpt ook zelf waar ze voor staan (“Wat staat daar op?” wijzend naar elke auto, elk boek, elk… iets waar iets opstaat… nogal veel dus), maar vooral hij spreekt de woorden al vaker correct uit in vergelijking met Lander op die leeftijd.

    Zot doet het, om ook die jongste uk, die altijd jouw kleintje blijft, opeens woorden en zinnen te horen vormen. Help, waar is onze baby naartoe? Straks een tweede beterweter in huis. Help. Zullen Jan en Tanya dit ook zo ervaren binnen een tweetal jaar, nu ginds kleine Lewis uit de buik is gekomen?

    Zalig, ik observeer zo graag kleine prutsen, en zeker in hun broer-broer of broer-zus verhouding. Gelukkig worden hier overal maar bloemkolen gepland en heb ik dus nog heel wat observeerwerk te gaan.

    Oef.

    07-07-2010, 14:11 geschreven door elz&ben


    29-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Laatste schooldag

    Warm, vind u ook niet? Gisteren voorspelde ons Sabine 33 graden voor vrijdag… Pfff en het was deze nacht al zo warm. Kleine Victor kan er niet goed van slapen. Hij mocht dan maar mee richting brievenbus-der-bruine-enveloppen rond middernacht. Jawel, en dat 2 dagen voor de deadline, johei! Fijn dat je zelfs op dat nachtelijke tijdstip nooit alleen bent ter hoogte van het belastingsgebouw. Allemaal opgeluchte mensen op hun teensletsen.

     

    Met deze warmte zullen ze in de crêche, bij tijden een kleine serre, ook wel zweten. En misschien nog niet alleen door de opwarming van de aarde, maar wellicht ook door de energetische krachten die Lander uitstraalt. Lander mag deze zomer immers meerdere dagen mee met kleine broer, gezien er anders moeilijk opvang te regelen was.

     

    Deze morgen laatste schooldag. Wel, zelfs dit vond de mamie blijkbaar weer een emotisch moment. Zeker 4 tranen moest ik stilletjes wegvegen; ontroerd door de ochtendlijke knuffel die ik elke ochtend krijg wanneer hij naar zijn klasje vertrekt, maar ook niet in het minst door het feit dat zijn eerste schooljaar er reeds opzit. Met glans doorstaan, jawel!

     

    Al zeggen we het zelf, want het oordeel van de juf horen we pas deze namiddag. Benieuwd? Ja, wij ook .

    Hoe zou het oordeel zijn van iemand die al honderden 3-jarigen onder haar vleugels heeft gehad (dit schooljaar alleen al zijn het er 48!)? Waar op de gauss-curve zou hij landen? Of is dit leerstof voor het middelbaar?

    Geliefd is hij wel, da’s zeker, maar wellicht is elke kleuter dit. Eigenlijk ben ik best wel benieuwd naar de ‘aandachtspuntjes’. Op verplaatsing is ons karaktertje altijd veel flinker dan thuis, zo hoort het, maar hoe evolueerde hij op een plaats dat zo goed als zijn tweede thuis werd. Bleef hij braafjes luisteren of deelde hij ‘djoefen’ uit?

     

    Twee maand vakantie. Help J

    We vullen ze op met 3 speelkampen, net geen 3 weken crêche en 3 weken thuis-vakantie bij de moeke. Mamie start de voorbereidingen om zonder ongelukken twee kids door 3 weken ‘onder moeders vleugels’ te loodsen : de voorraad bezigheidstherapie begint ronde vormen te krijgen (vingerverf, plasticine, boekjes, tennisraketjes, waterbadje, … misschien zelfs een zakje zand… maar vooral oeverloos veel dosissen geduld en ook wat van die pakskes erger-je-niet-aan-het-feit-dat-je-dagschema-nog-maar-eens-voor-de-helft-is-afgevinkt.)

     

    De Logistieke ondersteuning is ook niet mals : snottebelledoekskes (tjsek), vochtige doekskes (tjsek), emmer en dweil (tjsek), veegborstel (tjsek), stofzuiger (tjsek), vuilbak (tjsek), schildershortjes (tjsek), keukenrol (tjsek), ..., water (tjsek), koekjes (tjsek), fruit (tjsek), pannenkoeken (tjsek), pudding (tjsek), …

    Tussendoor de vele huishoudelijke plichten, maar u mag het gerust weten : op zaterdagnamiddag doe ik weinig tot niets. Dan vindt u de kids met moeder en al op de oprit, vergezeld van buren en een tasje koffie of een glaasje wijn. Leve de speelstraat.

     

    Geen reisjes deze zomer, wel veel werken.

    Lander vroeg deze morgen welk werk de mama’s dan wel doen. Nog voor een antwoord kon worden geformuleerd zei hij : mama’s moeten werken met die geel-zwarte botjes hé?

    Euhm… hij heeft er zulke en we hadden het deze week over geel-zwarte bijen (die zich zozijnde onderscheiden van vliegen)… Moet daar ergens een link worden gezocht?

     

    Wie nog steeds een beetje roze-rood ziet, is onze Victor. De laatste kleurseltjes en kroetjes van zijn windpokken zijn nog zichtbaar. We hebben nog geen weet van door hem besmette gevallen. De broer en het buurmeisje zitten er op te wachten. Ze krijgen nog een week respijt. Daarna moeten ze wachten tot komende winter wellicht.

    29-06-2010, 13:42 geschreven door elz&ben


    11-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom Liv, Merlijn, Lotte, Noor en Gilles!

    Het is weerom druk in geboorteland, een jaarlijks weerkerend fenomeen vanaf mei. Welkom aan de nieuwe kleine wereldburgers :  

    http://elzenben.wordpress.com/2010/06/11/tussenstand/

     

    Alweer wat nieuwe maand (al is deze ook al bijna halfweg), alweer wat fait-divers en nieuwtjes van ons huisfront :

     

    > Vers van de pers : Victor heeft de windpokken. Deze namiddag belde de creche. Na enig zoekwerk vonden we er een 10-tal, het begin. Rond 22u deze avond waren het er al zeker 30. We zijn daarna de tel kwijtgeraakt. Benieuwd hoe het zal evolueren… Hij is alvast tot vrijdag thuis. Een opvangkalender is in opmaak.

    We proberen de talk-methode. Als die niet helpt, dan moet het maar een rood-bollen-ventje worden (als dat niet conformisme ten top is in deze verkiezingstijden, héhé).

     

    Ah, onze junior... Nu hij net, na 21,5 maand precies de vrolijke modus in zijn bestaan had gevonden. Sinds een drietal dagen is hij een vrolijke, olijke peuter. We wagen ons misschien wel ver met deze wereldwijde verkondiging, maar we denken dat zijn 'humeurige tijdingen' gekeerd zijn. Hij had deze ochtend zelfs grote trekken van een kleine guitige kapoen. Komt onze beschaamde lieveling uit zijn schelp?

     

    > Hij gaf deze morgen ook duidelijk te kennen dat hij een onafhankelijk Vlaanderen niet zag zitten. Hij zou es “boterham met (de) Koning” eten. Als Lander graag op Prins Laurent dineert (zie 04-03-2010), dan kan een boterham met de Koning er ook nog bij natuurlijk. Honing dus… J

     

    > 28/5 - vrijdagavond: In onze straat (enfin, in de rest van Europa ook naar het schijnt) is het Dag van de Buren. Dan komen wij samen op het graspleintje voor ‘onze’ deur en doen wij een beke van ‘Dutch Party’. Iedereen leegt de frigo en brengt zijn eigen eten mee, al of niet om te delen met anderen. Het was geslaagd. Landers foto van die dag haalde zelfs de website van de Stad Gent (http://www.flickr.com/photos/stadgent/4681669310/). Deze en andere foto’s zie je in ons foto-album.

     

    > Lander tekent ondertussen zijn eerste kindjes: Potato-heads op één L-beentje. Zalig. En als je even polst naar het tweede beentje, dan tekent hij gewoon een streepje onderaan bij, zodat je een omgekeerde T krijgt. Simple as that! Wel met een blik van : als jij persé twee benen/voeten wil, wel hier dan. Streep. Done. Content?

     

    > 25/5 - dinsdagmorgen: Lander mocht een dagje mee met broer Victor naar de crêche. Zijn schooltje hield die dag de deuren toe : “lokale verlofdag”… Het doet raar om ’s morgens en ’s avonds maar één adresje te moeten doen om de ukken op te halen J. Maar deze zomer zal het wel vlug wennen. Lander wordt dan zo’n 2,5 week in de creche opgevangen, tussen al die kleintjes. De andere weken is hij ofwel op speelkamp ofwel bij de mama thuis. Dat het maar een schone zomer wordt!

     

    > 21/5 – vrijdagavond 18u30: Waar is die klantenkaart van de Spoed? Voor de derde maal dit jaar, was het een wat ongerust schuifelen in de wachtzaal van de spoed. Na Victor (trapval) en papa (nekblokkering) was het Landers beurt. Met een stoel in hand kom je overal in dit land, ook op kasthoogte. Daar vind je al es dingen die niet voor kinderhandjes en kinderoogjes bestemd zijn (dingen die zelfs uitdrukkelijk niet in de knip -en plakschuif liggen): Secondenlijm!
    Flink dat hij was, zo zelf zijn oogjes willen verzorgen…

     

    Engelbewaarder van dienst deed meer dan zijn werk. De lijm was enkel op het oogwit terechtgekomen en vormde daar een ‘film’, die moet slijten met de dagen, wie weet weken of maanden… Was er ook maar iets op zijn pupil terechtgekomen, het was een ander verhaal geweest.

     

    > Dat weekend was het laatste ‘rustige’ weekend voor de komende maanden : Weekends zitten vanaf dan volgestouwd met feestjes, BBQ, babyborrels, verkiezingen, uitstapjes, speeltraat, …

    Dus als we nog ergens een kuis-efforke wilden placeren, dan moest het dat weekend gebeuren: De hagen werden gesnoeid en de auto gepoetst. Dit alles met meerdere tussenpauzen, gezien de twee koters ofwel ruzie maakten, huilden, van fietsen vielen, honger hadden, moe waren, dingen wilden tonen aan de mama, gevaarlijke dingen deden, …

     

    > Eerder die week stond Lander nog heupwiegend te zingen van “Aha aha I like it”. Zijn eerste Engelse zin is een feit. Kleine bakvisjes op school leren hem daar vanalles, ook het treiterende “naanananaana”.

     

    > Midden mei mochten de kids mee met de mama op vrouwenweekend aan zee. Vijf vrouwen, 7 kids. Het was druk tijdens de ontspanningstrip, dan kan u wel raden. Maar tradities zijn er om in ere te houden, los van opgroeiende baby’s. Er werd wel opvallend minder gedronken dan enkele jaren geleden. Vrouwenweekend zonder kids zat er niet in, wegens te hard werkende papa’s…

    Volgend jaar wellicht weer van de partij!


    > Ook dat nog : Dank u lezer. U houdt het al 200 berichten lang (en soms een kort) vol. Proficiat aan uzelve!

    11-06-2010, 00:00 geschreven door elz&ben


    04-05-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het laatste nieuws

    Twee maand is er voorbij sedert het verschijnen van onze vorige avonturen. Nochtans geen enkel hier ten huize met een stilzittend gat, integendeel. Het was gewoon te druk en we waren te moe om deftige dingen neer te pennen. Enkele grepen uit de voorbije weken :

     

    > 20/03 : Lander is 3 jaar! Wat gaat het vlug. ‘s morgens werden door mama en de jarige (met bijstand op de achtergrond van kok papa) koekjes en cakejes gebakken; ’s namiddags kwamen opa’s en oma’s langs om die op te eten.

     

    > 26/03 : De mamie schrok die ochtend toen ze "het leger" (lees 1 para) aan de creche zag staan, druk gesticulerend dat we niet binnen mochten... Er was ingebroken!
    Die man bleek de schoonbroer van de onthaalmoeder. Kindjes moesten naar refter om geen honderden vingerafdrukken bij te plaatsen. Pfff, die ene para-seconde flitsten er toch dendermonde-taferelen door haar hoofd.

     

    > Tijdens de paasvakantie werd er eindelijk nog eens naar de kapper gegaan. De kids konden terug zien zonder hun haar in gordijntjes te moeten trekken J.

     

    > Tijdens die andere vakantiedagen met aangename zon, zaten we vaak met de buren buiten op de oprit een wijntje te drinken of een koffie met een koekje. Kindjes konden zo flink wat energie kwijt “op straat”.

     

    > Op één van de middagen werd er door de kids gewacht op de ijskar zoals Vladimir en Estragon wachtten op Godot… Uren vertoefden ze op hun stoeltjes. De stoeltjes werden meermaals verplaatst om het uitzicht tijdens het wachten al eens te veranderen (hier volgen foto’s van). Uiteindelijk, toen de avondkou viel, was de ijskar er nog niet. Gelukkig hebben de mama’s en de papa’s nog diepvriezers vol ijs… En dat terwijl we die ukken hun speeluren zagen inruilen in wacht-uren… Stout van ons J.

     

    > Ook tijdens één van die koffiekletskes hebben we ferm beroep gedaan op onze engelbewaarder. Kleine, 19 maand oude kapoen Victor grijpt opeens naar een koffietas die te dicht bij de rand stond… De tas giet hij om, en de hete koffie valt neer van onder zijn kin, over zijn arm en borstkas tot aan zijn handje. Kleertjes werden vlug uitgedaan, een rode huid kwam tevoorschijn maar… die bleek gaaf. Er kwamen geen blaren. Een dikke laag Famigel deed al veel goed en ’s avonds was de roodheid verdwenen. Oef oef oef… want je moet weten dat wij koffie maken met oplospoeder en kokend water uit de waterkoker… Het water stond er gelukkig al een tijdje, was nog heel warm, maar net niet meer warm genoeg om een velleke door twee lagen kleren te verbranden. Nogmaals: oef oef oef. Nog 8 levens…

     

    > Victor vult ondertussen zijn dagen met opgeheven wijsvinger(s) en wat gebrabbel waaruit je duidelijk “pas(t u) op hé” kunt opmaken. Wellicht moeten ze hem in de crêche geregeld es moeten terechtwijzen. Wel grappig dat hij zich zo soms zelf komt verlinken: Hij komt brabbelend met zijn wijsvinger omhoog tegen ons verklappen dat hij eigenlijk iets gedaan heeft wat niet mocht (bvb aan de televisieknopjes prutsen). Grappig wel.

     

    > En ook hier passeert ondertussen de gogo-gekte. U weet wel, die kleine ventjes uit harde plastiek in tientallen verschijningen (vormen en kleuren) uit de Carrefour? Elke dag worden ze in rijtjes gezet, uitgewisseld tussen de broers, gegooid achter elkaars hoofd, in broekzakken gefriemeld, in schoenen verstopt,… Everywhere you go, go texagogo…

     

    > 14/04 : Telefoontje van buur Hilde : het huisje nr 2 in onze eigenste straat wordt verkocht… of we geen interesse hebben? Euhm tuurlijk wel : halfopen, tuin, doodlopende straat, dichtbij Gent, dichtbij bushaltes, dichtbij R4, dichtbij supergoede school, en in onze eigen straat (wel heel klein, ma bon, we worden grondeigenaar. Punt.). Eindelijk een concreter gevoel dat we ooit ons huidig huisgemelkt tochtgat kunnen verlaten.

     

    > 15/04 : we wriemelen ons tussen andere kandidaten en doen een bod bij de immoman. Het bod wordt aanvaard, maar daarna volgen heel wat problemen met een agressief handelende immo (in woorden en handelingen). Het moet allemaal superrap gaan tegen sluwe voorwaarden enzo. Wij stribbelen tegen en da’s niet naar zijn goesting. Enfin, veel vijven en zessen die het niet waard zijn hier verder gedetailleerd te worden… Degoutant gevoel hebben we er aan overgehouden.

    22/04 : ondertekenen compromis. Oef, het compromisdebackle is achter de rug.

     

    > Ondertussen wordt kleine Victor ziek. Zijn groen-gele loopneus sedert weken, stopt niet meer… De koorts blijft vier dagen boven 39,7° … zelfs tot 40,2°. Gelukkig hadden we reeds een tijdje een afspraak met een NKO gemaakt voor 2 dagen later… De Dokter van wacht schrijft in af’wacht’ing antibiotica voor. De NKO schreef een operatie voor : poliepen uit – buiskes erin. Exact een week later zal het zover zijn…

     

    > De zieke man wordt thuis gehouden van de crêche. Alhoewel thuis… hij wordt van bank tot bank meegezeuld; misschien kunnen we op wat medelijden rekenen bij het percent-shoppen. Op 28 april ondertekenen we een lening. Mooi procent, dank u BNP. Misschien konden we Dexia nog lager krijgen, maar het bankhoppen/shoppen was ons beu… Het procent stopt waar je het spelletje opgeeft.

     

    > En ondertussen gebeuren er

    1) in Amerika dramatische dingen met een BP-boorplatform en honderduizende liters olie die dagelijks de natuur bedreigen…

    2) in Europa niet zo’n fraaie dingen in Griekenland, Portugal,… euro-crisis ginds…

    3) in Brussel stomme politieke spellekes : regering valt over BHV (Brussel Halle Vilvoorde, kindjes voor als je dit binnen enkele tientallen jaren nog eens zou teruglezen… een Vlaamse kieskring waar mening politicus eindeloos en oeverloos kan over parlesanten en waarvan ze denken dat de modale burger wakker ligt. Niet dus, maar ondertussen vergaderen ze duur verder en struikelen ze er soms es over)

     

    > Deze morgen : poliepentrekkerij en buiskesstekerij bij Victor. Zeer goed verlopen. Onze jongen heeft zich super gehouden. Morgen wordt hij nog even op de pijnbank gelegd door de allergoloog (bloedtrekkerij), en dan is zijn portie dokter hopelijk voor een tijdje afgewerkt.

    04-05-2010, 22:20 geschreven door elz&ben


    04-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Royalist?

    Ge kunt liefhebber zijn van het koningshuis én ... ge kunt liefhebber zijn van het koningshuis...

    Lander sprak zo nu en dan van Prins Laurent... waarbij wij ouders beiden totaal geen idee hadden waar hij die had leren kennen. Voor zover we weten is hij er nog niet aan toe de Story te lezen...

    - "met mama op Prins Laurent" ... euhm?
    - "met papa op Prins Laurent" ... euhmx2?
    - Victor... nee die mocht niet op Prins Laurent... euhm? ok zou beke pedo zijn
    - zelfs "Kaka op Prins Laurent" ... hmmm, voor sommigen misschien al iets aanvaardbaarder, maar wij proberen ons ukken nog geen uitroeiingsstrategiën aan te leren, dus ... euhm?

    Tot het bij ons doordrong...
    Op woensdagmiddag gebeurt het dat hij van school wordt gehaald om met mama of papa een tête-à-tête te hebben "oprinslaurent".
    (oP Restaurent dus...).

    Een fijntje, niet?

    Zowieso voegt Lander graag een 'L' toe :
    - pinkjes zijn bij hem plinkjes
    - picknickjes zijn pliekpliekjes
    - naar de blieb ipv de bib

    Alleen Lander blijft nog steeds Nander... lalalalalalalalalalaNander ;-/

    En Victor? Die stapt rustig verder door het leven. Hij lijkt opeens zo groot ;-)

    04-03-2010, 16:51 geschreven door elz&ben


    01-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom Sien bij een aflevering van “De één al properder dan de ander”!

    Welkom kleine Sien! Bijna vier jij je eerste vermaanddag en nog steeds had je geen vermelding in onze Ere-galerij! Schande. Bij deze rechtgezet, niet?

     

    En dan nu over tot de orde van de dag ten eigen huize :

    Ge moogt kindjes (uw eigen ukken onderling of de uwe tegenover die van een ander) nooit vergelijken, een waarheid gelijk een zee-koe, en toch doet ne mens bijna niet anders. Niet om de kleine subjecten er op af te rekenen, maar gewoon … om tijd te vullen en wat trots over uw kinderen te kunnen bezig zijn (klappen om te klappen gelijk ze hier zeggen en het kan niet atlijd over het koude weer gaan…).

     

    Elk kind zijn eigen evolutie in zijn eigen tempo. Meega-voorstander zijn we daar van. Elk zijn kwaliteiten en talenten en iedereen is anders. Maar toch, voor de statistieken dan maar, zondigen we hier even tegen het non-vergelijkingsprincipe :

     

    Rollen :

    Qué? Geen van beiden heeft dit hier ooit gedaan. Het was dus als jonge ouders echt wel wachten om enige bewegingsevolutie in ons kinderen te zien. Al was het wel te begrijpen, ze waren beide nogal van het dikkere soort en dan ben je nu eenmaal niet algeheel mobiel hé J

     

    Kruipen :

    Gezien ook hiervoor geen handleiding werd meegegeven, was het een tijdje wachten en hebben ze er elk een eigen interpretatie van uitgevoerd (beke alla Anne Teresa De Keersmaeker – ‘t zijn echte talenten).

    - Lander : kroop op 10,5 maand en dat op 1 been; het ander sleepte hij achter zich (beke gelijk een lamme)

    - Victor : kroop op een dikke 11 maand, eveneens op 1 been, met het ander been in zithouding… Geen idee hoe het beter te beschrijven. Het leek zeer pijlijk voor zijn knietjes. Op den duur stapte hij af van deze methode en koos hij resoluut voor het poepschuiven. Gemakkelijk, dan heb je minstens 1 hand vrij om dingen van her naar der te brengen (en waardoor de behoefte om te stappen minder dringend is).

     

    Rechtzitten :

    Peace of cake leek het wel voor beiden (op 8 maand).

     

    Stappen :

    - Lander zette enkele stappen in de crêche en begon daarna thuis diagonaal de living te kruisen, en dit welgeteld op 20 juni 2008 ofte 15 maand. Twee weken later stond hij fier te pronken met zijn eerste echte schoenen. Nooit ofte nimmer heeft hij aan het handje willen (leren) lopen. Van zodra hij voelde dat je hem aan het handje wou leren stappen, liet hij los en ging hij zitten. Super flink, maar de mama vond dat ook een beke jammer, ze had hem zo graag wat begeleid… een kleine stap voor de peuter, een grote stap voor de mama. Net op tijd, want met haar dikke buik. Twee maand later stapte hij dus al heel gezwind de materniteit binnen om zijn broer te verwelkomen.

    - Victor : Maanden dachten we : morgen kan ie zelfstandig stappen. Hij zou zelfs het jaar 2010 letterlijk instappen. Niet dus. Toen hij ongeveer 17 maand was (eind januari 2010), leerde hij in de crêche stappen aan het handje van Leonore, zijn vriendinnetje. Ze trok hem recht en weg waren ze. Thuis verroerde hij nog voor geen meter, terwijl hij in de crêche al mee stond te dansen… Tot afgelopen donderdag, 25 februari om precies te zijn. Hij wandelde door de living alsof hij nooit iets anders deed. Gisteren, 28/2 en 18 maand jong, hebben we hem officieel tot de stappers gepromoveerd.

    Binnenkort krijgt ook hij zijn eerste schoentjes; dan kan ook hij gezwind achter de buurmeisjes lopen deze zomer.

     

    Zelfstandig eten :

    - Lander kan je op 16 maand meenemen naar de sjiekste plaats on earth, hij at vlekkeloos zelfstandig en met veel smaak. Propere jongen.

    - Bij Victor kon je op 17 maand van zelfstandig eten spreken, al kon je achteraf het slabbetje inclusief kindje uitschudden en de 9 vierkante meter onder en rond de eetstoel onder handen nemen met veger, blik en dweil. Op 18 maand kan de ruimte worden teruggebracht tot 4 vierkante meter (en hoeft het kindje ook zo niet meer geschud).

    Blijft een topper bij onze jongste : op het moment dat je er (vliegensvlug en ongezien) in slaagt je handen ferm vuil te krijgen, ze eens goed door de haren vrijven of aan je kaken… (of beide, kan ook).

     

    Op het potje :

    Driewerf hoera tot het kwadraat en terug : Lander “is proper”.

    Toen hij op 9 november voor het eerst richting onthaalklas trok, stopte zijn boekentasje nog vol pampers en ververskledij. Occasioneel ging hij eens op het potje om pipi te doen. Bij kaka trokken we altijd het grootste was-lot en werden er emmertjes inweek-was op een rijtje geplaatst…

    Op 25 januari kreeg hij van juffrouw Gerda een pluim mee met een briefje aan : Lander was de ganse dag op het potje gegaan, ook tijdens de grote middagpauze. Joepi! Ze zou binnen enkele dagen zijn pampers terug meegeven. De dag daarop werd deze visie herroepen. Op school minderden de “accidentjes” gestaag en ook thuis was beterschap zichbaar en zie daar… op een kleine 35 maand konden we Lander overdag geheel pampervrij verklaren. Hij blij. Wij blij. Hij gaat zelfs al op zijn eentje naar het grote-mensen-toilet, zonder in de pot te vallen J.

    Okay, dat is vaak maanden later dan vele andere kindjes (vooral meisjes), maar dat vinden wij niet erg. Pampers werden met graagte betaald, maar we voelden ons vooral een beetje ambetant tegenover juffrouw Gerda. Als je weet dat ze nu reeds met 34 peutertjes in haar klasje zitten, en er tegen het eind van dit schooljaar nog 20 bijmoeten… dan verdient ze op den duur beter als pamperververster dan als kleuterleidster…

     

    Nu de één kan stappen en de ander steeds op het potje gaat, mochten we enkele dagen terug genieten van het tafereeltje waarin Lander zijn kleine broer bij het handje neemt en hem trots begeleidt richting potje, alwaar hij zijn flinke kaka-worst toont. Lief toch?

    Kleine broer mag dus een voorbeeld nemen aan zijn Grote broer: De potjestraining deel II kan beginnen J.

    01-03-2010, 12:47 geschreven door elz&ben


    21-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zee-machtig
    Papa Ben was ooit bij de Marine! Cool hé.
    Voor zijn legerdienst mocht hij van koken-eten spelen in de kleine kombuis van de Westhinder F 913. Niets dan leuke verhalen, of toch... het verhaal dat ze ooit iemand verloren zijn midden op zee, is natuurlijk veel minder. De man moet overboord gevallen zijn, al was het misschien wel van een pintje teveel tijdens een dek-BBQ? Na X-aantal detective- en moordseries te hebben gezien, zou je haast denken dat er misschien wel een gans complot achter schuilt... Who knows?

    Dat was daar maar een kleine bedoening, dat keukentje (we zijn es een dergelijke* kombuis gaan bezoeken tijdens de openvloot-dagen te Zeebrugge). En toch moest er dagelijks voor enkele vele tientallen gekookt worden (zo'n 160 man). Voor vele gespierde en stoere mannen. Mariniers gelijk we zeggen.

    Dus toen Lander gisteren over marinieren begon, wist ik niet goed waar hij dat haalde. Werd een kind van bijna drie reeds door zijn papa ingewijd in de "heroïsche verhalen uit legertijd"? Een echte held immers, met medaille en al! Een joegoslaaf had ooit wat kogels te veel en schoot ze wat wild in het rond, en de ganse boot kreeg een ereteken ofzo (zo heeft het uw verslaggever toch begrepen. Voor de ware toedracht : één adres. U weet waar).

    Lander zag mijn verwarring en herhaalde het nog eens:  "(Onverstaanbaar gebrabbel) marinieren hé mama..."
    "Euhm, wat zeg je kapoen?"
    Lander herhaalt : "(verstaanbaar gebrabbel) marinieren hé mama..."

    Hahaa, toen werd het duidelijk. Lander wou zijn mama wijzen op de vuile marinieren van zijn broer... (manieren dus..). Zalig toch?


    * De Westhinder F 913 zelf bestaat helaas niet meer. Buiten dienst genomen nadat papa Ben 'zijn schip afkuiste' en jaren later in ons eigenste Gent ontmandeld in duizenden kleine stukskes oud ijzer in 2003...

    21-02-2010, 17:00 geschreven door elz&ben


    17-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De slimste thuis
    Pas op : bevat "vulgaristische" taal!

    Te pas en te onpas vinden de kleine heren het leuk om ofwel omtertmeest, ofwel omtertluidst, ofwel omtergearticuleerdst, ofwel omter... het woordje 'kaka' uit te spreken. De oudste begon ermee, maar gezien het een eenvoudige reduplicatie betreft (of zoiets), hetgeen heel wat baby's al voor hun eerste kaarsje kunnen voortbrengen, bleef de echo niet lang uit... Dolle pret hebben ze.

    Reeds meerdere keren ging het ouderlijke vingertje omhoog om hen op hun taalgebruik te wijzen. De oudste slimmerd probeert zijn vingerwijzende opvoeders om de tuin te leiden met eigengemaakte woordjes, versjes en liedjes waar -o toevallig zeg- het bewuste woordje voor/in/achter staat. Zonet nog, in de auto bij thuiskomst, had hij zijn 'kakasjaal' nog aan... gevolgd door een kapoenenglimlach van jewelste.

    Meestal wordt het woord genegeerd, maar als hij van geen ophouden weet, wordt eens boos gekeken eventueel de vinger gehesen of tenslotte duidelijk gezegd dat woordje niet zomaar te pas en te onpas het luchtruim kan worden ingeschoten.

    Zo ook eerder deze week. Den kaka viel weer met bakken uit de lucht, bij wijze van overdrijving. Mama zegt rustig dat het genoeg is : "Kaka is voor in de pamper of voor op het potje en voor nergens anders."
    Nah, ze had het eens gezegd en rechtgezet! En kordaat draait ze zich om.

    Eventjes is het stil. En dan, vanachter haar rug, zegt een stemmetje : "en voor op het toiletje!".

    Papa proest het uit. Mama bijt op haar lip en moet toegeven... "jaaa, ook op het toiletje." Goed zo jongen!

    17-02-2010, 23:23 geschreven door elz&ben


    06-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom Maren!
    Afgelopen dinsdag, 2 februari, kwam Lander van school thuis met een T-lichtje.
    'Aaaah', ze de mamie, 'juist, een kaarsje voor Maria Lichtmis'. 'Jaaa', antwoordt een enthousiaste kapoen, 'en van de KindjeS Jezus'.

    Hij vertelde ook dat hij op een grote stoel had mogen zitten in de kerk.

    Wow, onthaalklas, amper 3 maand school, amper 3 jaar oud en JezusMariaJozef zitten al in het collectief geheugen... Het Nieuwe Testament is alvast niet uitgestorven bij de generatie van 2007!

    Zo vertederend zei hij "KindjeS Jezus". Ook benieuwd met hoevelen die zijn?

    Enfin, hun aantal doet er niet toe. Het aantal pannenkoeken dat gebakken wordt voor de reiniging van Maria/voor het lengen van de dagen des te meer. En het waren er veel dit jaar; een belangrijk aandeel daarvan werd vandaag gebakken door JP en Dennis en werd geserveerd te Sellewie (Sint Lodewijk voor de niet-westfluten). Vele vriendjes groot en klein verzamelden rond de goudbruine stapeltjes lekkers.

    Verder werd er geschommeld door de groten, de kleintjes keken wat naar veldrijden.
    Eerder vernamen we het heugelijke nieuws van de geboorte van Maren bij ex-kotgenote T; Later vernamen we dit jaar ook een boeleke mogen verwachten bij ex-kotgenoot L. Een fijne dag, voor herhaling vatbaar, dankzij een mix van bakpoeder, zuiker, chocomelk en koffie. Een grote merci aan gastvrouw M.
    Tot volgend jaar!

    (En ondertussen blijven we maar wachten op JIP, de grote onbekende die in Lien haar buik vertoefd en het daar al te veel naar de zin heeft. Al 10 dagen over tijd. De stalen zenuwen zijn bijna doorroest...)

    06-02-2010, 23:30 geschreven door elz&ben


    02-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een slecht patattenjaar!
    Puur uit ondervinding beweren we het al meer dan een jaar, van toen hij zijn eerste groentenpapjes mocht eten in december 2008, dat onze jongste het niet zo heeft voor aardappelen.
    En dat terwijl we net zo uitkeken naar zijn vierde maand, naar het eten van vast voedsel. We hadden immers net 4 zware maanden achter de rug, 4 huilmaanden, 4 slapeloze maanden, omdat ukkie 2 maar niet de gepaste melk vond. Koemelkallergie was toen de eerste hinderpaal; het kindje-lief werd op Nutramigen geplaatst; bweukkes.

    Na een week wortelpuree, bleek al dat die niet veel soelaas had gebracht. Maar misschien was het nog te vroeg om te oordelen (die darmpjes ochgottekes). Misschien was hij wel erg erg erg koemelkallergisch waardoor zelfs Nutramigen nog steeds niet de juiste keuze was...

    Toen werd het tijd voor de eerste testjes, een bloedtest in St-Lucas ergens begin januari 2009 : Negatief op alle vlakken. De test is helemaal niet betrouwbaar op die leeftijd, maar toch vonden diverse dokters dat de testresultaten wel juist waren... hmmm.

    Ondertussen zat mama onder de pillekes, want haar weerstand vertoonde ook allergische reacties op het slaaptekort en op de zeer humeurige baby.
    Op 1 februari mocht ze terug werken en daar hoort ze spreken van een kinderarts met enige allergieervaring in Maria Middelares (Dr Kamoen). Hop, op 3 februari vroeg ze al een dag verlof en was een afspraak een feit. Hier horen we voor het eerst het woord aardappelallergie vallen. Zeldzaam, maar ze had net zo'n geval gehad, vandaar dat ze het opperde. In afwachting van evolutie enzo moesten we ons kleintje grootbrengen op potjesvoeding (potjesaardappel is fletser dan verse, daar waren we zelf ook al achter, maar het doet raar om het een dokter te horen bevestigen dat je beter potjes geeft, we waren 'goed' bezig). Het ging beter, maar daarom nog helemaal niet goed.

    Na anderhalve maand potjesvoeding (die in grote getale incognito werd ingekocht in Auchan - vanwege de vele keuze ginds), waarna we ons onverantwoorde ouders voelden, hoorden we het bestaan van een Herboriste. En hop, weg waren we. Het leek hocuspocus met ijzeren staven maar het resultaat lag zwart op wit op tafel, terwijl de klassieke geneeskunde op die jonge leeftijd geen diagnose kan stellen. Diverse intoleranties waren Victors deel (waarvan sommige een allergie konden zijn) : eiwit van ei, eiwit van rood vlees, eiwit van aardappel (wijzer sloeg "tilt"), eiwit van alle soorten melk, witte suiker, citrusvruchten, tarwe. Soya werd tevens afgeraden, gezien dat eiwit sterk lijkt op dat van melk en er een nieuwe intollerantie zou kunnen ontstaan.

    We pasten braaf haar aanwijzingen toe en ziedaar... een ander kindje. Het kindje voelde zich met momenten nog vaak naast zijn sas, maar het was leefbaar. Leve Leve LEVE het alternatieve circuit. Elke klassieke dokter die we onze enthousiaste alternatieve ervaring vertelden, bekeek ons alsof waren we aliëns... veel afkeurende blikken of afkeurend gemompel. Kan zijn, maar wij hebben al veel herboristen-reclame gemaakt en nogmaals : Els Vanacker uit Ename 

    Ondertussen leverde wat www-surfen het weetje op dat er in Gasthuisberg Leuven een dokteres De Swert was die gespecialiseerd was aardappelallergie. Olé, daarheen (al moesten we maanden wachten op een afspraak). Hmm, we weten nog steeds niet wat we er moeten van denken. We werden bekeken als waren we geen geval voor haar. We kregen haar pas een dikke drie maanden na afspraak te pakken om de resultaten te vernemen. Volgens haar negatief...

    Na 6 maand eventjes terug naar de herboriste. De gevoeligheid voor aardappelen werd opnieuw sterk bevestigd.

    Ondertussen werd er een babietje geboren die het ook goed zitten had, iets dat goed fout zat. Sennes parcourtje verliep via nog een andere kinderallergologe dan de onze. Een ferme madam zo bleek, ze reist de wereld rond om te spreken en te luisteren op congressen. De eerste huid- en bloedtesten ginds wezen ook niets uit. De tweede reeks was eveneens een njet. Maar in plaats van ons wandelen te sturen, geloofde ze in ons oudergevoel. Ze wou en zou vinden wat er scheelde. Er moest iets zijn. Niet voor niets houdt iemand de vele onderzoeken en dure visites vol. 

    De laatste stap was een bloedonderzoek door een labo in Mons (al noemde zij het gedurig Charleroi - enfin, de factuur kwam toch van Mons). Ze tapte bloed af, kookte wat aardappel en gaf beiden mee aan een courier die speciaal uit het diepe België naar Drongen kwam om het op te halen (samen met wat bloed en gekookte prei voor een ander dutske). We konden ons niet goed voorstellen wat ze in dat labo met die gekookte aardappelen (en prei) zouden doen : beke in het bloed dompelen? naast het bloed leggen en wachten tot de wormen aan uitwisseling deden? opeten?

    Deze namiddag het 'verlossend' telefoontje om te zeggen dat we al maanden gelijk hebben : Victor is officieel allergisch aan aardappel. Oef, niet voor niets die vele speciale "patatjes" gemaakt om dagelijks mee te geven naar de crêche.
    Wekelijks/tweewekelijks wordt hier nouvelle cuisine geprobeerd met basmatirijst, volkorenrijst, wilde rijst, snelkookrijst, rijst toucourt, polenta, quinoa, boekweit, gerst, gierst, ebly, couscous, linzen,... gelukkig mag hij ondertussen wel al terug tarwe eten.
    Meerdere porties in eens, diepvries in, en elke dag eentje uithalen. We hopen wel dat hij de allergie kwijt is tegen dat hij naar school moet, want op school zie ik ze niet dagelijks pottekes in de microgolf steken...

    For the record en de kantlijn :
    Aardappelallergie is pas goed gekend sedert midden jaren 90 en komt nu vaker voor. Ze denken aan een modificatie van de aardappel. Het betreft een allergie tegen het eiwit die in de patat zit, niet tegen het zetmeel ofzo. Kan duren tot leeftijd van 10 jaar (in extreme gevallen langer).

    Idd, geen frietjes ... de mama heeft er (misschien) teveel gegeten tijdens de zwangerschap... U weze gewaarschuwd.

    Bij deze onze oprechte dank aan Dr Kristien Kamoen, Herboriste Els Vanacker en Dr Marijke De Lange!

    02-02-2010, 22:32 geschreven door elz&ben


    24-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ongeluk en geluk samen op een klein trapje
    Ah, hoe idyllisch die zaterdagmiddagen ten huize. Papa in de keuken, mama in de zetel (eventjes aan het bekomen van een te korte nacht na een etentje met oude scoutsmakkers - mercikes Geert) en de kindjes -elkaar de haren uittrekkend- aan het spelen op het tapijt. Mama verlaat het toneel en begeeft zich richting het 'klijn pessijn'.

    Beke later hoort ze slaan en stompen op de trap. Aaa, herkenbaar, kleine Victor begeeft zich naar boven. Sedert hij de trap leerde beklimmen, is het zijn favoriete sport geworden. Hierbij wordt hij steeds gechapperonneerd door mama of papa die achter zijn veren zitten, want hij zou zich midden de beklimming omdraaien en de andere riching uitgaan. Er kwam een glimlach op mama's gezicht omdat ze dacht aan hoe leuk hij het vindt om trappen te overwinnen. Dus maar eventjes om het hoekje kijken. In het rechterbovenhoekje van het gezichtskader van haar alziende ogen zag ze nog net de voetjes van de kleine man de laatste trede verlaten. Oef hij was boven. 

    In diezelfde seconde (nog steeds in de WaterCast) kwam de bedenking dat ze geen stappen van de papa hoorde volgen. 'Vlug vlug in de broek schieten en er achterna', dacht ze nog even, 'stel dat hij valt'. Ze staat recht en draait zich om waardoor ze de trap te zien krijgt. In die fractie is duidelijk dat ze het wc-papier en de broek kan laten waar het is (op de rol en op de enkels - ge ziet het zo voor u, niet?), want ze ziet de kleine man terug in beeld verschijnen, de zwaartekracht aan het verpersoonlijken. Armpjes en beentjes slaan alle richtingen uit, bonk bonk bonk b... en paar pirouettes later knalt de pruts tegen de stenen vloer. Een halve seconde stilte en dan huilt hij. Ondertussen, tijdens die halve seconde, eventjes twijfel bij de mama of ze hem wel mag oprapen. Maar zijn gehuil zorgt voor een gedeeltelijke opluchting waardoor ze hem toch opneemt om te troosten. Ze roept, tiert van het verschot en trilt gelijk een bende rietjes in een wervelwind.  't Is gebeurd, zou Erik Van Looy zeggen.

    Grote broer Lander had de deur geopend en kleine broer Victor had "het gat" gezien... We leren hieruit dat ge niet op de pot kunt gaan zitten terwijl de ander in een ander hoekje van de veel te grote living vertoeft. Kleine of grote boodschappen worden hier dus voortaan galmend door de vertrekken aangekondigd. Nog een reden te meer om een eigen huisje te zoeken (met bescheidener vertrekken maar met open keuken).

    Na een weinig minuutjes bleek algauw dat Victor het er wellicht goed van af had gebracht. Een klein wonder. Onder zijn haartjes verscheen een dikke paarse bult. Omdat het weekend was en binnen enkele uren nacht en natuurlijk ter controle van de ongelukkige, werd in de rapte een zak gerief samengeraapt en vertrok hij met mama richting Spoed.

    Op de Spoed kwam er veel schaamte in de trillende gedachte van een onthutste mama :
    - WIE laat er nu zijn kind van de trap vallen? Nog nooit gehoord dat ge ogen op uw had moet hebben met van die klein mannen?
    - Wat zullen ze niet denken? "Van de trap vallen" is de meest doorzichtige uitvlucht bij blauw plekken naast "tegen de deur gelopen".
    - Zijn we hier wel terecht? Naast een dikke blauwe buil was niet veel te zien op het eerste zicht. Die op de spoed kunnen u zo aankijken alsof ge voor een muggenbeet hun kostbare tijd komt afpakken...
    ... en ook :
    - Lap, hij had daarnet een kak-vlekje op zijn bodieke en ik heb het -tegen de gewoonte in voor een keer- niet ververst...
    - Lap, hij heeft daarnet een banaan binnengesmikkeld en hij had -tegen de gewoonte in- geen slabbetje aan...

    In afwachting van de kinderarts werd Victor ontkleed. Bleek er ook nog een blauwe streep te zitten op zijn bovenbil, en eentje op zijn bovenarm, had hij een schaafwondje onder het oog en nog twee plekjes erboven, plus een kleine blauwe buil boven aan zijn achterhoofd.
    De foto's bleken in orde, het hoofd ook. Maar we moesten blijven ter observatie, minstens 12 uur lang. Hersenbloeding kan met vertraging optreden, zeker bij de kleintjes. Ja santé!
    Victor werd aan de monitor gelegd voor hart- en longfunctie. Om de twee uur werden zijn pupillen gecheckt. Alles bleek ok. Oef.
    (stootte zijn hoofd nog wel enkele keren aan de spijlen van het ziekenhuisbed en haalde acrobatetoeren uit in het bad waardoor hij bijna een bult extra had)

    20 uur later : thuis, alsof er niets gebeurd was. Deze avond klom hij alweer gezwind de trap op (met mama in de achterlinie)... Hij ziet er wat bont en blauw uit, maar dat zal vlug genezen. Tegen het licht van andere gebeurtenissen (Haïti, herdenking Dendermonde, slecht familienieuws bij vrienden,..) is het echt wel klein zeer. Het geluk mag je niet tarten. Het was een leerles en eentje waar we graag een positief gevolg aan geven. Plan International kan binnenkort op onze steun rekenen. Er zijn miljoenen mensen die het slechter treffen, we mogen niet de andere kant opkijken.

    24-01-2010, 22:25 geschreven door elz&ben


    18-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.o dennepoo - o dennepoo

    Gelukkig Nieuwjaar iedereen!

    Al zou Lander liever zingen van Gelukkige Verjaardag. Hij staat te springen om 3 jaar te worden. Papa heeft beloofd dat hij dan een 'feestje met meisjes' mag geven... Ja, opeens werd het mama duidelijk waarom ze eerder die week het volgende te horen kreeg (na onenigheid tussen Lander met papa bij het aankleden…) :
    “Papa niet mijn beste vriend. Als ik 3 jaar word, dan papa mijn beste vriend zijn. Nu nog niet. Nu mama mijn beste vriend.” (14/01/2010)

    Tsss, uw kinderen omkopen met meisjes en feestjes… J

     

    Dat het een tijdje stil is geweest in ons eigenste blog-land moet u ons vergeven. Het waren drukke kerst- en nieuwtijden, vol potjestraining en plasserverzorging voor de één, vol stappen-aan-de-handjes en een beginnend woordenboek bij de ander, veel sneeuw voor beiden, en opnieuw wat doktersbezoekjes. Oh, maar over dat laatste hoort u ons niet klagen. Sedert de poliepen verwijderd zijn bij Lander, zo ergens eind oktober, zijn het pas de eerste snottebellen. Een waar succes. Wel direct met zijn vieren geveld, maar dan zijn de microobjes misschien straks ook gezamenlijk de deur uit.

     

    Sneeuw zei u? Jawel! Het witte tapijt bleef bijna een maand lang liggen. De winter 2009-2010 is er eentje voor in de sneeuw-annalen. Mama en papa moeten daar meer dan 30 jaar op wachten en die twee kleine ukken van ons krijgen die geserveerd van bij hun prille begin. Hopelijk mogen ze het de komende jaren nog even meemaken, bewuster meemaken, en dat terwijl ze metershoge sneeuwmannen maken met hun vriendjes en terwijl ze hun vriendinnetjes een ritje op de slee trakteren.

    Gezien het ziekenhuis en de snottebellen werden immers geen echte sneeuwbuitelingen gemaakt. Jammer, maar ah, de (kerst)boom in met de global warming, wij geloven er rotsvast in dat het volgend jaar terug van dat is.

     

    Kerstboom, of liever ‘kepoo’ zoals kleine Victor hem trots noemt. Little V heeft, naast het grommen bij het zien van een poes, beer of leeuw, ook al enkele andere woordjes op zijn palmares :
    - koeje (koekje)
    - ba-aa (banaan)
    - ba (bal)
     - i(g)edaa (is gedaan)
    - kaka (tja)
    - Kaatje! (zijn eerste tv-heldin, stapelzot is hij ervan – naast de DVD, de CD, de fanfoto met Lander, de 2 boekjes, hebben we nu ook de plushen versie in huis. Ketsjing Ketsjing Studio 100 – nog een geluk dat Kamiel uitverkocht was, maar das misschien maar uitstel…)

     

    Lander daarentegen noemt zijn eigen nog steeds Nander, ook na 34 maand, maar hij heeft de ‘bopammen’ wel ingeruild voor ‘boterhammetjes’. En hij kan ook supermooi zijn nieuwjaarsbrief opzeggen. Smelt. J

     

    Ah kerstboom… een volle maand heb je de living en de oogjes van de kapoenen doen twinkelen, maar nu zit je terug veilig in je doosje. Een volle maand, jawel, misschien zelfs net iets meer – van na de Sint tot 13/01... Ah, er waren eerst enkele dagen mentale voorbereiding nodig bij kind 1... ‘s Anderdaags ‘s ochtends voelde hij met zijn handje door het gaatje van de doos en aaide hij de takken nog es Tot volgend jaar.

     

    En alsof sneeuw en ijs nog niet voor voldoende nattigheid zorgden de afgelopen weken, zijn wij bij het intreden van de dooi het weidse sop gaan opzoeken : nee niet het diepwaterbad van 4m, maar toch wel het plonsbadje van 0,23m. Veel baden en veel glijbanen, van schuif-afjes-voor-ienieminies tot heuse groene kronkelwegen waarin je roetsjt alsof je in vrije val bent,… alles werd met evenveel gejuich onthaald. Voor herhaling vatbaar. Plons.

     

    Oh, en ons voornemen voor dit jaar?

    Geregeld een postje blijven schrijven, geregeld de fotootjes blijven aanvullen maar vooral : es tijd maken om de fotootjes in een boekje te collage-eren… Misschien lukt het dit jaar wel, wie weet…

    18-01-2010, 23:16 geschreven door elz&ben


    28-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dit *
    Beide kapoentjes zijn terug aërosol-patiënt. Een dokter hebben we nog niet gezien, maar sedert we over een eigen toestel beschikken en een voorraad 'productjes', hangen we de bengels na enkele dagen rochelen aan het mondmaskertje.

    - Victor (vandaag 16 maand!!) is een 'longenkindje' gelijk ze zeggen, nadat hij met een eerste bronchitits op 3 weken al terug in het ziekenhuis lag en na 8 weken opnieuw met RSV. Toen vonden we een eigen toestel wel veroorloofd, en speet ons nog geen moment.

    - Lander mag vandaag en morgen geen koorts doen, vandaar dat we hem ook onderwerpen aan de 'verneveltherapie'. De grote jongen moet morgen immers nog eens onder het mes. Twee maanden terug werden zijn neuspoliepen verwijderd, en dat bracht een immens scherpe daling van de doktersfactuur teweeg. Morgen moeten we hem aan de handen van een uroloog toevertrouwen voor een "knipje".

    De mama heeft er heel wat slaap voor gelaten afgelopen nacht. Ze voelt zich een beke schuldig tegenover Lander. Raar, maar het voelt precies mijn schuld dat hij dit* moet ondergaan. Toen Victor vorig jaar een knipje kreeg voor zijn tongriem, voelde het ook zo. Maar het was van moetens, anders zou de jongen niet goed kunnen eten en babbelen. De knip duurde een seconde en een uur nadien kon je er al niets meer van zien.
    Nu ligt dit* toch eventjes anders... het zal zijn leven lang zichtbaar zijn. Wat zal de impakt zijn op zijn verdere goedvoelen en zijn leven? Man man man,  ' t is dat het ook van moetens is, anders had ze de ingreep geannuleerd.

    In bepaalde godsdiensten en culturen is dit* standaard. Blijkbaar wordt het ook ontzettend veel toegepast in Amerika, vanuit hygiënische redenen. Dus wie weet loopt de helft van de mannelijke wereldbevolking** 'gescalpeerd' rond en voelen ze er zich gezond en goed bij...
    't Is wel een feit dat je er nooit echt openlijk over hoort, tot je er zelf voorstaat. Dan komen van alle kanten de verhalen. Alleen is hij dus zeker niet.

    * 'dit'... omdat we het niet verder kunnen benoemen. Wordt het een knipje? Wordt het een besnijdenis? Wordt het...? Morgenvoormiddag zien we het resultaat wel.
    ** Schattingen wijzen uit dat circa 30% van alle mannen wereldwijd besneden is. In 2006 ging het om circa 665 miljoen mannen. Besnijdenis is de meest voorkomende chirurgische ingreep ter wereld. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Circumcisie)

    28-12-2009, 14:18 geschreven door elz&ben


    Kindertaal...

    LENTE/ZOMER 2011-2012
    - V: zegt nog steeds 'Roranje' of GRoranje' ipv 'Oranje'
    - V: ook steeds Gwonen ipv Wonen
    - L: pasoppen ipv oppassen
    - L: Laat mij met grust ipv rust
    - L: ozeeaan ipv oceaan

    WINTER 2011-2012
    - L hoort liedje van Madonna en zegt tegen Victor : "kom broer, een beetje rock en roll dansen..."

    Zomer 2011
    - V: Vogelhuis (ipv struisvogel)
    - V: Spionnen eten (ipv champignonnen)

    LENTE 2011
    - L: Hooftevrees (koorts/hoofdpijn)
    - L: Koortsevrees (koorts/hoofdpijn)

    WINTER 2010-2011
    - L: kabaai (ipv kabaal of lawaai)
    - V: Sootje Sitten (Schootje Zitten)
    - V: Seeuw (Sneeuw)
    - V: Ragen (Dragen)
    - L: Knieten (ipv knieën)
    - V: neusbaby (ipv baby neushoorn)


    WINTER 2009-2010
    - L: moet niet spruitjes, spruitjes komen uit de poep (28/12)
    - V: Kaatje! (telkens hij de gele krullebol opmerkt)
    - V: pijn gedaan (eerste 'uitdrukking'; eerste "tweewoordenzin") (29/12)
    - L: die huilt die kleine kind (over Victor) (3/2) 
    - L: Vriesvies (ipv diepvries) (2/3)

    HERFST 2009
    - pajettie (spaghetti op 01/10/09)
    - zingend van 'vila vila vila vila' (liedje van 'il etait une fois' : "la vie la vie la vie")
    - seilach (hagelslag - okt 09)
    - oppepeten (opgegeten - okt 09)
    - kofo (choco)
    - kapionen (kampioenen)
    - sool (school - nov 09)
    - Heb mij gefliekt (ipv verslikt - nov 09)
    - veel rénene é mama (regen)
    - pliekpliekjes (picnic-jes)
    - uw poep is vuil (wijzend naar een ontblote schaamheuvel :-)

    ZOMER 2009

    - mama toch!
    - ola! mooi! (kijkend naar Lien)
    - mama, pamper doen, kaka daan, ik stink een beetje.
    - Tietor is beebie, Nander is kleute, papa is kok, mama is btiende
    - Papa is kok, ete make vo alle mense
    - nee Tietor, mag niet, niet in mondje (bij gelijk wat Victor naar zijn mond brengt, en dat is nogal veel...)


    andere saaits
  • Elz en Ben - hersenspinsels
  • miekenstievenbennenfries
  • Tine en Tijs in Zambia!
  • Pé (van Lien) AKA Radiofonisch Insitituut
  • Lien (van Pé)
  • mama isma
  • kinderpraat en mama-energie
  • de CRECHE
  • de SCHOOL
  • Veerle en co @ USA

    onze gegevens...

    GEBOORTE :
    Lander : 52 cm - 3kg780
    Victor : 
    53 cm -  3kg540

    2 WEKEN :
    Victor : 3kg900

    1 MAAND
     
    :
    Lander (4W+3D) : 56 cm - 5kg140
    Victor (4W+1D) : 4kg750

    Victor (5W+1D) : 57cm - 4kg650
    Victor (5W+5D) : 58cm - 5kg200

    7 WEKEN :
    Victor :
    59 cm - 5kg740

    9 WEKEN :
    Lander (2M+2D) :
    60 cm - 6kg350
    Victor (2M+1D) : 5kg870

    10 WEKEN :
    Victor :
    62 cm - 6kg020

    14 WEKEN :
    Lander (3M+6D) : 63 cm - 7kg420
    Victor (3M+6D) : 6kg875

    15 WEKEN
     
    :
    Victor : 65 cm - 7kg 360

    16 WEKEN :
    Victor 
    : 66 cm - 7kg 670

    17 WEKEN (bijna 4maand) :
    Lander : 66,4 cm - 7kg600

    19 WEKEN + 3D :
    Victor 
    : 8kg 190

    5 MAAND + 1D :
    Victor 
    : 69 cm - 8kg 510

    26 WEKEN (ofte 6 maand!):
    Lander : 71,1 cm - 8kg900

    7 MAAND - 2D :
    Victor 
    : 72 cm - 9kg 600

    38 WEKEN (bijna 9 maand!):
    Lander : 74cm - 9kg920

    41 weken 
    (9M+11D) 
    :
    Victor : 75 cm - 11kg000

    47 WEKEN (10,5 maand!):
    Lander : 76cm - 10kg420
    Victor : 78 cm - 11kg300

    11 maand:
    Victor : 11kg600

    49 WEKEN :
    Victor : 78 cm - 11kg900

    51 WEKEN
    (bijna 1jaar!)
    :
    Lander : 10kg840
    Victor : 12kg400

    53 WEKEN (1jaar!):
    Lander : 77 cm - 10kg960

    56 WEKEN :
    Victor : 80 cm - 12kg020
    en...8 tanden!

    15 MAAND :
    Lander : 81,5 cm - 12kg340
    Victor : 81,5 cm - 12kg620
    en beiden ... 12 tanden!

    17 MAAND :
    Victor : 13kg000

    Lander op ...
    19 MAAND :
    84cm - 13kg300

    22 MAAND + 9D:
    88,5cm - 13kg080

    26,5 MAAND:
    92cm - 15kg500

    27 MAAND + 3W:
    idem

    30 MAAND (2,5 jaar)
    :
    94cm

    32 MAAND +2W:
    97cm - 15kg300

    Tandejezzz Lander :
    29 sept. (6M9D) : Tand nr 1
    5 oktober : Tand nr 2

    26 december : Tand nr 3
    14 januari : Tand nr 4

    6 februari : Tand nr 5
    14 februari : Tand nr 6
    eind juni : reeds 12 tanden...
    herfst 2008 : nog eens 4 hoektanden

    Tandejezzz Victor :
    20 april (7M23D) : Tand nr 1
    23 april : Tand nr 2
    2 juni : Tand nr 3
    20 juni : Tand nr 4
    27 juni : Tand nr 5
    1 jaar voorbij : 8 tanden

    Gastenboek
  • Jullie adres
  • Veerle
  • veerle
  • Bloggende Mama's veroveren het internet !
  • knuffel

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog als favoriet !

    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    marys_discus
    www.bloggen.be/marys_d


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs