Afgelopen weekend was het mooi en zacht herfstweer, Dus zondagmorgen met Lizzie een wandeling gaan maken in het bos aan domein de Merel. Daar stond vroeger een hotel, waar Luc en ik nog ons trouwfeest hebben gedaan. Je kon er ook iets gaan drinken na een wandeling of lekker eten. Maar ze gingen bankroet en dan heeft het pand jaren leeg gestaan, tot de gemeente Brecht de grond heeft gekocht en alles afgebroken, wat het beste was want vandalen haaden alles kapot gedaan, ruiten ingegooid, het zag er niet meer uit. Nu het gebouw afgebroken is en de plannen om er een recreatieoord te zetten, denk dat de plannen weer verschuifd zijn, want ze hebben er zonneboemen en andere soorten planten geplant. En zolang er niet gebouwd wordt kan je er rustig met de hond wandelen en onze Lizzie is in haar nopjes dan hoor, hoeft ze niet aan de leiband en kan haar gangen gaan Natuurlijk had ik mijn camera bij Dus weer enkele fotootjes genomen. Eentje van een egel, want onze Lizzie had iets gezien en ze deed een sprong achteruit, om dan toch nog eens te proberen, dus we dachten dat er iets lag of zo, dooie muis of vogel, nee het was een egeltje, die had zich opgebold omdat Lizzie er begon aan te snuffelen en waarschijnlijk zullen de stekels in haar neus geprikt hebben en sprong ze opzij... Was blij eens een levende egel te zien, want je ziet er zoveel op de wegen doodgereden liggen, zonde, want als je een egel goed bekijkt is het zo'n lief snuitje...
Een eindje verderop zagen we een boom helemaal gebogen over de weg, we denken de bliksem ingelsagen, want als je verder omhoog keek leek die wel opengespleten (zie foto's). Was ook op zoek naar paddestoelen, maar heb er geen gevonden, wel andere leuke dingen, die je kan zien op de bijgevoegde foto's...
Hou wel van dit seizoen als het zonnetje schijnt, de mooie kleuren en als je je goed aankleed kan het enorm rustgevend en relaxerend zijn, weg van de stress...
De maand oktober is er weer eentje van dokters en ziekenuisbezoeken zeg. Ik zelf heb een botscan laten doen omdat ik steeds veel last heb van mijn heupen, was naar een specialist geweest in het ziekenhuis omdat de medicijnen die de dr voorschreef niks helpen. Om osteoporose uit te sluiten of iets anders heb ik dan zelf een afspraak gemaakt bij een specialist. Die vond een botscan nodig om zeker te zijn, waar ik beetje tegenop zag want dan krijg je weer van die kleurstof in je aders gespoten, moest dan 3 uur wachten voor de scan genomen werd. Het viel eigenlijk best mee, wat ik beetje eng vond was dat de machine zo dicht tegen je gezicht kwam, maar deed mijn ogen toe en dan waren de 16 minuten zo voorbij. Je zal je afvragen waarom komt die op je gezicht als je voor de heupen gaat? Wel de dr besloot om een algehele botscan te laten doen, waarschijnlijk omdat ik had gezegd dat ik ook last had van mijn nek en rug.Na de scan terug naar de specialist, toen moest ik nog naar radiologie voor twee foto's van mijn heupen.Toen ik bij hem terug kwam, zei hij dat ik me geen zorgen hoefde te maken, dat het allemaal nogal meeviel, het was artrose. Nu kon die norse man me zeggen dat het allemaal mee viel, hij voelt de pijn niet hé? Toen ik hem vroeg of het mss aan de harde matras was die we hebben zei die van niet, beter een harde dan een te zachte zei hij.Maar ik weet uit ervaring dat onze matras wel veel te hard is, ze geeft niks mee met je lichaam,dus kan mijn rug niet recht liggen als ik op mijn zij lig. Wordt elke nacht wel 3 tot 4 keer wakker omdat ik op mijn linker zij lig en dan doet die kant van mijn heup verschrikkelijk pijn, ook op mijn rug liggen kan ik niet want dan doet mijn nek pijn en op mijn andere zij en buik kan ik niet slapen. We zouden grrag een andere matras of mss een boxspring willen kopen en hebben al bij verschillende winkels gaan zien, maar een goeie kost wel een paar duizend euro en die hebben we niet te veel hoor...maar zo kan het ook niet blijven. Dan manlief heeft Tendinitis in zijn schouder, moet naar de kinesist en pillen slikken en zalfje gebruiken, maar weet van ondervinding dat die pillen niet zo erg goed helpen, je krijgt het er van aan je maag en kine heb ik ook geprobeert, maar mss helpt het bij Luc wel, we zullen duimen hé...
Gisteren op 9/9/2011 onze Speedy moeten laten inslapen bij de dierenarts. Enkele weken geleden bleek hij ineens een gezwollen buik te hebben en Speedy was altijd een slanke kater.Toen we er de dierenarts bij haalden zei ze dat het waarschijnlijk vochtophoping was in zijn buik en dat het met het hart te maken had, het kon ook een tumor zijn. Na een punctie en een foto van zijn buik bleek het dus vocht te zijn en was het ook helder van kleur, ook zijn nieren werkten maar voor 50 procent. Dus het zag er allemaal niet zo goed uit...Maar we kregen pilletjes mee om het vocht af te drijven, wat de eerste dagen bleek te lukken, zijn buikje werd wat kleiner en hij at goed en dronk zeer veel. Maar toch bleek hij een paar dagen later toch te hervallen, hij at niet meer , dronk weinig waardoor hij uitgedrrogd geraakte en ging zienderogen achteruit. Naar de dierenarts gebeld voor advies en die zei als hij zo achteruit ging het misschien wel een goede beslissing was om hem te laten inslapen. Dat heb ik dus beslist om te doen met heel veel pijn in mijn hart uiteraard, hij was nog maar 12 jaar en dat vind ik voor een kat toch vroeg, maar voor Speedy was het wel de goede beslissing, ik wil zeker niet dat een van mijn beestjes pijn hebben. Ik hoop dat hij het me vergeeft en dat hij nu bij zijn maatjes Turbo, Misty, Sloeber, Charlie en Maya is ... Ik heb hem 12 jaar gehad en hij was gelukkig bij ons, was nooit lastig, hield van knuffelen en af en toe noemde ik hem een "prima ballerina" omdat hij dan zo omhoog sprong op zijn achterpootjes en dan zijn koppie tegen je hand duwde. Ik zal em heel erg missen, net zoals ik mijn andere schatten mis... Dus vaarwel lieve Speedy!
els
De bijgesloten foto's zijn eergisteren nog gemaakt...
Speedy hebben we 12 jaar geleden uit het asiel in Schoten gehaald, hij was toen een kitten van 5 weken oud...we waren toen op zoek naar onze verdwenen poes Queeny, toen we in het asiel gingen kijken zagen we hem daar zitten met zijn zusje in een kooi, steeds we voorbij kwamen sprong je recht en begon je te miauwen, precies of je wou zeggen "neem me mee"...na enkele keren over en weer geloop, steeds toch terug naar jou kooi...mijn Queeny heb ik jammer genoeg nooit meer terug gevonden...maar na overleg met mijn man, mocht ik jou meenemen naar huis, de mensen keken allemaal verteterd naar jou zo tussen mijn dikke jas, want het was oktober en al best koud, zeker voor zo'n kleine prutes als jij. Je bent een zwart/witte kater en de mensen vroegen me "hoe ga je em noemen?" eerst zei ik Felix...snap je em? maar dat was zo voor de hand liggend...toen we thuis waren en je voelde je eigenlijk snel op je gemak tussen de andere grote katten, begon je gelijk rond te rennen en dan kwamen we op de naam Speedy , je was zo ontzettend vlug...je was beste maatjes met Tijger...Na 2 jaar bij ons te zijn kreeg je gezwelletjes op je oren, toen de dierenarts zei dat ze weleens kwaadaardig konden zijn en dat je mss moest inslapen, hebben we ons hart vastgehouden...het zou niet eerlijk geweest zijn om je na die korte tijd al terug te moeten afgeven...na het wegnemen van de tumoren en de biopsie die erop volgde kregen we dan toch te horen dat ze niet kwaadaardig waren en dat je nog lang bij ons zou mogen zijn. Nu zijn we ondertussen 12 jaar later, de tijd gaat snel hé? Vorige week zagen we ineens dat je buik zo gezwollen was en dachten we aan een blaasontsteking...na een bezoek aan de dierenarts blijkt het vocht te zijn en dat betekent een hart probleem, nu kreeg je pilletjes om het vocht af te drijven, wat lijkt te lukken, maar ook je nieren werken nog maar voor 50%, ik wacht ook nog op de uitslag van je schildklier, als die goed is moet je medicijnen nemen voor je hartje, dus we hopen nog op goed resultaat. Ik hoop je nog lang bij me te hebben Speedje, maar lijden mag je niet... kusjesxxx je bazinnetje
Hieronder zal ik enkele quotes neerpennen die de mensen in een boekje hebben geschreven ivm met ons feestje...sommigen waren hartverwarmend...
els
We hopen op nog een keer 25 jaar,het is zo wonderbaar!Jullie zijn ook lief tegen ons, zodat wij steeds graag komen en niet enkel op dit feestje...kusjes Marc en Nadine (mijn neef en zijn vriendin uit Berlijn)
Een dikke proficiat! Bedankt dat ik erbij mocht zijn...liefs Melissa (vriendin van dochter Evy)
Proficiat hé! Swa en Annie (schoonbroer en vriendin)
Hartelijk bedankt voor de heerlijke ontvangst! groetjes Denise (kennis van mij en Luc)
We wensen jullie nog veel mooie jaren en zijn blij dat we er mochten bij zijn! Het was leuk en gezellig! Dikke kussen xxxxxxxxxxxxx Frank, Peggy, Jasmine en mama Rosa (mijn andere neef, zijn vriendin en hun dochtertje en mama van Peggy)
Het feest was heel leuk xxx Jasmine (dochter van neef Frank)
Hip..hip...hoera!!!! En nu op naar de volgende 25! Bedankt , het was gezellig ...Lisette (schoonzusje)
Dag Luc en Elske Hopelijk nog vele jaartjes erbij...we vonden het tof dat jullie die moeite hebben gedaan. Alles was dik in orde. Wij wensen jullie nog veel geluk-liefde-en het belangrijkste van alles...een hele goeie gezondheid! Johnny en Carina (Luc zijn baas en zijn vrouw)
Het was een zeer gezellige dag! Het eten was goed, veel te veel...Nog vele jaren en vele feesten! Tot de volgende...Gilbert Veel geluk voor de volgende jaren, dat we nog veel samen kunnen zijn, we dragen jullie in ons hart...bedankt...knuffies Lena xxx Hey Elsje, het was een toffe dag, veel eten xxxx Michael
Op 6 sept 2011 zijn Luc en ik 25 jaar getrouwd. Een kwart eeuw zijn we al samen...best lang voor deze tijd Op 13 augustus 2011 hebben we een klein feestje gegeven voor enkele familieleden en vrienden. De tijd gaat snel vooruit en in 25 jaar gebeurd er heel wat in een mensenleven, leuke dingen, maar ook minder leuke dingen.Zo waren er enkele mensen jammer genoeg niet meer bij. Waaronder mijn vader, Luc zijn vader, mijn zus en mijn meter. Allemaal mensen die ik ontzettend mis, vooral dan mijn pa, want die was er steeds voor ons, meestal voel ik me zo eenzaam, vroeger was mijn pa steeds thuis als ik van mijn werk kwam, nu ook de dochter, gelukkig voor haar natuurlijk, gaat uit werken kunnen de dagen soms lang duren, alhoewel de weken en maanden op zich dan weer snel vooruitgaan. Mijn zus mis ik ook heel erg, zij stond steeds voor me klaar als ik een luisterend oor nodig had... Mijn tante en meter was er ook steeds voor me, zij was een tweede moeder voor me toen mijn eigen moeder overleed...
Maar goed...ons feestje dus...het was veel werk, want heb alles zelf klaargemaakt, maar mijn gasten waren tevreden en ze hebben allemaal goed gegeten en gedronken, had zoals altijd weer veel eten en drinken over...
Ik zal een paar foto's bijvoegen zodat jullie een beetje een idee hebben wie er zoal allemaal waren, alhoewel niet iedereen op de foto is gezet, was een voornemen, maar dat is niet gelukt...zoals meerdere dingen in mijn leven...LOL...
Wat voor onze dochter en haar vriendin en zoveel andere jongeren het einde van een zomer met als laaste festival Pukkelpop een mooi weekend met muziek en plezier had moeten zijn, werd jammer genoeg overschaduwd door noodweer. Boven de festivalweide in Kiewit brak een enorm onweer los, met hagel de grootte van knikkers en rukwinden die alles wat ze konden meenamen. Tenten werden vernield, bomen uitgerukt en de hele camping zag er moedeloos uit. Het heeft jammer genoeg ook 5 mensenlevens geeisd, van 15 tot 59 jaar, ook nog enkele zwaargewonden die nog steeds vechten voor hun leven en dan honderden lichtgewonden. Mijn dochter keek er zo naar uit...Toen ik het nieuws zag ben ik snel beginnen bellen en sms'sen, zonder succes, want de lijnen waren overbezet, de servers konden de vele oproepen van ongeruste ouders niet aan... Uren van bang afwachten op toch een verlossend telefoontje...ook politie en noodnummers konden ons niet verder helpen. Het ziekenhuis in Hasselt kregen we wel te horen dat onze dochter en haar vriendin niet bij de slachtoffers waren, wat al een hele opluchting was. Toen iets na 22u Melissa belde dat ze ok waren en ik even Evy aan de lijn kreeg dat ze niks hadden , enkel geschrokken en vol ongeloof,kan ik niet zeggen wat een opluchting dit was...Ze zeiden dat ze onderdak moesten zoeken, want hun tent en slaapzakken waren vol modder en hebben ze dus achter gelaten. Ze zijn dan opgevangen in een vierstellen hotel Radison Blue, waar ze droge kleren kregen en drinken en een plaats om de nacht door te brengen. 's Morgens kregen ze dan ook nog een ontbijtje. Heb naar deze mensen van het hotel gebeld om ze te bedanken dat ze zo goed onze dochter en haar vriendin hebben opgevangen en ook zoveel andere jongeren. Dus voor ons is het allemaal nog goed afgelopen en daar zijn we heel dankbaar voor. Mijn deelneming gaat uit naar de slachtoffers hun familie.
Hier ben ik weer, je weet wel Diesel, de slimme kater...en nee dat zeg ik niet zelf...maar mijn bazinnetje wel en eigenlijk heeft ze gelijk ook Gedurende de dag mag ik al eens buiten spelen, al is bazinnetje nooit echt gerust, er komen af en toe al eens auto's door de straat, ze rijden meestal wel stilletjes omdat ze weten dat er behalve ik nog meer poezen en katers rondlopen.En als ik dan moe gespeeld heb kom ik terug naar binnen om een siesta te houden, je weet wel, zoals de Spanjaarden doen hé... Maar rond een uur of 8 's avonds begint het weer ff te kriebelen en dan zegt bazinnetje dat ik nog even buiten mag, MAAR om 9 uur moet ik terug naar huis komen, nu begrijp je wel dat ik geen horloge draag, zie je een kater al met een horloge rondlopen... Dus deze avond was het weer van datte...rond half 8 mocht ik naar buiten en bazinnetje zei "om 9u terug thuis hé...", 0k, ok,.... Rond kwart over 9 kwam bazinnetje aan de deur kijken of ik er was en tot haar grote verbazing stond ik al aan de deur....ja...nu zal je denken hoe doet hij het?...wel....dat verklap ik nu niet ze... ...wat dacht je nu... Nu zit ik op schoot want bazinnetje Els is dit allemaal aan het typen hé...dat kan ik zelf nog niet, zo slim ben ik nu ook weer niet...
Afgelopen dinsdag foto's en scan van mijn rug en nek laten maken in het ziekenhuis. Vorige week weer veel rugpijn, tussen de schouderbladen en nekpijn met uitstraling naar de borstkas, na een paar nachten niet veel geslapen en gedurende de dag veel pijn, toch maar eens naar de dokter geweest.Die stelde me gerust dat het zeker niet van mijn hart kwam, maar raadde me toch aan om eens naar mijn rug en nke te laten kijken. Dus eergisteren met mijn foto's en scan naar de dokter...was niet zo een goed nieuws eigenlijk, niks levensbedreigends, maar zal moeten leren leven met de pijn en enkel pijnstillers zullen me een beetje kunnen helpen. Mijn rug was nog goed, maar mijn nek is totaal versleten, heb op drie plaatsen een hernia en dan nog verstoppingen. Die verstoppingen kunnen verholpen worden door een kijkoperatie, maar de dokter raad me aan dat enkel te laten doen als ik verlammingsverschijnselen krijg in mijn armen, toen ik vorige week zo'n pijn had, had ik aan mijn linkerhand tintelingen en dat heeft dus met die verstoppingen te maken. Deze ingreep zou dus dat probleem wel oplossen, maar niet de pijn van de hernia's, omdat ze ook uit elkaar liggen is het moeilijk om dit te verhelpen met een operatie. Hetgeen ze wel kunnen is de wervels vervangen door pinnen, maar dan heb je geen mobiliteit meer van de nek en dat vind ik nu ook zo geen goed vooruitzicht...De dokter zei dat mijn nek lijkt op die van iemand tussen de 65 à 70 jarige en ik ben net 54 geworden!!! Met de jaren zullen die hernia's naar mekaar toegroeien (wat ze in de volksmond papegaaienbek) noemen en dan ben je van de pijn verlost, maar heb je ook geen goeie mobiliteit van de nek meer en dat gebeurt dan ook op oudere leeftijd... Ik ga nog wel eens de mening vragen van een andere dokter en een specialist, maar een operatie zie ik echt niet zitten...
Hier den Diesel nog is...mijn bazinnetje noemt me altijd den Dikke, waarom weet ik niet ze...zo dik ben ik nu ook weer niet hé zeg dat is allemaal pels ze bazinnetje...LOLZe noemt me ook wel haar schatje en deugnietje omdat ik steeds achter de vlinders aan ga in de tuin...bazinnetje heeft dat niet graag, maar kan er niks aan doen, alles wat fladdert moet ik achterna zitten...moet toch een beetje aan mijn conditie werken hé?.. Ook achter mijn stiefbroer Smoky zit ik graag, die denkt dat hij de baas in huis is...maar dan rekende hij niet op mij...LOL...pesten doe ik graag, pak ook al eens Pruts en Misha beet, maar dan is bazinnetje wel beetje kwaad ...want dat zijn al twee oudjes (18 jaar) en je moet je ouderen respecteren hé,?...maar zoals bazinnetje zegt, ik ben nu eenmaal een DEUGNIET!!!...
Ik moet nu gaan...hte zonnetje schijnt en dan moet ik gaan jagen hé
Ik ben Tijgertje, en heb mijn bazinnetje vorige week doen opkijken hoor... Ze was aan het stofzuigen en ik lag op de sofa een dutje te doen samen met mijn broer Speedy...toen bazinnetje dichterbij kwam met de stofzuiger om de sofa proper te maken sprong Speedy als een gek weg, de bangerik... Ik bleef gewoon liggen, moedig als ik ben of mss was het dat ik een beetje lui was ....zag ik dat bazinnetje een borsteltje op de stofzuiger zette en ze begon mijn pels te stofzuigen...nu zou je denken dat ik dan schrok en wegliep....duh!!!...nee hoor, ik bleef gezellig liggen en het deed goed...al die losse haren weg, was echt zalig....ja zeg...een oude kater als ik mag toch nog een pleziertje hebben hé.. Bazinnetje was zo verbaasd dat ze tegen iedereen die het wilde horen vertelde en ik...ja ik was best trotos op mezelf hoor
Misha is een van de twee senioortjes van mijn katten. Met haar 18 lentes is ze nog best goed van gezondheid, ze is wel blind en af en toe beetje doof denk ik...lol...ze slaapt bijna de hele dag (doen de andere trouwens ook), maar als ze wakker wordt begint ze luidkeels te miauwen, blijkt dat ze dat doet omdat ze iemand of iets zoekt en doordat ze niks kan zien is dat haar manier om aandacht te krijgen. Deze morgen was ze dus na haar slaapje , haar rondje aan het doen, beetje op de trap zitten miauwen...dan terug rondlopen... Ik was bezig met de afwas en doe een stap achteruit, had niet gezien dat Misha achter me liep en trapte op haar pootjes...waardoor ze weer luid begon te miauwen, beetje geschrokken heb ik haar op haar slaapplaats gezet in het washok...daar ligt ze namelijk rustig en weg van de andere katten, die haar soms aanvallen,.Toen ik een beetje later de was uit de machine ging halen, zag ik allemaal bloeddruppeltjes op de grond, ben direct gaan kijken naar haar pootjes en nu heb ik waarschijnlijk iets te hard haar pootje geraakt want ze bloedde, gelukkig lag ze daarna weer te slapen en was het bloeden gestopt, denk dat het een nagel is die losgekomen is....maar vond het zo zielig dat ik haar beetje heb getroost en geaaid en nu ligt ze opnieuw zalig te slapen...
In het Pinksterweekend hebben we afscheid moeten nemen van Regina, zij was lid van een van de Nederlandse kaartengroepen waar ik ook lid van ben. Zij is onverwachts gestorven en laat zoveel verdriet achter haar.Regina maakte prachtige kaarten en andere dingen zoals tasjes en doosjes. Met veel plezier keek ik er naar en bewonderde het.... We zullen haar missen! Vandaag nemen haar man en familie en vrienden afscheid van haar. Rust zacht Regina
Gisteren een bezoek gebracht aan een gynecoloog, sinds ik in mijn menopauze ben voel ik me niet zo goed eigenlijk.Je weet wel al die kwaaltjes die erbij horen, zoals opvliegers, nachtelijk zweten, stemmingswisselingen, pijn bij het plassen en vrijen, wat manlief niet altijd begrijpt... Na een grondig onderzoek, wat ook wel beetje pijnlijk was, tot de conclusie gekomen dat met mijn baarmoeder, eierstokken en borsten alles in orde is, gelukkig maar hé Voor de opvliegers heeft ze pillen voorgeschreven die je dan 2 tot 3 jaar elke dag mag innemen, daarna zouden deze klachten vanzelf moeten overgaan. Je zit dan ondertussen al wel 4 jaar met dit ongemak, maar er zijn ergere dingen dan een beetje transpireren... Voor de pijn, je weet wel waar... ovules gekregen die je dan om de andere dag moet opsteken. En dan nog een veilige wasemulsie want de bekendste lijkt niet zo goed te zijn, bevat te veel zuurgehalte blijkbaar, die gebruik ik dus al jaren, je moet toch iets doen aan je intieme hygiëne hé?...
Voel me vandaag een beetje beter dan de vorige dagen. Ben snipverkouden, veel hoesten dat je hele lijf er pijn van doet en dan een pijnlijke keel. Denk je hoe kan je nu met dit mooie weer verkouden worden hé? Wel ik denk dat het bij mij door de airco van de auto is, met dit warme weer zet je die al eens aan en ook al weten we dat je die niet te hard mag zetten, is het toch weer zo dat ik verkouden ben.... Heb wel een heel goede tip gekregen voor het hoesten, had de nacht ervoor bijna geen oog dicht gedaan, slaap je zelf ook niet, maar hou je ook anderen wakker, dus kreeg ik van iemand uit Australie, ja die ken ik door mijn kaartengroep, de raad om de zolen van je voeten in te smeren met Vicks en dan sokken aan te doen voor je gaat slapen, de sokken hoeven niet echt, maar je voeten zijn dan toch wat plakkerig en dan smeer je alles aan je lakens en dat vind ik geen prettig gevoel. Dus gisteravond rond 22u mijn voeten ingesmeerd, sokken aan en het werkt!!! Heb NIET gehoest de hele nacht, een enkel kuchje toen ik wakker werd om naar toilet te gaan, maar dat kwam omdat ik een hele droge keel had, wat water gedronken en verder geslapen. Dus mensen ...als je zelf verkouden bent of je kinderen, voetzolen insmeren met Vicks en je slaapt als een roos...
Op 8 Mei was het moederdag, een vrijde dag voor bijna iedereen, dus wat doe je dan zoal? Mijn man en ik hebben eendaguitstap gemaakt naar Keukenhof in Lisse in Nederland. Daar wou ik al jaren eens naartoe gaan en omdat het elk jaar wel terug komt, maar voor een korte periode, vond ik deze dag er wel geschikt voor. Het weer was mooi en wat kan je als moeder meer wensen dan een dag vol bloemen..
Op anderhalf uurtje rijden waren we op onze bestemming aangekomen, het was heel rustig op de weg, we waren dan ook al wel om 8u 's morgens doorgereden, want met het drukke verkeer tegenwoordig weet je nooit.
Rond half 10u daar aangkomen, weinig volk ook aan de loketten, dus dat was ook al iets , want hou niet van die hele lange wachttijden.
Het park is zeker een bezoekje waard, wel beetje jammer dat ondanks de wegwijzers, je toch een beetje problemen hebt of je al dan niet wel alles gezien hebt. Ook omdat het eigenlijk al een beetje te laat in het seizoen was, toch nog mooie bloemen en tulpen gezien. Maar de pracht van de tulpenvelden miste we wel, de meeste tulpen zijn al een tijdje uitgebloeid, want ik denk dat het adembenemend is als je door die velden kan varen in de Fluisterboot. Maar al bij al een mooie dag gehad en mooie dingen gezien en leuke foto's gemaakt.
Bij het verlaten van het park was er een klein incidentje...uit een van de vuilnisbakjes aan de uitgang kwam rook uit,omdat het al weken zulk een droog weer is en er al verschillende branden zijn begonnen door een sigaret, zijn we dan iemand gaan verwittigen die het heeft uitgedoofd door er een emmer water in te doen, maar toch bleeft het nog beetje smeulen, we zijn dan naar de parking vertrokken, we hebben ons best gedaan en hopelijk is er daarna niks gebeurd. Ook onderweg zagen we ineens veel rook en daar stond een berm in lichterlaaie, ook daar waren ze snel ter plaatse.
Dus weer enkele fotootjes genomen.
Was blij eens een levende egel te zien, want je ziet er zoveel op de wegen doodgereden liggen, zonde, want als je een egel goed bekijkt is het zo'n lief snuitje...
