Gisteren op 9/9/2011 onze Speedy moeten laten inslapen bij de dierenarts. Enkele weken geleden bleek hij ineens een gezwollen buik te hebben en Speedy was altijd een slanke kater.Toen we er de dierenarts bij haalden zei ze dat het waarschijnlijk vochtophoping was in zijn buik en dat het met het hart te maken had, het kon ook een tumor zijn. Na een punctie en een foto van zijn buik bleek het dus vocht te zijn en was het ook helder van kleur, ook zijn nieren werkten maar voor 50 procent. Dus het zag er allemaal niet zo goed uit...Maar we kregen pilletjes mee om het vocht af te drijven, wat de eerste dagen bleek te lukken, zijn buikje werd wat kleiner en hij at goed en dronk zeer veel. Maar toch bleek hij een paar dagen later toch te hervallen, hij at niet meer , dronk weinig waardoor hij uitgedrrogd geraakte en ging zienderogen achteruit. Naar de dierenarts gebeld voor advies en die zei als hij zo achteruit ging het misschien wel een goede beslissing was om hem te laten inslapen. Dat heb ik dus beslist om te doen met heel veel pijn in mijn hart uiteraard, hij was nog maar 12 jaar en dat vind ik voor een kat toch vroeg, maar voor Speedy was het wel de goede beslissing, ik wil zeker niet dat een van mijn beestjes pijn hebben. Ik hoop dat hij het me vergeeft en dat hij nu bij zijn maatjes Turbo, Misty, Sloeber, Charlie en Maya is ... Ik heb hem 12 jaar gehad en hij was gelukkig bij ons, was nooit lastig, hield van knuffelen en af en toe noemde ik hem een "prima ballerina" omdat hij dan zo omhoog sprong op zijn achterpootjes en dan zijn koppie tegen je hand duwde. Ik zal em heel erg missen, net zoals ik mijn andere schatten mis... Dus vaarwel lieve Speedy!
els
De bijgesloten foto's zijn eergisteren nog gemaakt...
Speedy hebben we 12 jaar geleden uit het asiel in Schoten gehaald, hij was toen een kitten van 5 weken oud...we waren toen op zoek naar onze verdwenen poes Queeny, toen we in het asiel gingen kijken zagen we hem daar zitten met zijn zusje in een kooi, steeds we voorbij kwamen sprong je recht en begon je te miauwen, precies of je wou zeggen "neem me mee"...na enkele keren over en weer geloop, steeds toch terug naar jou kooi...mijn Queeny heb ik jammer genoeg nooit meer terug gevonden...maar na overleg met mijn man, mocht ik jou meenemen naar huis, de mensen keken allemaal verteterd naar jou zo tussen mijn dikke jas, want het was oktober en al best koud, zeker voor zo'n kleine prutes als jij. Je bent een zwart/witte kater en de mensen vroegen me "hoe ga je em noemen?" eerst zei ik Felix...snap je em? maar dat was zo voor de hand liggend...toen we thuis waren en je voelde je eigenlijk snel op je gemak tussen de andere grote katten, begon je gelijk rond te rennen en dan kwamen we op de naam Speedy , je was zo ontzettend vlug...je was beste maatjes met Tijger...Na 2 jaar bij ons te zijn kreeg je gezwelletjes op je oren, toen de dierenarts zei dat ze weleens kwaadaardig konden zijn en dat je mss moest inslapen, hebben we ons hart vastgehouden...het zou niet eerlijk geweest zijn om je na die korte tijd al terug te moeten afgeven...na het wegnemen van de tumoren en de biopsie die erop volgde kregen we dan toch te horen dat ze niet kwaadaardig waren en dat je nog lang bij ons zou mogen zijn. Nu zijn we ondertussen 12 jaar later, de tijd gaat snel hé? Vorige week zagen we ineens dat je buik zo gezwollen was en dachten we aan een blaasontsteking...na een bezoek aan de dierenarts blijkt het vocht te zijn en dat betekent een hart probleem, nu kreeg je pilletjes om het vocht af te drijven, wat lijkt te lukken, maar ook je nieren werken nog maar voor 50%, ik wacht ook nog op de uitslag van je schildklier, als die goed is moet je medicijnen nemen voor je hartje, dus we hopen nog op goed resultaat. Ik hoop je nog lang bij me te hebben Speedje, maar lijden mag je niet... kusjesxxx je bazinnetje
Hieronder zal ik enkele quotes neerpennen die de mensen in een boekje hebben geschreven ivm met ons feestje...sommigen waren hartverwarmend...
els
We hopen op nog een keer 25 jaar,het is zo wonderbaar!Jullie zijn ook lief tegen ons, zodat wij steeds graag komen en niet enkel op dit feestje...kusjes Marc en Nadine (mijn neef en zijn vriendin uit Berlijn)
Een dikke proficiat! Bedankt dat ik erbij mocht zijn...liefs Melissa (vriendin van dochter Evy)
Proficiat hé! Swa en Annie (schoonbroer en vriendin)
Hartelijk bedankt voor de heerlijke ontvangst! groetjes Denise (kennis van mij en Luc)
We wensen jullie nog veel mooie jaren en zijn blij dat we er mochten bij zijn! Het was leuk en gezellig! Dikke kussen xxxxxxxxxxxxx Frank, Peggy, Jasmine en mama Rosa (mijn andere neef, zijn vriendin en hun dochtertje en mama van Peggy)
Het feest was heel leuk xxx Jasmine (dochter van neef Frank)
Hip..hip...hoera!!!! En nu op naar de volgende 25! Bedankt , het was gezellig ...Lisette (schoonzusje)
Dag Luc en Elske Hopelijk nog vele jaartjes erbij...we vonden het tof dat jullie die moeite hebben gedaan. Alles was dik in orde. Wij wensen jullie nog veel geluk-liefde-en het belangrijkste van alles...een hele goeie gezondheid! Johnny en Carina (Luc zijn baas en zijn vrouw)
Het was een zeer gezellige dag! Het eten was goed, veel te veel...Nog vele jaren en vele feesten! Tot de volgende...Gilbert Veel geluk voor de volgende jaren, dat we nog veel samen kunnen zijn, we dragen jullie in ons hart...bedankt...knuffies Lena xxx Hey Elsje, het was een toffe dag, veel eten xxxx Michael
Op 6 sept 2011 zijn Luc en ik 25 jaar getrouwd. Een kwart eeuw zijn we al samen...best lang voor deze tijd Op 13 augustus 2011 hebben we een klein feestje gegeven voor enkele familieleden en vrienden. De tijd gaat snel vooruit en in 25 jaar gebeurd er heel wat in een mensenleven, leuke dingen, maar ook minder leuke dingen.Zo waren er enkele mensen jammer genoeg niet meer bij. Waaronder mijn vader, Luc zijn vader, mijn zus en mijn meter. Allemaal mensen die ik ontzettend mis, vooral dan mijn pa, want die was er steeds voor ons, meestal voel ik me zo eenzaam, vroeger was mijn pa steeds thuis als ik van mijn werk kwam, nu ook de dochter, gelukkig voor haar natuurlijk, gaat uit werken kunnen de dagen soms lang duren, alhoewel de weken en maanden op zich dan weer snel vooruitgaan. Mijn zus mis ik ook heel erg, zij stond steeds voor me klaar als ik een luisterend oor nodig had... Mijn tante en meter was er ook steeds voor me, zij was een tweede moeder voor me toen mijn eigen moeder overleed...
Maar goed...ons feestje dus...het was veel werk, want heb alles zelf klaargemaakt, maar mijn gasten waren tevreden en ze hebben allemaal goed gegeten en gedronken, had zoals altijd weer veel eten en drinken over...
Ik zal een paar foto's bijvoegen zodat jullie een beetje een idee hebben wie er zoal allemaal waren, alhoewel niet iedereen op de foto is gezet, was een voornemen, maar dat is niet gelukt...zoals meerdere dingen in mijn leven...LOL...
