Evy gisteren ook naar de dokter geweest, ze hoest gelijk een zeehond...LOL... maar ze ging voor haar voet...die doet al een tijdje pijn en het wordt steeds erger, zij gaat liever naar een andere dr dan onze huisarts omdat die zachter is...dus pilletjes gekregen voor hoest en sinussen...en hij zei dat ze best foto's liet nemen van haar voet want er kon wel eens een barstje zijn...Zijn we op weg naar huis, was ze vergeten een briefje te vragen aan de dr voor haar werk...
Dus deze morgen naar onze eigen huisarts, die zegt dat het een peesontsteking is en moet ze pillen nemen en zalf aan smeren en is ze vandaag en morgen thuis en moet ze zoveel mogelijk rusten.
Dus twee dokters, twee verschillende uitslagen...
Nu is ze met haar vader naar de kliniek want de eerste dr had gezegd dat ze foto's moest laten nemen en dat zijn ze nu gaan laten doen... Ben benieuwd welke dr nu gelijk had...
Deze morgen om 9u naar de kliniek voor een echografie van mijn buik. Was goed op tijd, half uurtje vroeger, mocht ook gelijk naar de afdeling, denk dat gaat goed... Na 5 min kwamen ze me roepen, moest ik in een andere wachtzaal zitten, toch zeker 20min Daarna mocht ik naar de onderzoekskamer, moest op een bed liggen en de dokter kwam zo, na een 15 min komt er een verpleegster even checken of de dr al geweest was, NIET dus. , dan nog eens een minuut of 10 later kwam ie eindelijk binnen, was niet zo bijster vriendelijk,mijn buik werd ingesmeerd met gel, brr koud hoor...na 2 min was het onderzoek voorbij, hij zei enkel dat hij geen galstenen kon waarnemen, dus goed nieuws hé.Want vorige week ben ik naar de huisarts geweest omdat ik steeds buikpijn heben die dacht aan galstenen. Dan mocht ik terug naar wachtzaal1, daar hebben we dan tot 9.45u moeten wachten op de uitslag. Dus we waren van 8.20u op weg voor een onderzoekje van 2 min, al de rest is wachttijd...ggggrrrr.... Nieuwsgierig als ik ben heb ik natuurlijk de brief voor mijn huisarts opengemaakt... Meestal kunnen we er toch niks van maken met al die geleerde medische termen, maar deze keer snapte ik het wel... Geen galstenen, geen afwijking aan galblaas, lever, pancreas en nieren...dus zo gezond als een visje...lol...MET buikpijn!!! Op zich goed nieuws natuurlijk, hopelijk moet ik nu geen darmonderzoek laten doen want naar horen zeggen is dat GEEN pretje...
Wat een leven hebben mijn poezen toch hé? Eten en drinken op tijd en stond...en slapen...zzzzzzzzzzzzzzzzzz En ze kunnen dus echt overal slapen hé, zelfs op de chauffage...die lekker warm staat, maar daar trekt ons oudje (18) Pruts zich niks van aanis goed voor de oude botjes...mss moet ik er zelf ook eens op gaan liggen...LOL...want mijn oude botjes en gewrichten doen pijn...aiai...
Ng enkele weken en het is weer kerst. Deze morgen vol goede moed begonnen aan het zetten van kerstboom, wat niet lukte, dus staan er twee kleintjes Heb ook enkele versieringen aan gebracht aan de muren. Kerstballen die normaal in de grote boom moesten dan maar aan lintjes gehangen boven het keukenblok, is ook gezellig hoor Maar toen kreeg ik het droevige nieuws van een overleden kennis en zonk de moed me in de schoenen
Nu vind ik al het gedoe rond Kerst allemaal een beetje over the top en doet het me eigenlijk niet zoveel meer, maar de versieringen vind ik wel leuk, vooral lichtjes...en kaarsjes... Als je al zoveel dierbaren verloren hebt dan hoeft het allemaal niet meer zo uitbundig. Ook de crisis doet er niet veel goeds aan....
Tegen het einde van het jaar krijg je precies meer slechte berichten dan goede...
Vorige week een dame uit onze buurt, die het leven niet meer aankon, ze was zeer eenzaam blijkbaar en heeft zich van het leven beroofd.Ik kende ze enkel van zien, maar doet je toch wel iets als je weet dat dit in jou buurt kan gebeuren.RIP Sonja
Dan in het weekend kregen we te horen dat de moeder van mijn man, haar zus ook overleden was, zij lag al een tijdje in een verzorgtehuis na een beroerte en had sinds kort er weer een gehad en lag dan in coma, waarna ze enkele dagen later is overleden...RIP tante Maria
En deze morgen kreeg ik een telefoontje van mijn schoonzus met de mededeling dat mijn vroegere vriendin Josephine ook was overleden.Mijn schoonzus werkt in het st Elizabethziekenhuis in Antwerpen en zag daar een oude collega, een gepensioneerde ambulancier, de man van mijn vriendin, toen ze vroeg of alles goed met hem was, zei hij dat zijn vrouw overleden was.Ik kende deze mensen omdat we vroeger in dezelfde blokken woonden op het Kiel en ik met Josephine naar de naaischool ging, ik kwam regelmatig bij haar op bezoek als ik zin had in een babbel.Jammer genoeg verwaterd het contact als je ver van elkaar gaat wonen. Het kwam toch als een donderslag bij heldere hemel...RIP Josephientje