Vaak ontstaan depressies bij kinderen en jongeren door het spanningsveld tussen de ontwikkelingspsychologische noden die ze hebben en de familiale, schoolse en maatschappelijke context die steeds minder tegemoetkomt aan die noden. De noden zijn van velerlei aard. Waarschijnlijk wel de belangrijkste is de nood aan een veilige gehechtheid, en het hoeft geen betoog dat die in het gedrang komt als ouders de strijd met mekaar aangaan in bittere vechtscheidingssituaties. Ook in de context van (kans)armoede en bij kinderen van ouders met psychiatrische problemen kan deze gehechtheid in gevaar komen. Maar evenzeer kunnen de uitwassen aan de andere kant van de sociaaleconomische kaart bedreigend zijn: de valkuil van de materiële verwenning, die niet alleen de leegte verbergt, maar ook het gebrek aan betekenisvolle relaties. Het gebrek aan gehechtheid, aan liefde, maakt opgroeiende kinderen kwetsbaarder.

Ondertussen kunnen ze ook minder terugvallen op vaste ankerpunten buiten het gezin. Relaties tussen jongeren onderling worden meer virtueel beleefd dan vroeger. Ook op feestjes gaat de tablet mee. Vrijetijdsbesteding (voor degenen die het financieel aankunnen) wordt te veel prestatiegericht. In het algemeen zijn er te veel mogelijkheden. Kinderen worden makkelijk overprikkeld, en komen moeilijker tot duurzame investeringen, waar het intermenselijke dan vaak een bijkomende plaats toegewezen krijgt."