Dwalen langs straten en gedachten ...
Geraakt worden ... door beelden, woorden, momenten,... Verwonderen, stilstaan, innerlijk glimlachen, schoonheid zien, genieten, in vraag stellen, ...
10-04-2011
'bloem-lezingen'
'Dingen waar je van droomt moet je niet te lang laten liggen.'
'Het is met kinderen als met kunstenaars, Peter, hun zenuwen staan wijdopen. Daarom moeten we ze onderdompelen in liefde. Zij weten wat er staat te gebeuren, beter dan gewone mensen.'
' 'Ik weet niet waarom een mens zo nodig een uurwerk moet hebben,' mopperde ik, bang dat we onze trein gingen missen,' als hem er zo weinig aan gelegen is op tijd te komen.' 'Niet om zich te laten opjagen in elk geval, zei mijnheer kalm. 'Het helpt alleen herinneren dat het leven te snel verloopt om het te verdoen.' '
'Je snapt niet dat de macht over de wereld niet in de handen van de vrouwen is; die hebben alles minstens een jaar eerder door dan wij.'
'Nu is het kleine paardje moe.'
Enkele impressies uit het onlangs uitgelezen boek 'Vaslav' van Arthur Japin... Héél mooi. Met liefde en zelfontplooiing in de hoofdrol.
Akram Khan geldt als een van de belangrijkste Britse dansers en choreografen. Van 31 maart tot en met 3 april was hij de centrale gast op het Akram Khan & kathakfestival in Muziekcentrum De Bijloke Gent. Vier avonden lang danste hij zijn nieuwste voorstelling Gnosis begeleid door vijf muzikanten. Het is het verhaal van de Indiase koningin Gandhari, echtgenote van de blinde koning Dhritarashtra, die ervoor koos zich te blinddoeken om samen met haar man op weg te gaan. Een verhaal over innerlijke kennis en blinde visie, over zienden in de duisternis en blinden in het licht.
De voorstelling was adembenemend mooi.
Om een beeld te geven, enkele youtube filmpjes die ik op het net vond:
Daarnaast werd onder andere ook de dansfilm 'Zero Degree' getoond, een voorstelling uit 2005 van Les Ballets C de la B. met Akram Kahn en Sidi Larbi Cherkaoui.
Acclaimed duet by Akram Khan and Sidi Larbi Cherkaoui with eerie silicone body doubles by sculptor Antony Gormley, and striking music by Nitin Sawhney. Entwined within the dance are three spoken episodes that tell the story of a train journey across the Indian/Bangladeshi border, beginning with the alarm generated by a potentially lost passport and culminating with the unnoticed death of a fellow passenger. The passport as a metaphor for existence, the loss of which provides the transitional point between being someone or no-one; and 'zero degrees' is the unseen moment, the transitional point that separates life from death.
Vandaag opnieuw de natuur in genieten van al wat bloeit en groeit...
Es
Paardekastanje
Wilg
poppen spelen in de stad
Zaterdag ... onderweg in de Gentse binnenstad ... daar bots ik toevallig en aangenaam verrast op een poppenspeler die zijn publiek helemaal in zijn ban krijgt, jong en oud.
(Gent, Minard, 26/03/2011)
Het blijkt de startdag te zijn van het Europees Figurentheater Centrum. In de komende weken zullen zij ons in Gent regelmatig vergasten op poppenspel. Volledig programma op: www.eftc.be
Il ne peut y avoir de révolution que là où il y conscience.
(Jean Jaurès)
21-03-2011
Be happy
20-03-2011
Lenteee!!!
of toch bijnaaa!!!
16-03-2011
Geen oog voor geld?
Vrijdagavond na 17u. Gedaan met werken. Gedaan met school. Geen tijd. Snel naar huis. Nog even snel naar de winkel. Iedereen spurt heen en weer. Iedereen druk bezig. Geen verwonderde blikken. Geen bewonderende blikken. Met hun neuzen in de lucht struikelen de mensen net niet over mijn hurkende gestalte. Een koppel genietend van een koffie op een terrasje, kijkt wel even verwonderd op naar mijn bezigheden en, ja, meneer wil er ook wel het fijne van weten. De massa strompelt verder.
Er ligt geld op straat... Mooie munten. En er komen er nog meer, een hele 'muntenroute' volgens een artikel in Het Nieuwsblad . Dankjewel Stad Gent, leuk initiatief.
om het weekend toch met een beetje magie af te sluiten
'The monastery - Mr. Vig & the nun' (IDFA 2006) Regie: Pernille Rose Grønkjær | Cast: Jørgen Laursen Vig, zuster Amvrosija e.a. |
Er was eens in het koude noorden van Denemarken een oud, vervallen kasteel van een man met een woeste baard. Deze Jørgen Vig kocht het kasteel ooit voor een appel en een ei en droomde er sindsdien van om er een klooster in te maken. Door de jaren heen probeerde de zonderlinge pastor er monniken of nonnen voor te interesseren, maar nooit lukte het om die droom te verwezenlijken. Aan de locatie zal het niet hebben gelegen, want het kasteel ligt mooi verscholen in de bossen, ver weg van de corrumperende mensenwereld. Maar nu, aan het einde van zijn leven lukt het de 82-jarige Vig om de aandacht te wekken van de Russisch-orthodoxe kerk: het startpunt van deze documentaire.
Het Russische Patriarchaat stuurt een delegatie van twee nonnen en een klusjesman om onder leiding van zuster Amvrosija het kasteel in Hesjberg te inspecteren. Het slot is na vijftig jaar bewoning met minimaal gepleegd onderhoud een totale bouwval, waar de nonnen argwanend hun ronde doen. Zuster Amvrosija ontpopt zich direct al als een zeer pragmatisch leidster, die staat te popelen om van het kasteel een heiligdom te maken. Na de inspectie en taxatie spreken ze af dat Vig tot de volgende zomer de tijd heeft om enkele noodzakelijke aanpassingen aan het kasteel te doen. Regisseuse Grønkjær volgt Vig gedurende de lange maanden dat hij het kasteel bewoonbaar probeert te maken.
Soms horen we Grønkjær de vragen stellen, en op een bepaald moment zien we haar zelfs meehelpen met een klein klusje. De directe interactie tussen maker en onderwerp geeft The Monastery Mr. Vig & The Nun een heel vertrouwd, persoonlijk gevoel en het zal moeite kosten om Vig niet in je hart te sluiten. Soms open, soms tegenstribbelend, maar altijd mompelend geeft hij antwoord op de openhartige vragen van Grønkjær. Als ze vraagt naar de liefde, vertelt Vig dat het voor hem gewoon een woord is: Ik weet er niets van. Ooit heeft hij wel iets speciaals gevoeld voor een vrouw, maar er zal wel iets mis zijn geweest met haar neus, want daar ben ik heel gevoelig voor.
Het is een vreemde snuiter die Vig en als dan de zomer aanbreekt en de nonnen terugkeren, wordt de kasteelheer onder het oog van de camera sterk op zichzelf teruggeworpen. Zuster Amvrosija is namelijk niet de gemakkelijkste en vele malen besluitvaardiger dan dromer Vig. Hoewel hij zijn kasteel kosteloos ter beschikking stelt, weet Amvrosija dat je met ideeën en praatjes geen klooster bouwt, en zet ze alles op alles om er iets moois van te maken. Haar confronterende en wat dwingende aanwezigheid haalt het bloed onder Vigs nagels vandaan. Als Grønkjær opmerkt dat hij erg boos lijkt op de hoofdnon, bekent Vig: Ik houd nu eenmaal niet van mensen.
Bewust opgezet en gestructureerd als een sprookje presenteert regisseuse Grønkjær in krap anderhalf uur een tijdloos document waarin je van de ene verwondering in de andere valt. Dankzij de warme, persoonlijke aanpak van Pernille Rose Grønkjær wordt het fascinerende verhaal van de excentrieke oude baas een fantastische documentaire en een modern sprookje. "
Goed leven en plezierig leven zijn twee verschillende dingen. En dat laatste zou ik zonder magie niet kunnen.
Wolfgang Amadeus Mozart Geciteerd door Milena Agus in 'Madame Agnese'
Gruwelijke waarheid
Geen magie in de film 'War photographer' van Christian Frei. Maar harde realiteit, gevat in prachtige en krachtige beelden, gemaakt door een heel bescheiden en uiterst betrokken fotograaf: James Nachtwey (°1948). Onvoorstelbaar die man. Onvoorstelbaar de ellende.
"Het motto is afkomstig van oorlogsfotograaf Robert Capa: Als je fotos niet goed genoeg zijn, sta je er niet dicht genoeg op. Oorlogsfotograaf James Nachtwey staat al twintig jaar overal bovenop. Regisseur Christian Frei volgde hem gedurende twee jaar tijdens zijn werk. Nachtwey is in Kosovo, als de huizen nog branden. In Indonesië, waar een bedelaarsgezin tussen de treinrails leeft, en in Palestina, tussen het traangas en de stenen slingerende jongeren. De kijker krijgt een uniek perspectief op Nachtweys werk, dankzij de minifilmcamera die Frei aan Nachtweys fotocamera bevestigde. De filmkijker kan zo meekijken en meedenken met het moment van de klik, terwijl hij de ademhaling van Nachtwey hoort. De kijker wordt de fotocamera. Het verschil met het gezichtspunt van Freis camera, enkele meters achter Nachtwey, is een van de manieren waarop de media film en fotografie worden vergeleken. Naast de opnamen van de werkzaamheden van Nachtwey, toont Frei uitgebreid de hartverscheurend mooie fotos die er het resultaat van zijn. In interviews beschrijven collegas Nachtweys bijzondere persoonlijkheid. CNNs Christiane Amanpour noemt hem een single-minded loner. Nachtweys voor een oorlogsfotograaf ongebruikelijke rust en bedachtzaamheid onderschrijven de innerlijke zekerheid en overtuiging waarmee hij het zware werk volhoudt. Hij spreekt zacht en zonder cynisme, en drinkt niet mee met zijn collegas. Thuis lijkt hij met zijn grijze haren een gepensioneerde professor, maar het volgende moment ligt hij weer in het stof midden in een oorlogsgebied. Zijn fotos zijn geen doel, maar een middel. Uiteindelijk is de oorlogsfotograaf een antioorlogsfotograaf." idfa.nl/nl
James philosophizes on photography's importance and responsibility to humanity.
Photojournalist James Nachtwey sees his TED Prize wish come true, as we share his powerful photographs of XDR-TB, a drug-resistant strain of tuberculosis that's touching off a global medical crisis. Learn how to help at http://www.xdrtb.org
06-03-2011
'n vroege lentebloeier
na de sneeuwklokjes
Klein Hoefblad, langzaam ontluikend
28-02-2011
gekleurd
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is
K.Schippers
27-02-2011
Een ochtendwandelingetje op zondag...
voor 't eerst met m'n nieuwe camera (DSLR met 18-55mm lens) op ontdekking in de Bourgoyen-Ossemeersen
fris gewassen sneeuwklokjes
een zwaan met een bedenkelijke blik
twee wijze uilen (deze laatste foto ingezoemd in photoshop. Verdorie, moet mij dringend die telelens aanschaffen!)
20-02-2011
Ghalia Benali
... sings Om Kalthoum
... in een afgeladen volle zaal. Het was prachtig! Gent, De Centrale, 18/02/2011
"Water en water, ondiep en rimpelend. Op één plek spat het op, stoot op rotsen. Regenboogdruppels vallen op de geprikkelde en borrelende waterspiegel. Een waterspreeuw baadt in een poel. Een merkwaardige vogel, badend en zingend. Het berglandschap met het rivierdraadje onder de steile hellingen spreidt zich tot ver in de omtrek uit. Aan de oever hoopt wit schuim zich op. Er drijft daar een dennenappel en daarop ligt, zelfs in de oneindigheid van de naderende dood onbeduidend, een uitgeputte bij."
