Hoj iedereen,

Ik ben al bijna een week weer thuis, in het ijskoude België, en wat voelt dat raar! De wereld is blijven stilstaan en ik heb een groot avontuur meegemaakt. Ik ben gegroeid in mezelf, heb dingen gezien en meegemaakt die ik nooit meer zal vergeten, ik heb mensen leren kennen die me enorm veel geleerd hebben,... En nu ben ik weer thuis. Gewoon. Hetzelfde als voor ik vertrok.

Vorige week liep ik nog rond in bikini om nog last-minute aan mijn kleurtje te werken, hier kan je zelfs niets van mijn kleurtje zien omdat dat helemaal ingeduffeld ben. Toen ik vetrok uit Suriname was het 40 graden in de schaduw, zondagochtend was het zo maar eventjes -5. Wat een temperatuurverschil. Wel tof dat er voor sneeuw gezorgd was, zodat ik daar ook nog even van kon meegenieten.

Het afscheid uit Nickerie verliep zonder al te veel zichtbare tranen, ik besefte nog niet goed dat ik weg moest en zij hadden al weer nieuwe stagiaires om op te letten. Ik kreeg wel een heel leuk afscheidscadeau van het centrum: een pop met een gebreid kleedje aan met het motief van de Surinaamse vlag. Dan moest ik met al mijn bagage de taxi in en reden we weg. Veel stagiaires uit Nickerie gingen met me mee naar Paramaribo om op trip te gaan (en om mij uit te zwaaien, uiteraard, haha). Vrijdag zijn we met z'n allen iets gaan eten bij een Italiaan waar je zelf je gerecht kon samenstellen. Super gezellig. De Belgen en de Nickerianen waren allemaal mee. Daarna zijn we nog iets gaan drinken en gingen we naar la Caff. Daar heb ik afscheid genomen van de stagiairs uit Nickerie, we zien elkaar nog wel terug...

De volgende dag ging sneller voorbij dan ik had verwacht, gelukkig maar, want wachten tot het tijd is om te vertrekken is niet mijn ding. Op de luchthaven ging ook alles goed vooruit en vrij vlot. In totaal hadden we geen noemenswaardig overgewicht (bizar), dus konden we gemakkelijk door controles. Eerst geef je je bagage dus af, daarna moet je naar immigratie voor paspoortcontrole en ticketcontrole. Daarna gaat je handbagage door een scanner en wordt die opengemaakt en even doorzocht. Dan kom je in een ruimte met winkeltjes en kocht ik voor thuis nog een fles borgoe rum, Surinams finest, en bananenchips en pindakoekjes die in het vliegtuig een beetje verkruimeld zijn geraakt maar de smaak achteraf was nog lekker. De vlucht verliep vlot, ik heb 4 uur aan een stuk kunnen slapen en voor de rest van de tijd heb ik een filmpje gezien en lekker gegeten. Ongelofelijk, maar waar.

In Nederland geland, verliep het moeizamer. Als je het vliegtuig uitstapt, kom je in die konijnenpijp al politie en een drughond tegen. Dan schuif je aan voor paspoortcontrole, ticketcontrole en klein interview (wie ben je, wat heb je gedaan in Suriname, wat studeer je, waar woon je, ... ) het leek een beetje op een speeddate zonder gevolgen. Dan wordt je handbagage gescand en ook jijzelf gaan door het poortje. Als je pech hebt, moet je door het grote apparaat dat helemaal rond je gaat en wordt je handbagage ook handmatig gecontroleerd. Daarna kan je je bagage ophalen en voor je buiten mag wordt ook die door de scanner gehaald (en eventueel ook handmatig gecontroleerd). Dan kan je eindelijk buitenstappen en in de armen van je geliefden springen... Dat is het allerleukste aan reizen: het weerzien.

Ik heb een fantastische reis gemaakt en het een hele leuke stage achter de rug. Ik heb geen moment spijt van mijn keuze om 4,5 maand weg te gaan. De tijd was zelfs te kort om alles te bereiken wat ik wilde.

Suriname, tot nog eens.

07-02-2009 om 14:42 geschreven door Ellen