FAWAKA BAKRAS?!

Dat wil zeggen: hoe is't?
Met mij gaan alles BOENG! Ik amuseer mezelf hier nog altijd, ik maak kennis met leuke nieuwe mensen (de meeste grappige Surinaamse vrouwen), ik leer de kindjes van het Dankerscentrum beter kennen, ik proef verschillende soorten eten én ik sport. Ik doe nog altijd tennis, maar vanaf vandaag ook aerobics en salsadansen. Zo leuk.

Ik zit nu ongeveer een maand in Nieuw Nickerie, Suriname en er is me al zo veel opgevallen. Zo kan je hier met zeker 4 personen op een gewone brommer, maakt niet uit hoe oud je bent. Zo zie ik soms een brommer waar een kindje voorop zit, daarachter de bestuurder, dan weer een kindje en dan nog een iets grotere persoon. Maar het kan ook zijn dan de achterste persoon 2 piepkleine baby's vast heeft, of er zitten gewoon 4 mensen achter elkaar. Alles is mogelijk!
Het verkeer is hier helemaal zot, je toetert als je voorbij steekt, je steekt voorbij als het jou uitkomt (en niet letten op de rest van het verkeer), je hebt tijdens het rijden alles en iedereen gezien wat er rondom je gebeurd, zo heb je ook getoeterd naar mensen die je kent, ondertussen let je een beetje op de weg voor putten die je tegen je hoge snelheid moet ontwijken... en dan rijden er bromfietsen, fietsen en auto's overal én er zijn dan nog eens voetgangers met gigantische paraplu's tegen de zon op de verkeerde kant van de weg aan het wandelen, want een voetpad moet je hier niet verwachten. Zebrapaden zijn er wel, maar het is niet verplicht iemand over te laten. Als iemand je dan toch over laat gaan of voorrang geeft, hoef je ook geen dank u te zeggen, het is de bestuurder zijn eigen keuze om je voorrang te geven! Het verkeer... altijd een belevenis!
Een hond is hier geen huisdier, maar een vogeltje of een geit of zelfs een koe wel! (die lopen dus ook nog over de weg...)
De bus naar Paramaribo vertrekt pas als ze vol zit en de bus in Nickerie komt wanneer ze komt... Je staat gewoon aan de kant van de weg en je houdt ze tegen. Geduld is hier geen deugd, maar een noodzaak.

WC-papiertjes zijn hier de helft kleiner dan de onze, stom hé :).
Van roestvrij staal hebben ze nog nooit gehoord, ook niet in de badkamer, het huis waar ik in woon staat er nog maar 3 jaar en er is al best veel roest. Ik kuis wel hoor!
Een car-wash hier is dak op 4 palen met een emmer water onder.
De vuilnis gooi je op straat, in de rivier, of als je chique woont (zoals ik :) ) heb je een mand op een hoge paal waar je je zakken indoet. Zo kunnen de honden er niet aan. Officieel wordt de vuilnis op maandag en donderdag opgehaald, maar ja, dat is nooit zeker.
Als je een huis schildert of een trap schoonmaakt, doe je dat hier van onder naar boven, en niet van boven naar onder. Het is maar hoe je het bekijkt!
Er is een Chinees op bijna elke hoek in suriname, en het is bijna nooit een restaurant en bijna altijd een supermarkt. Elke chinees verkoopt exact hetzelfde en toch blijven ze allemaal bestaan. Ze zijn ook elke dag open van 's morgens tot 's avonds en zijn alleen gesloten op Chinees Nieuwjaar.
De radio hier is spectaculair, ze mixen liederen die niet te mixen vallen en ze zetten ze af en aan als het de radiopresentator uitkomt. Elke ochtend hoor ik het wetenschapsweetje van de dag om iets na 7 (zoals: de maan geeft zelf geen licht, maar weerkaatst het zonlicht) en om iets voor half 8 is er de arbeidstip (zoals: kinderen mogen niet werken en overuren moeten soms gemaakt worden)

Voor elke deur en voor elk raam zijn er dievenijzers geplaatst. Ik heb het al aan de lijve mogen ondervinden dat deze ijzers nodig zijn. Er stond laatst een man voor mijn kamerraam. Ik had mijn bovenste klapraampjes open voor wat frisse lucht binnen te laten, mijn onderste grote ramen sluit ik altijd als ik er niet ben. Een man (zwerver, dronken en hoogstwaarschijnlijk onder invloed van zware drugs) had een stoel genomen op ons terras, is weer naar voor gelopen en heeft die stoel voor mijn raam gezet. Dan is hij met zijn arm door de mini-opening gegaan en begon hij van binnenuit te bonken op mijn raam. Ik schiet wakker en op dat moment vliegt mijn raam open en steekt hij zijn handen door de kleine openingen van de dievenijzers. Ik zei "hallo?!" en hij antwoordt gewoon iets terug. Ik was best wel geschrokken en verstond geen woord van wat hij zei. Ik belde Azeez (de huisbaas en de manager van het Dankers Centrum) en die stond er meteen om alles te controleren. Je moet weten dat mijn huis SUPERbeveiligd is en dat er dus echt niemand zonder sleutel binnengeraakt, hij was dus écht dom en radeloos. Er is ook een nachtwaker én we hebben dus ook overal dievenijzers. Die avond heb ik mijn matras toch bij Daniella in de kamer gelegd... Met 2 voelden we ons net iets veiliger... Nu slaap ik gewoon terug in mijn eigen fijne bedje, maar doe ik ook mijn klapramen dicht 's avonds. Mijn tennisracket ligt nu ook standaard naast mijn bed. :D
Geen nood, ik ben hier echt veilig hoor! (maar je moet toegeven dat het een graaf verhaal is).

Met mij gaat alles nog supergoed, ik amuseer me hier te pletter en ik ben hier echt wel veilig hoor!

In het weekend gaan we trouwens naar de watervallen van Blanche Marie! Ik kijk er echt naar uit.

Dikke zoen aan iedereen xx

15-10-2008 om 16:10 geschreven door Ellen