het is ondertussen weer een tijdje geleden dat ik iets van mij heb laten horen, oeps.
Na mijn evaluatie heb ik nog een week stage gelopen. Dit was een week waar ik vollop van heb proberen te genieten, een week vol 'laatste keren'. Ik had het hier wel een beetje moeilijk mee, maar de kinderen ook. Op 6 mei was er een feestje voor de personeelsleden ter ere van cinco de mayo (een mexicaanse feestdag). Iedereen bracht iets mee om te eten en het werd een hele gezellige avond. Het was voor mij perfect om van iedereen afscheid te kunnen nemen. Nog een praatje te slaan met collega's en gewoon fijn te lachen. Ik kreeg op deze avond hele positieve commentaren. Voor mij persoonlijk komen er twee boven uit. Een waar een collega waar ik heel veel respect voor heb tegen mij zei dat ze vond dat ik het heel goed gedaan had. Ikzelf vind haar zo een goede begeleidster in de moeilijke groep waar ze bij staat dat dit heel veel voor mij betekende. Een ander was van een andere collega die volledig haar tijdsbesef kwijt was, ze zei dat het net leek of ik hier al een jaar of twee was, dat ze niet kon geloven dat het eigenlijk maar 14 weken was. Dit was voor mij een groot compliment. Deze laatste week kreeg ik ook een 'keukengenoot'. Pierre is een franse journalist die een documentaire kwam maken over het verhaal van één van de ex-residenten. Hij logeerde in 'mijn' kelder. We deelden dus de keuken. Het was een heel plezante man die mij zelfs even interviewde terwijl ik met de kinderen aan het werken was. Dit was niet zo een goed idee, een interview in het frans, met een camera op mijn neus, terwijl ik met de kinderen bezig was. Ik hakkelde en stotterde, keek de verkeerde kant uit, ... Perfect dus om uit de film geknipt te worden . (btw de documentaire is al verkocht aan TF1 en komt mss in de bioscoop in frankrijk !!!) Op mijn laatste dag in het ASP werd er voor mij een feestje gegeven in onze groep. Sister Joan had speciale donuts meegebracht en appelsap. We zaten samen aan een lange tafel en hadden veel plezier. De kinderen hadden een mooie afscheidskaart voor mij gemaakt . Elk van hun toostte nog eens op mij en wenste mij nog veel succes. Ik kan niet zeggen hoe vaak ik gehoord heb of ik niet nog langer kon blijven. dat ik maar aan mijn docent moest zeggen dat ik hierbleef, ... Die zaterdag hoefde ik gelukkig nog geen afscheid te nemen aangezien ik de volgende week nog eens langskwam tussen mijn reisjes door. Zondag ochtend moest alles ingepakt zijn, er kwam immers in de week dat ik nu weg ging een nieuwe vrijwilliger die mijn kamer zou innemen. Op zondag vertrok ik naar de bus in Manhattan waarmee ik tot in Philadelphia zou reizen, daar zou ik de trein tot aan de universiteit van Sophie nemen. Dit alles leek vrij simpel, alleen wilden de wieltjes van mijn valies niet echt meewerken en sleurde ik dus mijn koffer tot aan de metro en elke andere stop. Onderweg kreeg ik wel van mannen hulp aangeboden, maar deze weigerde ik toch maar weiselijk. (honey you can sit on my back and I ll carry your suitcase too!!). Een beetje uitgeput en bezweet raakte ik toch nog tot bij sophie . Hier hadden we even de kans om wat uit te blazen en te genieten van het prachtige weer (sophie raakte zelfs verbrand) voor haar nonkel ons kwam halen om de week bij hem thuis door te brengen. Het was dezelde nonkel als waar ik vorige keer met haar bij verbleef. Ik had echter nog wel wat schoolwerk te verrichten, maar ook sophie had nog enkele papers te schrijven. De week die ik bij Will en Erica doorbracht was zalig. Het huis waar zij wonen is gewoon prachtig, zalig zachte tapijten, een geweldig bed, een gym in de kelder, een jaccuzi in de tuin, een kampvuur, ... Allemaal dingen waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ik heb er zelfs One Tree Hill op een gigantisch grote tv gekeken . Elke avond werd er heel lekker gekookt (meestal door mijzelf en sophie ). Ik heb echt genoten van die week en werd uitgenodigd om zeker nog eens terug te komen (zelfs nadat ik de vis vermoord had, ... maar dat is een ander verhaal). Op zaterdag vertrok ik terug naar New York waar het merendeel van mijn koffers nog op mij zat te wachten. Gelukkig kon ik een koffer van Sophie lenen waar de wieltjes nog wel van draaien. Toch werd het nog een zoektocht om terug te keren omdat ik niet op de juiste plaats werd afgezet had ik geen idee waar ik was en vond ik in china town uiteindelijk twee vriendelijke brandweermannen die mij de weg naar het dichtsbijzijnde metrostation wezen . Ik raakte thuis, net op tijd om Pierre te zien vertrekken. Ik was ook juist op tijd in Abraham House om mee te helpen tijdens de CCD. De kinderen waren heel blij van mij te zien :-p. Ik kreeg veel knuffels, vooral van de kinderen die ook in mijn groep van het ASP zaten. Het werd nog een leuke namiddag, waar ik het af en toe wel moeilijk had om mijn aandacht te blijven verdelen over alle kinderen en de residenten. Die avond werd ik meegenomen naar een peruviaans restaurant. Samen met Phil, Tiphaine, Elke, Milagros en Guillaum heb ik mij daar een beetje overeten. Het restaurant serveerde ook heeeeele lekkere sangria (en vroeg geen ID ). Het eten was echt lekker en ik werd er nog getrakteerd ook. Na het restaurant nog een lekker dessertje bij Tiphaine en Phil en het was weer tijd om in mijn bedje te kruipen (in de kelder deze keer, aangezien guillaum in mijn kamer woont nu). De volgende ochtend met veel moeite mijn koffers de trap op gezeuld, gelukkig hadden tiphaine en phil voor een heerlijk ontbijt gezorgd. Zelfgebakken stokbrood, zalm, eitjes, ... HMMM heerlijk. Zij hadden ook een auto gaan huren om mij naar de luchthaven te brengen!! Ik kan niet geloven hoeveel geluk ik gehad heb met die vriendelijke buren. Echt geweldige mensen, spijtig dat ze zelf eind augustus verhuizen, als ik dus terug zou kunnen komen zullen zij er niet meer zijn . Anyway, die zondag dus met de vlieger naar Bangor gevlogen (maine), waar ik sophie terugzag. Colin, een vriend van haar broer kwam ons halen. We moesten echter nog een zes uur wachten tot haar broer toekwam voor we terug naar huis konden rijden. Met sophie's en mijn koffers was de auto echter al redelijk vol. We verdeden onze tijd in een winkelcentrum , waar we colin een hemd hielpen zoeken. We gingen naar 'the batting cages'. Waar ik voor zo een machien stond met een helm op en een 'bat' in de aanslag klaar om op de baseball te meppen. Ik moet zeggen dat ik er niet geweldig goed in ben, maar me toch goed geamuseerd heb. Hierna gingen we naar best buy, waar we ons amuseerden met op de tentoongestelde aparatuur te spelen (rockband, iphones, drumstel, ...). Ondertussen was het tijd geworden om Will (sophies broer) op te halen en de reis naar huis in te zetten. gelukkig had hij maar een zak bij. Sophie en ik hadden dus op de achterbank ongeveer een plaats en een half om op te zitten, de rest was ingenomen door valiezen . Na twee en een half uur in de auto waren we dan toch thuis aangekomen !! Ondertussen zat ik al vanvoor aangezien ik niet zo goed tegen de hobbelige wegen kon . Het was heel fijn om Ann terug te zien, na ongeveer vier jaar ! Het was ondertussen al 's avonds en na nog enkele uren plezier met sophie en de jongens gingen we dus slapen (halve sophie, die moest haar laatste paper dringend af maken). Gisteren hebben we er een rustig dagje van gemaakt. Ik was de enige die wakker was om half negen s ochtends. Nadat ik al twee uur voor school had gewerkt een wandeling had gemaakt en met Chris had gepraat werd de rest van het huis tegen 1PM ook wakker . Het is momenteel 11am ik ben nog steeds de enige die wakker is, ... maar binnen enkele minuten zal ik sophie wakker maken hihi
ondertussen is het helemaal niet lang meer voor ik terug thuis ben ! Ik zie jullie allen dus snel terug
Hey, In de linker kolom heb ik de links naar mijn foto's vernieuwd, hopelijk kunnen jullie ze nu bekijken, het is echter een kleine selectie uit de +1500 foto's die ik op mijn computer heb staan Er zijn geen foto's online waar de kinderen bij opstaan, door de wet op de privacy, maar ik heb er wel voor mezelf die ik bij terugkomst met jullie kan delen (lees laten zien). Greetz uit het warme en zonnige New York! Ellen
hey, Ik had gisteren evaluatie op stage en ze waren daar heel tevreden over mij. Ik kreeg veel positieve feedback, buiten danku weet ik daar nooit zo veel over te zeggen, maar ik ben er natuurlijk heel blij mee . Gisteren begonnen de kinderen precies ook meer door te hebben dat ik binnenkort vertrek. Volgende week is immers mijn laatste week stage. Velen snappen niet goed waarom ik moet vertrekken, ze begrijpen niet waarom ik niet kan blijven. Ik vraag mij af hoe dit hun gedrag de komende week zal beinvloeden. Enkele zoeken al meer lichamelijk contact en die knuffels geef ik hen natuurlijk. Voor mij zal het afscheid wel moeilijk worden volgende week, maar hopelijk is het geen definitief afscheid . Even een kort berichtje om dit dus te melden :) Maandag belt mijn stage begeleider van school naar hier, Sister Joan en Elke zullen beiden aanwezig zijn om hem tewoord te staan, benieuwd wat er daar gezegd gaat worden. Nu eerste nog genieten van vandaag tot snel, Ellen
Hey, Nu goed op tijd terug een kort overzichtje van de laatste dagen. Zaterdag weer het tuinprogramma met de kinderen gedaan. Ik was toch blij dat Tiphaine terug was, zodat ik hier niet alleen voor stond. De kinderen zijn nog steeds enthousiast over het werken in de tuin, hopelijk komt er uiteindelijk ook iets uit van wat we planten, want dat ziet er voorlopig niet zo goed uit. Dit weekend is de temperatuur ook serieus gestegen, het is hier nu tussen de 25 en de 30 graden! gelukkig heeft mijn lieve buur een airco in mijn kamer geinstaleerd zodat slapen toch nog steeds zonder problemen gaat :). Zondag ben ik een wandeling gaan maken in manhattan. Ik heb over Brooklyn bridge gewandeld, wat echt een mooi uitzicht over de wolkenkrabbers opleverde. Op de brug was er ook een zalig frisse wind, die de temperatuur deed zakken :). Ik had echter blijkbaar neit echt de juiste schoenen aan gedaan en mijn voeten begonnen open te liggen, er zat dus niets anders op dan de winkeltjes verkennen en nieuwe slippers te kopen. btw the century 21 is zeker een aanrader, het is een grote outlet store, waar ik ook nog ene leuke drie kwart broek gevonden heb. verder ondanks de hitte toch nog een starbucks gaan drinken, in mijn directe omgeving is er geen, dus nu ik in manhattan was moest ik er toch van profiteren he :) maandag weer begonnen aan een nieuwe werkweek, mijn voorlaatste week stage. Het is moeilijk voor te stellen hoe snel dat voorbij vliegt! Vele kinderen hadden geen huiswerk aangezien ze op een bowlinguitstap waren geweest met school. Ik kon dus met hen creatieve activiteiten doen zoals mozaikjes maken en origami (daar blijven ze achter vragen).
De laatste dagen heb ik echter wel wat computer troubels, straks gaat er gelukkig iemand naar kijken en hoop ik dat alles opgelost raakt. mijn pc doet echter heeeel raar :s
nu mij klaar maken om weer te gaan werken, vanavond ook nog night supervision, het wordt dus een redelijk lange dag.
Hey, hierbij wil ik mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden aan iedereen die op mijn blog kwam kijken en teleurgesteld was over het tekort aan nieuws ...
Ik geef toe dat ik hier wel een gaatje voor vrij had moeten maken, maar ik zal hier al beginnen met een overzichtje neer te schrijven van wat er de laatste drie weken gebeurd is.
De dag na mijn laatste post ben ik samen met Phil en zijn vrienden naar een baseball wedstrijd gaan kijken in het nieuwe Yankee Stadium. Het was de eerste keer dat er een Day-game gespeeld werd, het was nog maar juist de avond ervoor geopend. Veel fans dus Phil en zijn vrienden zijn echter Cubs fans (uit chicago), ik mocht dus mijn Yankee - cap niet aandoen, maar kreeg een outfit van hen (inclusief t-shirt). Wat ook belangrijk is om te weten is dat het Yankee stadium hier in the bronx staat, het is dus neit zonder gevolgen om in een andere outfit over straat te lopen. Nee, uiteindelijk viel alles nog wel mee en raakten we veilig tot aan het stadium, buiten dat mensen op ons riepen, toeterden en zelfs de agenten zich hardop afvroegen wat we ons in het hoofd haalden zo door the bronx te lopen : S. Na een aantal innings had ik eindelijk door wat de spelregels zijn en amuseerde ik me best wel. Spijtig genoeg was het die dag vrij koud en ik had me domweg gebaseerd op wat die mannen aanhadden als we vertrokken (enkel een pul) gelukkig had ik nog mijn sjaal mee wat dus mijn dekentje werd en kreeg ik koffie en chocomelk om warm te blijven . Na de wedstrijd was ik nog net op tijd terug om naar de mis in AH te gaan, ik was blij met de opmerkingen van mensen dat ze me gemist hadden. De volgende dag was een zondag, een dag dat ik normaal vrij ben, maar ik werd gevraagd om supervision te doen bij de residenten. Beter gezegd één resident, aangezien het deze dag wel heel mooi weer was gingen we wandelen in Manhattan. Eerst gingen we naar Union square, we wandelden door naar St Marks. Het was een buurt waar ik eerder nog niet geweest was, maar perfect om met dit weer in rond te wandelen, gezellige kraampjes en winkeltjes en mooi ingerichte parken. 's avonds gingen we nog chinees halen, de eerste keer dat ik dat hier at, al bij al viel het nog wel mee :).
De volgende week was het begin van de goede week. De kinderen waren vooral enthousiast dat ze vanaf donderdag geen school meer zouden hebben. In plaats van huiswerk hadden ze deze week ook een pakket dat ze over het verloop van heel de vakantie moesten maken, maar dat probeerden we zo snel mogelijk uit de weg te krijgen zodat we volgende week andere dingen konden doen. Op donderdag was er een extra mis voor witte donderdag. Deze viel in de namiddag en ik was verwonderd dat toch nog de helft van de kapel gevuld raakte. De kinderen hadden op deze dag geen after school, maar ik was blij te ontdekken dat er toch nog enkele kinderen uit mijn groep aanwezig waren. Op vrijdag was er ook nog mis, maar daar ben ik niet naartoe geweest aangezien ik samen met Sophie en Stephanie (haar roommate) naar Long Island ging (waar Stephanie woont) om Passover seder te vieren. Tegen 13 uur ontmoette ik Sophie en Steph in Manhattan en namen we samen de trein naar Long Island. Daar pikte haar broer en moeder ons op en vertrokken we naar haar huis. Ook dit was weer aan de grote kant, maar niet zo impressionant als dit van Sophies tante. Steph is Joods en we kregen dus ook de fotoboeken van haar Barmitswa en deze van haar broer te zien. Het is niet te geloven dat er op die momenten feesten gehouden worden zo groot als een trouwfeest. Die avond kregen we een traditioneel passover dinner te eten. Er werden dus ook delen uit de bijbel voorgelezen, ook in het hebreeuws (waar ik dus niets van begreep ). Sophie mocht de 4 questions in het Hebreeuws zingen, waarna ik het in Engels mocht voorlezen. Het hele gezin was heel gastvrij en vriendelijk, het eten was (na de pikante kruiden) heel lekker. Op deze avond worden er een aantal traditionele dingen op ceremoniele wijze gegeten, die horse radish was zo pikkant dat ineens mijn sinussen volledig open stonden, niet meteen voor herhaling vatbaar dus. Maar de rest was dus best wel ok. Deze familie is niet zo vastgeroest in hun gewoonten, we lazen dus niet alle teksten, maar de belangrijksten, om de traditie in ere te houden, maar om het ook niet uren te laten duren. Na het eten keken Stephanie, Sophie en ik wat televisie en nadien kwamen er twee vrienden van Steph langs. Met deze jongens scheelde toch duidelijk iets :p. Ik heb me wel geamuseerd die avond, we eindigden met het spelen van Pool in de kelder. De volgende ochtend moesten Sophie en ik al om 7 uur opstaan om op tijd terug te zijn in the bronx aangezien ik het tuinprogramma moest begeleiden (Tiphaine was voor 10 dagen naar frankrijk). Deze ochtend regende het en daagden er dus maar twee kinderen op. Deze genoten natuurlijk van de vele aandacht en vonden het uiteindelijk toch leuk. P. beschreef het als volgt: ik had gedacht dat het saai zou zijn zonder de anderen, maar het was zo leuk dat ik de komende week tegen iedereen ga vertellen dat het geen gardening is, zodat het weer allen ik en D zijn . Toen we hen hadden terug gebracht naar AH vertrokken Sophie en ik naar Manhattan om samen naar The Metropolitan Museum Of Art te gaan. Het is niet te geloven hoe groot dit museum is. Het is echt de moeite waard om naartoe te gaan. Het is onmogelijk om alles daar gezien te hebben, het is dus kiezen tussen de verschillende afdelingen. Ik zag er enkele hele bekende schilderijen en kunstwerken, waar ik dus heel trots op ben. Ik zag er Le Penseur, het zelfportret van Van Gogh, schilderijen van Rubens, ... Terug in mijn apartement was het hoogtijd voor te eten als ik nog optijd wou zijn voor de paasmis in AH. We aten terwijl we naar een aflevering van One Tree Hill keken . Niets beter voor mij dus ;-). Ik ging alleen naar de mis aangezien Sophie nog een paper moest schrijven voor maandag. Het was een lange mis aangezien we buiten begonnen met kaarsen enzo; Het was toch een uniek moment voor mij om dit met de gemeenschap te kunnen delen. De mis was echter vrij laat (begon om acht uur, maar eindigde pas na half tien). de kinderen waren dus best wel moe, en er was meer dan één zeurende kleine in de kapel. Deze paasmis had echter een zeer specifieke sfeer waar ik wel van genoten heb. De volgende ochtend weer op tijd opstaan om Sophie naar de bus te brengen in Manhattan. Nadien besloot ik even langs Time's Squere te wandelen en wat in de winkeltjes te gaan kijken. Daar worden steeds foldertjes uitgedeeld om vannalles te gaan bekijken en bezoeken. Ik kreeg er een foldertje in de hand gedrukt van een Off-broadway show en besloot impulsief ernaar te gaan kijken. Met het foldertje had ik immers meer dan 50% korting. Het had plaats in een gezellig theater met heel confortabele zeteltjes. Ik zat op de derde rij van het balkon en had een zalig zicht, ik had ook nog mijn verrekijker bij om van nog dichter te kunnen volgen. er waren maar vier acteurs, maar die deden het geweldig. één van de actrices was de vrouw die de hoofdrol speelt in Coyote ugly! De show is nog maar juist in premiere gegaan, dus als je binnenkort naar NYC komt, zeker de moeite om eens te gaan kijken.
De week die volgde hadden de kinderen geen school, op maandag was zelfs het ASP gesloten waardoor ik andere taken kreeg. Op dinsdag hebben we een hele tijd met de kinderen in grote groep met klei bezig geweest. Het was leuk om hen te zien experimenteren met deze nieuwe tekstuur. Ze konden ook kleuren toevoegen door er plastecine door te mengen, ze konden dus verschillende dingen proberen. Op deze dag was er ook een nieuwe vrijwilliger (die ik inpalmde voor mijn groep aangezien sister Joan er niet was). Hij hield zich bezig met de kinderen die nog huiswerk hadden zodat ik andere dingen kon doen met de kinderen die hiervan al verlost waren. Dit was ook de dag waarop mijn groep voor de eerste keer een drama sessie kreeg. spijtig genoeg kon ik er hier niet bij zijn omdat er vele leerkrachten afwezig waren, ik moest dus op dat moment een andere groep gaan begeleiden. Op woensdag kregen de kinderen nog een sessie beeld en hield ik ook een kwis met hen, waar ze echt van genoten. Tegen het einde ging ik nog met hen naar de speeltuin (omdat ze zich ook voorbeeldig gedragen hadden). Donderdag had ik op vraag van hen nog een nieuwe kwis voorbereid. We gingen ook opnieuw naar de speeltuin, hier was nu meer volk dan de dag ervoor. Wat me hier enorm opviel was dat deze kinderen enorm veel vooroordelen hebben tov zwarten. Ik dacht dat aangezien ze beide minderheden waren dit niet zou spelen, maar enkele van de kinderen waren echt bang van de kinderen met een andere huidskleur. Na een halfuurtje waren ze wel weer losser en liepen ze vrij rond op de speeltuin. Het is toch onrustwekkend dat op deze jonge leeftijd (3e en 4e leerjaar) de kinderen al zo een vooroordelen kunnen koesteren. Deze zaterdag stond ik er onverwachts alleen voor tijdens het tuinprogramma aangezien de persoon die mij ging helpen die ochtend een auto-ongeluk gedaan had (enkel blikschade). Door het mooie weer waren er nu wel weer tien kinderen, maar het lukte vrij goed om hun aandacht te richten. Het was ook de eerste keer dat ze de kans kregen om echt zaadjes in de volle grond te zetten. Hopelijk komt er iets uit, want ik ben ook geen expert in het tuinieren. Die namiddag begeleidde ik ook alleen de CCD klas. Dit viel goed mee. Aangezien het vorige week pasen was geweest kon ik het hier nog met hen over hebben. Ik had een kom met water en een handdoek en vroeg hen hun schoenen uit te doen (net als Jezus bij het laatste avondmaal), ik moet toegeven dat een groot deel van de kinderen niet wilde dat ik hun voeten wastte, maar dat was voor mij niet zo erg; Het hielp me zelf de reacties van de apostelen aan hen uit te leggen. De groep werkte goed mee en ik kreeg zelfs een kleine groepsdiscussie gaande. Na de CCD speelde ik nog buiten met de kinderen. We deden enkele spelletjes die ze al kenden, maar ik introduceerde ook enkele nieuwe. Ze waren heel los en bereid om deze nieuwe spelen een kans te geven. De hele namiddag had ik maar één slachtoffertje met een schaafwonde, wat toch wel meevalt. Op een bepaald moment had ik zelfs de indruk dat ik als menselijke speeltuin gebruikt werd. de kinderen wilden rondzwieren en ondersteboven hangen, radslag doen, ... Een hele workout dus voor mij, nadien lachtte iedereen met mijn rode kop . Ook deze zondag was voor mij een werkdag, aangezien ik weer supervision deed. Het weer was weer mooi en we maakten een wandeling in St Marks. Nadien gingen we zelfs naar de Ferry die we heen en terug naar Staten Island namen. Op de ferry heb je namelijk een mooi zicht op Manhattan en het vrijheidsbeeld. De resident waar ik mee weg was had die avond echter geen zin om zelf te koken, en ik wilde niet weer gaan afhalen. We maakten een compromis waar ik wel mee kon leven, we maakten een typisch amerikaans ontbijt als avondeten; We aten eitjes, pannenkoeken en worsten . Het viel nog wel mee en ik had er meer dan genoeg mee :-p.
Op maandag begon echter al de volgende werkweek, best wel zwaar zo zonder nog een dag rust. Deze week hadden de kinderen echter wel terug school, toch kreeg ik nog hier en daar de kans om ook met hen creatief bezig te zijn. Op dinsdag kreeg ik echter wel de kans om samen met hen de sessie drama te volgen. Deze nieuwe leerkracht is een heel enthousiast jonge vrouw. Ik deed de oefeningen samen met de kinderen en hielp hier en daar om ze rustig te houden. Ik merkte echter wel dat het een aantal kinderen hielp dat ik de oefeneningen mee deed. Enkelen waren heel bedeesd en durfden niet echt mee te doen, maar ik zag hen wel lachen als ze naar mij keken. Tegen het einde deed iedereen al wel mee (niet in even expressieve mate, maar dat zal de komende weken misschien nog wel verbeteren). deze donderdag heb ik voor de eerste keer echt een amerikaanse rechtzaal vanbinnen gezien. Ik begeleide namelijk een resident die de rechtzaak van zijn broer wou bijwonen. In het groot stond er boven de rechter: In God we trust, ik vraag mij af of dat in Belgie ook zo is??
ondertussen ben ik al tot vandaag geraakt. een vrijdag, een dag waarop ik niet werk. Vanochtend wel op tijd opgestaan aangezien ik een gesprek had met mijn begeleider van op school. een voordeel van zo een gesprek over skype is dat je deze in je pyjama kan doen en je nog rusig in bed kan zitten ondertussen. . BTW Deze nacht ben ik wakker geworden van een ruzie op straat, vlak buiten mijn raam stond er iemand te roepen en te schreeuwen (ik weet het twee keer hetzelfde, dat is om de nadruk te leggen). Dat is iets wat wel vaker gebeurd, maar nu klonk het veel dichterbij en was ik juist diep aan het slapen
anyway, dit is het zo ongeveer voor vandaag.
Nog maar twee weken stage te gaan voor ik op vakantie ga naar sophie, daar ga ik deugt van hebben se, zo veerien weken werken zonder maar één keer twee dagen na elkaar vrij te hebben begint toch te wegen.
Hey, Op mijn vrije dagje neem ik even de tijd voor nog een kort berichtje naar jullie (voor ik het vergeet en het weer meer dan twee weken duurt eer ik nog iets laat weten )
Deze dinsdag en donderdag zijn er een groep studenten uit kortrijk op bezoek gekomen met hun leerkrachten en enkele vrijwilligers. Het waren derdejaars studenten toegepaste psychologie (of toch het merendeel). Mij werd dus gevraagd om ook uit te leggen wat ik hier deed en wat mijn ervaringen waren. Ik hielp ook met de rondleiding door het gebouw en natuurlijk bij het beantwoorden van de vele vragen. Het was best wel grappig om op deze manier de organisatie te vertegenwoordigen, ik vermoed dat het mij al een beetje heeft voorbereid op de beurs internationalisering van op school op het einde van het jaar (op mijn verjaardag notabene!!).
Deze week heeft ook nog een resident het programma moeten verlaten. Spijtig genoeg was dit een resident waar ik toch al een goede band mee had opgebouwd. Ondertussen zijn er dus nog maar drie residenten. Het is moeilijk te vatten dat een organisatie die zo een groot verschil kan maken in de levens van verschillende mensen, de kans niet krijgt door het rechtsysteem dat momenteel heerst in NY. Er is namelijk plaats voor ongeveer 12 residenten, maar de openbaar aanklagers liggen dwars waardoor de juiste personen niet doorverwezen worden.
Mijn goede voornemens om regelmatig te gaan lopen worden momenteel gedwarsboomd door het slechte weer. En gaan lopen in de regen lijkt me niet zo een goed idee. Naar het schijnt regent het hier enorm veel in April (April showes bring May flowers ). Voor mij is dit eigenlijk al meer normaal dan de afgelopen weken met maar zelden een buitje. Vandaag kan ik gelukkig binnen zitten, mijn plan om naar de winkel te gaan stel ik ook wel een paar daagjes uit. Morgen is er normaal gezien een bbq hier in de tuin (door Phil en Tiphaine), of dit nog gaat doorgaan dat weet ik niet. Hopelijk wel, dan krijg ik de kans om nog wat nieuwe mensen te ontmoeten.
Ondertussen is het middag en begint mijn buikje te rommelen, ik laat jullie hierbij en ga een hapje eten
amai amai, het is precies eeuwen gelden dat ik nog iets gepost heb, ik weet zelfs niet meer wanneer de laatste keer was en waar ik dus moet herbeginnen. Bon, enkele gebeurtenissen van de laatste weken:
Mijn stageproject is van start gegaan, samen met Tiphaine en een groep kinderen gaan we een tuin aanleggen achter het huis waar ik nu woon. Met tuin aanleggen bedoel ik dat we er een groenten/kruiden/bloemen tuin van gaan maken en dus gaan planten. Het is leuk om de kinderen enthousiast te zien en hun handen uit de mouwen te steken. Voorlopig hebben we vooral planten uitgedaan, oude bladeren weggeruimd en het verplaatsbaar terras afgebroken. Dit afbreek werk is ook iest wat de kinderen wel leuk vonden, vanaf volgende keer gaan we echt gaan planten, hopelijk kunnen ze daar even hard van genieten.
Ik heb een weekend bij Sophie doorgebracht!!! Ik vertrok zaterdagavond nadat ik gewerkt had. Het eerste probleem bleek al de bushalte te vinden waarvoor ik een ticket had geboekt. Het is trouwens niet zo eenvoudig om ver te reizen in de VS, het vervoer is redelijk duur, als ik met de trein naar Sophie wilde (wat het makkelijkste was geweest zou zijn) zou dit mij 52 dollar enkele reis gekost hebben!! Ik vond dus een bus maatschappij waarbij het maar 20 dollar was. Ik reed twee en een half uur in een hobbelbus naar Wilmington, Delaware. Daar aangekomen bleek Sophie niet aan de halte te staan, na veel de weg gevraagd te hebben en enkele rare mensen tegengekomen te zijn vond ik haar uiteindelijk toch (de lange versie krijg je wel eens als ik terug ben ). Het was ondertussen al ongeveer half elf 's avonds en Erica (Sophie's tante) reed ons naar haar huis waar we de nacht mochten doorbrengen. Als ik zeg huis bedoel ik echt een kasteel waarvan ons hele huis in de keuken paste. Het was een prachtig ingerichte woning, maar oh zo enorm groot!! Sophie en ik hadden heel wat om over bij te praten, we bleven dus nog een tijdje op maar vielen uiteindelijk doodmoe in slaap in een heerlijk zacht bed. Het beste is dat elke keer ik Sophie zie het lijkt of er helemaal niet zo veel tijd voorbij is gegaan . De volgende ochtend kreeg ik een heerlijk ontbijt voorgeschoteld ... Blueberry pancakes, met maple syrup!! Ik at zoveel dat ik de hele ochtend pijn aan mijn maag had :s. In de namiddag bracht Sophie's tante ons naar Bryn Mawr (de school van sophie). Ik ontmoette er haar vriendinnen en we hadden een gezellige avond. Deze tweede nacht was iets minder aangenaam omdat ik op de grond sliep (in sophies dormatorie heeft ze namelijk geen twee bedden). Ik was echter toch vermoeid genoeg om enkele uren te slapen. De volgende ochtend ontbaten we in Starbucks . Ik nam dan de trein terug naar Philadelphia en van daar een andere bus naar NY. Op de bus zat er een heel vriendelijk meisje naast mij en we praten de hele twee uur non-stop . Het werk dat ik van plan was te doen op de bus is dus blijven liggen . In NY had ik het probleem dat ik onderweg vast kwam te zitten in een station. Op het perron hoorden we plots een boodschap: There are no trains going downtown, there are no trains going uptown ... Ik volgde dus de hele groep reizigers die op zoek gingen naar een andere trein. Na een halfuurtje wandelen (met een toch wel vreemde mevrouw) vond ik een andere lijn waar ik ook mee zou thuisraken, ik was echter wel te laat voor mijn afspraak met Milagros :s.
Wat is er de laatste weken nog gebeurd?? Op zaterdag zijn we met de kinderen waaraan ik godsdienst geef begonnen met het versieren van het lokaal. De laatste twee weken hebben we de muren geverft, je kon echt merken dat de kinderen dit leuk vonden, met sponsen de muren bekladden, wat wil een kind nog meer. Op de muren kan je nu de bergen zien, de woestijn, de jordaan ... persoonlijk vind ik het resultaat wel geslaagd , foto's zullen volgen op facebook (hoop ik).
Sinds deze week is er ook een nieuwe resident bijgekomen. Het zal even duren voor ik ook hem leer kennen vermoed ik. Ik weet niet of ik dit al heb gezegd, maar een week of twee geleden is een andere resident uit het programma gehaald en terug naar de gevangenis gestuurd. We hopen dat hij uiteindelijk terug zal mogen komen naar het programma, maar de kans zit er in dat dit niet zal gebeuren omdat de immigratiedienst hem het land probeert uit te zetten. Maar we blijven hopen op het beste. Het is vreemd voor mij om nu te denken dat deze man de 'vrij' in Abraham House' rondliep nu terug in een kleine cel opgesloten zit, terwijl ik weet dat hij eigenlijk geen gevaar voor de samenleving betekend moest hij in het programma gebleven zijn.
In het ASP gaat alles zijn gangetje, ik leer de kinderen beter kennen, zij leren mij beter kennen. Met enkele heb ik al een goede band ontwikkeld, bij anderen heb je af en toe het gevoel dat het goed gaat, maar dan gebeurt er weer iets waardoor je hieraan begint te twijfelen. Het werken met deze kinderen is vaak zwaar, maar er zijn ook goede momenten waar ik enorm van kan genieten. Gelukkig heb ik in Abraham House veel mensen waar ik met problemen terecht kan en die me de nodige tips geven, ook mijn observaties kan ik met hen delen. Indien mogelijk plaatsen ze die ook in een ruimer kader (familiegeschiedenis, evolutie van het kind, ...).
Deze week heb ik ook mijn tussentijdse evaluatie op stage gehad, deze is heel goed meegevallen. Ik voel me goed thuis in de organisatie, dan doet het ook goed om te horen dat ze vinden dat je op je er op je plaats bent.
Ik ga het hier voorlopig bij laten, ik heb nog enkele dingen te doen voor ik binnen een uur een gesprek heb met mijn stagebegeleider van op school .
dikke zoen en ik zal proberen iets vaker wat van mij te laten horen
Ik wilde jullie laten weten dat ik binnenkort te horen zal zijn op de wereldomroep. Wanneer ik hier meer gegevens over heb (namelijk dag en uur) laat ik het jullie zeker weten, vannochtend ben ik hiervoor geinterviewd. Het ging over mijn stage en verblijf hier natuurlijk
Sinds gisteren is er hier niet veel veranderd natuurlijk . kheb gisteren de dag op bed met mijn laptop op mijn schoot doorgebracht. Kheb goed gerust en voel me vandaag alweer veel beter, kben klaar voor een nieuw dagje stage. Mijn verkoudheid is beter, maar ik denk dat de temperatuurschommelingen er ook voor een groot deel tussen zitten. Zoals ik in mijn vorige bericht al vermelde is het toen heel koud geweest, gisteren en eergisteren was het rond de 17°C en toen ik vanochtend wakker werd (en nu nog trouwens) was het nog maar 6°C. Het is dus steeds moeilijk te voorspellen wat je de volgende dag aan kunt doen .
Alweer een week is voorbij gegaan, voor ik het besef zitten we al halverwege!!!! Ik zal hier weer een overzichtje neerschrijven van deze week.
Dinsdag was er wel terug ASP. Er lag nog wel sneeuw, maar aangezien er geen nieuwe was gevallen was het wel school. Als ik mij niet vergis was dit ook de koudste dag die ik hier al meegemaakt heb, de thermometer toonde -10 °C, maar dat is wel zonder de wind gerekend. Gelukkig moest ik niet te veel buiten zijn, enkel om naar en terug van AH te komen/gaan. Er kwamen vandaag ongeveer een zestal kinderen opdagen, we konden dus goed samenwerken. Deze avond had ik ook als alle dinsdagen trouwens night supervision bij de residenten. Er waren er vier daar, maar er zijn geen echte problemen geweest. Ik heb één persoon gesuperviseerd als hij op de computer zat, hij mocht even op een site voor werkzoekende surfen (maar enkel als ik erbij was), maar voor ik het wist had hij al een afspraak gemaakt met een organisatie ... Dat was dus niet de afspraak, bon, ik heb het gemeld, en meer kon ik niet doen. De rest van de avond verliep vrij vlot, we aten samen (en het is bijna altijd lekker, soms wel wat te pikant ). Dan door de bittere kou terug naar huis.
Woensdag weer naar het ASP, hier moest ik wel vroeger weg aangezien er een vergadering was met de staff van het Alternative For Incarceration. Elke maand is er een staff support group, waar alle collega's die met de residenten in aanraking komen frustraties van de afgelopen maand kunnen delen en elkaar advies geven. Vandaag werd er ons ook informatie gegeven over 'distorted thoughts'. Dit gaat over storingen in de gedachtengang die ervoor kunnen zorgen dat er 'verkeerd' gedrag gesteld werd. Veel hiervan had ik op school al gezien, maar het was wel leerrijk om deze modellen samen op bepaalde situaties te kunnen toepassen. De veragdering liep wat uit en we hebben zelf maar een derde van de voorziene tekst behandeld, maar toch vond ik het leerrijk. Deze dag moet ik ook op één of andere manier mijn broek gescheurd hebben, vraag me niet hoe, want ik weet het niet. Van de drie broeken die ik meegebracht had zijn er dus al twee voor de vuilbak. mama had nog een extra broek meegebracht, maar deze bleek een beetje aan de kleine kant te zijn, maar het kan er nog mee door hoor . Ik besloot dus dat het morgen tijd zou zijn om nog eens te gaan shoppen.
Donderdag ochtend op tijd opgestaan om naar macy's te kunnen gaan, de grootste winkel van de wereld. Zeven verdiepingen en een serieuze oppervlakte. Hier heb ik toch twee nieuwe broeken gevonden voor ongeveer 50 dollar, dat viel nog mee he . Ik zocht ook nog naar schoenen maar die dat ik mooi vond waren er niet in mijn maat . Waarom heb ik toch ook zo een grote voeten he. Anyway, tegen de tijd dat ik terug thuis was, was ook Tiphaine daar en gingen we samen nog naar een plaatselijke tweedehandswinkel. Op het eerste zicht lijkt het alsof je in die winkel nooit iets goed gaat vinden, maar als je blijft zoeken zijn er wel leuke dingen (en zelf merkkledij). Ik vond er uiteindelijk geen extra broeken, maar wel een heel leuk kleedje en een bloesje. Het grappige is dat in deze winkel geen kleedkotjes zijn, dus je moet dingen over je andere kledij passen, met het kleedje was dit wel grappig, bij thuiskomst heb ik het nog een keer aangedaan en kben toch blij dat ik het gekocht heb. Terug op mijn appartement bleek het hoogtijd om naar het ASP te vertrekken. Hier was ik tot na halfzeven bezig, er werd ons een nieuwe directeur voorgesteld. Dan terug snel naar huis iets eten want om zeven uur was eer een Taize gebedsdienst in AH waar ik naartoe wilde. Ik was juist op tijd terug om mee te zingen en te bidden. De stiltes duurde mij iets te lang, maar ik denk dat ik volgende keer toch nog eens terug ga hoor . Er was eigenlijk best wel veel volk van de gezinnen en kinderen op afgekomen, dat had ik niet verwacht.
Vrijdag weer mijn vrije dag, maar veel heb ik niet gedaan hoor. Wat gebeld met het thuisfront en naar de winkel geweest.
Zaterdag werk ik ook in AH en vandaag begon er een leuk project met de kinderen. Buiten de catechese lessen gaan we nu ook het lokaal decoreren met taferelen uit de bijbel. Knutselen met de kinderen dus en materialen gebruiken of technieken die ze thuis niet meteen zouden doen. We verfden met koffie en thee, ze mogen uit houten stokjes een tempel bouwen. Verven grote stukken papier als een nacht met sterren of een dag met wolken, deze gaan we aan het pafond bevestigen. Door onvoorziene omstandigheden stond ik vandaag ineens alleen voor een groep van 10 kinderen, die aan drie verschillende opdrachten mochten werken. Ik moest mezelf dus in stukjes hakken, maar het positieve wat hieruit voortkwam was dat de kinderen veel konden experimenteren met de materialen die ze ter beschikking hadden, het negatieve is dat er nog niet veel resultaat was, maar we hebben nog enkele weken om het lokaal af te krijgen dus ... . Het bleek een leuke namiddag voor de kinderen, ook buiten kon ik weer met hen spelen, ze kwamen me vragen om doktertje knoop met hen te spelen en dit lukte veel beter dan de afgelope keer. 's avonds hing ik samen met Tiphaine de sterren omhoog, het effect is zeker al de moeite, ik ben benieuwd wat het lokaal gaat geven als het volledig af is .
Vandaag, zondag voel ik me niet geweldig, ik heb dan ook besloten om de hele dag in pyjama te blijven (en ja ik weet dat ik dat waarschijnlijk verkeerd heb geschreven ) Ik hou me wat rustig en neem de tijd om hier dus een nieuw verslag op te zetten. Maar ik heb zo ongeveer alles verteld wat er deze week gebeurd is .
ah mss nog één ding, een originele zin die ik op straat te horen kreeg als ik met mijn boodschappen naar huis wandelde: Excuse me, You dropt something (ik kijk rond natuurlijk), Me . En dan proberen serieus door te lopen he, en hij dat hij toch origineel was enzo, kmoest echt lachen. Bon op deze noot eindig ik hier mijn bericht tot snel kmis jullie zoen Ellen
Zoals ik voorspeld had, heb ik vorige week weinig tijd gehad om mijn blog bij te houden.
ik zal hier snel overlopen wat er de afgelopen week is gebeurd.
Zaterdag ochtend heb ik voor school gewerkt terwijl anke en mama naar columbia university geweest zijn. net na de middag heb ik hen een korte rondleiding gegeven in AH. Ik moest toen beginnen werken, mama en anke hebben zich ondertussen beziggehouden tot de mis begon. Ze kwamen terug en ontmoette vele mensen in AH, ik vond het ongelooflijk leuk om dit met hen te kunnen delen. Iedereen was benieuwd wie die twee vreemde vrouwen waren . Hoewel iedereen meteen wel wist dat ze familie van mij waren omdat ze vonden dat anke op mij leek.
zaterdagavond (nadat ik mijn verslag geschreven had) vertrokken we naar JFK (luchthaven) waar Gwen (mijn nicht) toekwam. het duurde ongeveer anderhalf uur om daar te raken. We hebben ook niet ongelooflijk lang moeten wachten tot ze daar was, binnen het uur was ze daar.
We namen de taxi terug naar huis, het was ondertussen al negen uur en om dat uur nog met haar koffer met het openbaar vervoer terugkeren zou wel lang duren. zeker omdat het in haar beleving al zes uur later was. Bij het instappen van de taxi vroeg de chauffeur waar we naartoe gingen. We vertelden hem dat we naar The Bronx moesten. Hij vroeg of wij wisten hoe hij moest rijden :s, eigenlijk wilde hij niet naar daar rijden, hij drufde niet goed. Maar omdat hij in een officiele gele taxi reed moest hij ons meenemen en afzetten. Gelukkig kende ik de buurt al een beetje (en mama wist hoe we tot aan de buurt moesten komen) dus raakten we na een veertig minuten thuis. de hele rit vertelde de chauffeur over zijn problemen met de politie enzo (hij had namelijk gevraagd wat ik in The Bronx deed )
Zondag vertrokken we al redelijk vroeg naar Harlem, waar we naar een kerk gingen waar ze gospel zongen. het was hier heel gezellig. Het was wel grappig om de priester altijd over 'us, black people' te horen praten, terwij hij zelf blank was. Hierna gingen we naar central park, spijtig genoeg was het weer niet geweldig (het miezerde wat). We liepen wat rond en bekeken de eekhoorns die helemaal geen schrik hadden van mensen, ze kwamen tot vlak voor je voeten zitten. in de namiddag vertrokken we richting broadway aangezien anke, mama en ik naar The Lion King gingen kijken. De musical was echt geweldig, voor foto's moet je maar eens op internet kijken. de kostuums waren ongelooflijk, met maskers en stelten, ... Ongelooflijk bedankt voor the tickets Alison & Dave !!!!!!! Het is een onvergetelijke belevenis. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt in de stadschouwburg van antwerpen. zeker voor herhaling vatbaar, moest het niet zo duur zijn . na de voorstelling hadden we afgesproken met de ouders van Alison (een vriendin van mij). Zij wilden ons trakteren in een schots restaurant. Mijn God, het eten was er heerlijk. zoveel heb ik zelden al gegeten. Joan en Ron bleven maar bij bestellen. We dronken er ook heerlijke wijn. De moeder van Alison kan nogal praten, die is nog drie keer zo erg als ik .
Maandag ben ik mee geweest naar het vrijheidsbeeld. Het was heel indrukwekkend om dit te zien, maar het was echt ongelooflijk koud. We moesten met een Ferry naar het eiland en we zaten bovenaan (om het beste zicht te hebben), maar dat was dus open en we waren volledig blootgesteld aan de wind. We waren zo goed als bevroren tegen de tijd dat we aankwamen. Het uitzicht over Manhattan was wel ook heel indrukwekkend. We bezochten ook Ellis Island, dit is het eiland waar vele immigranten moesten passeren om de VS binnen te mogen. We volgden er een tour met een gids. Je kan echt niet geloven dat dit kleine eiland zoveel mensen moet hebben gehuisvest (al is het maar voor enkele dagen of uren), maar ook nog zo een grote invloed gehad hebben op hun levens (mogen ze binnen of niet). Toen we hiervan terug waren moest ik al terug vertrekken want ik moest gaan werken, de rest heeft nog enkele ander dingen bezocht.
Dinsdag heb ik het Empire State Building bezocht. Hier was het uitzicht geweldig, helaas was het op de 86ste verdieping als we uit de zon stonden weer heel erg koud. gelukkig niet zoals de dag ervoor, maar toch stond ik nog te bibberen met mijn twee dikke pullen en jas aan. Hier heb ik wel met volle teugen genoten van het uitzicht. Na dit bezoek moest ik ook terug naar huis want ik stond er vandaag alleen voor in het ASP, sister Joan zou er niet zijn en ik moest dus voor de kinderen aankomen. Het was nog steeds moeilijk om alle kinderen de nodige aandacht en structuur te geven. Er waren ook enkele incidenten, gelukkig kon ik hier hulp inroepen van de directrice van het ASP. Deze avond was ook de eerste keer dat ik alleen de nightsupervision moest doen. Hier waren er wel geen incidenten. natuurlijk heeft elke resident zijn moeilijkheden, maar toch verliep de avond vlot. Bij thuiskomst tegen half elf moest ik nog aan mijn verslag van de dag beginnen. Ik ben blij dat ik het toch nog steeds elke dag kon afmaken, want je weet, van uitstel komt afstel.
Woensdag was het ook aswoensdag, de dag dat de vasten begint. We begonnen door Saint Patricks Cathedral te bezoeken. Hier konden we al een assenkruisje krijgen. Het is hier in Amerika wel anders dan in Belgie, iedereen draagt het kruisje hier de hele dag, in vlaanderen wrijf je het meestal meteen van je voorhoofd als je de kerk uitkomt. Hierna bezochten we de openbare bib, die ik ongelooflijk vind, het was de vierde keer dat ik er nu kwam en trots leidde ik mijn familie rond in het marmeren gebouw. Ook dan was het al middag en dus tijd voor mij om terug te keren en stage te gaan lopen. Tegen vijf uur was er mis in AH voor aswoensdag, waar ik dus mijn tweede kruisje kreeg (mama en anke ook btw). Na de viering kregen ze de kans om Sister Joan te ontmoeten. Ze vertelden mij ook dat ze tickets voor een stand up comedy show gekocht hadden .
Donderdagochtend gingen we naar Madame Tusaud. Het was echt wel leuk om hier wat gek te doen. Ik sta op de foto met tientalle beroemdheden (johny depp, Obama, jennifer lopez, einstein, pisasso, ...). Een onderdeel van het museum was een griezeltour. Ik ben hier geen held in, maar mijn zus nog minder. Mama moest dus eers binnen, ik hing vast aan haar mouw gaf een hand aan anke die gwen vast had aan haar andere zijde. ik denk dat we het halve museum bij elkaar gegild hebben. tussen de wassen beelden die hier stonden sprongen regelmatig echt mensen tevoorschijn. ik was blij toen we erdoor waren . Er was in het museum ook een 4D show, wat het in dit museum deed weet ik niet goed, het ging over de natuur , het was toch leuk om te doen. Na een gezellige lunch was het weer tijd voor mij om terug te keren. Na het werk vertrokken we naar het comedy theatre. We kwamen hier goed op tijd aan . een paar minuten voor de show begon kwam er een ober ons vragen om naar de show beneden te gaan, ze moesten heel de tafel leegmaken omdat er een groep van tien aangekomen was. Omdat ik hier niet mee akkoord was vertelde ik hem ook dat wij hier als tweede groep aangekomen waren, dat ze maar mensen die later aangekomen waren naar beneden moesten sturen. Hij had deze tegenspraak precies niet verwacht, maar om een lang verhaal kort te maken, we zijn mogen blijven zitten. gelukkig maar want de show beneden bleek iets anders te zijn en we hebben het boven in elk geval naar onze zin gehad. Ik vond het echt geweldig, kheb goed gelachen.
Vrijdag is mijn vrije dag, dus vandaag moest ik niet 's middags vertrekken . In de voormiddag bezochten we het Guggenheim. We deden er een tour met een gids, wat wel leuk was, want het was interactief. We moesten hem vertellen wat we in bepaalde schilderijen zagen. Het was eigenlijk best wel grappig, de gids fronstte wel enkele keren wanneer Anke of ik onze interpretatie gaven. In de namiddag bezochten we Chinatown en Little Italy. Het was best wel grappig om de hele omgeving op een paar straten te zien veranderen. Buiten enkele italiaanse restaurants viel er niet veel op te merken van Little Italy, Chinatown is helemaal iets anders daarentegen. heel veel chinese winkeltjes of chineesjes die achter je komen staan en in je oor fluisteren 'you want handbag, gucci, chanel'. Een hele ervaring, mama kocht er zelf een grote valies voor 35 dollar. In de winkeltjes daar is het ook de bedoeling dat je afdingt, wanneer we dit niet deden gooide de verkoopster nog enkele extra dingetjes in onze zak . Deze avond was er bij mij thuis een soor van BBQ, mijn bovenburen hebben enkele dagen geleden een 'Smoker' gekocht en we waren uitgenodigd om samen te eten. Het werd een enorm gezellige avond met veel gelach. Na het eten (weer veel te veel en enorm pikkant), gingen we nog naar een bar om een cocktail te drinken. Met we bedoel ik Anke, Gwen, mama, Tiphaine en ik. Ik bestelde een Margherita en deed alsof ik mijn ID niet bijhad, ze deden hier niet moeilijk over en brachten mij mijn drankje .
Zaterdag was de dag waarop iedereen weer vertrok. de ochtend werd dus grotendeels ingenomen door inpakken. We hadden toch nog even de tijd om tot aan de HUB te gaan (wat hier in The Bronx het plaatstelijke centrum is met winkeltjes). Arne had deze ochtend nog een mail gestuurd om te vragen of mama een pet kon meenemen zoals diegene die ik heb. Hier moesten we dus nog naar opzoek. We kochten het grootste model dat we vonden in de winkel want een verstelbaar zoals dat van mij vonden we niet :S, ik weet eigenlijk nog steeds nie of het nu paste of niet. Toen we thuiskwamen was het voor mij ongeveer tijd om te vertrekken naar het werk. Ik had het weer erg moeilijk met afscheid nemen. Zo nog een tweede keer afscheid moeten nemen is toch niet aan te raden. Bij aankomst op het werk denk ik wel dat enkele personen gezien hebben dat mijn ogen wat rood waren, maar ik deed wat ik moest doen en probeerde vrolijk te zijn voor de kinderen.
Zondag heb ik nog wat voor school gewerkt en ben ik in de namiddag met Tiphaine en Phil naar het MoMA geweest. Weer typisch voor mij stond ik aan het verkeerde museum te wachten. Uiteindelijk raakte ik er en konden we de vele schilderijen en andere kunst bewonderen. Ik was wel onder de indruk van de vele Van Gogh's, Picasso's, Matisse's, ...
Vanochtend werd ik wakker met een prachtig sneeuwtapijt buiten. Ik ben naar de apotheek moeten gaan want ik zit met een vervelende hoest. Ze hebben mij daar een goor siroopje gegeven, maar ik zal het maar innemen zeker. Hopelijk kan ik dan beter slapen dan de afgelopen nacht :-s. Ik heb mij ook geammuseerd met het kuisen van de stoep, er licht zo een vijftien centimeter gok ik, maar het kan ook meer zijn. Ik vertrok op tijd naar AH, toen ik aankwam was er nog niemand, wat wel een beetje vreemd was, na een tijdje vroeg ik aan het onthaal of er vandaag geen ASP was, blijkbaar dus niet aangezien het gesneeuwd had. Ik heb er nog wat activiteiten voor de kinderen voorbereid, zodat ik toch niet helemaal voor niks gekomen was.
voila, nu ben ik zo ongeeveer rond denk ik, het is hier koud en van het typen zijn mijn vingers bevroren. Ik ga dus nu afsluiten, foto's kunnen bekeken worden op volgend adres: http://www.facebook.com/album.php?aid=100617&id=506720560&l=22662 en http://www.facebook.com/album.php?aid=106668&id=506720560&l=b8cc5
Hey allemaal, gisteravond zijn mijn mama en zus toegekomen. Het hoogtepunt was wanneer ze hun koffer uitpakte, de hoeveelheid chocolade die ze meegebracht hebben (twee winkelzakken vol!!!!). Als ik neit 20 kilo dikker terug kom dan weet ik het niet, iedereen zij me voor mijn vertrek, eet niet te veel junk food (wat ik btw ook niet doe), maar over de chocolade hebben ze niets gezegd ;-). Ik ben heel blij dat ze er zijn, ik verbaas mezelf ook met hoeveel ik al weet over de buurt, het is best wel grappig nu zelf de uitleg te kunnen geven. Vanmorgen ging ik samen met mama naar de plaatstelijke winkel, dit was best wel leuk, ook mama was onder de indruk van de drukte van de mensen (en het vele lawaai dat ze maken). We deden een klein wandelingetjes in de buurt, je kunt echt de verschillen tussen arm en rijk goed zien. Na het middageten vertrokken we naar het centrum (anke moest eerst nog een taak voor school afwerken). We aten bagels (dit stond op het lijstje van anke: dingen die ik in NY moet gedaan hebben. We probeerden de NYpassen af te halen van hen, maar waren te laat. Dit zullen we morgenochtend dus nog moeten doen. We wandelden wat in het centrum, gingen naar Roosevelt Island. Daar was niet zo veel te zien, maar het was best leuk om met de kabelbaan daarheen te gaan, we wandelden nog wat op het eiland en bekeken de vuurtoren. Terug op het eiland NY aten we een hotdog (stond ook op anke haar lijstje). We probeerden nog op tijd naar de openbare bib te geraken, maar ik heb hem niet helemaal kunne tonen door tijdsgebrek. Misschien keren ze nog wel terug. We gingen nog shoppen en ik vond een hele leuke sjakos!!
Het was een leuke maar vermoeiende dag, wel zeer koud (-4°, maar dat is zonder de koude wind gerekend) Hopelijk is het morgen wat warmer. Waarschijnlijk geef ik hen dan een kleine rondleiding in AH (ik moet morgen trouwens ook werken), 's avonds gaan we mijn nicht Gwen ophalen op de luchthaven, hoe meer zielen hoe meer vreugd he
Tot binnekort, als ik de kans krijg met al dat volk hier :D
Ik vind het altijd zeer leuk om naar deze site te surfen en jullie commentaar te lezen, het is echt een geweldige steun.
Deze week is er geen After School Programma in Abraham House. Dit wil echter niet zeggen dat ik deze week vakantie heb , in tegendeel, ik denk dat het de drukste week tot nu toe was (toch diegene met de meeste uren). Maandag was het hier een officiele feestdag (Presidents Day), normaal moet je dan dus niet werken, maar ik heb wel een lange dag gewerkt. Van 14uur tot 22 uur hield ik samen met een andere begeleidster 'toezicht' op de residenten. Er waren er maar twee aanwezig en we gingen samen bowlen. Nu dacht ik dat ik daar toch zo slecht niet in was, maar de ballen waren zoo zwaar dat zelfs de mannen er moeite mee hadden. Er waren namelijk veel kinderen op de bowlingbaan dat zij alle lichte ballen al hadden. Ik eindigde dus op een beschamende score die ik hier dus ook niet al neerschrijven . We wandelden terug in plaats van de bus te nemen, het was best gezellig. We gingen nog naar de winkel om ingrediënten te halen voor het avondeten. We maakten een soort van chinese schotel, het was dus eigenlijk de bedoeling dat we dit allemaal samen deden, maar je kent mannen he, ze waren er opeens vanonder gemuisd. Zij hebben dan maar de opkuis gedaan ;-). btw: het heeft zeker gesmaakt!!!
Gisteren ging ik samen met één van de residenten op pad. Voor de eerste keer dus alleen weg met een bewoner. Op voorhand vond ik het wel spannend, maar doordat ik gisteren al samen met een andere begeleider weg geweest was viel het uiteindelijk best wel mee. Door onvoorziene omstandigheden had ik niet de tijd gehad om thuis nog andere schoenen te gaan aandoen en mijn rugzak leeg te maken. Ik heb dus verschillende uren rondgelopen op mijn hakken en met een rugzak vol boeken en mijn laptop (die ik dus aan elke controle moest uithalen, aangezien we naar overheidsgebouwen moesten). Blijkbaar kunnen deze afspraken waar de residenten naartoe moeten best wel lang duren, maar vandaag viel het blijkbaar nog mee, we waren om half vier terug (om elf uur waren we vertrokken), vorige week duurde het tot zeven uur!!
Vandaag heb ik straks nog een bijscholing met het AFP personeel en heb ik weer night supervision bij de bewonders. Hopelijk kan ik daarvoor nog wat schoolwerk verzetten, want dat vordert hier echt niet goed
Ik dacht, het wordt zo ondertussen wel eens tijd om de mensen op het thuisfront nog een teken van leven te geven . Het is al enkele dagen geleden dat ik nog iets postte dus hier komt een kort overzicht van mijn week :).
Woensdag nog eens een avondshift bij de residenten gedraaid, er is ook een nieuwe persoon aangekomen, de groep moet zich dus weer herschikken. Maar ik denk wel dat ik volgende week klaar ga zijn om mijn eerste 'nightsupervision' alleen te draaien. Hopelijk gaan de gasten geen gebruik maken van deze situatie, in elk geval ga ik mijn best doen om tegen dan alle regels onder de knie te hebben. Gelukkig heb ik nog een dag en een avond te gaan de komende week om nog eens te observeren hoe de anderen met hen omgaan. Ik heb al met de therapeuten een dienst gedraaid, nu nog met de jongere vrouwen die vermoed ik met dezelfde reservaties zitten omdat de residenten volwassen mannen zijn die in sommige gevallen mijn vader zouden kunnen zijn.
De kinderen in het ASP doen nog steeds goed hun best. Hoewel ze toch wat moeite hebben met het opvolgen van instructies. De kinderen nemen nogal snel de makkelijkste weg, het is dus een uitdaging om ze hun hoofd te laten gebruiken om problemen op te lossen. Deze week heb ik ook de kans gekregen om wat extra activiteiten met hen te doen. Zo vouwden we origami hartjes voor valentijn en maakten kruiswoordraadsels en woordzoekers. Ook vouwde ik met hen dat spelletje waar je dan eerst een getal moet zeggen en later een kleur kiezen om dan het zinnetje onder het flapje te lezen (lange omschrijving omdat ik de naam niet meer weet). Ze vonden het in elk geval leuk en ik genoot om eens iets ontspannend met hen te kunnen doen.
Vrijdag had ik weer mijn vrije dag en vertrok ik naar de bibliotheek op 5th avenue, ik wilde zo graag de tour meedoen omdat ik het gewoon een fantastisch gebouw vind. Gelukkig was ik ruimschoots optijd en kon ik dus genieten van de mooie marmeren of met hout beplakte zalen. Na de tour ging ik op zoek naar een boek dat ik al een tijdje graag wou zien, maar in belgie niet gevonden had. Ik moest verschillende papiertjes invullen voor ze het boek voor mij wilden gaan halen, maar uiteindelijk kreeg ik het toch in handen. Voor de nieuwsgierigen het was: A history of nursery rhymes. Het was een mooi boek, ik vond wat ik zocht, maar toch weet ik nu dat ik het boek niet hoef te kopen . Verder ging ik nog naar Grand Central, het grote treinstation, waar ik even rondkeek, maar mijn weg dreigde te verliezen en dus toch maar besloot naar huis terug te keren . Onderweg kocht ik een bagel, die ik toch maar eigenlijk niet zo lekker vond (volgende keer één zonder zout erop gestrooid).
Gisteren weer een zaterdag in AH. Aangezien Tiphaine er niet was mocht ik de catechese groep alleen leiden. Het was best leuk, we hadden het over 'the armor of God'. De kinderen mochten daarna God als een superheld tekenen, voor hen dus ook wel leuk. Nadien kreeg ik de kans met nog meer kinderen buiten te spelen (ze mochten enkel buiten als er iemand meeging, ik was dus de vrijwilliger ) Ik speelde mee met de frisbee, en toen we deze kwijt waren (op het dak beland), verzonnen we maar groepsspelletjes. Een variant op zakdoekleggen bleek wel ok voor iedereen (zelfs voor de iets ouderen), later stelde ik doktertje knoop voor. Dit kende ze niet, ik probeerde het hen uit te leggen, maar blijkbaar zijn instructies als vorm een circel en laat elkaars handen niet los, niet zo simpel ). Na een aantal pogingen lukte het toch en ze vonden het nog fijn ook. Na de mis weer mee de voedselpakketten uitgedeeld en ook gegeten met de collega's. Ik ben weer wat inzichten ivm de residenten rijker .
Deze ochtend eindelijk de keuken onder handen genomen. Geborsteld en gedeild!! Nog twee dode kakerlakken gevonden (wat wel meevalt denk ik), straks terug wat poeder rondspuiten en we zijn klaar se.
Vandaag nog een beetje werken voor school (vooral lezen)
Mijn bovenburen zijn weg dit weekend, dus mag ik gebruik maken van hun TV . Gisteren dus naar House MD kunnen kijken en naar Judge Judy, best wel grappig eigenlijk. Ik vind het eigenlijk niet zo erg dat ik heir geen televisie heb, ik zou zot worden van de vele reklame blokken die het programma onderbreken . Maar zo een paar avondjes is best ontspannend.
Tot binnekort zou ik zo zeggen, hou mij zeker op de hoogte van de gebeurtenissen in jullie leven ;-)
Kus en Knuffel en een gelukkige valentijn iedereen
ps: dat had ik nog niet gezegd, valentijn is hier echt een 'big deal'. Iedereen wenst het aan elkaar, de kinderen zijn er al twee weken op voorhand mee bezig, ... Wel verassend als vreemden je een prettige valentijn wensen, maar als je merkt dat ze het aan iedereen wensen, moet je er gelukkig niets achter zoeken
zoals ik al zei ben ik dus op al mijn examens door
Gisteren ochtend ben ik dan met Tiphaine naar manhattan getrokken en hebben we wat winkeltjes gaan bekijken, ik kocht ook een matrasovertrek voor mijn bed zodat ik de veringen minder zou voelen. die moet ik er straks nog rond doen, dus morgen kan ik laten weten of het werkt we hebben lekker gegeten (in dunk 'n donuts :-p) en kwamen op tijd terug naar huis, want ik moest natuurlijk wel nog werken.
in het ASP zal ik nog extra verantwoordelijkheid krijgen en nog twee jongens na de uren individueel begeleiden, dit zal toch wel willen zeggen dat ze voorlopig tevreden zijn. Ook later kwam ik Elke tegen die me vertelde dat mijn begeleidster heel tevreden is over mij. het doet wel goed te horen dat je goed bezig bent
ik ga maar eens echt aan mijn dagje beginnen, ik moet eigenlijk nog lakens wassen :-s
ik wilde jullie allen hierbij laten weten dat ik er op al mijn vakken door ben van januari !!! ik haalde een 13, drie 15, 16 en 17, ik ben natuurlijk zeer tevreden, kdacht dat dit jullie mss wel zou interesseren ;-)
Kheb mij vandaag heel goed geammuseerd :) deze ochtend rond tien uur vertrokken met de metro, er is een hele makkelijke verbinding met het centrum, na één halte zit ik al in Manhattan :)
ik heb een groot deel van 5th avenue gestapt (wel leuk, ik voelde me ineens geen minderheid meer ) het duurde wel even voor ik wist in welke richting ik moest stappen :), maar ik ben er geraakt ik heb de bibliotheek bezocht en een paar tentoonstellingen (heel mooi), spijtig waren er geen rondleidingen doordat het zondag is :(, maar dat ga ik zeker nog een keer doen. er is ook een boek dat ik dolgraag eens wilde bekijken dat ze daar hebben, maar spijtiggenoeg was dit ook niet mogelijk omdat het zondag is (mogen ze geen dingen uit de opslag gaan halen ) ik at een typisch amerikaans ding, namelijk kentucky fried chicken :), ik at wel niet alles op, het was zo vettig dat ik vreesde dat mijn darmen het anders niet aan gingen kunnen :s Ik bezocht nog times square en het theater district :). op de terugweg ging ik nog even door central park (waar de vijvers nog bevroren zijn) en dan terug naar huis mijn beentjes en voetjes hadden rust nodig
hey hey, snel he dat er al een volgend bericht op staat :p
wel ik dacht, nu ik toch aan het schrijven ben (verslagen voor school zijn juist klaar) kan ik evengoed hier ook laten weten hoe het vandaag geweest is.
vandaag dus niet zo veel gedaan, voor ik aan het werk ging nog even naar de winkel. bij aankomst in AH waren er nog niet zo veel families, ik hield me wat met de aanwezige kinderen bezig (verven, kleuren, ...) hierna ging ik met Tiphaine alles klaarzetten voor de catechese les, samen met haar zal ik de kinderen catechese les geven die hun eerste communie gaan doen (zo ongeveer 15 kinderen). vandaag ging het over de zonde en vergeving enzo. aan het begin van de les werd Tiphaine even weggeroepen. daar stond ik dan, geen idee wat ik moest doen (ik had wel de voorbereiding gelezen, maar wist totaal niet hoe alles in zijn werk ging). Gelukkig is met een groep kinderen praten voor mij niet zo moeilijk, hoewel er uit de kinderen niet veel uitkwam, na een paar minuten was Tiphaine gelukkig al terug en kon ik heel de les observeren. Volgende week zal ik immers de klas alleen moeten leiden (ze laten mij hier wel direct veel alleen doen ). Dit zie ik gelukkig wel zitten.
toen dit gedaan was, was het nog even voor de mis begon. Het is de bedoeling dat de staff op dat moment ook met de aanwezige families in contact treedt. Dit was voor mij toch moeilijker (hoe raar dit voor sommigen ook mag klinken, ik kan redelijk verlegen zijn), gelukkig waren er enkele lieve mensen die met mij een praatje sloegen. De volgende weken wil ik toch ook met de anderen praten, maar het is vrij moeilijk want velen spreken niet veel engels en het engels dat ze dan spreken versta ik moeilijk. ook hun spaans gaat redelijk snel, waardoor ik hier wel wat woorden van oppik, maar echt een conversatie voeren is niet vanzelfsprekend.
hierna was er dus de mis, waar ik niets tot weinig van verstaan heb. het merendeel was in het Spaans. De priester is ook een franstalige canadees, hij sprak tijdens de mis ook engels, maar ook dit was niet altijd even goed te horen, aangezien ik vannachter zat. Volgende keer zal ik dichter moeten gaan zitten. tot mijn schaamte was ik ook mijn sacoch vergeten, die stond nog in de staff kamer (dus geen offergave voor mij). ook het handen schudden ging veel hartelijker als ik gewoon ben, verschillende mensen gaan hele rijen handen schudden, ondertussen speelt er een spaans lied dat iedereen mee kan zingen en waarbij ze ook naar anderen aan de andere kant van de kapel teken doen (zodat ze iedereen de hand schuddne ). Bij de communie ging ook iedereen door elkaar naar voren, ik stond dan ook maar op een willekeurig moment recht om naar voren te gaan. aan het eind van de mis werd ik ook vermdeld bij de mededelingen vermoed ik, op het moment weet ik niet goed wat ze zeiden, ik verstond enkel mijn naam :-s. Achteraf vermeldde iemand dat ze me welkom heette enzo
nadien hielp ik bij het verdelen van voedselpaketten. ik mocht de appels verdelen (quero manzanas ? ) zo zag ik toch al veel gezichten
nadat iedereen vertrokken was at ik samen met andere medewerkers, dit was heel gezellig (en lekker!!) er werd ook gepraat over verschillen in woordgebruik enzo, of ik hier alles van zal onthouden is iets anders
nu ga ik me klaar maken om te gaan slapen, nog wat lezen en morgen naar het centrum, ik weet ik moest me schamen, al meer dan een week en nog niet tot ginder geweest
als ik niet te moe ben volgt er morgen dan een nieuw verslag (met mogelijks wat foto's) ...
hey, het blijkt dus dat ik niet zo goed ben in het bijhouden van deze blog, en ik ben nog maar een week weg, dat belooft
Doordat ik voor school al elke dag verslagen moet schrijven kom ik hier gewoon niet echt aan toe. Maar ik zal mijn best doen om jullie een overzichtje te geven van mijn week hier.
Dinsdag voormiddag heb ik samen met Tiphaine, mijn bovenbuurvrouw, de buurt wat meer verkent, ze toonde me waar de goede winkeltjes zijn, waar ik leuke schoenen kan vinden, waar het park in de buurt is, waar ik best vis kan kopen, waar ik best vlees of groenten kan halen, ... Ik kocht ook een nieuwe simkaar, nu ben ik te bereiken op het nummer 001 646 963 4334. Na een gezellige lunch moest ik terug naar AH waar ik een afspraak had om te bespreken wat ik nu juist zou doen tijdens mij stage. Dinsdag namiddag was ik de enige begeleider in het After School Program voor mijn groepje. Door de sneeuw kwamen er maar een vijftal kinderen opdagen. Dit was echter meer als genoeg. De kinderen kunnen hier echt veel lawaai maken. Net als hun ouders denk ik, als je hier op straat loopt kan je verschillende conversaties volgen. Vaak roepen mensen naar elkaar vanaf de andere kant van de straat (vaak 4 rijstroken). Daar heb ik toch wat aan moeten wennen, ook in de winkels hoor je ze roepen op mekaar, daar schrok ik de eerste dagen toch wel van. Bon, eigenlijk had ik het over de kinderen he . Er was één jongetje die ik echt niet stil kreeg, naast hem blijven staan hielp niet, opmerkingen hielpen niet, eens even apart met hem spreken hielpen niet, hij bleef praten / zingen / ... Ik moet zeggen dat de sfeer er wel goed inzat, maar veel huiswerk hebben ze die dag niet gemaakt. Maar een drietal kinderen raakten klaar. Het is niet zo dat alles volledig uit de hand is gelopen ofzo, maar ik zal toch Sister Joan nog eens goed moeten observeren hoe zij de kinderen stil houdt.
Woensdag ochtend moest ik een bus nemen om naar een Health Center te gaan om vingerafdrukken te gaan laten nemen. Als je hier in de VS met kinderen wil werken moet je een hele stapel papieren invullen en ook vingerafdrukken gaan laten nemen. Gelukkig passeert de bus die ik moest nemen hier onder aan de straat. Bij het opstappen vroeg ik aan de chauffeur hoeveel een rit kostte, hij zij 2 dollar. Toen ik hem de biljetten wilde geven zij hij dat je enkel met munten kon betalen of met een metrokaart. Hij zij me ook gewoon het geld weg te stoppen en vroeg me waar ik heen moest. Ik legde het hem uit, hij vertelde me waar ik moest afstappen en in welke richting ik dan moest lopen. Mijn eerste busrit was dus gratis . Bij aankomst moest ik weer papieren invullen. Deze papieren beschreven ook mijn uiterlijk. Toch wist ik niet altijd goed wat in te vullen: is mijn huid fair of white, zijn mijn ogen bruin of hazel, ... Op deze papieren moest ik ook mijn gewicht en lengte invullen. Nu weet ik die natuurlijk enkel in meters en kilogram, dus overlegden de collega's ondeling wat ik moest invullen. Het leek wel of ik gekeurd werd . Zo nauw stak alles dus blijkbaar niet. Vervolgens werden mijn vingerafdrukken genomen (met inkt, niet met een scanner ) en mocht ik weer naar huis. Op de bus terug probeerde ik hetzelfde dan maar als in het opgaan, namelijk je als toerist gedragen en vragen hoeveel het is, daarna met briefjes proberen te betalen. Deze buschauffeur zei enkel dat ik met munten moest betalen. Toen ik al mijn munten telde kwam ik nog niet aan 2 dollar, maar dat bleek niet zo erg te zijn want hij zei dat het wel goed was . Deze dag was Sister Joan terug in het ASP en had ik de kans om eens rustig met haar te overleggen over wat ik al opgemerkt had en hoe het de dag ervoor verlopen was.
Donderdag was mijn laatste dag van de eerste week in het AFP, vrijdag moet ik niet werken. Deze avond was echter ook mijn eerste avond bij de residenten. Zij zijn volwassen mannen tussen de 21 en 50 (ongeveer) die een misdrijf hebben gepleegt en als alternatieve straf 1 tot 3 jaar in AH moeten verblijven. Ze worden psychologisch begeleid, moeten werk zoeken, zich integreren in de maatschappij, ... En elke avond moet er van 6 tot 10 uur iemand bij hen blijven. De eerste drie keer zal ik dit niet alleen moeten doen, maar elke keer iemand anders volgen en de mannen leren kennen. Momenteel verblijven er 4 residenten. Deze avond waren er echter maar 3 aanwezig. Na ongeveer een uur zei de vrouw die samen de 'nightwatch' deed dat er een gebedsdienst zou zijn en of ik dan even alleen bij de mannen wilde blijven. Dit vond ik wel spannend in het begin. Maar uiteindelijk doen de mannen enkel de klusjes die ze moeten doen, koken ze (en het was lekker), kijken tv, ... en moet je er gewoon zijn moesten er ruzies ontstaan en op het einde van de avond moet je ook controleren of ze al hun taken afgewerkt hebben (en hun hier ook op beoordelen :-s). De avond is goed verlopen, er waren geen incidenten en de mannen waren vriendelijk en geïnteresseert .
Gisteren was zo gezegd mijn vrije dag, maar eigenlijk heb ik er niet veel aan gehad. Bij het ontwaken ontdekte ik een kakkerlak in mijn kamer. Die ik na lang aarzelen heb verwijderd met een borstel en de sneeuwschop . Hierdoor besloot ik dat ik mijn kamer grondiger moest kuisen en dat was eigenlijk waar ik mij de voormiddag mee bezig hield . Ik had ook nog een afspraak in AH met de psychologe, of ik ook nog met haar kon samenwerken. Voorlopig is er niets uit de bus gekomen, maar dat geeft niet, ik denk dat mijn taken nu al afwisselend genoeg zijn. In de namiddag heb ik dan ook nog maar gedweild en voor school gelezen. Ik vermoed dat alle medestudenten kunnen beamen dat we enorm veel taken hebben voor school en dat daar toch wel veel tijd in kruipt die ik hier in NY graag anders zou invullen, maar wat kun je daaraan doen he .
Vandaag ga ik mijn eerste dag meedraaien in het Family and Pastoral Center. Ik zal er mee een groep begeleiden en hen catechese les geven. Meer kan ik nog niet zeggen aangezien ik het zelf nog niet goed weet.
Hopelijk heeft dit verslag een beetje goed gemaakt dat ik de afgelope dagen niets had laten weten .
Vandaag had ik mijn eerste dag stage. Ik ben ondertussen best wel moe, dus het zal een kort bericht worden vrees ik. Sorry aan iedereen die wachtte op een uitgebreid verslag .
Voor ik aan het eigenlijke werk begon kreeg ik een rondleiding in AH. Ik kreeg de verschillende afdelingen te zien, momenteel is alles voor mij nog een doolhof, maar dat zal hopelijk wel veranderen. In de kelders staat een wasmachine waar ik mijn was zal mogen doen, ik zal dus niet op zoek moeten naar een wassalon . En in AH is altijd wel iemand in de buurt die zal kunnen uitleggen hoe ik dat machien moet bedienen . Na mijn rondleiding van The foodpantry (waar ik blijkbaar ook dingen kan meenemen), The chapel, The residents home, The offices, ... kreeg ik de kans om even met een aantal medewerkers te praten. Al snel bleek dat het merendeel Spaans talig is en mijn kennis van het spaans maar heel minimum is, wanneer het niet te snel gaat kan ik het nog wel volgen, maar spreken is toch wat moeilijker. Gelukkig zijn er medewerkers die meteen aanboden om steeds mijn menselijke vertaalwoordenboek te zijn .
Ik werd voorgesteld aan alle medewerkers en uiteindelijk ook aan de vrouw die mij zal begeleiden: Sister Joan. Zij is een amerikaanse non, al wel op leeftijd en haar moedertaal is Engels, haar begrijp ik dus zeer goed . Zij begeleide de groep van kinderen waar ik haar nu mee help al 3 maanden alleen !! Echt veel bewondering voor deze vrouw. Ze was toch ook heel blij dat ik haar nu kwam helpen. Deze groep van ongeveer een tiental kinderen die in het derde en vierde leerjaar zitten zijn geen makke lammetjes.
Anyway, toen begonnen de kinderen toe te komen. Velen in school uniformen (dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht). Bij het binnenkomen werden alle kinderen aan mij voorgesteld, hoewel ik tot mijn schaamte moet toegeven dat ik nog niet alle namen ken . Ik moet zeggen dat er een meisje is dat mijn gezag vandaag al een beetje heeft uitgetest, door gewoon af en toe te negeren dat ik tegen haar sprak. Er zijn ook jongetjes die heel energiek zijn en veel aandacht opeisen. De meeste kinderen zijn vrij luid, maar ik denk dat dat hier niet abnormaal is. Op straat hoor je de mensen ook van ver tegen elkaar roepen. Om het kort te houden vond ik vandaag wel een goede eerste dag. Natuurlijk moet ik mijn draai nog een beetje vinden, maar dat heeft gewoon wat tijd nodig. Morgen sta ik helaas wel alleen voor de groep , we zullen zien hoe dat uitdraait. Sister Joan kan er morgen helaas niet zijn, hopelijk word ik niet volledig onder de voet gelopen. We zullen ons best doen, wel spannend!!!
De laatste twee dagen is er niet echt iets spannends gebeurd, maar ik wil jullie natuurlijk wel vertellen wat ik gedaan heb
De eerste morgen werd ik wakker om half zes, veel te vroeg natuurlijk. Ik bleef nog wat in bed liggen, want mijn kamer is 's ochtends ijskoud. Ik had eigenlijk al wel honger, ik at dan maar chocolade, want ik had niets anders in huis. Tegen negen uur nam ik de keuken onderhanden, eigenlijk gewoon alle rommel in één hoek schuiven en tafel en aanrecht vrij maken , maar ik kan er nu mee leven, dus dat is voldoende voor mij. Tegen tien uur ging ik op zoek naar een winkel die open was om toch al iets van boodschappen te kunnen doen. Ik vond een klein winkeltje waar echt alles van boven tot onder volgestapeld stond met koopwaar. Hier kocht ik het meeste wat ik nodig had. Toen ik betaald had ging de vader van de winkelier (denk ik), een schattig oud mannetje mee met mij tot thuis om mijn zakken te dragen . Nu kon ik eindelijk ontbijten.
Tegen de middag moest Tiphain (mijn bovenbuur) terug gaan werken in Abraham House, ik ging mee om mijn laatste koffer daar op te gaan halen. Abraham house is echt niet ver, het is ongeveer 5 minuten wandelen. Veel heb ik er nog niet gezien, dat zal voor maandag zijn.
In de namiddag ging ik op zoek naar nog een winkel, één waar ik vlees kon kopen, dat was er in de andere winkel niet. Ook groenten moest ik nog zoeken. Uiteindelijk vond ik er één op een kwartiertje wandelen, ik vermoed dat er nog wel dichterbij zijn, maar dat zal ik nog eens aan mijn buren moeten vragen .
Wat ik bij het boodschappen doen wel gemerkt heb is dat in deze buurt enorm veel mensen spaans spreken. Ik versta meestal wel wat ze zeggen, maar ook spaans praten is nog heel moeilijk. Ik zal mijn boeken dus nog maar eens moeten bestuderen.
Toen ik 's avonds het eten wou maken, deed ik een onplezierige ontdekking. Er zitten kakkerlakken in de keuken !!!!!!!! Wel eigenlijk heb ik er maar één levende gezien, maar die is zo tussen de vier en de vijf centimeter lang Bweikes. Gelukkig viel die op zijn rug, waardoor die niet meer weg kon en ik nu enkel nog moet wachten tot die dood gaat voor ik hem weg kan gooien. In de keuken was wel poeder tegen deze bewonertjes te vinden, dus dat heb ik al maar gretig rond gestrooid. Van een buurvrouw kreeg ik ook de raad om al mijn eten in afgesloten potjes te steken en al de rest in de frigo te zetten. dus nu zitten er aardappelen, uien, cornflakes, ... in de frigo.
Tot zover dus mijn eerste dag, tegen negen uur was ik al kapot en ging ik dus slapen. Hierdoor werd ik de volgende morgen weer wakker rond kwart na zeven.
Deze dag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Veel gelezen, gebeld via skype, gekookt, ...
Het is nu de derde ochtend en ik werd rond half zeven wakker. Ik weet nog niet goed wat ik vandaag ga doen. Misschien nog wat dingen klaarmaken om morgen de eerste stagedag vlot te laten verlopen. Het is vandaag hier ook de Super Bowl (american football), maar ik weet niet of ik daar veel van ga merken.
. (btw de documentaire is al verkocht aan TF1 en komt mss in de bioscoop in frankrijk !!!)
. Elke avond werd er heel lekker gekookt (meestal door mijzelf en sophie 
.
. 
. Zij begeleide de groep van kinderen waar ik haar nu mee help al 3 maanden alleen !! Echt veel bewondering voor deze vrouw. Ze was toch ook heel blij dat ik haar nu kwam helpen. Deze groep van ongeveer een tiental kinderen die in het derde en vierde leerjaar zitten zijn geen makke lammetjes. 
. Nu kon ik eindelijk ontbijten.
!!!!!!!!
