zoals de meeste van jullie wel weten zit ik ondertussen terug in The Bronx. Het zit dus zo dat ik na vorige keer nog wel veel zin had om terug te komen, na veel rondslomp en geregel is het dan toch gelukt en kreeg ik de toestemming van de ambassade om terug te gaan. Weliswaar niet met een werkvisum, maar met een business visum. Een groot verschil met vorig jaar is ook dat ik hier nu niet alleen zit, ik heb het geluk om een goede vriendin uit mijn opleiding mee gekregen te hebben. Monia zal mij dus tot kerst vergezellen en ook werken in Abraham House.
Zondag avond zijn we dus toegekomen op de luchthaven van JFK in NY. Bij de controle kreeg ik echter te horen dat mijn visum niet toeliet dat ik tot 24 december in het land zou blijven. ik mocht maar maximum 3 maanden blijven, wat wilde zeggen dat ik op 12 december al terug naar huis zou moeten. De douane beambte zei echter dat Abraham House dit misschien kon regelen met de ambassade, maar ik werd met een rode stempel dat 12 december vermeldde mooi doorgestuurd. Dit deed hij niet zonder mij eerst te vertellen dat ik dus de vorige keer te lang in het land gebleven was en als dit zich nog zou voordoen ik vijf jaar uit het land geband zou worden. Monia die een paar hokjes achter mij stond had dus blijkbaar hetzelfde probleem, alleen had zij dus een andere man die niet goed wist wat hij moest doen met deze situatie. Na heel wat getokkel op zijn pc, zonder ons te laten weten wat er gaande was, liet hij weten dat wij naar achter moesten om daar met een andere beambte te gaan praten. Dit was gelukkig een heel vriendelijke man die aandachtig luisterde naar ons verhaal. Hij besloot dan ook om ons een verlenging toe te kennen. Hij veranderde de stempel in mijn paspoort met typex, het lijkt nu echter wel dat ik dat zelf veranderd heb ...
Uiteindelijk raakte we dus buiten de terminal. Daar zagen we een rij van hier tot in Tokio, van mensen die te wachten stonden op een taxi, maar geen taxi's. We stonden dus nog ruim anderhalf uur te wachten op een rit naar huis toe. Het bleek wat moeilijk om al onze koffers in de auto te krijgen, maar het lukte en we raakten in één stuk in The bronx.
Deze keer slaap ik niet meer in mijn kamer van ervoor, maar hebben we de bovenverdieping gekregen. Monia en ik hebben elk een slaapkamer, maar mijn kamer is ook de living. we hebben een klein gezellig keukentje en een redelijke badkamer, met zelfs twee douches!! We hebben zelfs een dakterras .
Op maandag hebben we eerst boodschappen gedaan, zodat we toch ontbijt hadden . We waren echter wel ruim op tijd wakker (danku jetlag). We gingen ook naar AH, het was voor mij enorm leuk om iedereen terug te zien (en ze leken ook blij om mij te zien lol). Ik gaf monia een rondleiding en we spraken af met dorothy (de directeur van het ASP), dat we vandaag al zouden beginnen in een groep. Monia kreeg de kleuters tot eerste leerjaar. En uiteindelijk bleek dat ik de eerste twee dagen in het vijfde en zesde leerjaar zou staan ... Deze groep is echt een hele uitdaging, er zijn gelukkig wel een paar kinderen waar ik vorig jaar ook mee gewerkt heb. vooral deze van het zesde zijn echter een hele moeilijke groep. Het is ook nog maar het begin van het jaar, dus hopelijk kalmeert dit nog wat (maar ik vrees dat dit wat ijdele hoop is ...). Deze groep is dus een enorme uitdaging, maar ik hoop dat ik er toch wat kan betekennen. Op dit moment ben ik nog niet zeker of ik in deze groep zal blijven, of dat ik nog individueel met kinderen ga werken. het is nog allemaal niet zeker, maar dat zal zich de komende dagen wel uitwijzen zeker ... Ik was wel blij te zien hoe kinderen uit mijn vorige groep en kinderen uit het tuinprogramma me spontaan kwamen begroeten en om de hals vlogen. Ik kreeg regelmatig de vraag of we nu terug naar de tuin gaan om dingen te planten, dit doet me dus nadenken over het feit om misschien een andere activiteit met hen op zaterdag te doen, want tuinieren in de winter lijkt me niet echt aangewezen.
Veel andere dingen hebben we nog niet gedaan. Ik heb monia al wat dingen in de buurt laten zien. Vrijdag zouden we voor het eerst Manhattan intrekken. Vandaag heb ik nightsupervision, en morgen is het voor de eerste keer aan Monia, we houden het deze voormiddagen wat rustig. Want met die jetlag zijn we tegen negen uur meestal al uitgeteld, en vanavond moet ik dus tot tien uur werken .
ik ga het hier voorlopig bij houden, hopelijk hebben jullie al een beetje een beeld van hoe ik het hier stel.
hopelijk tot snel, en hou mij ook maar op de hoogte van ontwikkelingen in jullie leven.
. 
