Hey, Op mijn vrije dagje neem ik even de tijd voor nog een kort berichtje naar jullie (voor ik het vergeet en het weer meer dan twee weken duurt eer ik nog iets laat weten )
Deze dinsdag en donderdag zijn er een groep studenten uit kortrijk op bezoek gekomen met hun leerkrachten en enkele vrijwilligers. Het waren derdejaars studenten toegepaste psychologie (of toch het merendeel). Mij werd dus gevraagd om ook uit te leggen wat ik hier deed en wat mijn ervaringen waren. Ik hielp ook met de rondleiding door het gebouw en natuurlijk bij het beantwoorden van de vele vragen. Het was best wel grappig om op deze manier de organisatie te vertegenwoordigen, ik vermoed dat het mij al een beetje heeft voorbereid op de beurs internationalisering van op school op het einde van het jaar (op mijn verjaardag notabene!!).
Deze week heeft ook nog een resident het programma moeten verlaten. Spijtig genoeg was dit een resident waar ik toch al een goede band mee had opgebouwd. Ondertussen zijn er dus nog maar drie residenten. Het is moeilijk te vatten dat een organisatie die zo een groot verschil kan maken in de levens van verschillende mensen, de kans niet krijgt door het rechtsysteem dat momenteel heerst in NY. Er is namelijk plaats voor ongeveer 12 residenten, maar de openbaar aanklagers liggen dwars waardoor de juiste personen niet doorverwezen worden.
Mijn goede voornemens om regelmatig te gaan lopen worden momenteel gedwarsboomd door het slechte weer. En gaan lopen in de regen lijkt me niet zo een goed idee. Naar het schijnt regent het hier enorm veel in April (April showes bring May flowers ). Voor mij is dit eigenlijk al meer normaal dan de afgelopen weken met maar zelden een buitje. Vandaag kan ik gelukkig binnen zitten, mijn plan om naar de winkel te gaan stel ik ook wel een paar daagjes uit. Morgen is er normaal gezien een bbq hier in de tuin (door Phil en Tiphaine), of dit nog gaat doorgaan dat weet ik niet. Hopelijk wel, dan krijg ik de kans om nog wat nieuwe mensen te ontmoeten.
Ondertussen is het middag en begint mijn buikje te rommelen, ik laat jullie hierbij en ga een hapje eten
amai amai, het is precies eeuwen gelden dat ik nog iets gepost heb, ik weet zelfs niet meer wanneer de laatste keer was en waar ik dus moet herbeginnen. Bon, enkele gebeurtenissen van de laatste weken:
Mijn stageproject is van start gegaan, samen met Tiphaine en een groep kinderen gaan we een tuin aanleggen achter het huis waar ik nu woon. Met tuin aanleggen bedoel ik dat we er een groenten/kruiden/bloemen tuin van gaan maken en dus gaan planten. Het is leuk om de kinderen enthousiast te zien en hun handen uit de mouwen te steken. Voorlopig hebben we vooral planten uitgedaan, oude bladeren weggeruimd en het verplaatsbaar terras afgebroken. Dit afbreek werk is ook iest wat de kinderen wel leuk vonden, vanaf volgende keer gaan we echt gaan planten, hopelijk kunnen ze daar even hard van genieten.
Ik heb een weekend bij Sophie doorgebracht!!! Ik vertrok zaterdagavond nadat ik gewerkt had. Het eerste probleem bleek al de bushalte te vinden waarvoor ik een ticket had geboekt. Het is trouwens niet zo eenvoudig om ver te reizen in de VS, het vervoer is redelijk duur, als ik met de trein naar Sophie wilde (wat het makkelijkste was geweest zou zijn) zou dit mij 52 dollar enkele reis gekost hebben!! Ik vond dus een bus maatschappij waarbij het maar 20 dollar was. Ik reed twee en een half uur in een hobbelbus naar Wilmington, Delaware. Daar aangekomen bleek Sophie niet aan de halte te staan, na veel de weg gevraagd te hebben en enkele rare mensen tegengekomen te zijn vond ik haar uiteindelijk toch (de lange versie krijg je wel eens als ik terug ben ). Het was ondertussen al ongeveer half elf 's avonds en Erica (Sophie's tante) reed ons naar haar huis waar we de nacht mochten doorbrengen. Als ik zeg huis bedoel ik echt een kasteel waarvan ons hele huis in de keuken paste. Het was een prachtig ingerichte woning, maar oh zo enorm groot!! Sophie en ik hadden heel wat om over bij te praten, we bleven dus nog een tijdje op maar vielen uiteindelijk doodmoe in slaap in een heerlijk zacht bed. Het beste is dat elke keer ik Sophie zie het lijkt of er helemaal niet zo veel tijd voorbij is gegaan . De volgende ochtend kreeg ik een heerlijk ontbijt voorgeschoteld ... Blueberry pancakes, met maple syrup!! Ik at zoveel dat ik de hele ochtend pijn aan mijn maag had :s. In de namiddag bracht Sophie's tante ons naar Bryn Mawr (de school van sophie). Ik ontmoette er haar vriendinnen en we hadden een gezellige avond. Deze tweede nacht was iets minder aangenaam omdat ik op de grond sliep (in sophies dormatorie heeft ze namelijk geen twee bedden). Ik was echter toch vermoeid genoeg om enkele uren te slapen. De volgende ochtend ontbaten we in Starbucks . Ik nam dan de trein terug naar Philadelphia en van daar een andere bus naar NY. Op de bus zat er een heel vriendelijk meisje naast mij en we praten de hele twee uur non-stop . Het werk dat ik van plan was te doen op de bus is dus blijven liggen . In NY had ik het probleem dat ik onderweg vast kwam te zitten in een station. Op het perron hoorden we plots een boodschap: There are no trains going downtown, there are no trains going uptown ... Ik volgde dus de hele groep reizigers die op zoek gingen naar een andere trein. Na een halfuurtje wandelen (met een toch wel vreemde mevrouw) vond ik een andere lijn waar ik ook mee zou thuisraken, ik was echter wel te laat voor mijn afspraak met Milagros :s.
Wat is er de laatste weken nog gebeurd?? Op zaterdag zijn we met de kinderen waaraan ik godsdienst geef begonnen met het versieren van het lokaal. De laatste twee weken hebben we de muren geverft, je kon echt merken dat de kinderen dit leuk vonden, met sponsen de muren bekladden, wat wil een kind nog meer. Op de muren kan je nu de bergen zien, de woestijn, de jordaan ... persoonlijk vind ik het resultaat wel geslaagd , foto's zullen volgen op facebook (hoop ik).
Sinds deze week is er ook een nieuwe resident bijgekomen. Het zal even duren voor ik ook hem leer kennen vermoed ik. Ik weet niet of ik dit al heb gezegd, maar een week of twee geleden is een andere resident uit het programma gehaald en terug naar de gevangenis gestuurd. We hopen dat hij uiteindelijk terug zal mogen komen naar het programma, maar de kans zit er in dat dit niet zal gebeuren omdat de immigratiedienst hem het land probeert uit te zetten. Maar we blijven hopen op het beste. Het is vreemd voor mij om nu te denken dat deze man de 'vrij' in Abraham House' rondliep nu terug in een kleine cel opgesloten zit, terwijl ik weet dat hij eigenlijk geen gevaar voor de samenleving betekend moest hij in het programma gebleven zijn.
In het ASP gaat alles zijn gangetje, ik leer de kinderen beter kennen, zij leren mij beter kennen. Met enkele heb ik al een goede band ontwikkeld, bij anderen heb je af en toe het gevoel dat het goed gaat, maar dan gebeurt er weer iets waardoor je hieraan begint te twijfelen. Het werken met deze kinderen is vaak zwaar, maar er zijn ook goede momenten waar ik enorm van kan genieten. Gelukkig heb ik in Abraham House veel mensen waar ik met problemen terecht kan en die me de nodige tips geven, ook mijn observaties kan ik met hen delen. Indien mogelijk plaatsen ze die ook in een ruimer kader (familiegeschiedenis, evolutie van het kind, ...).
Deze week heb ik ook mijn tussentijdse evaluatie op stage gehad, deze is heel goed meegevallen. Ik voel me goed thuis in de organisatie, dan doet het ook goed om te horen dat ze vinden dat je op je er op je plaats bent.
Ik ga het hier voorlopig bij laten, ik heb nog enkele dingen te doen voor ik binnen een uur een gesprek heb met mijn stagebegeleider van op school .
dikke zoen en ik zal proberen iets vaker wat van mij te laten horen
)
