Hey, hierbij wil ik mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden aan iedereen die op mijn blog kwam kijken en teleurgesteld was over het tekort aan nieuws ...
Ik geef toe dat ik hier wel een gaatje voor vrij had moeten maken, maar ik zal hier al beginnen met een overzichtje neer te schrijven van wat er de laatste drie weken gebeurd is.
De dag na mijn laatste post ben ik samen met Phil en zijn vrienden naar een baseball wedstrijd gaan kijken in het nieuwe Yankee Stadium. Het was de eerste keer dat er een Day-game gespeeld werd, het was nog maar juist de avond ervoor geopend. Veel fans dus Phil en zijn vrienden zijn echter Cubs fans (uit chicago), ik mocht dus mijn Yankee - cap niet aandoen, maar kreeg een outfit van hen (inclusief t-shirt). Wat ook belangrijk is om te weten is dat het Yankee stadium hier in the bronx staat, het is dus neit zonder gevolgen om in een andere outfit over straat te lopen. Nee, uiteindelijk viel alles nog wel mee en raakten we veilig tot aan het stadium, buiten dat mensen op ons riepen, toeterden en zelfs de agenten zich hardop afvroegen wat we ons in het hoofd haalden zo door the bronx te lopen : S. Na een aantal innings had ik eindelijk door wat de spelregels zijn en amuseerde ik me best wel. Spijtig genoeg was het die dag vrij koud en ik had me domweg gebaseerd op wat die mannen aanhadden als we vertrokken (enkel een pul) gelukkig had ik nog mijn sjaal mee wat dus mijn dekentje werd en kreeg ik koffie en chocomelk om warm te blijven . Na de wedstrijd was ik nog net op tijd terug om naar de mis in AH te gaan, ik was blij met de opmerkingen van mensen dat ze me gemist hadden. De volgende dag was een zondag, een dag dat ik normaal vrij ben, maar ik werd gevraagd om supervision te doen bij de residenten. Beter gezegd één resident, aangezien het deze dag wel heel mooi weer was gingen we wandelen in Manhattan. Eerst gingen we naar Union square, we wandelden door naar St Marks. Het was een buurt waar ik eerder nog niet geweest was, maar perfect om met dit weer in rond te wandelen, gezellige kraampjes en winkeltjes en mooi ingerichte parken. 's avonds gingen we nog chinees halen, de eerste keer dat ik dat hier at, al bij al viel het nog wel mee :).
De volgende week was het begin van de goede week. De kinderen waren vooral enthousiast dat ze vanaf donderdag geen school meer zouden hebben. In plaats van huiswerk hadden ze deze week ook een pakket dat ze over het verloop van heel de vakantie moesten maken, maar dat probeerden we zo snel mogelijk uit de weg te krijgen zodat we volgende week andere dingen konden doen. Op donderdag was er een extra mis voor witte donderdag. Deze viel in de namiddag en ik was verwonderd dat toch nog de helft van de kapel gevuld raakte. De kinderen hadden op deze dag geen after school, maar ik was blij te ontdekken dat er toch nog enkele kinderen uit mijn groep aanwezig waren. Op vrijdag was er ook nog mis, maar daar ben ik niet naartoe geweest aangezien ik samen met Sophie en Stephanie (haar roommate) naar Long Island ging (waar Stephanie woont) om Passover seder te vieren. Tegen 13 uur ontmoette ik Sophie en Steph in Manhattan en namen we samen de trein naar Long Island. Daar pikte haar broer en moeder ons op en vertrokken we naar haar huis. Ook dit was weer aan de grote kant, maar niet zo impressionant als dit van Sophies tante. Steph is Joods en we kregen dus ook de fotoboeken van haar Barmitswa en deze van haar broer te zien. Het is niet te geloven dat er op die momenten feesten gehouden worden zo groot als een trouwfeest. Die avond kregen we een traditioneel passover dinner te eten. Er werden dus ook delen uit de bijbel voorgelezen, ook in het hebreeuws (waar ik dus niets van begreep ). Sophie mocht de 4 questions in het Hebreeuws zingen, waarna ik het in Engels mocht voorlezen. Het hele gezin was heel gastvrij en vriendelijk, het eten was (na de pikante kruiden) heel lekker. Op deze avond worden er een aantal traditionele dingen op ceremoniele wijze gegeten, die horse radish was zo pikkant dat ineens mijn sinussen volledig open stonden, niet meteen voor herhaling vatbaar dus. Maar de rest was dus best wel ok. Deze familie is niet zo vastgeroest in hun gewoonten, we lazen dus niet alle teksten, maar de belangrijksten, om de traditie in ere te houden, maar om het ook niet uren te laten duren. Na het eten keken Stephanie, Sophie en ik wat televisie en nadien kwamen er twee vrienden van Steph langs. Met deze jongens scheelde toch duidelijk iets :p. Ik heb me wel geamuseerd die avond, we eindigden met het spelen van Pool in de kelder. De volgende ochtend moesten Sophie en ik al om 7 uur opstaan om op tijd terug te zijn in the bronx aangezien ik het tuinprogramma moest begeleiden (Tiphaine was voor 10 dagen naar frankrijk). Deze ochtend regende het en daagden er dus maar twee kinderen op. Deze genoten natuurlijk van de vele aandacht en vonden het uiteindelijk toch leuk. P. beschreef het als volgt: ik had gedacht dat het saai zou zijn zonder de anderen, maar het was zo leuk dat ik de komende week tegen iedereen ga vertellen dat het geen gardening is, zodat het weer allen ik en D zijn . Toen we hen hadden terug gebracht naar AH vertrokken Sophie en ik naar Manhattan om samen naar The Metropolitan Museum Of Art te gaan. Het is niet te geloven hoe groot dit museum is. Het is echt de moeite waard om naartoe te gaan. Het is onmogelijk om alles daar gezien te hebben, het is dus kiezen tussen de verschillende afdelingen. Ik zag er enkele hele bekende schilderijen en kunstwerken, waar ik dus heel trots op ben. Ik zag er Le Penseur, het zelfportret van Van Gogh, schilderijen van Rubens, ... Terug in mijn apartement was het hoogtijd voor te eten als ik nog optijd wou zijn voor de paasmis in AH. We aten terwijl we naar een aflevering van One Tree Hill keken . Niets beter voor mij dus ;-). Ik ging alleen naar de mis aangezien Sophie nog een paper moest schrijven voor maandag. Het was een lange mis aangezien we buiten begonnen met kaarsen enzo; Het was toch een uniek moment voor mij om dit met de gemeenschap te kunnen delen. De mis was echter vrij laat (begon om acht uur, maar eindigde pas na half tien). de kinderen waren dus best wel moe, en er was meer dan één zeurende kleine in de kapel. Deze paasmis had echter een zeer specifieke sfeer waar ik wel van genoten heb. De volgende ochtend weer op tijd opstaan om Sophie naar de bus te brengen in Manhattan. Nadien besloot ik even langs Time's Squere te wandelen en wat in de winkeltjes te gaan kijken. Daar worden steeds foldertjes uitgedeeld om vannalles te gaan bekijken en bezoeken. Ik kreeg er een foldertje in de hand gedrukt van een Off-broadway show en besloot impulsief ernaar te gaan kijken. Met het foldertje had ik immers meer dan 50% korting. Het had plaats in een gezellig theater met heel confortabele zeteltjes. Ik zat op de derde rij van het balkon en had een zalig zicht, ik had ook nog mijn verrekijker bij om van nog dichter te kunnen volgen. er waren maar vier acteurs, maar die deden het geweldig. één van de actrices was de vrouw die de hoofdrol speelt in Coyote ugly! De show is nog maar juist in premiere gegaan, dus als je binnenkort naar NYC komt, zeker de moeite om eens te gaan kijken.
De week die volgde hadden de kinderen geen school, op maandag was zelfs het ASP gesloten waardoor ik andere taken kreeg. Op dinsdag hebben we een hele tijd met de kinderen in grote groep met klei bezig geweest. Het was leuk om hen te zien experimenteren met deze nieuwe tekstuur. Ze konden ook kleuren toevoegen door er plastecine door te mengen, ze konden dus verschillende dingen proberen. Op deze dag was er ook een nieuwe vrijwilliger (die ik inpalmde voor mijn groep aangezien sister Joan er niet was). Hij hield zich bezig met de kinderen die nog huiswerk hadden zodat ik andere dingen kon doen met de kinderen die hiervan al verlost waren. Dit was ook de dag waarop mijn groep voor de eerste keer een drama sessie kreeg. spijtig genoeg kon ik er hier niet bij zijn omdat er vele leerkrachten afwezig waren, ik moest dus op dat moment een andere groep gaan begeleiden. Op woensdag kregen de kinderen nog een sessie beeld en hield ik ook een kwis met hen, waar ze echt van genoten. Tegen het einde ging ik nog met hen naar de speeltuin (omdat ze zich ook voorbeeldig gedragen hadden). Donderdag had ik op vraag van hen nog een nieuwe kwis voorbereid. We gingen ook opnieuw naar de speeltuin, hier was nu meer volk dan de dag ervoor. Wat me hier enorm opviel was dat deze kinderen enorm veel vooroordelen hebben tov zwarten. Ik dacht dat aangezien ze beide minderheden waren dit niet zou spelen, maar enkele van de kinderen waren echt bang van de kinderen met een andere huidskleur. Na een halfuurtje waren ze wel weer losser en liepen ze vrij rond op de speeltuin. Het is toch onrustwekkend dat op deze jonge leeftijd (3e en 4e leerjaar) de kinderen al zo een vooroordelen kunnen koesteren. Deze zaterdag stond ik er onverwachts alleen voor tijdens het tuinprogramma aangezien de persoon die mij ging helpen die ochtend een auto-ongeluk gedaan had (enkel blikschade). Door het mooie weer waren er nu wel weer tien kinderen, maar het lukte vrij goed om hun aandacht te richten. Het was ook de eerste keer dat ze de kans kregen om echt zaadjes in de volle grond te zetten. Hopelijk komt er iets uit, want ik ben ook geen expert in het tuinieren. Die namiddag begeleidde ik ook alleen de CCD klas. Dit viel goed mee. Aangezien het vorige week pasen was geweest kon ik het hier nog met hen over hebben. Ik had een kom met water en een handdoek en vroeg hen hun schoenen uit te doen (net als Jezus bij het laatste avondmaal), ik moet toegeven dat een groot deel van de kinderen niet wilde dat ik hun voeten wastte, maar dat was voor mij niet zo erg; Het hielp me zelf de reacties van de apostelen aan hen uit te leggen. De groep werkte goed mee en ik kreeg zelfs een kleine groepsdiscussie gaande. Na de CCD speelde ik nog buiten met de kinderen. We deden enkele spelletjes die ze al kenden, maar ik introduceerde ook enkele nieuwe. Ze waren heel los en bereid om deze nieuwe spelen een kans te geven. De hele namiddag had ik maar één slachtoffertje met een schaafwonde, wat toch wel meevalt. Op een bepaald moment had ik zelfs de indruk dat ik als menselijke speeltuin gebruikt werd. de kinderen wilden rondzwieren en ondersteboven hangen, radslag doen, ... Een hele workout dus voor mij, nadien lachtte iedereen met mijn rode kop . Ook deze zondag was voor mij een werkdag, aangezien ik weer supervision deed. Het weer was weer mooi en we maakten een wandeling in St Marks. Nadien gingen we zelfs naar de Ferry die we heen en terug naar Staten Island namen. Op de ferry heb je namelijk een mooi zicht op Manhattan en het vrijheidsbeeld. De resident waar ik mee weg was had die avond echter geen zin om zelf te koken, en ik wilde niet weer gaan afhalen. We maakten een compromis waar ik wel mee kon leven, we maakten een typisch amerikaans ontbijt als avondeten; We aten eitjes, pannenkoeken en worsten . Het viel nog wel mee en ik had er meer dan genoeg mee :-p.
Op maandag begon echter al de volgende werkweek, best wel zwaar zo zonder nog een dag rust. Deze week hadden de kinderen echter wel terug school, toch kreeg ik nog hier en daar de kans om ook met hen creatief bezig te zijn. Op dinsdag kreeg ik echter wel de kans om samen met hen de sessie drama te volgen. Deze nieuwe leerkracht is een heel enthousiast jonge vrouw. Ik deed de oefeningen samen met de kinderen en hielp hier en daar om ze rustig te houden. Ik merkte echter wel dat het een aantal kinderen hielp dat ik de oefeneningen mee deed. Enkelen waren heel bedeesd en durfden niet echt mee te doen, maar ik zag hen wel lachen als ze naar mij keken. Tegen het einde deed iedereen al wel mee (niet in even expressieve mate, maar dat zal de komende weken misschien nog wel verbeteren). deze donderdag heb ik voor de eerste keer echt een amerikaanse rechtzaal vanbinnen gezien. Ik begeleide namelijk een resident die de rechtzaak van zijn broer wou bijwonen. In het groot stond er boven de rechter: In God we trust, ik vraag mij af of dat in Belgie ook zo is??
ondertussen ben ik al tot vandaag geraakt. een vrijdag, een dag waarop ik niet werk. Vanochtend wel op tijd opgestaan aangezien ik een gesprek had met mijn begeleider van op school. een voordeel van zo een gesprek over skype is dat je deze in je pyjama kan doen en je nog rusig in bed kan zitten ondertussen. . BTW Deze nacht ben ik wakker geworden van een ruzie op straat, vlak buiten mijn raam stond er iemand te roepen en te schreeuwen (ik weet het twee keer hetzelfde, dat is om de nadruk te leggen). Dat is iets wat wel vaker gebeurd, maar nu klonk het veel dichterbij en was ik juist diep aan het slapen
anyway, dit is het zo ongeveer voor vandaag.
Nog maar twee weken stage te gaan voor ik op vakantie ga naar sophie, daar ga ik deugt van hebben se, zo veerien weken werken zonder maar één keer twee dagen na elkaar vrij te hebben begint toch te wegen.
