hey hey, snel he dat er al een volgend bericht op staat :p
wel ik dacht, nu ik toch aan het schrijven ben (verslagen voor school zijn juist klaar) kan ik evengoed hier ook laten weten hoe het vandaag geweest is.
vandaag dus niet zo veel gedaan, voor ik aan het werk ging nog even naar de winkel. bij aankomst in AH waren er nog niet zo veel families, ik hield me wat met de aanwezige kinderen bezig (verven, kleuren, ...) hierna ging ik met Tiphaine alles klaarzetten voor de catechese les, samen met haar zal ik de kinderen catechese les geven die hun eerste communie gaan doen (zo ongeveer 15 kinderen). vandaag ging het over de zonde en vergeving enzo. aan het begin van de les werd Tiphaine even weggeroepen. daar stond ik dan, geen idee wat ik moest doen (ik had wel de voorbereiding gelezen, maar wist totaal niet hoe alles in zijn werk ging). Gelukkig is met een groep kinderen praten voor mij niet zo moeilijk, hoewel er uit de kinderen niet veel uitkwam, na een paar minuten was Tiphaine gelukkig al terug en kon ik heel de les observeren. Volgende week zal ik immers de klas alleen moeten leiden (ze laten mij hier wel direct veel alleen doen ). Dit zie ik gelukkig wel zitten.
toen dit gedaan was, was het nog even voor de mis begon. Het is de bedoeling dat de staff op dat moment ook met de aanwezige families in contact treedt. Dit was voor mij toch moeilijker (hoe raar dit voor sommigen ook mag klinken, ik kan redelijk verlegen zijn), gelukkig waren er enkele lieve mensen die met mij een praatje sloegen. De volgende weken wil ik toch ook met de anderen praten, maar het is vrij moeilijk want velen spreken niet veel engels en het engels dat ze dan spreken versta ik moeilijk. ook hun spaans gaat redelijk snel, waardoor ik hier wel wat woorden van oppik, maar echt een conversatie voeren is niet vanzelfsprekend.
hierna was er dus de mis, waar ik niets tot weinig van verstaan heb. het merendeel was in het Spaans. De priester is ook een franstalige canadees, hij sprak tijdens de mis ook engels, maar ook dit was niet altijd even goed te horen, aangezien ik vannachter zat. Volgende keer zal ik dichter moeten gaan zitten. tot mijn schaamte was ik ook mijn sacoch vergeten, die stond nog in de staff kamer (dus geen offergave voor mij). ook het handen schudden ging veel hartelijker als ik gewoon ben, verschillende mensen gaan hele rijen handen schudden, ondertussen speelt er een spaans lied dat iedereen mee kan zingen en waarbij ze ook naar anderen aan de andere kant van de kapel teken doen (zodat ze iedereen de hand schuddne ). Bij de communie ging ook iedereen door elkaar naar voren, ik stond dan ook maar op een willekeurig moment recht om naar voren te gaan. aan het eind van de mis werd ik ook vermdeld bij de mededelingen vermoed ik, op het moment weet ik niet goed wat ze zeiden, ik verstond enkel mijn naam :-s. Achteraf vermeldde iemand dat ze me welkom heette enzo
nadien hielp ik bij het verdelen van voedselpaketten. ik mocht de appels verdelen (quero manzanas ? ) zo zag ik toch al veel gezichten
nadat iedereen vertrokken was at ik samen met andere medewerkers, dit was heel gezellig (en lekker!!) er werd ook gepraat over verschillen in woordgebruik enzo, of ik hier alles van zal onthouden is iets anders
nu ga ik me klaar maken om te gaan slapen, nog wat lezen en morgen naar het centrum, ik weet ik moest me schamen, al meer dan een week en nog niet tot ginder geweest
als ik niet te moe ben volgt er morgen dan een nieuw verslag (met mogelijks wat foto's) ...
hey, het blijkt dus dat ik niet zo goed ben in het bijhouden van deze blog, en ik ben nog maar een week weg, dat belooft
Doordat ik voor school al elke dag verslagen moet schrijven kom ik hier gewoon niet echt aan toe. Maar ik zal mijn best doen om jullie een overzichtje te geven van mijn week hier.
Dinsdag voormiddag heb ik samen met Tiphaine, mijn bovenbuurvrouw, de buurt wat meer verkent, ze toonde me waar de goede winkeltjes zijn, waar ik leuke schoenen kan vinden, waar het park in de buurt is, waar ik best vis kan kopen, waar ik best vlees of groenten kan halen, ... Ik kocht ook een nieuwe simkaar, nu ben ik te bereiken op het nummer 001 646 963 4334. Na een gezellige lunch moest ik terug naar AH waar ik een afspraak had om te bespreken wat ik nu juist zou doen tijdens mij stage. Dinsdag namiddag was ik de enige begeleider in het After School Program voor mijn groepje. Door de sneeuw kwamen er maar een vijftal kinderen opdagen. Dit was echter meer als genoeg. De kinderen kunnen hier echt veel lawaai maken. Net als hun ouders denk ik, als je hier op straat loopt kan je verschillende conversaties volgen. Vaak roepen mensen naar elkaar vanaf de andere kant van de straat (vaak 4 rijstroken). Daar heb ik toch wat aan moeten wennen, ook in de winkels hoor je ze roepen op mekaar, daar schrok ik de eerste dagen toch wel van. Bon, eigenlijk had ik het over de kinderen he . Er was één jongetje die ik echt niet stil kreeg, naast hem blijven staan hielp niet, opmerkingen hielpen niet, eens even apart met hem spreken hielpen niet, hij bleef praten / zingen / ... Ik moet zeggen dat de sfeer er wel goed inzat, maar veel huiswerk hebben ze die dag niet gemaakt. Maar een drietal kinderen raakten klaar. Het is niet zo dat alles volledig uit de hand is gelopen ofzo, maar ik zal toch Sister Joan nog eens goed moeten observeren hoe zij de kinderen stil houdt.
Woensdag ochtend moest ik een bus nemen om naar een Health Center te gaan om vingerafdrukken te gaan laten nemen. Als je hier in de VS met kinderen wil werken moet je een hele stapel papieren invullen en ook vingerafdrukken gaan laten nemen. Gelukkig passeert de bus die ik moest nemen hier onder aan de straat. Bij het opstappen vroeg ik aan de chauffeur hoeveel een rit kostte, hij zij 2 dollar. Toen ik hem de biljetten wilde geven zij hij dat je enkel met munten kon betalen of met een metrokaart. Hij zij me ook gewoon het geld weg te stoppen en vroeg me waar ik heen moest. Ik legde het hem uit, hij vertelde me waar ik moest afstappen en in welke richting ik dan moest lopen. Mijn eerste busrit was dus gratis . Bij aankomst moest ik weer papieren invullen. Deze papieren beschreven ook mijn uiterlijk. Toch wist ik niet altijd goed wat in te vullen: is mijn huid fair of white, zijn mijn ogen bruin of hazel, ... Op deze papieren moest ik ook mijn gewicht en lengte invullen. Nu weet ik die natuurlijk enkel in meters en kilogram, dus overlegden de collega's ondeling wat ik moest invullen. Het leek wel of ik gekeurd werd . Zo nauw stak alles dus blijkbaar niet. Vervolgens werden mijn vingerafdrukken genomen (met inkt, niet met een scanner ) en mocht ik weer naar huis. Op de bus terug probeerde ik hetzelfde dan maar als in het opgaan, namelijk je als toerist gedragen en vragen hoeveel het is, daarna met briefjes proberen te betalen. Deze buschauffeur zei enkel dat ik met munten moest betalen. Toen ik al mijn munten telde kwam ik nog niet aan 2 dollar, maar dat bleek niet zo erg te zijn want hij zei dat het wel goed was . Deze dag was Sister Joan terug in het ASP en had ik de kans om eens rustig met haar te overleggen over wat ik al opgemerkt had en hoe het de dag ervoor verlopen was.
Donderdag was mijn laatste dag van de eerste week in het AFP, vrijdag moet ik niet werken. Deze avond was echter ook mijn eerste avond bij de residenten. Zij zijn volwassen mannen tussen de 21 en 50 (ongeveer) die een misdrijf hebben gepleegt en als alternatieve straf 1 tot 3 jaar in AH moeten verblijven. Ze worden psychologisch begeleid, moeten werk zoeken, zich integreren in de maatschappij, ... En elke avond moet er van 6 tot 10 uur iemand bij hen blijven. De eerste drie keer zal ik dit niet alleen moeten doen, maar elke keer iemand anders volgen en de mannen leren kennen. Momenteel verblijven er 4 residenten. Deze avond waren er echter maar 3 aanwezig. Na ongeveer een uur zei de vrouw die samen de 'nightwatch' deed dat er een gebedsdienst zou zijn en of ik dan even alleen bij de mannen wilde blijven. Dit vond ik wel spannend in het begin. Maar uiteindelijk doen de mannen enkel de klusjes die ze moeten doen, koken ze (en het was lekker), kijken tv, ... en moet je er gewoon zijn moesten er ruzies ontstaan en op het einde van de avond moet je ook controleren of ze al hun taken afgewerkt hebben (en hun hier ook op beoordelen :-s). De avond is goed verlopen, er waren geen incidenten en de mannen waren vriendelijk en geïnteresseert .
Gisteren was zo gezegd mijn vrije dag, maar eigenlijk heb ik er niet veel aan gehad. Bij het ontwaken ontdekte ik een kakkerlak in mijn kamer. Die ik na lang aarzelen heb verwijderd met een borstel en de sneeuwschop . Hierdoor besloot ik dat ik mijn kamer grondiger moest kuisen en dat was eigenlijk waar ik mij de voormiddag mee bezig hield . Ik had ook nog een afspraak in AH met de psychologe, of ik ook nog met haar kon samenwerken. Voorlopig is er niets uit de bus gekomen, maar dat geeft niet, ik denk dat mijn taken nu al afwisselend genoeg zijn. In de namiddag heb ik dan ook nog maar gedweild en voor school gelezen. Ik vermoed dat alle medestudenten kunnen beamen dat we enorm veel taken hebben voor school en dat daar toch wel veel tijd in kruipt die ik hier in NY graag anders zou invullen, maar wat kun je daaraan doen he .
Vandaag ga ik mijn eerste dag meedraaien in het Family and Pastoral Center. Ik zal er mee een groep begeleiden en hen catechese les geven. Meer kan ik nog niet zeggen aangezien ik het zelf nog niet goed weet.
Hopelijk heeft dit verslag een beetje goed gemaakt dat ik de afgelope dagen niets had laten weten .
Vandaag had ik mijn eerste dag stage. Ik ben ondertussen best wel moe, dus het zal een kort bericht worden vrees ik. Sorry aan iedereen die wachtte op een uitgebreid verslag .
Voor ik aan het eigenlijke werk begon kreeg ik een rondleiding in AH. Ik kreeg de verschillende afdelingen te zien, momenteel is alles voor mij nog een doolhof, maar dat zal hopelijk wel veranderen. In de kelders staat een wasmachine waar ik mijn was zal mogen doen, ik zal dus niet op zoek moeten naar een wassalon . En in AH is altijd wel iemand in de buurt die zal kunnen uitleggen hoe ik dat machien moet bedienen . Na mijn rondleiding van The foodpantry (waar ik blijkbaar ook dingen kan meenemen), The chapel, The residents home, The offices, ... kreeg ik de kans om even met een aantal medewerkers te praten. Al snel bleek dat het merendeel Spaans talig is en mijn kennis van het spaans maar heel minimum is, wanneer het niet te snel gaat kan ik het nog wel volgen, maar spreken is toch wat moeilijker. Gelukkig zijn er medewerkers die meteen aanboden om steeds mijn menselijke vertaalwoordenboek te zijn .
Ik werd voorgesteld aan alle medewerkers en uiteindelijk ook aan de vrouw die mij zal begeleiden: Sister Joan. Zij is een amerikaanse non, al wel op leeftijd en haar moedertaal is Engels, haar begrijp ik dus zeer goed . Zij begeleide de groep van kinderen waar ik haar nu mee help al 3 maanden alleen !! Echt veel bewondering voor deze vrouw. Ze was toch ook heel blij dat ik haar nu kwam helpen. Deze groep van ongeveer een tiental kinderen die in het derde en vierde leerjaar zitten zijn geen makke lammetjes.
Anyway, toen begonnen de kinderen toe te komen. Velen in school uniformen (dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht). Bij het binnenkomen werden alle kinderen aan mij voorgesteld, hoewel ik tot mijn schaamte moet toegeven dat ik nog niet alle namen ken . Ik moet zeggen dat er een meisje is dat mijn gezag vandaag al een beetje heeft uitgetest, door gewoon af en toe te negeren dat ik tegen haar sprak. Er zijn ook jongetjes die heel energiek zijn en veel aandacht opeisen. De meeste kinderen zijn vrij luid, maar ik denk dat dat hier niet abnormaal is. Op straat hoor je de mensen ook van ver tegen elkaar roepen. Om het kort te houden vond ik vandaag wel een goede eerste dag. Natuurlijk moet ik mijn draai nog een beetje vinden, maar dat heeft gewoon wat tijd nodig. Morgen sta ik helaas wel alleen voor de groep , we zullen zien hoe dat uitdraait. Sister Joan kan er morgen helaas niet zijn, hopelijk word ik niet volledig onder de voet gelopen. We zullen ons best doen, wel spannend!!!
De laatste twee dagen is er niet echt iets spannends gebeurd, maar ik wil jullie natuurlijk wel vertellen wat ik gedaan heb
De eerste morgen werd ik wakker om half zes, veel te vroeg natuurlijk. Ik bleef nog wat in bed liggen, want mijn kamer is 's ochtends ijskoud. Ik had eigenlijk al wel honger, ik at dan maar chocolade, want ik had niets anders in huis. Tegen negen uur nam ik de keuken onderhanden, eigenlijk gewoon alle rommel in één hoek schuiven en tafel en aanrecht vrij maken , maar ik kan er nu mee leven, dus dat is voldoende voor mij. Tegen tien uur ging ik op zoek naar een winkel die open was om toch al iets van boodschappen te kunnen doen. Ik vond een klein winkeltje waar echt alles van boven tot onder volgestapeld stond met koopwaar. Hier kocht ik het meeste wat ik nodig had. Toen ik betaald had ging de vader van de winkelier (denk ik), een schattig oud mannetje mee met mij tot thuis om mijn zakken te dragen . Nu kon ik eindelijk ontbijten.
Tegen de middag moest Tiphain (mijn bovenbuur) terug gaan werken in Abraham House, ik ging mee om mijn laatste koffer daar op te gaan halen. Abraham house is echt niet ver, het is ongeveer 5 minuten wandelen. Veel heb ik er nog niet gezien, dat zal voor maandag zijn.
In de namiddag ging ik op zoek naar nog een winkel, één waar ik vlees kon kopen, dat was er in de andere winkel niet. Ook groenten moest ik nog zoeken. Uiteindelijk vond ik er één op een kwartiertje wandelen, ik vermoed dat er nog wel dichterbij zijn, maar dat zal ik nog eens aan mijn buren moeten vragen .
Wat ik bij het boodschappen doen wel gemerkt heb is dat in deze buurt enorm veel mensen spaans spreken. Ik versta meestal wel wat ze zeggen, maar ook spaans praten is nog heel moeilijk. Ik zal mijn boeken dus nog maar eens moeten bestuderen.
Toen ik 's avonds het eten wou maken, deed ik een onplezierige ontdekking. Er zitten kakkerlakken in de keuken !!!!!!!! Wel eigenlijk heb ik er maar één levende gezien, maar die is zo tussen de vier en de vijf centimeter lang Bweikes. Gelukkig viel die op zijn rug, waardoor die niet meer weg kon en ik nu enkel nog moet wachten tot die dood gaat voor ik hem weg kan gooien. In de keuken was wel poeder tegen deze bewonertjes te vinden, dus dat heb ik al maar gretig rond gestrooid. Van een buurvrouw kreeg ik ook de raad om al mijn eten in afgesloten potjes te steken en al de rest in de frigo te zetten. dus nu zitten er aardappelen, uien, cornflakes, ... in de frigo.
Tot zover dus mijn eerste dag, tegen negen uur was ik al kapot en ging ik dus slapen. Hierdoor werd ik de volgende morgen weer wakker rond kwart na zeven.
Deze dag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Veel gelezen, gebeld via skype, gekookt, ...
Het is nu de derde ochtend en ik werd rond half zeven wakker. Ik weet nog niet goed wat ik vandaag ga doen. Misschien nog wat dingen klaarmaken om morgen de eerste stagedag vlot te laten verlopen. Het is vandaag hier ook de Super Bowl (american football), maar ik weet niet of ik daar veel van ga merken.
Om jullie toch te laten weten dat ik goed ben aangekomen volgt hier een kort reisverslagje
Veel te vroeg moeten opstaan om te vertrekken naar de luchthaven, zeker omdat het zo een korte nacht was door de afscheidsdrink. Goed optijd op de luchthaven aangekomen, ingechecked en toen had ik nog anderhalfuur de tijd om te ontbijten met mijn familie, gelukkig kwam Cynthia nog net op tijd aan om mij uit te zwaaien.
Aan de douane kon ik mij nog steeds sterk houden, ik zei nog aan Sinne dat ik mij precies ging lukken om niet te moeten wenen. Tot ik natuurlijk dag moest zeggen aan mijn zusje, toen begonnen de tranen te stromen. En eens de weerstand is gebroken is er niet veel meer aan te doen. Hierdoor kreeg iedereen het wel een beetje moeilijk.
Maar bon eenmaal op het vliegtuig ging dat al veel beter , de vlucht naar frankfurt was niet zo lang (inderdaad Robin, maar een driekwartier ofzo ). De overstap verliep ook vrij vlot, ik kon al redelijk snel de volgende vlieger op. Deze reis was 'iets' langer, zo een negen uur vliegen. één geluk had ik wel, er kwam niemand naast mij zitten, waardoor ik niet alleen twee plaatsen had, maar ook twee kussentjes en twee dekentjes . De eerste uren gingen vlot voorbij, maar na een uur of 4 begon ik mij toch een beetje te vervelen. Slapen ging niet goed, ik kon niet naar buiten kijken omdat het zoooo licht was, ... Zonder al te veel turbulentie raakten we dan ook in NY !!!!! Op de luchthave moest ik nog door verschillende securetycheckpoints, maar zonder problemen lieten ze me dan toch door , ik moet er toch te vertrouwen hebben uitgezien.
Aan de uitgave stond zuster Rita mij op te wachten, zij bracht mij tot aan Sarah House, dat is waar ik zal wonen. Het was toch nog een uur rijden vanuit de luchthaven. Eens aangekomen kreeg ik mijn kamer te zien. Deze is vrij groot, met twee bedden, een sofa en een tafel met twee stoelen (foto's volgen later). mijn badkamer bestaat uit douche, toilet en wasbak (wat meer heb je nodig). Mijn keuken bevindt zich in de kelder, deze is wel heel onordelijk (om zacht uit te drukken ) maar we gaan zien of we daar vandaag iets aan kunnen doen he. Ik kreeg eerst de tijd om uit te pakken. Tegen half acht kwamen mijn bovenburen mij halen om bij hen te komen eten. Phillip (amerikaan) en Tiphain (française)zijn een getrouwd koppel. Het eten was lekker, en er waren zelfs groenten bij . Tegen negen uur ging ik terug naar mijn kamer om te gaan slapen.
Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel ik heel moe moest zijn viel ik toch niet meteen in slaap. De matras is redelijk oud denk ik, ik voel de veringen erdoor . Er liggen hier nog wel matrassen, dus ik ga straks zien of die zachter zijn . Slapen vannacht ging wel, hoewel ik het koud heb gehad en er redelijk veel lawaai is geweest, morgen avond steek ik mijn oorstoppen in lol.
het is nu 7 uur 's ochtends en het begint licht te worden, ik ga me dus maar gaan klaarmaken om aan deze eerste dag te beginnen.
Ik wilde iedereen die woensdag avond dag is komen zeggen heel erg bedanken, ik weet dat het voor sommigen niet echt bij de deur was, maar weet dat ik het erg geapprecieerd heb
Het was voor mij een prachtige avond en ben blij dat ik deze met jullie heb kunnen doorbrengen
Bedankt voor alle kleine en grotere attenties, ik zal veel aan jullie denken
Ik heb besloten om een blog bij te houden terwijl ik op buitenlandse stage ben. Iedereen is dus welkom om mijn belevenissen te volgen en af en toe een berichtje te sturen, zodat ik ook op de hoogte blijf van jullie ervaringen.
Volgende week donderdag vertrek ik echt, na veel plannen en regelen, wordt er voor mij toch een droom werkelijkheid. Om van iedereen afscheid te kunnen nemen organiseer ik volgende week woensdag (28 januari) nog een afscheidsdrink, hierbij zijn jullie allemaal nog eens uitgenodigd. Het gaat door in Den DobbeNee, kleine kerstraat 18, in Sint Pieters Woluwe. Iedereen mag komen wanneer het hem past tussen 18 en 23 uur, wie dan nog wil blijven mag mee helpen opruimen
). Dit zie ik gelukkig wel zitten. 
). Bij de communie ging ook iedereen door elkaar naar voren, ik stond dan ook maar op een willekeurig moment recht om naar voren te gaan. aan het eind van de mis werd ik ook vermdeld bij de mededelingen vermoed ik, op het moment weet ik niet goed wat ze zeiden, ik verstond enkel mijn naam :-s. Achteraf vermeldde iemand dat ze me welkom heette enzo 
. 
.
. Zij begeleide de groep van kinderen waar ik haar nu mee help al 3 maanden alleen !! Echt veel bewondering voor deze vrouw. Ze was toch ook heel blij dat ik haar nu kwam helpen. Deze groep van ongeveer een tiental kinderen die in het derde en vierde leerjaar zitten zijn geen makke lammetjes. 
. Nu kon ik eindelijk ontbijten.
!!!!!!!!
