Ik wilde jullie laten weten dat ik binnenkort te horen zal zijn op de wereldomroep. Wanneer ik hier meer gegevens over heb (namelijk dag en uur) laat ik het jullie zeker weten, vannochtend ben ik hiervoor geinterviewd. Het ging over mijn stage en verblijf hier natuurlijk
Sinds gisteren is er hier niet veel veranderd natuurlijk . kheb gisteren de dag op bed met mijn laptop op mijn schoot doorgebracht. Kheb goed gerust en voel me vandaag alweer veel beter, kben klaar voor een nieuw dagje stage. Mijn verkoudheid is beter, maar ik denk dat de temperatuurschommelingen er ook voor een groot deel tussen zitten. Zoals ik in mijn vorige bericht al vermelde is het toen heel koud geweest, gisteren en eergisteren was het rond de 17°C en toen ik vanochtend wakker werd (en nu nog trouwens) was het nog maar 6°C. Het is dus steeds moeilijk te voorspellen wat je de volgende dag aan kunt doen .
Alweer een week is voorbij gegaan, voor ik het besef zitten we al halverwege!!!! Ik zal hier weer een overzichtje neerschrijven van deze week.
Dinsdag was er wel terug ASP. Er lag nog wel sneeuw, maar aangezien er geen nieuwe was gevallen was het wel school. Als ik mij niet vergis was dit ook de koudste dag die ik hier al meegemaakt heb, de thermometer toonde -10 °C, maar dat is wel zonder de wind gerekend. Gelukkig moest ik niet te veel buiten zijn, enkel om naar en terug van AH te komen/gaan. Er kwamen vandaag ongeveer een zestal kinderen opdagen, we konden dus goed samenwerken. Deze avond had ik ook als alle dinsdagen trouwens night supervision bij de residenten. Er waren er vier daar, maar er zijn geen echte problemen geweest. Ik heb één persoon gesuperviseerd als hij op de computer zat, hij mocht even op een site voor werkzoekende surfen (maar enkel als ik erbij was), maar voor ik het wist had hij al een afspraak gemaakt met een organisatie ... Dat was dus niet de afspraak, bon, ik heb het gemeld, en meer kon ik niet doen. De rest van de avond verliep vrij vlot, we aten samen (en het is bijna altijd lekker, soms wel wat te pikant ). Dan door de bittere kou terug naar huis.
Woensdag weer naar het ASP, hier moest ik wel vroeger weg aangezien er een vergadering was met de staff van het Alternative For Incarceration. Elke maand is er een staff support group, waar alle collega's die met de residenten in aanraking komen frustraties van de afgelopen maand kunnen delen en elkaar advies geven. Vandaag werd er ons ook informatie gegeven over 'distorted thoughts'. Dit gaat over storingen in de gedachtengang die ervoor kunnen zorgen dat er 'verkeerd' gedrag gesteld werd. Veel hiervan had ik op school al gezien, maar het was wel leerrijk om deze modellen samen op bepaalde situaties te kunnen toepassen. De veragdering liep wat uit en we hebben zelf maar een derde van de voorziene tekst behandeld, maar toch vond ik het leerrijk. Deze dag moet ik ook op één of andere manier mijn broek gescheurd hebben, vraag me niet hoe, want ik weet het niet. Van de drie broeken die ik meegebracht had zijn er dus al twee voor de vuilbak. mama had nog een extra broek meegebracht, maar deze bleek een beetje aan de kleine kant te zijn, maar het kan er nog mee door hoor . Ik besloot dus dat het morgen tijd zou zijn om nog eens te gaan shoppen.
Donderdag ochtend op tijd opgestaan om naar macy's te kunnen gaan, de grootste winkel van de wereld. Zeven verdiepingen en een serieuze oppervlakte. Hier heb ik toch twee nieuwe broeken gevonden voor ongeveer 50 dollar, dat viel nog mee he . Ik zocht ook nog naar schoenen maar die dat ik mooi vond waren er niet in mijn maat . Waarom heb ik toch ook zo een grote voeten he. Anyway, tegen de tijd dat ik terug thuis was, was ook Tiphaine daar en gingen we samen nog naar een plaatselijke tweedehandswinkel. Op het eerste zicht lijkt het alsof je in die winkel nooit iets goed gaat vinden, maar als je blijft zoeken zijn er wel leuke dingen (en zelf merkkledij). Ik vond er uiteindelijk geen extra broeken, maar wel een heel leuk kleedje en een bloesje. Het grappige is dat in deze winkel geen kleedkotjes zijn, dus je moet dingen over je andere kledij passen, met het kleedje was dit wel grappig, bij thuiskomst heb ik het nog een keer aangedaan en kben toch blij dat ik het gekocht heb. Terug op mijn appartement bleek het hoogtijd om naar het ASP te vertrekken. Hier was ik tot na halfzeven bezig, er werd ons een nieuwe directeur voorgesteld. Dan terug snel naar huis iets eten want om zeven uur was eer een Taize gebedsdienst in AH waar ik naartoe wilde. Ik was juist op tijd terug om mee te zingen en te bidden. De stiltes duurde mij iets te lang, maar ik denk dat ik volgende keer toch nog eens terug ga hoor . Er was eigenlijk best wel veel volk van de gezinnen en kinderen op afgekomen, dat had ik niet verwacht.
Vrijdag weer mijn vrije dag, maar veel heb ik niet gedaan hoor. Wat gebeld met het thuisfront en naar de winkel geweest.
Zaterdag werk ik ook in AH en vandaag begon er een leuk project met de kinderen. Buiten de catechese lessen gaan we nu ook het lokaal decoreren met taferelen uit de bijbel. Knutselen met de kinderen dus en materialen gebruiken of technieken die ze thuis niet meteen zouden doen. We verfden met koffie en thee, ze mogen uit houten stokjes een tempel bouwen. Verven grote stukken papier als een nacht met sterren of een dag met wolken, deze gaan we aan het pafond bevestigen. Door onvoorziene omstandigheden stond ik vandaag ineens alleen voor een groep van 10 kinderen, die aan drie verschillende opdrachten mochten werken. Ik moest mezelf dus in stukjes hakken, maar het positieve wat hieruit voortkwam was dat de kinderen veel konden experimenteren met de materialen die ze ter beschikking hadden, het negatieve is dat er nog niet veel resultaat was, maar we hebben nog enkele weken om het lokaal af te krijgen dus ... . Het bleek een leuke namiddag voor de kinderen, ook buiten kon ik weer met hen spelen, ze kwamen me vragen om doktertje knoop met hen te spelen en dit lukte veel beter dan de afgelope keer. 's avonds hing ik samen met Tiphaine de sterren omhoog, het effect is zeker al de moeite, ik ben benieuwd wat het lokaal gaat geven als het volledig af is .
Vandaag, zondag voel ik me niet geweldig, ik heb dan ook besloten om de hele dag in pyjama te blijven (en ja ik weet dat ik dat waarschijnlijk verkeerd heb geschreven ) Ik hou me wat rustig en neem de tijd om hier dus een nieuw verslag op te zetten. Maar ik heb zo ongeveer alles verteld wat er deze week gebeurd is .
ah mss nog één ding, een originele zin die ik op straat te horen kreeg als ik met mijn boodschappen naar huis wandelde: Excuse me, You dropt something (ik kijk rond natuurlijk), Me . En dan proberen serieus door te lopen he, en hij dat hij toch origineel was enzo, kmoest echt lachen. Bon op deze noot eindig ik hier mijn bericht tot snel kmis jullie zoen Ellen
Zoals ik voorspeld had, heb ik vorige week weinig tijd gehad om mijn blog bij te houden.
ik zal hier snel overlopen wat er de afgelopen week is gebeurd.
Zaterdag ochtend heb ik voor school gewerkt terwijl anke en mama naar columbia university geweest zijn. net na de middag heb ik hen een korte rondleiding gegeven in AH. Ik moest toen beginnen werken, mama en anke hebben zich ondertussen beziggehouden tot de mis begon. Ze kwamen terug en ontmoette vele mensen in AH, ik vond het ongelooflijk leuk om dit met hen te kunnen delen. Iedereen was benieuwd wie die twee vreemde vrouwen waren . Hoewel iedereen meteen wel wist dat ze familie van mij waren omdat ze vonden dat anke op mij leek.
zaterdagavond (nadat ik mijn verslag geschreven had) vertrokken we naar JFK (luchthaven) waar Gwen (mijn nicht) toekwam. het duurde ongeveer anderhalf uur om daar te raken. We hebben ook niet ongelooflijk lang moeten wachten tot ze daar was, binnen het uur was ze daar.
We namen de taxi terug naar huis, het was ondertussen al negen uur en om dat uur nog met haar koffer met het openbaar vervoer terugkeren zou wel lang duren. zeker omdat het in haar beleving al zes uur later was. Bij het instappen van de taxi vroeg de chauffeur waar we naartoe gingen. We vertelden hem dat we naar The Bronx moesten. Hij vroeg of wij wisten hoe hij moest rijden :s, eigenlijk wilde hij niet naar daar rijden, hij drufde niet goed. Maar omdat hij in een officiele gele taxi reed moest hij ons meenemen en afzetten. Gelukkig kende ik de buurt al een beetje (en mama wist hoe we tot aan de buurt moesten komen) dus raakten we na een veertig minuten thuis. de hele rit vertelde de chauffeur over zijn problemen met de politie enzo (hij had namelijk gevraagd wat ik in The Bronx deed )
Zondag vertrokken we al redelijk vroeg naar Harlem, waar we naar een kerk gingen waar ze gospel zongen. het was hier heel gezellig. Het was wel grappig om de priester altijd over 'us, black people' te horen praten, terwij hij zelf blank was. Hierna gingen we naar central park, spijtig genoeg was het weer niet geweldig (het miezerde wat). We liepen wat rond en bekeken de eekhoorns die helemaal geen schrik hadden van mensen, ze kwamen tot vlak voor je voeten zitten. in de namiddag vertrokken we richting broadway aangezien anke, mama en ik naar The Lion King gingen kijken. De musical was echt geweldig, voor foto's moet je maar eens op internet kijken. de kostuums waren ongelooflijk, met maskers en stelten, ... Ongelooflijk bedankt voor the tickets Alison & Dave !!!!!!! Het is een onvergetelijke belevenis. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt in de stadschouwburg van antwerpen. zeker voor herhaling vatbaar, moest het niet zo duur zijn . na de voorstelling hadden we afgesproken met de ouders van Alison (een vriendin van mij). Zij wilden ons trakteren in een schots restaurant. Mijn God, het eten was er heerlijk. zoveel heb ik zelden al gegeten. Joan en Ron bleven maar bij bestellen. We dronken er ook heerlijke wijn. De moeder van Alison kan nogal praten, die is nog drie keer zo erg als ik .
Maandag ben ik mee geweest naar het vrijheidsbeeld. Het was heel indrukwekkend om dit te zien, maar het was echt ongelooflijk koud. We moesten met een Ferry naar het eiland en we zaten bovenaan (om het beste zicht te hebben), maar dat was dus open en we waren volledig blootgesteld aan de wind. We waren zo goed als bevroren tegen de tijd dat we aankwamen. Het uitzicht over Manhattan was wel ook heel indrukwekkend. We bezochten ook Ellis Island, dit is het eiland waar vele immigranten moesten passeren om de VS binnen te mogen. We volgden er een tour met een gids. Je kan echt niet geloven dat dit kleine eiland zoveel mensen moet hebben gehuisvest (al is het maar voor enkele dagen of uren), maar ook nog zo een grote invloed gehad hebben op hun levens (mogen ze binnen of niet). Toen we hiervan terug waren moest ik al terug vertrekken want ik moest gaan werken, de rest heeft nog enkele ander dingen bezocht.
Dinsdag heb ik het Empire State Building bezocht. Hier was het uitzicht geweldig, helaas was het op de 86ste verdieping als we uit de zon stonden weer heel erg koud. gelukkig niet zoals de dag ervoor, maar toch stond ik nog te bibberen met mijn twee dikke pullen en jas aan. Hier heb ik wel met volle teugen genoten van het uitzicht. Na dit bezoek moest ik ook terug naar huis want ik stond er vandaag alleen voor in het ASP, sister Joan zou er niet zijn en ik moest dus voor de kinderen aankomen. Het was nog steeds moeilijk om alle kinderen de nodige aandacht en structuur te geven. Er waren ook enkele incidenten, gelukkig kon ik hier hulp inroepen van de directrice van het ASP. Deze avond was ook de eerste keer dat ik alleen de nightsupervision moest doen. Hier waren er wel geen incidenten. natuurlijk heeft elke resident zijn moeilijkheden, maar toch verliep de avond vlot. Bij thuiskomst tegen half elf moest ik nog aan mijn verslag van de dag beginnen. Ik ben blij dat ik het toch nog steeds elke dag kon afmaken, want je weet, van uitstel komt afstel.
Woensdag was het ook aswoensdag, de dag dat de vasten begint. We begonnen door Saint Patricks Cathedral te bezoeken. Hier konden we al een assenkruisje krijgen. Het is hier in Amerika wel anders dan in Belgie, iedereen draagt het kruisje hier de hele dag, in vlaanderen wrijf je het meestal meteen van je voorhoofd als je de kerk uitkomt. Hierna bezochten we de openbare bib, die ik ongelooflijk vind, het was de vierde keer dat ik er nu kwam en trots leidde ik mijn familie rond in het marmeren gebouw. Ook dan was het al middag en dus tijd voor mij om terug te keren en stage te gaan lopen. Tegen vijf uur was er mis in AH voor aswoensdag, waar ik dus mijn tweede kruisje kreeg (mama en anke ook btw). Na de viering kregen ze de kans om Sister Joan te ontmoeten. Ze vertelden mij ook dat ze tickets voor een stand up comedy show gekocht hadden .
Donderdagochtend gingen we naar Madame Tusaud. Het was echt wel leuk om hier wat gek te doen. Ik sta op de foto met tientalle beroemdheden (johny depp, Obama, jennifer lopez, einstein, pisasso, ...). Een onderdeel van het museum was een griezeltour. Ik ben hier geen held in, maar mijn zus nog minder. Mama moest dus eers binnen, ik hing vast aan haar mouw gaf een hand aan anke die gwen vast had aan haar andere zijde. ik denk dat we het halve museum bij elkaar gegild hebben. tussen de wassen beelden die hier stonden sprongen regelmatig echt mensen tevoorschijn. ik was blij toen we erdoor waren . Er was in het museum ook een 4D show, wat het in dit museum deed weet ik niet goed, het ging over de natuur , het was toch leuk om te doen. Na een gezellige lunch was het weer tijd voor mij om terug te keren. Na het werk vertrokken we naar het comedy theatre. We kwamen hier goed op tijd aan . een paar minuten voor de show begon kwam er een ober ons vragen om naar de show beneden te gaan, ze moesten heel de tafel leegmaken omdat er een groep van tien aangekomen was. Omdat ik hier niet mee akkoord was vertelde ik hem ook dat wij hier als tweede groep aangekomen waren, dat ze maar mensen die later aangekomen waren naar beneden moesten sturen. Hij had deze tegenspraak precies niet verwacht, maar om een lang verhaal kort te maken, we zijn mogen blijven zitten. gelukkig maar want de show beneden bleek iets anders te zijn en we hebben het boven in elk geval naar onze zin gehad. Ik vond het echt geweldig, kheb goed gelachen.
Vrijdag is mijn vrije dag, dus vandaag moest ik niet 's middags vertrekken . In de voormiddag bezochten we het Guggenheim. We deden er een tour met een gids, wat wel leuk was, want het was interactief. We moesten hem vertellen wat we in bepaalde schilderijen zagen. Het was eigenlijk best wel grappig, de gids fronstte wel enkele keren wanneer Anke of ik onze interpretatie gaven. In de namiddag bezochten we Chinatown en Little Italy. Het was best wel grappig om de hele omgeving op een paar straten te zien veranderen. Buiten enkele italiaanse restaurants viel er niet veel op te merken van Little Italy, Chinatown is helemaal iets anders daarentegen. heel veel chinese winkeltjes of chineesjes die achter je komen staan en in je oor fluisteren 'you want handbag, gucci, chanel'. Een hele ervaring, mama kocht er zelf een grote valies voor 35 dollar. In de winkeltjes daar is het ook de bedoeling dat je afdingt, wanneer we dit niet deden gooide de verkoopster nog enkele extra dingetjes in onze zak . Deze avond was er bij mij thuis een soor van BBQ, mijn bovenburen hebben enkele dagen geleden een 'Smoker' gekocht en we waren uitgenodigd om samen te eten. Het werd een enorm gezellige avond met veel gelach. Na het eten (weer veel te veel en enorm pikkant), gingen we nog naar een bar om een cocktail te drinken. Met we bedoel ik Anke, Gwen, mama, Tiphaine en ik. Ik bestelde een Margherita en deed alsof ik mijn ID niet bijhad, ze deden hier niet moeilijk over en brachten mij mijn drankje .
Zaterdag was de dag waarop iedereen weer vertrok. de ochtend werd dus grotendeels ingenomen door inpakken. We hadden toch nog even de tijd om tot aan de HUB te gaan (wat hier in The Bronx het plaatstelijke centrum is met winkeltjes). Arne had deze ochtend nog een mail gestuurd om te vragen of mama een pet kon meenemen zoals diegene die ik heb. Hier moesten we dus nog naar opzoek. We kochten het grootste model dat we vonden in de winkel want een verstelbaar zoals dat van mij vonden we niet :S, ik weet eigenlijk nog steeds nie of het nu paste of niet. Toen we thuiskwamen was het voor mij ongeveer tijd om te vertrekken naar het werk. Ik had het weer erg moeilijk met afscheid nemen. Zo nog een tweede keer afscheid moeten nemen is toch niet aan te raden. Bij aankomst op het werk denk ik wel dat enkele personen gezien hebben dat mijn ogen wat rood waren, maar ik deed wat ik moest doen en probeerde vrolijk te zijn voor de kinderen.
Zondag heb ik nog wat voor school gewerkt en ben ik in de namiddag met Tiphaine en Phil naar het MoMA geweest. Weer typisch voor mij stond ik aan het verkeerde museum te wachten. Uiteindelijk raakte ik er en konden we de vele schilderijen en andere kunst bewonderen. Ik was wel onder de indruk van de vele Van Gogh's, Picasso's, Matisse's, ...
Vanochtend werd ik wakker met een prachtig sneeuwtapijt buiten. Ik ben naar de apotheek moeten gaan want ik zit met een vervelende hoest. Ze hebben mij daar een goor siroopje gegeven, maar ik zal het maar innemen zeker. Hopelijk kan ik dan beter slapen dan de afgelopen nacht :-s. Ik heb mij ook geammuseerd met het kuisen van de stoep, er licht zo een vijftien centimeter gok ik, maar het kan ook meer zijn. Ik vertrok op tijd naar AH, toen ik aankwam was er nog niemand, wat wel een beetje vreemd was, na een tijdje vroeg ik aan het onthaal of er vandaag geen ASP was, blijkbaar dus niet aangezien het gesneeuwd had. Ik heb er nog wat activiteiten voor de kinderen voorbereid, zodat ik toch niet helemaal voor niks gekomen was.
voila, nu ben ik zo ongeeveer rond denk ik, het is hier koud en van het typen zijn mijn vingers bevroren. Ik ga dus nu afsluiten, foto's kunnen bekeken worden op volgend adres: http://www.facebook.com/album.php?aid=100617&id=506720560&l=22662 en http://www.facebook.com/album.php?aid=106668&id=506720560&l=b8cc5
Hey allemaal, gisteravond zijn mijn mama en zus toegekomen. Het hoogtepunt was wanneer ze hun koffer uitpakte, de hoeveelheid chocolade die ze meegebracht hebben (twee winkelzakken vol!!!!). Als ik neit 20 kilo dikker terug kom dan weet ik het niet, iedereen zij me voor mijn vertrek, eet niet te veel junk food (wat ik btw ook niet doe), maar over de chocolade hebben ze niets gezegd ;-). Ik ben heel blij dat ze er zijn, ik verbaas mezelf ook met hoeveel ik al weet over de buurt, het is best wel grappig nu zelf de uitleg te kunnen geven. Vanmorgen ging ik samen met mama naar de plaatstelijke winkel, dit was best wel leuk, ook mama was onder de indruk van de drukte van de mensen (en het vele lawaai dat ze maken). We deden een klein wandelingetjes in de buurt, je kunt echt de verschillen tussen arm en rijk goed zien. Na het middageten vertrokken we naar het centrum (anke moest eerst nog een taak voor school afwerken). We aten bagels (dit stond op het lijstje van anke: dingen die ik in NY moet gedaan hebben. We probeerden de NYpassen af te halen van hen, maar waren te laat. Dit zullen we morgenochtend dus nog moeten doen. We wandelden wat in het centrum, gingen naar Roosevelt Island. Daar was niet zo veel te zien, maar het was best leuk om met de kabelbaan daarheen te gaan, we wandelden nog wat op het eiland en bekeken de vuurtoren. Terug op het eiland NY aten we een hotdog (stond ook op anke haar lijstje). We probeerden nog op tijd naar de openbare bib te geraken, maar ik heb hem niet helemaal kunne tonen door tijdsgebrek. Misschien keren ze nog wel terug. We gingen nog shoppen en ik vond een hele leuke sjakos!!
Het was een leuke maar vermoeiende dag, wel zeer koud (-4°, maar dat is zonder de koude wind gerekend) Hopelijk is het morgen wat warmer. Waarschijnlijk geef ik hen dan een kleine rondleiding in AH (ik moet morgen trouwens ook werken), 's avonds gaan we mijn nicht Gwen ophalen op de luchthaven, hoe meer zielen hoe meer vreugd he
Tot binnekort, als ik de kans krijg met al dat volk hier :D
Ik vind het altijd zeer leuk om naar deze site te surfen en jullie commentaar te lezen, het is echt een geweldige steun.
Deze week is er geen After School Programma in Abraham House. Dit wil echter niet zeggen dat ik deze week vakantie heb , in tegendeel, ik denk dat het de drukste week tot nu toe was (toch diegene met de meeste uren). Maandag was het hier een officiele feestdag (Presidents Day), normaal moet je dan dus niet werken, maar ik heb wel een lange dag gewerkt. Van 14uur tot 22 uur hield ik samen met een andere begeleidster 'toezicht' op de residenten. Er waren er maar twee aanwezig en we gingen samen bowlen. Nu dacht ik dat ik daar toch zo slecht niet in was, maar de ballen waren zoo zwaar dat zelfs de mannen er moeite mee hadden. Er waren namelijk veel kinderen op de bowlingbaan dat zij alle lichte ballen al hadden. Ik eindigde dus op een beschamende score die ik hier dus ook niet al neerschrijven . We wandelden terug in plaats van de bus te nemen, het was best gezellig. We gingen nog naar de winkel om ingrediënten te halen voor het avondeten. We maakten een soort van chinese schotel, het was dus eigenlijk de bedoeling dat we dit allemaal samen deden, maar je kent mannen he, ze waren er opeens vanonder gemuisd. Zij hebben dan maar de opkuis gedaan ;-). btw: het heeft zeker gesmaakt!!!
Gisteren ging ik samen met één van de residenten op pad. Voor de eerste keer dus alleen weg met een bewoner. Op voorhand vond ik het wel spannend, maar doordat ik gisteren al samen met een andere begeleider weg geweest was viel het uiteindelijk best wel mee. Door onvoorziene omstandigheden had ik niet de tijd gehad om thuis nog andere schoenen te gaan aandoen en mijn rugzak leeg te maken. Ik heb dus verschillende uren rondgelopen op mijn hakken en met een rugzak vol boeken en mijn laptop (die ik dus aan elke controle moest uithalen, aangezien we naar overheidsgebouwen moesten). Blijkbaar kunnen deze afspraken waar de residenten naartoe moeten best wel lang duren, maar vandaag viel het blijkbaar nog mee, we waren om half vier terug (om elf uur waren we vertrokken), vorige week duurde het tot zeven uur!!
Vandaag heb ik straks nog een bijscholing met het AFP personeel en heb ik weer night supervision bij de bewonders. Hopelijk kan ik daarvoor nog wat schoolwerk verzetten, want dat vordert hier echt niet goed
Ik dacht, het wordt zo ondertussen wel eens tijd om de mensen op het thuisfront nog een teken van leven te geven . Het is al enkele dagen geleden dat ik nog iets postte dus hier komt een kort overzicht van mijn week :).
Woensdag nog eens een avondshift bij de residenten gedraaid, er is ook een nieuwe persoon aangekomen, de groep moet zich dus weer herschikken. Maar ik denk wel dat ik volgende week klaar ga zijn om mijn eerste 'nightsupervision' alleen te draaien. Hopelijk gaan de gasten geen gebruik maken van deze situatie, in elk geval ga ik mijn best doen om tegen dan alle regels onder de knie te hebben. Gelukkig heb ik nog een dag en een avond te gaan de komende week om nog eens te observeren hoe de anderen met hen omgaan. Ik heb al met de therapeuten een dienst gedraaid, nu nog met de jongere vrouwen die vermoed ik met dezelfde reservaties zitten omdat de residenten volwassen mannen zijn die in sommige gevallen mijn vader zouden kunnen zijn.
De kinderen in het ASP doen nog steeds goed hun best. Hoewel ze toch wat moeite hebben met het opvolgen van instructies. De kinderen nemen nogal snel de makkelijkste weg, het is dus een uitdaging om ze hun hoofd te laten gebruiken om problemen op te lossen. Deze week heb ik ook de kans gekregen om wat extra activiteiten met hen te doen. Zo vouwden we origami hartjes voor valentijn en maakten kruiswoordraadsels en woordzoekers. Ook vouwde ik met hen dat spelletje waar je dan eerst een getal moet zeggen en later een kleur kiezen om dan het zinnetje onder het flapje te lezen (lange omschrijving omdat ik de naam niet meer weet). Ze vonden het in elk geval leuk en ik genoot om eens iets ontspannend met hen te kunnen doen.
Vrijdag had ik weer mijn vrije dag en vertrok ik naar de bibliotheek op 5th avenue, ik wilde zo graag de tour meedoen omdat ik het gewoon een fantastisch gebouw vind. Gelukkig was ik ruimschoots optijd en kon ik dus genieten van de mooie marmeren of met hout beplakte zalen. Na de tour ging ik op zoek naar een boek dat ik al een tijdje graag wou zien, maar in belgie niet gevonden had. Ik moest verschillende papiertjes invullen voor ze het boek voor mij wilden gaan halen, maar uiteindelijk kreeg ik het toch in handen. Voor de nieuwsgierigen het was: A history of nursery rhymes. Het was een mooi boek, ik vond wat ik zocht, maar toch weet ik nu dat ik het boek niet hoef te kopen . Verder ging ik nog naar Grand Central, het grote treinstation, waar ik even rondkeek, maar mijn weg dreigde te verliezen en dus toch maar besloot naar huis terug te keren . Onderweg kocht ik een bagel, die ik toch maar eigenlijk niet zo lekker vond (volgende keer één zonder zout erop gestrooid).
Gisteren weer een zaterdag in AH. Aangezien Tiphaine er niet was mocht ik de catechese groep alleen leiden. Het was best leuk, we hadden het over 'the armor of God'. De kinderen mochten daarna God als een superheld tekenen, voor hen dus ook wel leuk. Nadien kreeg ik de kans met nog meer kinderen buiten te spelen (ze mochten enkel buiten als er iemand meeging, ik was dus de vrijwilliger ) Ik speelde mee met de frisbee, en toen we deze kwijt waren (op het dak beland), verzonnen we maar groepsspelletjes. Een variant op zakdoekleggen bleek wel ok voor iedereen (zelfs voor de iets ouderen), later stelde ik doktertje knoop voor. Dit kende ze niet, ik probeerde het hen uit te leggen, maar blijkbaar zijn instructies als vorm een circel en laat elkaars handen niet los, niet zo simpel ). Na een aantal pogingen lukte het toch en ze vonden het nog fijn ook. Na de mis weer mee de voedselpakketten uitgedeeld en ook gegeten met de collega's. Ik ben weer wat inzichten ivm de residenten rijker .
Deze ochtend eindelijk de keuken onder handen genomen. Geborsteld en gedeild!! Nog twee dode kakerlakken gevonden (wat wel meevalt denk ik), straks terug wat poeder rondspuiten en we zijn klaar se.
Vandaag nog een beetje werken voor school (vooral lezen)
Mijn bovenburen zijn weg dit weekend, dus mag ik gebruik maken van hun TV . Gisteren dus naar House MD kunnen kijken en naar Judge Judy, best wel grappig eigenlijk. Ik vind het eigenlijk niet zo erg dat ik heir geen televisie heb, ik zou zot worden van de vele reklame blokken die het programma onderbreken . Maar zo een paar avondjes is best ontspannend.
Tot binnekort zou ik zo zeggen, hou mij zeker op de hoogte van de gebeurtenissen in jullie leven ;-)
Kus en Knuffel en een gelukkige valentijn iedereen
ps: dat had ik nog niet gezegd, valentijn is hier echt een 'big deal'. Iedereen wenst het aan elkaar, de kinderen zijn er al twee weken op voorhand mee bezig, ... Wel verassend als vreemden je een prettige valentijn wensen, maar als je merkt dat ze het aan iedereen wensen, moet je er gelukkig niets achter zoeken
zoals ik al zei ben ik dus op al mijn examens door
Gisteren ochtend ben ik dan met Tiphaine naar manhattan getrokken en hebben we wat winkeltjes gaan bekijken, ik kocht ook een matrasovertrek voor mijn bed zodat ik de veringen minder zou voelen. die moet ik er straks nog rond doen, dus morgen kan ik laten weten of het werkt we hebben lekker gegeten (in dunk 'n donuts :-p) en kwamen op tijd terug naar huis, want ik moest natuurlijk wel nog werken.
in het ASP zal ik nog extra verantwoordelijkheid krijgen en nog twee jongens na de uren individueel begeleiden, dit zal toch wel willen zeggen dat ze voorlopig tevreden zijn. Ook later kwam ik Elke tegen die me vertelde dat mijn begeleidster heel tevreden is over mij. het doet wel goed te horen dat je goed bezig bent
ik ga maar eens echt aan mijn dagje beginnen, ik moet eigenlijk nog lakens wassen :-s
ik wilde jullie allen hierbij laten weten dat ik er op al mijn vakken door ben van januari !!! ik haalde een 13, drie 15, 16 en 17, ik ben natuurlijk zeer tevreden, kdacht dat dit jullie mss wel zou interesseren ;-)
Kheb mij vandaag heel goed geammuseerd :) deze ochtend rond tien uur vertrokken met de metro, er is een hele makkelijke verbinding met het centrum, na één halte zit ik al in Manhattan :)
ik heb een groot deel van 5th avenue gestapt (wel leuk, ik voelde me ineens geen minderheid meer ) het duurde wel even voor ik wist in welke richting ik moest stappen :), maar ik ben er geraakt ik heb de bibliotheek bezocht en een paar tentoonstellingen (heel mooi), spijtig waren er geen rondleidingen doordat het zondag is :(, maar dat ga ik zeker nog een keer doen. er is ook een boek dat ik dolgraag eens wilde bekijken dat ze daar hebben, maar spijtiggenoeg was dit ook niet mogelijk omdat het zondag is (mogen ze geen dingen uit de opslag gaan halen ) ik at een typisch amerikaans ding, namelijk kentucky fried chicken :), ik at wel niet alles op, het was zo vettig dat ik vreesde dat mijn darmen het anders niet aan gingen kunnen :s Ik bezocht nog times square en het theater district :). op de terugweg ging ik nog even door central park (waar de vijvers nog bevroren zijn) en dan terug naar huis mijn beentjes en voetjes hadden rust nodig
hey hey, snel he dat er al een volgend bericht op staat :p
wel ik dacht, nu ik toch aan het schrijven ben (verslagen voor school zijn juist klaar) kan ik evengoed hier ook laten weten hoe het vandaag geweest is.
vandaag dus niet zo veel gedaan, voor ik aan het werk ging nog even naar de winkel. bij aankomst in AH waren er nog niet zo veel families, ik hield me wat met de aanwezige kinderen bezig (verven, kleuren, ...) hierna ging ik met Tiphaine alles klaarzetten voor de catechese les, samen met haar zal ik de kinderen catechese les geven die hun eerste communie gaan doen (zo ongeveer 15 kinderen). vandaag ging het over de zonde en vergeving enzo. aan het begin van de les werd Tiphaine even weggeroepen. daar stond ik dan, geen idee wat ik moest doen (ik had wel de voorbereiding gelezen, maar wist totaal niet hoe alles in zijn werk ging). Gelukkig is met een groep kinderen praten voor mij niet zo moeilijk, hoewel er uit de kinderen niet veel uitkwam, na een paar minuten was Tiphaine gelukkig al terug en kon ik heel de les observeren. Volgende week zal ik immers de klas alleen moeten leiden (ze laten mij hier wel direct veel alleen doen ). Dit zie ik gelukkig wel zitten.
toen dit gedaan was, was het nog even voor de mis begon. Het is de bedoeling dat de staff op dat moment ook met de aanwezige families in contact treedt. Dit was voor mij toch moeilijker (hoe raar dit voor sommigen ook mag klinken, ik kan redelijk verlegen zijn), gelukkig waren er enkele lieve mensen die met mij een praatje sloegen. De volgende weken wil ik toch ook met de anderen praten, maar het is vrij moeilijk want velen spreken niet veel engels en het engels dat ze dan spreken versta ik moeilijk. ook hun spaans gaat redelijk snel, waardoor ik hier wel wat woorden van oppik, maar echt een conversatie voeren is niet vanzelfsprekend.
hierna was er dus de mis, waar ik niets tot weinig van verstaan heb. het merendeel was in het Spaans. De priester is ook een franstalige canadees, hij sprak tijdens de mis ook engels, maar ook dit was niet altijd even goed te horen, aangezien ik vannachter zat. Volgende keer zal ik dichter moeten gaan zitten. tot mijn schaamte was ik ook mijn sacoch vergeten, die stond nog in de staff kamer (dus geen offergave voor mij). ook het handen schudden ging veel hartelijker als ik gewoon ben, verschillende mensen gaan hele rijen handen schudden, ondertussen speelt er een spaans lied dat iedereen mee kan zingen en waarbij ze ook naar anderen aan de andere kant van de kapel teken doen (zodat ze iedereen de hand schuddne ). Bij de communie ging ook iedereen door elkaar naar voren, ik stond dan ook maar op een willekeurig moment recht om naar voren te gaan. aan het eind van de mis werd ik ook vermdeld bij de mededelingen vermoed ik, op het moment weet ik niet goed wat ze zeiden, ik verstond enkel mijn naam :-s. Achteraf vermeldde iemand dat ze me welkom heette enzo
nadien hielp ik bij het verdelen van voedselpaketten. ik mocht de appels verdelen (quero manzanas ? ) zo zag ik toch al veel gezichten
nadat iedereen vertrokken was at ik samen met andere medewerkers, dit was heel gezellig (en lekker!!) er werd ook gepraat over verschillen in woordgebruik enzo, of ik hier alles van zal onthouden is iets anders
nu ga ik me klaar maken om te gaan slapen, nog wat lezen en morgen naar het centrum, ik weet ik moest me schamen, al meer dan een week en nog niet tot ginder geweest
als ik niet te moe ben volgt er morgen dan een nieuw verslag (met mogelijks wat foto's) ...
hey, het blijkt dus dat ik niet zo goed ben in het bijhouden van deze blog, en ik ben nog maar een week weg, dat belooft
Doordat ik voor school al elke dag verslagen moet schrijven kom ik hier gewoon niet echt aan toe. Maar ik zal mijn best doen om jullie een overzichtje te geven van mijn week hier.
Dinsdag voormiddag heb ik samen met Tiphaine, mijn bovenbuurvrouw, de buurt wat meer verkent, ze toonde me waar de goede winkeltjes zijn, waar ik leuke schoenen kan vinden, waar het park in de buurt is, waar ik best vis kan kopen, waar ik best vlees of groenten kan halen, ... Ik kocht ook een nieuwe simkaar, nu ben ik te bereiken op het nummer 001 646 963 4334. Na een gezellige lunch moest ik terug naar AH waar ik een afspraak had om te bespreken wat ik nu juist zou doen tijdens mij stage. Dinsdag namiddag was ik de enige begeleider in het After School Program voor mijn groepje. Door de sneeuw kwamen er maar een vijftal kinderen opdagen. Dit was echter meer als genoeg. De kinderen kunnen hier echt veel lawaai maken. Net als hun ouders denk ik, als je hier op straat loopt kan je verschillende conversaties volgen. Vaak roepen mensen naar elkaar vanaf de andere kant van de straat (vaak 4 rijstroken). Daar heb ik toch wat aan moeten wennen, ook in de winkels hoor je ze roepen op mekaar, daar schrok ik de eerste dagen toch wel van. Bon, eigenlijk had ik het over de kinderen he . Er was één jongetje die ik echt niet stil kreeg, naast hem blijven staan hielp niet, opmerkingen hielpen niet, eens even apart met hem spreken hielpen niet, hij bleef praten / zingen / ... Ik moet zeggen dat de sfeer er wel goed inzat, maar veel huiswerk hebben ze die dag niet gemaakt. Maar een drietal kinderen raakten klaar. Het is niet zo dat alles volledig uit de hand is gelopen ofzo, maar ik zal toch Sister Joan nog eens goed moeten observeren hoe zij de kinderen stil houdt.
Woensdag ochtend moest ik een bus nemen om naar een Health Center te gaan om vingerafdrukken te gaan laten nemen. Als je hier in de VS met kinderen wil werken moet je een hele stapel papieren invullen en ook vingerafdrukken gaan laten nemen. Gelukkig passeert de bus die ik moest nemen hier onder aan de straat. Bij het opstappen vroeg ik aan de chauffeur hoeveel een rit kostte, hij zij 2 dollar. Toen ik hem de biljetten wilde geven zij hij dat je enkel met munten kon betalen of met een metrokaart. Hij zij me ook gewoon het geld weg te stoppen en vroeg me waar ik heen moest. Ik legde het hem uit, hij vertelde me waar ik moest afstappen en in welke richting ik dan moest lopen. Mijn eerste busrit was dus gratis . Bij aankomst moest ik weer papieren invullen. Deze papieren beschreven ook mijn uiterlijk. Toch wist ik niet altijd goed wat in te vullen: is mijn huid fair of white, zijn mijn ogen bruin of hazel, ... Op deze papieren moest ik ook mijn gewicht en lengte invullen. Nu weet ik die natuurlijk enkel in meters en kilogram, dus overlegden de collega's ondeling wat ik moest invullen. Het leek wel of ik gekeurd werd . Zo nauw stak alles dus blijkbaar niet. Vervolgens werden mijn vingerafdrukken genomen (met inkt, niet met een scanner ) en mocht ik weer naar huis. Op de bus terug probeerde ik hetzelfde dan maar als in het opgaan, namelijk je als toerist gedragen en vragen hoeveel het is, daarna met briefjes proberen te betalen. Deze buschauffeur zei enkel dat ik met munten moest betalen. Toen ik al mijn munten telde kwam ik nog niet aan 2 dollar, maar dat bleek niet zo erg te zijn want hij zei dat het wel goed was . Deze dag was Sister Joan terug in het ASP en had ik de kans om eens rustig met haar te overleggen over wat ik al opgemerkt had en hoe het de dag ervoor verlopen was.
Donderdag was mijn laatste dag van de eerste week in het AFP, vrijdag moet ik niet werken. Deze avond was echter ook mijn eerste avond bij de residenten. Zij zijn volwassen mannen tussen de 21 en 50 (ongeveer) die een misdrijf hebben gepleegt en als alternatieve straf 1 tot 3 jaar in AH moeten verblijven. Ze worden psychologisch begeleid, moeten werk zoeken, zich integreren in de maatschappij, ... En elke avond moet er van 6 tot 10 uur iemand bij hen blijven. De eerste drie keer zal ik dit niet alleen moeten doen, maar elke keer iemand anders volgen en de mannen leren kennen. Momenteel verblijven er 4 residenten. Deze avond waren er echter maar 3 aanwezig. Na ongeveer een uur zei de vrouw die samen de 'nightwatch' deed dat er een gebedsdienst zou zijn en of ik dan even alleen bij de mannen wilde blijven. Dit vond ik wel spannend in het begin. Maar uiteindelijk doen de mannen enkel de klusjes die ze moeten doen, koken ze (en het was lekker), kijken tv, ... en moet je er gewoon zijn moesten er ruzies ontstaan en op het einde van de avond moet je ook controleren of ze al hun taken afgewerkt hebben (en hun hier ook op beoordelen :-s). De avond is goed verlopen, er waren geen incidenten en de mannen waren vriendelijk en geïnteresseert .
Gisteren was zo gezegd mijn vrije dag, maar eigenlijk heb ik er niet veel aan gehad. Bij het ontwaken ontdekte ik een kakkerlak in mijn kamer. Die ik na lang aarzelen heb verwijderd met een borstel en de sneeuwschop . Hierdoor besloot ik dat ik mijn kamer grondiger moest kuisen en dat was eigenlijk waar ik mij de voormiddag mee bezig hield . Ik had ook nog een afspraak in AH met de psychologe, of ik ook nog met haar kon samenwerken. Voorlopig is er niets uit de bus gekomen, maar dat geeft niet, ik denk dat mijn taken nu al afwisselend genoeg zijn. In de namiddag heb ik dan ook nog maar gedweild en voor school gelezen. Ik vermoed dat alle medestudenten kunnen beamen dat we enorm veel taken hebben voor school en dat daar toch wel veel tijd in kruipt die ik hier in NY graag anders zou invullen, maar wat kun je daaraan doen he .
Vandaag ga ik mijn eerste dag meedraaien in het Family and Pastoral Center. Ik zal er mee een groep begeleiden en hen catechese les geven. Meer kan ik nog niet zeggen aangezien ik het zelf nog niet goed weet.
Hopelijk heeft dit verslag een beetje goed gemaakt dat ik de afgelope dagen niets had laten weten .
Vandaag had ik mijn eerste dag stage. Ik ben ondertussen best wel moe, dus het zal een kort bericht worden vrees ik. Sorry aan iedereen die wachtte op een uitgebreid verslag .
Voor ik aan het eigenlijke werk begon kreeg ik een rondleiding in AH. Ik kreeg de verschillende afdelingen te zien, momenteel is alles voor mij nog een doolhof, maar dat zal hopelijk wel veranderen. In de kelders staat een wasmachine waar ik mijn was zal mogen doen, ik zal dus niet op zoek moeten naar een wassalon . En in AH is altijd wel iemand in de buurt die zal kunnen uitleggen hoe ik dat machien moet bedienen . Na mijn rondleiding van The foodpantry (waar ik blijkbaar ook dingen kan meenemen), The chapel, The residents home, The offices, ... kreeg ik de kans om even met een aantal medewerkers te praten. Al snel bleek dat het merendeel Spaans talig is en mijn kennis van het spaans maar heel minimum is, wanneer het niet te snel gaat kan ik het nog wel volgen, maar spreken is toch wat moeilijker. Gelukkig zijn er medewerkers die meteen aanboden om steeds mijn menselijke vertaalwoordenboek te zijn .
Ik werd voorgesteld aan alle medewerkers en uiteindelijk ook aan de vrouw die mij zal begeleiden: Sister Joan. Zij is een amerikaanse non, al wel op leeftijd en haar moedertaal is Engels, haar begrijp ik dus zeer goed . Zij begeleide de groep van kinderen waar ik haar nu mee help al 3 maanden alleen !! Echt veel bewondering voor deze vrouw. Ze was toch ook heel blij dat ik haar nu kwam helpen. Deze groep van ongeveer een tiental kinderen die in het derde en vierde leerjaar zitten zijn geen makke lammetjes.
Anyway, toen begonnen de kinderen toe te komen. Velen in school uniformen (dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht). Bij het binnenkomen werden alle kinderen aan mij voorgesteld, hoewel ik tot mijn schaamte moet toegeven dat ik nog niet alle namen ken . Ik moet zeggen dat er een meisje is dat mijn gezag vandaag al een beetje heeft uitgetest, door gewoon af en toe te negeren dat ik tegen haar sprak. Er zijn ook jongetjes die heel energiek zijn en veel aandacht opeisen. De meeste kinderen zijn vrij luid, maar ik denk dat dat hier niet abnormaal is. Op straat hoor je de mensen ook van ver tegen elkaar roepen. Om het kort te houden vond ik vandaag wel een goede eerste dag. Natuurlijk moet ik mijn draai nog een beetje vinden, maar dat heeft gewoon wat tijd nodig. Morgen sta ik helaas wel alleen voor de groep , we zullen zien hoe dat uitdraait. Sister Joan kan er morgen helaas niet zijn, hopelijk word ik niet volledig onder de voet gelopen. We zullen ons best doen, wel spannend!!!
De laatste twee dagen is er niet echt iets spannends gebeurd, maar ik wil jullie natuurlijk wel vertellen wat ik gedaan heb
De eerste morgen werd ik wakker om half zes, veel te vroeg natuurlijk. Ik bleef nog wat in bed liggen, want mijn kamer is 's ochtends ijskoud. Ik had eigenlijk al wel honger, ik at dan maar chocolade, want ik had niets anders in huis. Tegen negen uur nam ik de keuken onderhanden, eigenlijk gewoon alle rommel in één hoek schuiven en tafel en aanrecht vrij maken , maar ik kan er nu mee leven, dus dat is voldoende voor mij. Tegen tien uur ging ik op zoek naar een winkel die open was om toch al iets van boodschappen te kunnen doen. Ik vond een klein winkeltje waar echt alles van boven tot onder volgestapeld stond met koopwaar. Hier kocht ik het meeste wat ik nodig had. Toen ik betaald had ging de vader van de winkelier (denk ik), een schattig oud mannetje mee met mij tot thuis om mijn zakken te dragen . Nu kon ik eindelijk ontbijten.
Tegen de middag moest Tiphain (mijn bovenbuur) terug gaan werken in Abraham House, ik ging mee om mijn laatste koffer daar op te gaan halen. Abraham house is echt niet ver, het is ongeveer 5 minuten wandelen. Veel heb ik er nog niet gezien, dat zal voor maandag zijn.
In de namiddag ging ik op zoek naar nog een winkel, één waar ik vlees kon kopen, dat was er in de andere winkel niet. Ook groenten moest ik nog zoeken. Uiteindelijk vond ik er één op een kwartiertje wandelen, ik vermoed dat er nog wel dichterbij zijn, maar dat zal ik nog eens aan mijn buren moeten vragen .
Wat ik bij het boodschappen doen wel gemerkt heb is dat in deze buurt enorm veel mensen spaans spreken. Ik versta meestal wel wat ze zeggen, maar ook spaans praten is nog heel moeilijk. Ik zal mijn boeken dus nog maar eens moeten bestuderen.
Toen ik 's avonds het eten wou maken, deed ik een onplezierige ontdekking. Er zitten kakkerlakken in de keuken !!!!!!!! Wel eigenlijk heb ik er maar één levende gezien, maar die is zo tussen de vier en de vijf centimeter lang Bweikes. Gelukkig viel die op zijn rug, waardoor die niet meer weg kon en ik nu enkel nog moet wachten tot die dood gaat voor ik hem weg kan gooien. In de keuken was wel poeder tegen deze bewonertjes te vinden, dus dat heb ik al maar gretig rond gestrooid. Van een buurvrouw kreeg ik ook de raad om al mijn eten in afgesloten potjes te steken en al de rest in de frigo te zetten. dus nu zitten er aardappelen, uien, cornflakes, ... in de frigo.
Tot zover dus mijn eerste dag, tegen negen uur was ik al kapot en ging ik dus slapen. Hierdoor werd ik de volgende morgen weer wakker rond kwart na zeven.
Deze dag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Veel gelezen, gebeld via skype, gekookt, ...
Het is nu de derde ochtend en ik werd rond half zeven wakker. Ik weet nog niet goed wat ik vandaag ga doen. Misschien nog wat dingen klaarmaken om morgen de eerste stagedag vlot te laten verlopen. Het is vandaag hier ook de Super Bowl (american football), maar ik weet niet of ik daar veel van ga merken.
Om jullie toch te laten weten dat ik goed ben aangekomen volgt hier een kort reisverslagje
Veel te vroeg moeten opstaan om te vertrekken naar de luchthaven, zeker omdat het zo een korte nacht was door de afscheidsdrink. Goed optijd op de luchthaven aangekomen, ingechecked en toen had ik nog anderhalfuur de tijd om te ontbijten met mijn familie, gelukkig kwam Cynthia nog net op tijd aan om mij uit te zwaaien.
Aan de douane kon ik mij nog steeds sterk houden, ik zei nog aan Sinne dat ik mij precies ging lukken om niet te moeten wenen. Tot ik natuurlijk dag moest zeggen aan mijn zusje, toen begonnen de tranen te stromen. En eens de weerstand is gebroken is er niet veel meer aan te doen. Hierdoor kreeg iedereen het wel een beetje moeilijk.
Maar bon eenmaal op het vliegtuig ging dat al veel beter , de vlucht naar frankfurt was niet zo lang (inderdaad Robin, maar een driekwartier ofzo ). De overstap verliep ook vrij vlot, ik kon al redelijk snel de volgende vlieger op. Deze reis was 'iets' langer, zo een negen uur vliegen. één geluk had ik wel, er kwam niemand naast mij zitten, waardoor ik niet alleen twee plaatsen had, maar ook twee kussentjes en twee dekentjes . De eerste uren gingen vlot voorbij, maar na een uur of 4 begon ik mij toch een beetje te vervelen. Slapen ging niet goed, ik kon niet naar buiten kijken omdat het zoooo licht was, ... Zonder al te veel turbulentie raakten we dan ook in NY !!!!! Op de luchthave moest ik nog door verschillende securetycheckpoints, maar zonder problemen lieten ze me dan toch door , ik moet er toch te vertrouwen hebben uitgezien.
Aan de uitgave stond zuster Rita mij op te wachten, zij bracht mij tot aan Sarah House, dat is waar ik zal wonen. Het was toch nog een uur rijden vanuit de luchthaven. Eens aangekomen kreeg ik mijn kamer te zien. Deze is vrij groot, met twee bedden, een sofa en een tafel met twee stoelen (foto's volgen later). mijn badkamer bestaat uit douche, toilet en wasbak (wat meer heb je nodig). Mijn keuken bevindt zich in de kelder, deze is wel heel onordelijk (om zacht uit te drukken ) maar we gaan zien of we daar vandaag iets aan kunnen doen he. Ik kreeg eerst de tijd om uit te pakken. Tegen half acht kwamen mijn bovenburen mij halen om bij hen te komen eten. Phillip (amerikaan) en Tiphain (française)zijn een getrouwd koppel. Het eten was lekker, en er waren zelfs groenten bij . Tegen negen uur ging ik terug naar mijn kamer om te gaan slapen.
Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel ik heel moe moest zijn viel ik toch niet meteen in slaap. De matras is redelijk oud denk ik, ik voel de veringen erdoor . Er liggen hier nog wel matrassen, dus ik ga straks zien of die zachter zijn . Slapen vannacht ging wel, hoewel ik het koud heb gehad en er redelijk veel lawaai is geweest, morgen avond steek ik mijn oorstoppen in lol.
het is nu 7 uur 's ochtends en het begint licht te worden, ik ga me dus maar gaan klaarmaken om aan deze eerste dag te beginnen.
Ik wilde iedereen die woensdag avond dag is komen zeggen heel erg bedanken, ik weet dat het voor sommigen niet echt bij de deur was, maar weet dat ik het erg geapprecieerd heb
Het was voor mij een prachtige avond en ben blij dat ik deze met jullie heb kunnen doorbrengen
Bedankt voor alle kleine en grotere attenties, ik zal veel aan jullie denken
Ik heb besloten om een blog bij te houden terwijl ik op buitenlandse stage ben. Iedereen is dus welkom om mijn belevenissen te volgen en af en toe een berichtje te sturen, zodat ik ook op de hoogte blijf van jullie ervaringen.
Volgende week donderdag vertrek ik echt, na veel plannen en regelen, wordt er voor mij toch een droom werkelijkheid. Om van iedereen afscheid te kunnen nemen organiseer ik volgende week woensdag (28 januari) nog een afscheidsdrink, hierbij zijn jullie allemaal nog eens uitgenodigd. Het gaat door in Den DobbeNee, kleine kerstraat 18, in Sint Pieters Woluwe. Iedereen mag komen wanneer het hem past tussen 18 en 23 uur, wie dan nog wil blijven mag mee helpen opruimen
. Waarom heb ik toch ook zo een grote voeten he. 
. 
.
. Zij begeleide de groep van kinderen waar ik haar nu mee help al 3 maanden alleen !! Echt veel bewondering voor deze vrouw. Ze was toch ook heel blij dat ik haar nu kwam helpen. Deze groep van ongeveer een tiental kinderen die in het derde en vierde leerjaar zitten zijn geen makke lammetjes. 
. Nu kon ik eindelijk ontbijten.
!!!!!!!!
