Ik lig in de zetel... Vreselijk vervelende dag! Vandaag hadden we met een groep bij ons in de buurt iets georganiseerd. Met die groep doen we ook al die projecten. Ik wil niet gaan. Elke keer wordt ik geconfronteerd met de pijn die ik het afgelopen jaar heb gehad: geroddel, dan nog een 'mes in mijn rug', buitengesloten,... en ja nu hebben ze me terug nodig voor dat nieuwe project. Misbruik noem ik dat. Mijn vriend is er wel. Hij wilt dat ik kom. Voor de gezelligheid. Ik vind er niet veel gezellig aan hoewel er wel mensen zullen zitten die ik wel graag heb. Maar diegenen die me het bovenste hebben 'aangedaan' verzieken naar mijn gevoel de boel. Het zijn koptrekkers. Mensen die iedereen meetrekken. En af en toe krijg ik wel eens te horen: Hoe vervelend dat zij het wel niet vinden en ook zien wat er gaande is. Maar denk je nu dat echt iemand, maar dan ook iemand deze onnozele situatie zal doorbreken? Ja, mijn vriend heeft wel een poging gedaan. Hij heeft het vrijdag een keer gezegd tegen die koptrekkers. Ze begrepen dat ik me buitengesloten voel. Ik weet dat niemand dit gaat veranderen. Alleen ik kan mijn gevoel veranderen. En hoeveel ik ook met mijn mental coach erover heb gepraat, hoeveel mogelijke situaties hebben bekeken. Ik weet totaal niet wat te doen! Misschien met een pint op: ja dan weet ik mss wel wat te zeggen. Ik zou willen zeggen: Dat ik zo graag zou willen helpen en zo graag zou willen meedoen, maar dat er iets wringt: ik voel me buitengesloten. Ik ben gekwetst geweest en dan lijkt het mij het beste om afstand te nemen.
Ik luister een lied. Een lied dat mijn broer mee heeft geschreven. De zanger van de groep stapte naar een andere band en nam het lied mee. Ook zeer pijnlijk dus! Het is vergelijkbare pijn. De groep is nu bekend en bracht recent dit lied uit. Toch put ik er kracht uit. Hij heeft één keer enorm zijn mening eens uitgeroepen. Uitgeschreeuwd. Hij blijft sterk, ziet er toch sterk uit. Ik vind het super hoe hij dit kan. Een voorbeeld voor mij!
Donderdag was ik bij de coach. Ik vertelde haar over de verschillende doemgedachten die ik heb over mezelf (lichaam),... Al een eerste huistaak gemaakt: Gedachtegang noteren en proberen om te buigen. Goed... Verder vertelde ik haar wat de afgelopen week had gebracht... Veel pesterijverhalen kwamen bij mezelf boven. Draai het of keer het: ik trek het aan. Op één of ander manier straal ik het uit. Ik vertelde haar die verhalen (zie ook blog 25/6). We bekeken hoe ik het kon aanpakken. Mijn denken en doen als één laten worden... Mja... vandaag bleek dat het in de praktijk niet zo gemakkelijk is: Ik kreeg weer een vervelende situatie voorgeschoteld. Eentje waarvan je zoiets hebt: tegen die persoon kan ik niet voluit mijn mening zeggen, want heb er schrik voor. Kort: het gaat over een project waarbij ik naar mijn gevoel (en ook die van mijn vriend) niet echt betrokken wordt, maar als het erop aankomt dan hebben ze me nodig. Vandaag krijg ik dus de vraag: en, wil je niet dit doen voor het project? En dan denk ik: :s Ja, wat moet ik nu ?! De ene keer hebben ze me nodig en de andere keer ben ik net 'iets dat in de weg staat'. Ik durfde het niet te zeggen. Ik heb gezegd: 'Ja, we zien wel.' Mmm... Ik voelde in mij dat het niet oké was. Ik kreeg een soort 'black-out', wist niet wat te zeggen. Achteraf bekeek ik de situatie opnieuw bij mezelf. Goed dat ik het al zie dat het niet oké is, nu nog uitvoeren.
Een nog zeer fijne tip die ik gisteren van de shiatsutherapeute meekreeg: Probeer 5 zaken aan mensen te geven, gewoon iets kleins simpels. Je krijgt er zeker iets voor terug! Mijn moeder heb ik een mooi aantal bloemetjes gegeven. Ik heb haar kunnen vergeven... Ik voel het. Een propere lei. Een nieuwe start 2.0 kan je zeggen. Ik voel hierdoor ook dat ik open kan zijn tegenover haar. Ook op mindere fijne momenten. Verder wil ik mensen dingen geven die ik liefheb. Zoals mijn vriend, grootouders, broers,... Ik zie verder wel... Ik moet het juiste tegenkomen ;)
Ze gaf me ook nog een tip: als de pestverhalen bovenkomen, probeer je ogen te sluiten en de situatie te 'regisseren'. En neem positief afscheid ervan. Misschien start je dan met een propere lei.
Ik ga nog wat lezen. En hopelijk zo slapen. Ik ben enorm moe (laatste dagen zeer onregelmatige dagen) en voel me slapjes. (En ja: ik denk al anders! Dit is een signaal van mijn lichaam! Tijd voor rust)
Zoals steeds ben ik nog moe (ik slaap 12u/dag), lichamelijke klachten (zoals vandaag branden in de keel bij het slikken) en maak ik me veel zorgen over vanalles en nog wat. Nu, ik heb ook positieve dagen en leuke momenten. Zoals gisteren: kruidentuintje geïnstalleerd, scrapbooking, genieten van verhalen lezen...
Mijn grootste twijfel die me onderuit haalt is mijn werksituatie. Wanneer ik erover praat met collega's, word ik al misselijk. Ik moet van werk veranderen... Voor mezelf... En ik voel de druk: ik heb niet heel veel tijd om nieuw werk te zoeken (hoewel mijn huisarts me wel tijd geeft). Toch wil ik me de tijd gunnen en niet zomaar de eerste beste job nemen. Ook mijn ambities rijken nog zo ver!! Als vroedvrouw moet ik mijn keuze maken welke richting ik verder uitwil. In het Belgische systeem kan ik niet geraken waar ik wil geraken. Ook mijn shiatsutherapeut zegt dat het ideaal zijn om gepeste kinderen te begeleiden. Maar hoe begin ik er aan... Ik zit op een keerpunt, een groot kruispunt beter gezegd, maar weet niet welke richting ik uitmoet.
Terjuist was ik in de winkel waar men kraslootjes uitdeelt (al maanden) om een grote prijs te winnen. Telkens trek ik een :( smiley. En dan denk ik: mijn geluk komt nog wel... Op een andere moment! Laat dat moment maar komen!
Om de tijd gezellig te verdrijven, startte ik opnieuw met scrapbooking. Voor diegenen die het niet kennen: foto's worden verwerkt op een heel toffe manier. Ik kwam foto's tegen van 2 jaar geleden. Ik kon me meteen de gehele periode errond opnieuw inbeelden. Fijne, maar ook verschrikkelijke periodes af en toe: ik werd opnieuw gepest op mijn stageplaats... door jawel: de mensen daar zelf!!! Er zat wel eentje bij van de pestkoppen van vroeger en heb haar tijdens die mijn stage een keer 'betrapt' met geroddel over mij! Ik word meteen mee in het gevoel gesleurd, maar ook omdat nu net zij mij de loef opnieuw afsteekt.
Verder opnieuw heel moe vandaag. Ook zenuwpijn (zoals ik het noem) aan mijn linkerwijsvinger en verschillende delen van mijn linker lichaamszijde.
Ik ga met mijn 'zomerboek' het positieve van elke dag eruit halen. Dat gaat me helpen om er niet mee in te gaan... het negatieve (de pijn. Om bij mijn eigen waarden te komen en te blijven, afleiding te creëren,...
