Ja, ik heb het nu op dit moment even moeilijk. Ik lijk soms naar hyperventilatie over te gaan. Ik voel mij verschrikkelijk alleen op dit moment. Het is zo'n harde confrontatie met vroeger: momenten dat ik het moeilijk had, stond ik er ook bijna altijd alleen voor. Op dit moment kan ik alleen maar wenen, maar het doet wel o zo goed...
Zondag vandaag. Ik ben nog moe: gisteren een zware dag gehad met de nacht ervoor zeer weinig slaap. Ook vrijdag was een drukke dag.
Wat een contrast met donderdag: rust, coaching en shiatsu :) Heerlijk. Mijn therapeut van de shiatsu vertelde me een keer indigokinderen op te zoeken en te testen. En idd. Ik zou erbij horen. Iemand die hypergevoelig is en met een speciale taak naar deze wereld is gekomen. Meer vindt je op www.indigokinderen.nl. En dat gekwetste kind... Tijd om mijn grens te stellen tegenover de mensen die mijn grens niet respecteren. Zeker niet gemakkelijk. Maar als ik daarvoor kan zorgen, ben ik al een stap verder. Ook door alleen al te zorgen voor mezelf, te rusten, lezen,... Ben ik ook al verder. Ik geniet al wel van kleine gezellige momenten: eens een pintje, gezellig iedereen tegenkomen,...
Toch wil ik niet meer naar mijn huidige werk. Toen ik vrijdag die kanten op moest met de auto kreeg ik al een brok in mijn keel. Laten we het positief ombuigen: ik wil heel graag openstaan voor iets anders, iets nieuws! Laat het maar komen. Ik ben er hier en nu klaar voor!
Een therapeutische dag met coaching en -oh zalig- shiatsu. Bij mijn coach ging t over allerlei. De stamboom van mijn moeder leerde mijn familiebanden kennen, regeltjes als 'niet flauw zijn', 'volhouden' en 'doorbijten'. Zo zag ik dat knuffelen in de zetel met je kinderen normaal is (das nieuw). Het gekwetste kind in mij, daar moet nu eerst voor gezorgd worden. Mijn shiatsutherapeute zegt dat mijn nierqi leeg is. De tintelingen en branden in de mond is ook lage qi van hart, longen en lever/galblaas, dikke darm, maag. Opladen die qi: slapen en lezen! Slaapwel!
En waarom zit ik weer thuis? Die gedachte spookt door mijn hoofd. Maar als ik mijn blog van een week terug zie, weet ik weer waarom. Het werk maakte me kapot! Mijn lichaam schreeuwt om rust voor alle momenten dat ik geen rust heb genomen. Ik heb na elke activiteit rust nodig: moet gaan zitten/liggen overdag.
En niet abnormaal denk ik dan (hoewel ik me wel zorgen maak met al dat moe zijn en vergeetachtig zijn,...). Ik wil aan mezelf werken, maar hoe? Rust, rust, rust! Morgen yoga gepland, beetje leren/lezen, maar ook start met vitaminen. Ik vermoed vitamine B12 tekort te hebben. En aan mezelf werken. Hoe doe je dat? Ik heb nog een opdracht van mijn mental coach. Ik denk dat een keer te doen. En vraag ook enkele tips aan mijn coach bij de yoga.
