In plaats van mijn Nieuwjaarswensen via sms of mail te versturen (dat gaat immers zo snel) heb ik het dit jaar op de ouderwetse manier gedaan.  Met een creatieve toets...Tijdens het schrijven van de vele kaartjes stond er immers een lekkere kop Rooibos kruidenthee langs mij op tafel.  Onbewust had ik het papieren labeltje van m'n theezakje al van het touwtje gepruts.  En zo kwam ik op het idee échte Back to Basics theezakjes te maken. 

Die werden dan met een kaartje in een mini-envelopje gestopt:  'Een gezellig en warm 2014 gewenst!' zijn toch de best passende woorden die ik hier aan kon toevoegen.  Aangevuld met een persoonlijke boodschap.  Want dankzij deze opdracht heb ik oprecht enkele mensen bedankt voor datgene wat ze het afgelopen jaar voor mij betekend hebben.  Onvoorstelbaar wat een reacties ik mocht ontvangen! Hoe een kleine boodschap op papier een wereld van verschil kan maken.

Ik moet wel toegeven dat ik heel wat inspanningen heb mogen leveren om aan bepaalde mensen hun postadres te geraken.  Het nadeel van ons digitale tijdperk zeker...

Daarnaast hebben we dit jaar de peter en meter eens extra in de bloemetjes gezet bij de feestdagen.  Net zoals Karin, onze poetsvrouw.  Echt eentje met een hart van goud!  We hebben bovendien voorgesteld het Nieuwjaarsfeest van de vrienden bij ons thuis laten door gaan.  In plaats van bij de vrienden die het ieder jaar al organiseren omdat ze toevallig een grote garage met alles op en aan hebben.  Iedereen was tevreden met dit voorstel en het werd een super avond! 

Met ons Anouk heb ik misschien wel 30 zoutdeeg paardjes gemaakt voor Godelieve, de uitbaatster van de manège waar ze aan paardrijden doet.  Haar man Louis is overleden, hij was net de 80 gepasseerd.  En Anouk wou iets knutselen speciaal voor hem.  Want als er één plaats is waar onze dochter zich goed voelt is het wel op die manège...Bovendien hebben Anouk en ik in naam van de Ruiterschool een tekst geschreven en deze gelezen op de begrafenis, beurt om beurt.  Ongelooflijk om te ervaren hoe mijn 8 jarige dochter dit zo rustig en vol vertrouwen aan mijn zijde kon doen.  Zonder een traan weg te pinken of enige aarzeling.  Ze had immers nog nooit een begrafenis mee gemaakt.  Het was een intens moeder-dochter moment dat ik nog lang zal koesteren. Samen met Huberte, die deze opdracht heeft gekozen, hebben we ervoor gezorgd dat alle kinderen in ruiterkledij in de kerk aanwezig waren en een roosje konden neerleggen bij de kist.  Na de dienst vormden zij een erehaag als dank.  Een echt kippenvel moment!  En weet je wat zo straf is...ondanks Louis er zelf niet meer bij was is hij er toch in geslaagd onze dochter een gigantische boost in zelfvertrouwen te geven.  Net zoals hij vroeger bij het paardrijden deed.  Het is dankzij hem dat zij absoluut wou lezen in de kerk.  Iets wat ze anders nooit had durven doen! 

Ruiterschool Bammens...

Een plaats waar je als ouder

je kind vol vertrouwen

naar toe bracht.

Een plaats waar ik als kind

verliefd werd op Laïca, Quinta, Sorella

Beauty, Chess, Valentijn en

mijn lievelingspony Pinkie.

Een plaats waar liefde tussen

mens en dier centraal stond

waar de kachel brandde

en er warmte was voor iedereen.

Een plaats waar kinderen op kamp gingen,

buiten speelden en paarden verzorgden.

Waar ik meestal blij,

maar ook eens bang mocht zijn.

Een plaats waar ouders elkaar ontmoeten,

aan de toog bij Godelieve of aan de piste bij Louis.

Waar haar kalmte en zijn energie

samen ‘liefde’ konden zijn.

Louis...

Hij was een opa voor alle ruiters.

Bezorgd en lief. Soms wat streng, dan weer grappig.

Maar vooral zot van paarden en zot van ons!

Louis...

Hij was een vriend voor al de ouders.

Gepassioneerd en wild enthousiast. Soms wat dicht , dan weer ver.

Maar vooral zot van zijn familie en zot van zijn Godelieve!

Godelieve,

het is dankzij jou en Louis

dat wij kinderen zot zijn van paarden.

En dat onze ouders zot worden van ons.

We gaan ermee slapen en staan ermee op.

Godelieve,

het is dankzij Ruiterschool Bammens

Dat Louis nooit zal vergeten worden.

We horen hem in draf en in galop.

We ruiken hem in de piste en in de wei.

We voelen hem bij elk paard dat we aaien.

We zien hem in de ogen van elke ruiter hier aanwezig.

Daarom geven we een rode roos.

Symbool van warmte en liefde.

Geloof me, Louis is nu veilig bij ons

In het hart van elke ruiter. 

Huberte is één van de mama's die ik via de school van onze kinderen heb leren kennen.  Haar oudste zoon Bavo is bevriend met onze Tim en haar jongste zoon Mathias is even zot van paarden als onze dochter Anouk.  Haar man Jo is voorzitter van het oudercomité van de school, waar ook mijn man lid van is.  En onze jongens zitten op zondag namiddag samen op de Chiro.  We hebben dus heel wat gemeenschappelijk.   

Elke zondagochtend ontmoet ik Huberte aan de toog bij't paardrijden.  Een vrouw met een hart van goud.  Ze springt spontaan in de bres voor anderen die het moeilijk hebben en staat steeds klaar met een luisterend oor.  Ondertussen weet ik dat ze over heel wat parate kennis beschikt wat geschiedenis, kunst en actualiteit betreft.  Ongelooflijk hoe ze onbewust haar kinderen weet te inspireren met deze materie.  Zo maken ze regelmatig uitstapjes naar musea, burchten, bezoeken voorstellingen, bekijken en bespreken het nieuws,...Of ze nodigen onze kinderen uit voor een échte theater voorstelling bij hun thuis in de slaapkamer!  Mijn zoon wist me onlangs alle details van de gezonken Titanic en de wereldoorlogen te vertellen.  Hij vroeg zich af hoe Bavo dit allemaal kon weten.  Moest ik hem zeggen dat geschiedenis nooit echt mijn ding was geweest, dat ik dat vak haatte op school...

Daarnaast is ze een straffe madam die een paar maanden geleden nog startte aan een D-cursus.  Ze zit dus letterlijk terug op de schoolbanken.  Ik ben ervan overtuigd dat het dé juiste keuze is! Zet haar voor de klas met materie die haar boeit en elke leerling zal geïnspireerd worden door haar enthousiasme!  

Op het kaartje dat ze trok staan de blije gezichten van een vader met twee zonen.  'Omdat ik vind dat jullie zo een hecht gezinnetje zijn.'  Precies hetzelfde gedacht dat ik van hun gezinnetje had! Zo zie je maar.  In ieder geval ontzettend bedankt Huberte!