Het avondeten woensdag was enkel met Patricia. Carlos en
Andres waren naar de dokter. Een dokter gespecialiseerd in alternatieve
geneeskunde. Andres was dus een beetje een voodoo pop als hij terug kwam door
de accupunctuur. Zoals altijd is het eten bangelijk lekker. Kip met rijst en
groentjes en een roomsaus. Eerst een soepje weet niet meer met wat, maar het
was lekker. Bij de kip is er een salade met boontjes typisch van Ecuador en vol
calcium. Tegen dat we gedaan hebben met
eten, komen Andres en Carlos thuis en eten ze ook nog mee. Andres (die 27 is)
krijgt een lap rond zn oren van zn papa omdat hij zn groentjes niet opeet.
Hilarisch! Soms heb je toch geen woorden nodig om mekaar te begrijpen.
Tine laat me weten dat er dit weekend een activiteit is. We
kunnen de Cotopaxi vulkaan beklimmen en het meer (dat vroeger een krater was)
van de Quilitoa bezoeken. Op zaterdag gaan we een wandeling maken van 1 uur.
Dit op een hoogte van 4800m. We klimmen dan naar een hut op de berg. In de
namiddag zijn we vrij. We blijven daar slapen en rijden de volgende dag naar
het meer van de Quilitoa. Daar dalen we naar af en nadien klimmen we terug
stijl omhoog. Tine is wel een sportieve dus ze kijkt er enorm naar uit. Ik ben
niet zo sportief dus zeg tegen Gaby (verantwoordelijke voor het toerisme bij de
school) dat ik wel wat schrik heb dat ik niet kan volgen. Ze zegt me dat er una
chica mas mas mas gordita (zeeeeer struis meisje) al is mee geweest en dat het
ook is gelukt. Ik vraag ook even aan Mark en Karen die deze trip al hebben
gedaan of het haalbaar is. Je krijgt bij aankomst in het museum een thee om aan
te passen aan de hoogte. Die moet je zeker opdrinken en de theebladeren in je
waterfles doen en op een blaadje sabberen tijdens de wandeling. We zullen wel
zien hoe het verloopt. Maar als je de fotos ziet zijn de zichten bangelijk.
Carlos laat me weten dat het de hele weekend stralende zon zal zijn. Dat is
leuk, maar ook een beetje gevaarlijk, zal me zeker heel goed moeten insmeren.
Op donderdag is er als activiteit salsa dansen. Da zegt me
niets. We gaan weer allemaal samen eten, maar in deze rustige bar hebben ze
enkel broodjes, Tine is gluten intolerant dus eet ze niet mee. We beslissen van
naar het shopping center te gaan en een trekking broek te kopen voor Tine. We gedragen
ons zoals echte vrouwen 10 broeken passen en uiteindelijk de 1e die
ze heeft gepast; kopen. Maar zoals altijd zijn ze hier vriendelijk.
We gaan eerst iets eten ik heb al terug honger en Tine heeft
nog niet gegeten. We gaan naar de foodcourt in het shoppingcenter. Wanneer ze
dat eindelijk eens gaan invoeren in België??? Boven int shoppingcenter zijn er
allerhande verschillende fatsfoodrestaurants. En in het midden zijn er
tafeltjes en stoeltjes. Iedereen pakt wat hij wil en je eet samen. Ik denk dat als ik elke middag hier kom eten
ik niet toe kom met 2 maanden. Ze hebben hier de gebruikelijke fast food
restaurants, KFC, burger king etc. Maar ook de Ecuadoraanse specialiteiten en
arroz amarillo. (Rijst met saffraan) Mn favoriet in Puerto Rico.
Het klikt echt goed tussen Tine en mij, ook al ben ik 8 jaar
ouder. We nemen op tijd afscheid om ons huiswerk te maken en te oefenen voor
ons examen morgen.
Ik oefen nog wat voor morgen, maar begin de irreguliere
werkwoorden allemaal door elkaar te halen
Vanavond blijven Jennifer, de dochter van Patricia en Carlos
en haar verloofde ook eten. We zitten met 6 aan een klein tafeltje; bijna op
elkaars schoot. Na bijna een week weet je wel wat de gewoontes qua eten zijn
van je medebewoners. Ik zit naast andres en geef het zout en peper en de suiker
aan zonder dat hij iets moet vragen. Telepathie.
De eerste keer vind ik het eten wat minder. Eerst is er
linzensoep met gepofte mais, geen popcorn. 10 keer lekkerder dan croutonnekes
in je soep. Nadien is het gepaneerde tonijn met rijst en gebakken banaan. Ik
lust alles op zich, maar vind het een rare combinatie. Na het eten vertrekt het
hele gezin. Ze hebben waarschijnlijk wel gezegd naar waar maar mn hoofd is zo
vol met Spaans en Engels dat ik soms echt niets meer kan zeggen of opslaan. Ik
merk dat ik het moeilijker heb met mannen die Spaans spreken dan vrouwen. Weet
ni goe waarom. De vriend van Jennifer doet een hele uitleg tegen mij over de
bergen, wss kom ik onbeleefd over of ongeïnteresseerd maar ben echt te moe om
te reageren.
Na het eten vertrekt iedereen en blijf ik alleen achter met
Scrappy. Die zit 4u aan een stuk te jammeren, blaffen en huilen aan de raam. Ik
word er echt gek van. Als hij aan de deur zit te zagen om buiten te mogen wil
hij niet meer terug binnen. Als ik hem wil oppakken wordt hij boos. Ik zit dan
maar 45 min aan de keukentafel te wachten tot meneerke goesting heeft om binnen
te komen. Ik spreek hem aan als een echte Cezar Millan. Naar binnen NU!
Eindelijk luistert hij. Hij gaat dan
maar terug aan de raam wat jammeren en zielig blaffen. Ik val toch maar in
slaap en een klein uurtje later komt de familie thuis.
Als ik de volgende dag vertel dat hij aant zagen was en niet
meer terug binnen wil, laten ze weten dat hij gerust buiten had mogen blijven
dat hadden ze mss beter eerst gezegd???
Vandaag herhalen we nog maar eens de irreguliere
werkwoorden. En na de pauze is er het examen. Het valt nog wel mee, ik heb
alleen een black out over het werkwoord reir (lachen) maar heb 93%. De fouten
die ik heb gemaakt zijn dom.
Nadien leren we vocabulaire. Over de kleuren, dieren en
transportmiddelen. Daar ben ik dan weer sterker in, want dat ken ik bijna
allemaal al.
Na de les, EINDELIJK vrijdag gaan we naar een bar waar ze
ook slaatjes hebben. De bar is gelegen aan het park met een ongelooflijk zicht
op de bergen. Maar na het eten begint het te regenen. Nadien begint het te
hagelen, en dan te sneeuwen. De straten staan blank, de bergen zijn verdwenen
in de mist, elke 5 seconden is er een bliksem en een donderslag waar je van je
stoel springt. Tine en ik drinken nog een koffietje in de hoop dat het wat
mindert met regenen. Het mindert maar niet echt veel. We wagen het er op en
zullen een taxi nemen naar huis. Elks een andere want we wonen elks aan een
andere kant. Maar alle taxis zijn al bezet. Ik heb elke dag mn regenjas bij,
behalve vandaag. Ik schat de afstand eigenlijk wat verkeerd in en ben bijna 20
min aant wandelen door de gietende regen. Ik probeer onderweg nog eens geld
afhalen en ga in het shoppingcenter een dikke sjaal halen voor morgen. Al een
chance heb ik lange benen en kan over de plassen springen tot ik het verkeerd
inschat, in een diepe plas stap en mn schoen vol loopt met regen.
Ik ben een verzopen waterkip als ik aankom bij mn
Ecuadoraanse familie is iedereen heel bezorgd. Ik zeg hen dat ik nog steeds
geen geld kan afhalen, Patricia zegt me dat de bank sluit om 16u dus dat ik
best nog eens ga proberen. Ik doe een droge trui aan en test mn nieuwe regenlas
die volledig waterdicht zou moeten zijn. Getest en goedgekeurd! Het lukt nu wel
om geld af te halen en ik huppel bijna terug naar het shoppingcenter om
glutenvrije koekjes te kopen voor Tine voor morgen in de bus.
Ik neem een warme douche en skype met mama en papa. Alles is
ok in het thuisland en ze zijn blij om mij zien.
Nadien zien we samen naar The Good Wife int Spaans met verse
popcorn. Ik verbaas me weer dat ik er zo veel van begrijp. En schrijf
ondertussen mn blog.
Patricia en ik reageren simultaan tijdens het kijken op
knappe acteurs ofzo. Echt grappig.
Vergezeld door Linde Merckpoel van Stubru schrijf ik deel 4.
Vandaag is het 8 maart. Dus Dia del Mujer. A todos las mujeres del mondo, un feliz dia del
mujer!!!
Maar eerst bij het begin. Ik moet nog vertellen over
gisteren. Op dinsdag 7 maart, 2e dag les. We leren in de klas los
verbos irregulares. Toppie! Ik ben blij dat ik frans heb geleerd want dat helpt
enorm. Langs de andere kant zeg ik steeds ella ipc eja. Dubbele L is J. En
schrijf ik overal dubbele FF terwijl int Spaans er maar 1 wordt geschreven.
We kunnen vandaag mee op uitstap naar een museum van Oswaldo
Guayasamin. Ik weet niet wat ik er van moet verwachten maar onder het moto doe
is iets zot, schrijf ik me mee in.
Met de studenten van ons groepje gaan we lunchen in een
foodtruck verzamelplaatsje. We hebben maar een uur om te lunchen en dat is
maar net genoeg. Moet we wat aanpassen aan het Ecuadoraanse tempo. Het plezante
aan foodtrucks is dat je allemaal iets anders kan eten. We weten ni echt wat te
verwachten maar het is belachelijk lekker en maar 4$ voor een heel bord met
crispy chicken en papas fritas en sla. De anderen eten quasadillas en pinchos
(saté met verschillende soorten vlees op de bbq). We zien scheel van de honger!
Nadien vertrekken Tine (uit Denemarken) en Timo (student uit
Zwitserland) en Pati (leerkracht) en ik naar het museum. We nemen een taxi en
ik zit op de achterbank in het midden. Er is geen gordel voor de middelste
plaats. De taxis rijden ongeveer even voorzichtig als de bussen. Dankzij mn
lange benen kan ik me klem zetten achter de stoelen van de passagier en
chauffeur. Het is al een chance maar 5 minuten rijden.
Het museum is eigenlijk het huis van Oswaldo Guayasamin en
een kapel voor de gewone man die hij heeft gebouwd op een heuvel met een
bangelijk zicht op de bergen van Quito. Hij heeft enorm veel werken gemaakt,
schilderijen, sculpturen, juwelen en poëzie.
Heel veel van zn werken zijn over de hele wereld verspreid
onder andere in de luchthaven van Barcelona. Hij heeft gevraagd aan zn 7
kinderen of ze al zn werken willen samen houden na zn overlijden, en deze
tentoon te stellen aan alle mensen.
Hij heeft 3 periodes gehad. De periode van Quito, de periode
van de woede en de periode van de verzoening ook opgedragen aan zn mama.
Hij was ook verzamelaar van christelijke kunstwerken en
inheemse kunstwerken van Quito met een hele hoop beeldjes met nogal expliciete
houdingen in zn slaapkamer. De kamasutra van de incas bij wijze van spreken.
Het huis is fenomenaal. Er zijn geen woorden voor de indruk
die de ruimtes maken. Veel licht, zelfgemaakte meubels (zn vader was
meubelmaker). Het is mss niet altijd helemaal mijn stijl maar je moet er wel
ontzag voor hebben. In de kelder is een tijdelijke expositie met kunstwerken
van zn laatste periode. Er staan prachtige teksten op de muren geschreven en
wonder boven wonder versta ik er bijna alles van. Pati vertaald de rest.
Hij heeft ook een kapel gebouwd voor de gewone man. Niet
voor een god of een heilige. Tis een mooi idee langs de andere kant is het zo
groot en indrukwekkend dat de gewone man er nooit zal komen. Hij wil met zn
kunstwerken strijden tegen de ongelijkheid en racisme en onderdrukking etc. Maar
zn huis zou plaats kunnen geven aan weet ik hoeveel arme mensen. Ergens spreekt
dat zich tegen.
We hebben in de kapel een gids die onvoorstelbaar goede
uitleg geeft in het Engels. Een deel van de andere toeristen komen van
Denemarken. Hun gids is steeds simultaan aan het vertalen, vreselijk storend.
Tine, die van Denemarken is, zit mee te luisteren maar geeft niet prijs dat ze
hen verstaat.
Er zijn kunstwerken van 12m op 8m en kunstwerken van 6
verschillende delen die je van plaats kan veranderen binnen een kader. Niet
enkel de plaats maar ook nog eens kan keren in verschillende richtingen. Dit
geeft miljoenen mogelijkheden en elke keer een andere opstelling en impressie.
Eigenlijk knap gezien. Oswaldo Guayasamin heeft iets met handen. Als je een
half geopend hand naar beneden keert stelt het armoede voor, als je dit omkeert
is het een bijna vuist dus kracht. Ik zou hier nog uuuuren kunnen rondwandelen.
Pati haar favoriete kunstwerk is van Quito. Aangezien het weer hier zo vaak
veranderd op een dag hebben de bergen ook alle kleuren van de regenboog. Hij
heeft Quito in alle kleuren geschilderd. Echt knap.
Het midden van de kapel is onderaan een nep vlammetje in
stof met een ventilator onder met de tekst : mantencan encendida una luz que
siempre voy a volver vertaling: laat steeds en kaars/licht branden want ik kom
steeds terug.
Je kan wel begrijpen dat dit me kippenvel bezorgt.
We keren zwaar onder de indruk terug naar de school, deze
keer ga ik niet meer in het midden zitten
Ik heb niet genoeg geld om de bus te nemen dus ga ik maar te
voet. Ik maak thuis mn huiswerk. Ik voel me echt terug een tiener.
Mn hoofd zit zo vol Spaans dat ik het echt moeilijk heb om
iets te kunnen vertellen, maar ik maak minder fouten in bv de vervoegingen. En mn
woordenschat wordt ook hoe langer hoe groter. Andres verteld me dat hij ook Frans
kan. Zn Frans is even vlot als mijn Spaans. Kei grappig. Maar nu begin ik ook
tegen Patricia Frans te spreken Het gezin heeft een aantal kunstwerken van
Oswaldo. Het zijn natuurlijk kopies.
Patricia verteld me dat haar broer, schoonzus, nichtjes en
papa op bezoek komen vanavond. Het zal una noche loca zijn Geen rust.
We beginnen aan het eten, alez ik kijk toe, ik mag hier
niets doen vandaag is het soep met (zachte witte) popcorn. Kei lekker, ook al
klinkt het mss raar. Nadien pasta met kaas en hesp en taart die de schoonzus
bij had. Ze is Italiaanse en spreekt Spaans met een Italiaanse intonatie, ik
begrijp er bijna niets van. We eten uiteindelijk met 8 aan een tafel voor 4. Iedereen
babbelt door elkaar en ik begrijp er soms niet veel van. Jaime, Patricia haar
broer dacht dat ik al 2 maanden in Zuid Amerika was niet 2 dagen.
Na het dessert eten we Antwerpse handjes. Ik vertel over de
legende van de reus Antigoon. (van het boekje dat in de doos zit) en krijg
complimenten over mn uitspraak.
Na het eten en de opkuis kruip ik in mn bed, ben echt
doodop. De jetlag, hoogteverschil, vele indrukken, lessen, uitstappen, ander
bed etc begint zo zn tol te eisen.
Morgen kan ik mee gaan op uitstap naar Mitad del mundo, de
evenaar en een heel museum errond. Ik denk dat ik ga passen. Even een rustdag
en wat me-time.
Op woensdag is het dus día del mujer. Op weg naar school
verkopen ze overal bloemen. Ik ben (weeral) de eerste van mn klas die aanwezig
is. De genen van mn papa! Ik vind het zo leuk dat bijna iedereen hier goeiedag
zegt tegen mij. Wildvreemde mensen op straat, en iedereen is vriendelijk en
lacht terug als je naar hen lacht. Dat mis ik soms aan België. Ik heb indertijd
als ik met de fiets naar werk ging er soms een sport van gemaakt van tegen elke
tegenligger goeiedag te zeggen. Rare blikken dat je dan krijgt!!!! Hier is dat
niet het geval. Enkel de automobilisten zijn niet hoffelijk. Zij hebben
voorrang.
Op veel drukke kruispunten staan politie agenten die het
verkeer regelen. Ze gebruiken niet zo veel gebaren maar een fluitje dat klinkt
als een vogeltje. Echt grappig.
Vandaag eerst herhaling van de 3 verschillende soorten irreguliere
werkwoorden van gisteren en ons huiswerk. Dan nog meer irreguliere werkwoorden.
Juppie!
We krijgen van (de andere) Pati allemaal een zelfgemaakte
roos en een snoepje (ook voor de mannen)
Ik lunch samen met Annabel en Thomas en blijf zitten op het
terras aan de Franse bistro om mn huiswerk te maken. Maar de wind maakt het er
ni makkelijk op. Ik wandel dan maar naar het shoppingcenter vlakbij mn huis. De
straatverkopers kennen me al. Gisteren vroegen ze of ik iets wou eten. Maar had
nog geen geld voor de bus Dus zei No gracias, no tengo dinero. (nee bedankt ik
heb geen geld). Vandaag vragen ze of ik al terug geld heb. Ik zeg ja, maar heb
geen honger J
En iets kopen van een kraampje op de straat staat gelijk aan
je hele voorraad imodium opgebruiken
Tegen dat ik aan het shopping center ben begint het serieus
te regenen. Ik heb niet goed genoeg of vaak genoeg mn zonnegroet gedaan deze
ochtend
Ik ga langs de supermarkt om shampoo etc te kopen. Ik was
gewaarschuwd dat is hier zeer kostelijk, maar de verpakkingen zijn dan ook
dubbel zo groot, dus ik denk dat de prijs ongeveer hetzelfde is als in België.
Een vrouw spreekt me aan in de supermarkt voor de prijs van een bepaald product
ze is haar bril thuis vergeten. Ik help haar verder en zeg dat het maar mn 3e
dag is in Ecuador. Ze gelooft me ni. Ik ben toch geen toerist???!!! Aloooo ik
steek bijna 2 koppen boven de plaatselijke bevolking uit. Maar vind het een
mooi compliment.
Ik maak in een koffiebar mn huiswerk en een samenvatting van
mn cursus. Ik neem wel een risico want bestel een té frio. (koude thee) met
ijsblokjes Tja ik zal het wel merken de komende dagen Tot hiertoe alles ok
met de interne huishouding.
Het shopping center is groot en mn rugzak weegt veel dus ik
blijf niet te lang rondwandelen. Naast de I phone winkel is een doorgang naar
een uitgang valk bij de straat waar ik woon. Mn onfeilbaar oriëntatie gevoel laat
me niet in de steek en ik vind het zonder zoeken.
Ik kom thuis en test alle nieuwe badkamer producten en doe
eerst mn huiswerk en begin dan aan mn blog met Linde staat op van Stubru op
de achtergrond.
Ik moet soms echt nadenken over het juiste woord in het
Nederlands. Weet het soms enkel in het Spaans of Engels.
Els brengt me op de hoogte van de gebeurtenissen in
Temptation Island. Dankuuuuu! Ik zit hier met momenten te lachen met de mopjes
op de radio of de uitleg over Lize etc van Temptation. Alleen de hond (Scrappy)
kan meelachen.
Het is bijna tijd voor het avondeten. Dus zal ik hier maar
afsluiten.
Zondag goed vertrokken vanuit Schiphol. Is een vrij moderne
luchthaven. Alleen zijn Hollandse reizigers DOM! Ze vragen 10.000 keer of je liquids
of gels bij hebt. Nee, nee, nee Pakt die van de controle een kei grote pot vocht
inbrengende crème uit haar bagage. Oh is dat een liquid? Ja, kip!
Ik ben nog eens extra gefouilleerd omdat ik een zakje met
geld onder mn kleren aan had. De bedoeling van zon zakje is dat je je geld
veilig dicht bij jou bewaart. Niet dat je er mee te koop loopt Ik ga dat dan
bij zon controle niet uitdoen Tis geld, het ergste dat je er van kan krijgen
is een paper cut. (eigenlijk is da zelfs ni waar want das eerder katoen dan
papier)? Mn handtas wordt ook extra gecontroleerd omdat er muntjes in mn portefeuille
zitten???!!!
De vlucht vertrok goed op tijd. Ik zit aan de gang zoals
gevraagd, de laatste rij voor de keuken en toiletten. Eigenlijk een topplaats,
niemand die aan je rugleuning zit te trekken, niemand die zn tray table terug
toe ramt en de toiletten roken KEI fris naar rozen en citroen.
Ik zit naast een koppel uit Zwitserland die frans spreken.
Effe een omschakeling in mn hoofd Ik moet tolk spelen voor de man want hij
spreekt zeer gebrekkig Engels en de stewardessen van KLM spreken geen frans. En
hun uitspraak van het Spaans is erbarmelijk.
Het eten is ok. Meatballs of pasta? Ik kies het eerste, ik
vind platgekookte pasta echt jakkes.
Ik heb de aard naar mn papa en slaap ni veel. Mss een goed
halfuurtje. Ik kijk naar de film Jackie en 24 afleveringen van the big bang
theory. Hopelijke hebben ze een nieuw seizoen beschikbaar op de terugvlucht. Moet
alleen mn best doen om mn lach in te houden tijdens het kijken met de fratsen
van Sheldon en co.
Mn buren spelen Who wants to be a millionaire je kan geld
winnen met vragen te beantwoorden. En je hebt ook 3 hulplijnen.
We winnen 3 keer een miljoen, vaak dankzij mijn hulp. Vragen
over mythologie, planeten en acteurs of muziek zijn voor mij. We zitten soms te
juichen (stilletjes) met 3 op een rij. 12 u naast elkaar zitten schept een
band.
We gaan het gels spenderen om een upgrade te betalen voor de
terug vlucht.
Ik kom aan na een vlucht met de airco op mega-friskes/kiekes-aan-den-draad,
in een luchthaven met muy caliente temperatuur! Ik sta in een t shirt met
okselvijvers aan de douane. Maar ze kijken enkel naar mn gezicht. Nadien moet
je je valies nog door een X-ray machine steken. Maar ze checken het ni echt.
In de aankomsthal staan Patricia en Andres me op te wachten,
met een bordje met mn naam, helemaal juist geschreven. Patricia verstaat goed
Engels maar spreekt het zelf maar beperkt. Andres spreekt heel goed Engels. Ik
ben redelijk pompaf en blij dat ik eindelijk eens mn benen kan strekken. We
rijden bijna een uur naar het centrum van Quito. Het is een redelijk oude auto.
Die niet gewend is om stijl bergop te rijden. Soms heb ik schrik dat we gaan
achteruit bollen en mini koekendoosjes steken ons zelf voorbij. Ofwel is Andres
een voorzichtige chauffeur. Qua winkels en infrastructuur en weg infrastructuur
doet het me erg denken aan Puerto Rico. Putten en bulten in de weg. Het laatste
stuk voor t centrum van Quito is een tunnel waar ik echt ni happig op was. Heel
donker en smal bweih.
Ik verblijf bij de Fam Q. In het business, commerciële
gedeelte van Quito, het noorden dus. Vlak bij een groot park en een shopping
center waar Wijnegem nog iets van kan leren.
Het huis is eigenlijk een duplex appartement op het hoogste
verdiep. Ik mag van Andres mijn valies niet zelf naar boven dragen. Ik zou te
vermoeid zijn door de hoogte van Quito. Na 4 trappen ben ik inderdaad buiten
adem. Niet dat dat specifiek komt door de hoogte of mn crappy conditie.
Het huis heeft een groot terras waar scrappy de hond op mij
wacht. Een grijze maltezer achtig model, 17j oud en nogal slechtgezind. Hij
bijt me net niet. Ik moet hem wat tijd geven.
We komen binnen in de keuken waar Carlos de papa op me
wacht. Zn Engels is zeer basic. Ze tonen me mn kamer, ruim genoeg met een bed,
bureau, tv en aparte badkamer. Mn was wordt hier gedaan door de mama en er zijn
handdoeken. Had ik da geweten had ik een deel van mn valies kunnen thuis laten.
Dan is er een ruime living met prachtige donkere vloer en
koloniale meubels en een aparte TV ruimte, cozy met zeteltjes en een computer.
Er is overal kei goede wifi en ik krijg meteen het paswoord.
Ik heb zo het idee dat dit geen arme mensen zijn
Boven slapen Andres en Carlos en Patricia. De dochter
Jennifer woont samen met haar vriend. Die zal ik binnenkort wel ontmoeten.
Ik krijg een glaasje water (later verneem ik op de school
dat de host families verplicht zijn om een zuiverings installatie te
installeren voor drinkbaar water of alle water moeten koken. Het kraantjes
water is hier niet drinkbaar.)
Ik neem een douche, ik kan zelfs rechtstaan in de douche
maar moet me wel bukken als ik uit de badkamer kom en in de keuken moet ik me
ook bukken om de afwas te kunnen doen (zou ik dat mogen )
We eten pollo asado met papas fritas (opgewarmd in de microgolf,
schandalig!!!), rijst en salade. En . Mayonaise!!! Mn broer had veel schrik dat
die er niet lekker zou zijn, maar dat valt goed mee. Als dessert eet je
crackers met cheddar spread of dulche de leche spread. Eigenlijk kei lekker.
Maar ben dood moe. Voor mij is het 2u s nachts.
Ik ga slapen, mn had me gewaarschuwd dat de nachten hier
koud zijn, maar dat valt reuze mee. De huizen zijn inderdaad ni super geïsoleerd
maar met 3 dikke dekens heb ik het veeeel te warm zene! Ik val snel in slaap
maar ben ook al vroeg terug wakker. Ik denk dat het 2u is, dus 5 u geslapen. Dan
is het elke 2u wakker. Omdat ik zon dorst had op de vlucht en bij aankomst heb
ik echt belachelijk veel water gedronken dus vanaf 5u ist elk half uur naart wc.
Het gekke is ook dat je het gebruikte wc papier niet mag
doorspoelen maar in een vuilbakje moet doen. Ben ik dus ni gewend. Hopelijk doe
ik dat niet meer als ik in België ben.
Ik sta wat vroeger op en doe yoga, de zonnegroet. Ik wil mn
dag actief beginnen en het heeft geholpen want van de hele dag heb ik mss 5
regendruppels gevoeld. Wel vaak dreigende wolken en grijze lucht maar even goed
vaak echt brandende zon!
De volgende morgen brengt Patricia me naar de school. Kei grappig
een eerste schooldag en mn Ecuadoriaanse mama zet me af. Nog een dikke knuffel.
Er zijn nog een 15 tal andere studenten. We beginnen vandaag met 3
nieuwelingen. Ze vragen om ons voor te stellen, onze naam waar we van zijn etc.
dan worden de leerlingen verdeeld over verschillende leerkrachten. Je hebt sowieso
elke week een andere leerkracht. En wordt ingedeeld per niveau.
Annabel (van Duitsland) en Thomas (Fransman) beginnen
vandaag mee met mij. Ons niveau is alle drie basic. Mss begrijp ik nog net iets
meer dan Annabel. Thomas zn uitspraak van Engels en Spaans is met beaucoup de
cheveux dedans
We beginnen in een klasje samen met Tine (uit Denemarken, ze
is hier al 1 week en woont in hetzelfde gezin als Annabel en Thomas) Onze
leerkracht heet Monica. Heel tof, basic, met een grapje hier en daar niet te
stijf maar wel travakken. Ik heb het soms koud en heb soms hoofdpijn maar het
is ook wel leuk. Ik krijg complimenten over mn perfecte uitspraak en vertaal
capaciteiten. Maar moet echt nog wel wat werken aan mn woordenschat en grammatica.
We beginnen met het verschil tussen de werkwoorden Ser en estar. Kga eerlijk
zijn, ik weet het soms nog niet Maar de vervoegingen zijn zoals int Frans.
Nadien is het de simpele werkwoorden op AR, -ER en IR.
En dan is het meer wat spreken en conversaties voeren.
Tijdens de pauze raak ik aan de babbel met Heather die hier
al bijna 2 maanden is. Ze vertelt me dat en 3 weken geleden 4 Belgische
vrijwilligers zijn en dat hun Spaans zo snel zo goed was. Spijtig dat ik die
gemist heb.
We eindigen de les met een leuk spelletje van wie is het wel
enkel bekende levende mensen.
Man of vrouw, waarom zijn ze bekend, van waar komen ze, wat
doen ze?
Ieders maakt een lijstje van 6 namen en we moeten het raden
van elkaar. Echt leuk.
Ik ga samen lunchen met Annabel en Thomas. In een Franse bistro.
Een krokje en ne goeie Ecuadoriaanse koffie. Om 2 u hebben we rondleiding in
het oude stadsgedeelte met Medy, een andere leerkracht, haar Engels is basic
maar ze spreekt traag Spaans en vraagt steeds of iedereen het begrepen heeft. Frank
en Karen voegen zich bij de groep. Een koppel vanuit Tenessee USA, maar hun spaans
is eigenlijk nog redelijk. We nemen de bus naar het centrum. Amai mn botten,
chance dat het maar 25c is. Een rollercoaster is er nix tegen vergeleken. Ik
vlieg regelmatig van mn stoel of tegen de raam. We worden SERIEUS door elkaar
geschud (goed voor de vertering) en ze moet regelmatig alles toe smijten De
wegen zijn ook ni super, maar of er nu een drempel is of een put, afremmen is
niet nodig. We komen aan in het centrum van Quito. Heel mooi, oude gebouwen, Spaanse
invloeden en veel volk. We moeten heel voorzichtig zijn met ons geld en mogen
eigenlijk geen gsm mee nemen.
Ik voel me nooit echt onveilig. Mss ook omdat we in groep
zijn. We klimmen de Calle de Chili op. Een hellingsgraad van weet ik hoeveel procent.
Ik ben blij dat Medy ook buiten adem is als we boven zijn.
We bezoek 3 kerken. De eerste is zeer oud en heeft een
houten vloer die kei hard kraakt als je er op loopt. We hebben de neiging om op
onze tippen te lopen, niet dat dat helpt. De kerk is versierd met veel goud.
Wat bombastisch maar indrukwekkend.
De 2e kerk is onvoorstelbaar indrukwekkend. Overal
waar je kijkt is er goud. OVERAL! Er is 50 kg bladgoud gebruikt. We mogen geen
fotos nemen. Maar het is indrukwekkend. Je hebt steeds het gevoel dat het
plafond op je hoofd gaat vallen. De kerk is zeer symmetrisch versierd. Aan de
ingang onder het orgel is aan de linker kant een trap, aan de rechter kant is
dezelfde trap na geschilderd voor de symmetrie. Dat is een van de kenmerken van
de barok. Een ander kenmerk is excessive use of versiering, nee echt ofwa???
Onze gids heet William en gidst nog maar 2 maanden in het Engels. Hij doet da
goe maar wordt boos op Koreaanse toeristen die na 3 keer vragen toch nog fotos
nemen.
We bezoeken ook de sacristie en een zaaltje waar originele
klokken en klepels hangen van de oude toren die in de aardbevin verwoest is.
Aan het einde is een schilderij gemaakt door inheemse schilders dat de 7
hoofdzondes voorstelt. Een ervan is Borracha, overdreven gebruik van alcohol. Het
eerste woord dat ik van mn vriendin (zelf Ecuadoriaanse en ex collega) heb
geleerd. Ik vind dit echt super grappig. Zou een foto willen nemen voor Rafa maar
wil William ni op zn tenen trappen
De laatste kerk is meer ingetogen en ook voor de andere
bevolking dan enkel de Spanjaarden. Medy is eigenlijk emotioneel als ze verteld
over deze kerk.
We dalen de Calle de Chili terug af, als je dit moet doen als
het regent is het een schuifaf.
Overal in het oude stads gedeelte staan er straatverkopers.
Echt elke 2m. Ze verkopen echt alles, ijsjes, loterij ticketjes, snoep,
planten, onderbroeken (?), Maar ze zijn niet opdringerig.
We nemen een andere bus terug. Ik dacht niet dat het
mogelijk was maar deze is nog erger. Je hebt ook steeds het idee dat de bus nu
echt wel kapot is en in 2 is gebroken. In en uitstappen aan een halte is iets
dat snel snel moet gebeuren en tegen dat ik aan mijn halte was zitten we als
sardienen in een blik. Ni normaal. Hoe die allemaal kunnen blijven
rechtstaan??? Ik val bijna om terwijl ik me nog vast heb met 2 handen.
Ik wandel terug de 4 trappen op naar mn familie, ben al
minder buiten adem. En sluit de familie op ipv dat ik de deur open doe.
Patricia geeft instructies langs de andere kant van de deur. Derecha, no es
sinistra, DERECHA Kei grappig!
Ben blij om haar te zien en zij mij ook.
Ik spring eerst de douche in en maak mn huiswerk. Anders komt
dat er ni van. Hoe lang is da geleden, huiswerk maken!!!
Jennifer de dochter is op bezoek, ze is nogal timide of wel
ben ik gewoon doodop. We kijken samen naar tv, the good wife in het Spaans.
Ik ben verbaasd dat ik al zo veel versta.
Andres is net thuis als we willen beginnen met eten. Het is
een dikke soep met aardappelen en groentjes, iets ondefinieerbaar maar best
lekker. Nadien eten we rundsvlees, heel erg gezouten en taai maar eigenlijk ook
nog ok. Met rijst en sla. Ik heb geen grote honger en na het eten begin ik aan
mn blog.
