Blog deel 4

Vergezeld door Linde Merckpoel van Stubru schrijf ik deel 4.

Vandaag is het 8 maart. Dus Dia del Mujer. A todos las mujeres del mondo, un feliz dia del mujer!!!

Maar eerst bij het begin. Ik moet nog vertellen over gisteren. Op dinsdag 7 maart, 2^e dag les. We leren in de klas los verbos irregulares. Toppie! Ik ben blij dat ik frans heb geleerd want dat helpt enorm. Langs de andere kant zeg ik steeds ella ipc eja. Dubbele L is J. En schrijf ik overal dubbele FF terwijl int Spaans er maar 1 wordt geschreven.

We kunnen vandaag mee op uitstap naar een museum van Oswaldo Guayasamin. Ik weet niet wat ik er van moet verwachten maar onder het moto “doe is iets zot”, schrijf ik me mee in.

Met de studenten van ons groepje gaan we lunchen in een foodtruck verzamelplaatsje. We hebben ‘maar’ een uur om te lunchen en dat is maar net genoeg. Moet we wat aanpassen aan het Ecuadoraanse tempo. Het plezante aan foodtrucks is dat je allemaal iets anders kan eten. We weten ni echt wat te verwachten maar het is belachelijk lekker en maar 4$ voor een heel bord met crispy chicken en papas fritas en sla. De anderen eten quasadillas en pinchos (saté met verschillende soorten vlees op de bbq). We zien scheel van de honger!

Nadien vertrekken Tine (uit Denemarken) en Timo (student uit Zwitserland) en Pati (leerkracht) en ik naar het museum. We nemen een taxi en ik zit op de achterbank in het midden. Er is geen gordel voor de middelste plaats. De taxi’s rijden ongeveer even “voorzichtig” als de bussen. Dankzij mn lange benen kan ik me klem zetten achter de stoelen van de passagier en chauffeur. Het is al een chance maar 5 minuten rijden.

Het museum is eigenlijk het huis van Oswaldo Guayasamin en een kapel voor “de gewone man” die hij heeft gebouwd op een heuvel met een bangelijk zicht op de bergen van Quito. Hij heeft enorm veel werken gemaakt, schilderijen, sculpturen, juwelen en poëzie.

Heel veel van zn werken zijn over de hele wereld verspreid onder andere in de luchthaven van Barcelona. Hij heeft gevraagd aan zn 7 kinderen of ze al zn werken willen samen houden na zn overlijden, en deze tentoon te stellen aan alle mensen.

Hij heeft 3 periodes gehad. De periode van Quito, de periode van de woede en de periode van de verzoening ook opgedragen aan zn mama.

Hij was ook verzamelaar van christelijke kunstwerken en inheemse kunstwerken van Quito met een hele hoop beeldjes met nogal expliciete houdingen in zn slaapkamer. De kamasutra van de inca’s bij wijze van spreken.

Het huis is fenomenaal. Er zijn geen woorden voor de indruk die de ruimtes maken. Veel licht, zelfgemaakte meubels (zn vader was meubelmaker). Het is mss niet altijd helemaal mijn stijl maar je moet er wel ontzag voor hebben. In de kelder is een tijdelijke expositie met kunstwerken van zn laatste periode. Er staan prachtige teksten op de muren geschreven en wonder boven wonder versta ik er bijna alles van. Pati vertaald de rest.

Hij heeft ook een kapel gebouwd voor de gewone man. Niet voor een god of een heilige. Tis een mooi idee langs de andere kant is het zo groot en indrukwekkend dat de “gewone man” er nooit zal komen. Hij wil met zn kunstwerken strijden tegen de ongelijkheid en racisme en onderdrukking etc. Maar zn huis zou plaats kunnen geven aan weet ik hoeveel arme mensen. Ergens spreekt dat zich tegen.

We hebben in de kapel een gids die onvoorstelbaar goede uitleg geeft in het Engels. Een deel van de andere toeristen komen van Denemarken. Hun gids is steeds simultaan aan het vertalen, vreselijk storend. Tine, die van Denemarken is, zit mee te luisteren maar geeft niet prijs dat ze hen verstaat.

Er zijn kunstwerken van 12m op 8m en kunstwerken van 6 verschillende delen die je van plaats kan veranderen binnen een kader. Niet enkel de plaats maar ook nog eens kan keren in verschillende richtingen. Dit geeft miljoenen mogelijkheden en elke keer een andere opstelling en impressie. Eigenlijk knap gezien. Oswaldo Guayasamin heeft iets met handen. Als je een half geopend hand naar beneden keert stelt het armoede voor, als je dit omkeert is het een bijna vuist dus kracht. Ik zou hier nog uuuuren kunnen rondwandelen. Pati haar favoriete kunstwerk is van Quito. Aangezien het weer hier zo vaak veranderd op een dag hebben de bergen ook alle kleuren van de regenboog. Hij heeft Quito in alle kleuren geschilderd. Echt knap.

Het midden van de kapel is onderaan een nep vlammetje in stof met een ventilator onder met de tekst : “mantencan encendida una luz que siempre voy a volver” vertaling: laat steeds en kaars/licht branden want ik kom steeds terug.

Je kan wel begrijpen dat dit me kippenvel bezorgt.

We keren zwaar onder de indruk terug naar de school, deze keer ga ik niet meer in het midden zitten…

Ik heb niet genoeg geld om de bus te nemen dus ga ik maar te voet. Ik maak thuis mn huiswerk. Ik voel me echt terug een tiener.

Mn hoofd zit zo vol Spaans dat ik het echt moeilijk heb om iets te kunnen vertellen, maar ik maak minder fouten in bv de vervoegingen. En mn woordenschat wordt ook hoe langer hoe groter. Andres verteld me dat hij ook Frans kan. Zn Frans is even vlot als mijn Spaans. Kei grappig. Maar nu begin ik ook tegen Patricia Frans te spreken… Het gezin heeft een aantal kunstwerken van Oswaldo. Het zijn natuurlijk kopies.

Patricia verteld me dat haar broer, schoonzus, nichtjes en papa op bezoek komen vanavond. Het zal una noche loca zijn… Geen rust.

We beginnen aan het eten, alez ik kijk toe, ik mag hier niets doen… vandaag is het soep met (zachte witte) popcorn. Kei lekker, ook al klinkt het mss raar. Nadien pasta met kaas en hesp en taart die de schoonzus bij had. Ze is Italiaanse en spreekt Spaans met een Italiaanse intonatie, ik begrijp er bijna niets van. We eten uiteindelijk met 8 aan een tafel voor 4. Iedereen babbelt door elkaar en ik begrijp er soms niet veel van. Jaime, Patricia haar broer dacht dat ik al 2 maanden in Zuid Amerika was niet 2 dagen.

Na het dessert eten we Antwerpse handjes. Ik vertel over de legende van de reus Antigoon. (van het boekje dat in de doos zit) en krijg complimenten over mn uitspraak.

Na het eten en de opkuis kruip ik in mn bed, ben echt doodop. De jetlag, hoogteverschil, vele indrukken, lessen, uitstappen, ander bed etc begint zo zn tol te eisen.

Morgen kan ik mee gaan op uitstap naar Mitad del mundo, de evenaar en een heel museum errond. Ik denk dat ik ga passen. Even een rustdag en wat me-time.

Op woensdag is het dus día del mujer. Op weg naar school verkopen ze overal bloemen. Ik ben (weeral) de eerste van mn klas die aanwezig is. De genen van mn papa! Ik vind het zo leuk dat bijna iedereen hier goeiedag zegt tegen mij. Wildvreemde mensen op straat, en iedereen is vriendelijk en lacht terug als je naar hen lacht. Dat mis ik soms aan België. Ik heb indertijd als ik met de fiets naar werk ging er soms een sport van gemaakt van tegen elke tegenligger goeiedag te zeggen. Rare blikken dat je dan krijgt!!!! Hier is dat niet het geval. Enkel de automobilisten zijn niet hoffelijk. Zij hebben voorrang.

Op veel drukke kruispunten staan politie agenten die het verkeer regelen. Ze gebruiken niet zo veel gebaren maar een fluitje dat klinkt als een vogeltje. Echt grappig.

Vandaag eerst herhaling van de 3 verschillende soorten irreguliere werkwoorden van gisteren en ons huiswerk. Dan nog meer irreguliere werkwoorden. Juppie!  

We krijgen van (de andere) Pati allemaal een zelfgemaakte roos en een snoepje (ook voor de mannen)

Ik lunch samen met Annabel en Thomas en blijf zitten op het terras aan de Franse bistro om mn huiswerk te maken. Maar de wind maakt het er ni makkelijk op. Ik wandel dan maar naar het shoppingcenter vlakbij mn huis. De straatverkopers kennen me al. Gisteren vroegen ze of ik iets wou eten. Maar had nog geen geld voor de bus… Dus zei No gracias, no tengo dinero. (nee bedankt ik heb geen geld). Vandaag vragen ze of ik al terug geld heb. Ik zeg ja, maar heb geen honger J

En iets kopen van een kraampje op de straat staat gelijk aan je hele voorraad imodium opgebruiken…

Tegen dat ik aan het shopping center ben begint het serieus te regenen. Ik heb niet goed genoeg of vaak genoeg mn zonnegroet gedaan deze ochtend…

Ik ga langs de supermarkt om shampoo etc te kopen. Ik was gewaarschuwd dat is hier zeer kostelijk, maar de verpakkingen zijn dan ook dubbel zo groot, dus ik denk dat de prijs ongeveer hetzelfde is als in België. Een vrouw spreekt me aan in de supermarkt voor de prijs van een bepaald product ze is haar bril thuis vergeten. Ik help haar verder en zeg dat het maar mn 3^e dag is in Ecuador. Ze gelooft me ni. Ik ben toch geen toerist???!!! Aloooo ik steek bijna 2 koppen boven de plaatselijke bevolking uit. Maar vind het een mooi compliment.

Ik maak in een koffiebar mn huiswerk en een samenvatting van mn cursus. Ik neem wel een risico want bestel een té frio. (koude thee) met ijsblokjes… Tja ik zal het wel merken de komende dagen… Tot hiertoe alles ok met de interne huishouding.

Het shopping center is groot en mn rugzak weegt veel dus ik blijf niet te lang rondwandelen. Naast de I phone winkel is een doorgang naar een uitgang valk bij de straat waar ik woon. Mn onfeilbaar oriëntatie gevoel laat me niet in de steek en ik vind het zonder zoeken.

Ik kom thuis en test alle nieuwe badkamer producten en doe eerst mn huiswerk en begin dan aan mn blog met ‘Linde staat op’ van Stubru op de achtergrond.

Ik moet soms echt nadenken over het juiste woord in het Nederlands. Weet het soms enkel in het Spaans of Engels.

Els brengt me op de hoogte van de gebeurtenissen in Temptation Island. Dankuuuuu! Ik zit hier met momenten te lachen met de mopjes op de radio of de uitleg over Lize etc van Temptation. Alleen de hond (Scrappy) kan meelachen.

Het is bijna tijd voor het avondeten. Dus zal ik hier maar afsluiten.

09-03-2017 om 00:56 geschreven door An  

Blog deel 3… veel leesplezier…

Zondag goed vertrokken vanuit Schiphol. Is een vrij moderne luchthaven. Alleen zijn Hollandse reizigers DOM! Ze vragen 10.000 keer of je liquids of gels bij hebt. Nee, nee, nee… Pakt die van de controle een kei grote pot vocht inbrengende crème uit haar bagage. Oh is dat een liquid? Ja, kip!

Ik ben nog eens extra gefouilleerd omdat ik een zakje met geld onder mn kleren aan had. De bedoeling van zo’n zakje is dat je je geld veilig dicht bij jou bewaart. Niet dat je er mee te koop loopt… Ik ga dat dan bij zo’n controle niet uitdoen… Tis geld, het ergste dat je er van kan krijgen is een paper cut. (eigenlijk is da zelfs ni waar want das eerder katoen dan papier)? Mn handtas wordt ook extra gecontroleerd omdat er muntjes in mn portefeuille zitten???!!!

De vlucht vertrok goed op tijd. Ik zit aan de gang zoals gevraagd, de laatste rij voor de keuken en toiletten. Eigenlijk een topplaats, niemand die aan je rugleuning zit te trekken, niemand die zn tray table terug toe ramt en de toiletten roken KEI fris naar rozen en citroen.

Ik zit naast een koppel uit Zwitserland die frans spreken. Effe een omschakeling in mn hoofd… Ik moet tolk spelen voor de man want hij spreekt zeer gebrekkig Engels en de stewardessen van KLM spreken geen frans. En hun uitspraak van het Spaans is erbarmelijk.

Het eten is ok. Meatballs of pasta? Ik kies het eerste, ik vind platgekookte pasta echt jakkes.

Ik heb de aard naar mn papa en slaap ni veel. Mss een goed halfuurtje. Ik kijk naar de film Jackie en 24 afleveringen van the big bang theory. Hopelijke hebben ze een nieuw seizoen beschikbaar op de terugvlucht. Moet alleen mn best doen om mn lach in te houden tijdens het kijken met de fratsen van Sheldon en co.

Mn buren spelen “Who wants to be a millionaire” je kan geld winnen met vragen te beantwoorden. En je hebt ook 3 hulplijnen.

We winnen 3 keer een miljoen, vaak dankzij mijn hulp. Vragen over mythologie, planeten en acteurs of muziek zijn voor mij. We zitten soms te juichen (stilletjes) met 3 op een rij. 12 u naast elkaar zitten schept een band.

We gaan het gels spenderen om een upgrade te betalen voor de terug vlucht.

Ik kom aan na een vlucht met de airco op mega-friskes/kiekes-aan-den-draad, in een luchthaven met muy caliente temperatuur! Ik sta in een t shirt met okselvijvers aan de douane. Maar ze kijken enkel naar mn gezicht. Nadien moet je je valies nog door een X-ray machine steken. Maar ze checken het ni echt.

In de aankomsthal staan Patricia en Andres me op te wachten, met een bordje met mn naam, helemaal juist geschreven. Patricia verstaat goed Engels maar spreekt het zelf maar beperkt. Andres spreekt heel goed Engels. Ik ben redelijk pompaf en blij dat ik eindelijk eens mn benen kan strekken. We rijden bijna een uur naar het centrum van Quito. Het is een redelijk oude auto. Die niet gewend is om stijl bergop te rijden. Soms heb ik schrik dat we gaan achteruit bollen en mini koekendoosjes steken ons zelf voorbij. Ofwel is Andres een voorzichtige chauffeur. Qua winkels en infrastructuur en weg infrastructuur doet het me erg denken aan Puerto Rico. Putten en bulten in de weg. Het laatste stuk voor t centrum van Quito is een tunnel waar ik echt ni happig op was. Heel donker en smal bweih.

Ik verblijf bij de Fam Q. In het business, commerciële gedeelte van Quito, het noorden dus. Vlak bij een groot park en een shopping center waar Wijnegem nog iets van kan leren.

Het huis is eigenlijk een duplex appartement op het hoogste verdiep. Ik mag van Andres mijn valies niet zelf naar boven dragen. Ik zou te vermoeid zijn door de hoogte van Quito. Na 4 trappen ben ik inderdaad buiten adem. Niet dat dat specifiek komt door de hoogte of mn crappy conditie.

Het huis heeft een groot terras waar scrappy de hond op mij wacht. Een grijze maltezer achtig model, 17j oud en nogal slechtgezind. Hij bijt me net niet. Ik moet hem wat tijd geven.

We komen binnen in de keuken waar Carlos de papa op me wacht. Zn Engels is zeer basic. Ze tonen me mn kamer, ruim genoeg met een bed, bureau, tv en aparte badkamer. Mn was wordt hier gedaan door de mama en er zijn handdoeken. Had ik da geweten had ik een deel van mn valies kunnen thuis laten.

Dan is er een ruime living met prachtige donkere vloer en koloniale meubels en een aparte TV ruimte, cozy met zeteltjes en een computer.

Er is overal kei goede wifi en ik krijg meteen het paswoord.

Ik heb zo het idee dat dit geen arme mensen zijn…

Boven slapen Andres en Carlos en Patricia. De dochter Jennifer woont samen met haar vriend. Die zal ik binnenkort wel ontmoeten.

Ik krijg een glaasje water (later verneem ik op de school dat de host families verplicht zijn om een zuiverings installatie te installeren voor drinkbaar water of alle water moeten koken. Het kraantjes water is hier niet drinkbaar.)

Ik neem een douche, ik kan zelfs rechtstaan in de douche maar moet me wel bukken als ik uit de badkamer kom en in de keuken moet ik me ook bukken om de afwas te kunnen doen (zou ik dat mogen…)

We eten pollo asado met papas fritas (opgewarmd in de microgolf, schandalig!!!), rijst en salade. En…. Mayonaise!!! Mn broer had veel schrik dat die er niet lekker zou zijn, maar dat valt goed mee. Als dessert eet je crackers met cheddar spread of dulche de leche spread. Eigenlijk kei lekker. Maar ben dood moe. Voor mij is het 2u s nachts.

Ik ga slapen, mn had me gewaarschuwd dat de nachten hier koud zijn, maar dat valt reuze mee. De huizen zijn inderdaad ni super geïsoleerd maar met 3 dikke dekens heb ik het veeeel te warm zene! Ik val snel in slaap maar ben ook al vroeg terug wakker. Ik denk dat het 2u is, dus 5 u geslapen. Dan is het elke 2u wakker. Omdat ik zo’n dorst had op de vlucht en bij aankomst heb ik echt belachelijk veel water gedronken dus vanaf 5u ist elk half uur naart wc.

Het gekke is ook dat je het gebruikte wc papier niet mag doorspoelen maar in een vuilbakje moet doen. Ben ik dus ni gewend. Hopelijk doe ik dat niet meer als ik in België ben.

Ik sta wat vroeger op en doe yoga, de zonnegroet. Ik wil mn dag actief beginnen en het heeft geholpen want van de hele dag heb ik mss 5 regendruppels gevoeld. Wel vaak dreigende wolken en grijze lucht maar even goed vaak echt brandende zon!

De volgende morgen brengt Patricia me naar de school. Kei grappig een eerste schooldag en mn Ecuadoriaanse mama zet me af. Nog een dikke knuffel. Er zijn nog een 15 tal andere studenten. We beginnen vandaag met 3 nieuwelingen. Ze vragen om ons voor te stellen, onze naam waar we van zijn etc. dan worden de leerlingen verdeeld over verschillende leerkrachten. Je hebt sowieso elke week een andere leerkracht. En wordt ingedeeld per niveau.

Annabel (van Duitsland) en Thomas (Fransman) beginnen vandaag mee met mij. Ons niveau is alle drie basic. Mss begrijp ik nog net iets meer dan Annabel. Thomas zn uitspraak van Engels en Spaans is met beaucoup de cheveux dedans…

We beginnen in een klasje samen met Tine (uit Denemarken, ze is hier al 1 week en woont in hetzelfde gezin als Annabel en Thomas) Onze leerkracht heet Monica. Heel tof, basic, met een grapje hier en daar niet te stijf maar wel travakken. Ik heb het soms koud en heb soms hoofdpijn maar het is ook wel leuk. Ik krijg complimenten over mn perfecte uitspraak en vertaal capaciteiten. Maar moet echt nog wel wat werken aan mn woordenschat en grammatica. We beginnen met het verschil tussen de werkwoorden Ser en estar. Kga eerlijk zijn, ik weet het soms nog niet… Maar de vervoegingen zijn zoals int Frans.

Nadien is het de “simpele” werkwoorden op –AR, -ER en –IR.

En dan is het meer wat spreken en conversaties voeren.

Tijdens de pauze raak ik aan de babbel met Heather die hier al bijna 2 maanden is. Ze vertelt me dat en 3 weken geleden 4 Belgische vrijwilligers zijn en dat hun Spaans zo snel zo goed was. Spijtig dat ik die gemist heb.

We eindigen de les met een leuk spelletje van “wie is het” wel enkel bekende levende mensen.

Man of vrouw, waarom zijn ze bekend, van waar komen ze, wat doen ze?

Ieders maakt een lijstje van 6 namen en we moeten het raden van elkaar. Echt leuk.

Ik ga samen lunchen met Annabel en Thomas. In een Franse bistro. Een krokje en ne goeie Ecuadoriaanse koffie. Om 2 u hebben we rondleiding in het oude stadsgedeelte met Medy, een andere leerkracht, haar Engels is basic maar ze spreekt traag Spaans en vraagt steeds of iedereen het begrepen heeft. Frank en Karen voegen zich bij de groep. Een koppel vanuit Tenessee USA, maar hun spaans is eigenlijk nog redelijk. We nemen de bus naar het centrum. Amai mn botten, chance dat het maar 25c is. Een rollercoaster is er nix tegen vergeleken. Ik vlieg regelmatig van mn stoel of tegen de raam. We worden SERIEUS door elkaar geschud (goed voor de vertering) en ze moet regelmatig alles toe smijten… De wegen zijn ook ni super, maar of er nu een drempel is of een put, afremmen is niet nodig. We komen aan in het centrum van Quito. Heel mooi, oude gebouwen, Spaanse invloeden en veel volk. We moeten heel voorzichtig zijn met ons geld en mogen eigenlijk geen gsm mee nemen.

Ik voel me nooit echt onveilig. Mss ook omdat we in groep zijn. We klimmen de Calle de Chili op. Een hellingsgraad van weet ik hoeveel procent. Ik ben blij dat Medy ook buiten adem is als we boven zijn.

We bezoek 3 kerken. De eerste is zeer oud en heeft een houten vloer die kei hard kraakt als je er op loopt. We hebben de neiging om op onze tippen te lopen, niet dat dat helpt. De kerk is versierd met veel goud. Wat bombastisch maar indrukwekkend.

De 2^e kerk is onvoorstelbaar indrukwekkend. Overal waar je kijkt is er goud. OVERAL! Er is 50 kg bladgoud gebruikt. We mogen geen foto’s nemen. Maar het is indrukwekkend. Je hebt steeds het gevoel dat het plafond op je hoofd gaat vallen. De kerk is zeer symmetrisch versierd. Aan de ingang onder het orgel is aan de linker kant een trap, aan de rechter kant is dezelfde trap na geschilderd voor de symmetrie. Dat is een van de kenmerken van de barok. Een ander kenmerk is excessive use of versiering, nee echt ofwa??? Onze gids heet William en gidst nog maar 2 maanden in het Engels. Hij doet da goe maar wordt boos op Koreaanse toeristen die na 3 keer vragen toch nog foto’s nemen.

We bezoeken ook de sacristie en een zaaltje waar originele klokken en klepels hangen van de oude toren die in de aardbevin verwoest is. Aan het einde is een schilderij gemaakt door inheemse schilders dat de 7 hoofdzondes voorstelt. Een ervan is Borracha, overdreven gebruik van alcohol. Het eerste woord dat ik van mn vriendin (zelf Ecuadoriaanse en ex collega) heb geleerd. Ik vind dit echt super grappig. Zou een foto willen nemen voor Rafa maar wil William ni op zn tenen trappen…

De laatste kerk is meer ingetogen en ook voor de andere bevolking dan enkel de Spanjaarden. Medy is eigenlijk emotioneel als ze verteld over deze kerk.

We dalen de Calle de Chili terug af, als je dit moet doen als het regent is het een schuifaf.

Overal in het oude stads gedeelte staan er straatverkopers. Echt elke 2m. Ze verkopen echt alles, ijsjes, loterij ticketjes, snoep, planten, onderbroeken (?), … Maar ze zijn niet opdringerig.

We nemen een andere bus terug. Ik dacht niet dat het mogelijk was maar deze is nog erger. Je hebt ook steeds het idee dat de bus nu echt wel kapot is en in 2 is gebroken. In en uitstappen aan een halte is iets dat snel snel moet gebeuren en tegen dat ik aan mijn halte was zitten we als sardienen in een blik. Ni normaal. Hoe die allemaal kunnen blijven rechtstaan??? Ik val bijna om terwijl ik me nog vast heb met 2 handen.

Ik wandel terug de 4 trappen op naar mn familie, ben al minder buiten adem. En sluit de familie op ipv dat ik de deur open doe. Patricia geeft instructies langs de andere kant van de deur. Derecha, no es sinistra, DERECHA…  Kei grappig!

Ben blij om haar te zien en zij mij ook.

Ik spring eerst de douche in en maak mn huiswerk. Anders komt dat er ni van. Hoe lang is da geleden, huiswerk maken!!!

Jennifer de dochter is op bezoek, ze is nogal timide of wel ben ik gewoon doodop. We kijken samen naar tv, “the good wife” in het Spaans. Ik ben verbaasd dat ik al zo veel versta.

Andres is net thuis als we willen beginnen met eten. Het is een dikke soep met aardappelen en groentjes, iets ondefinieerbaar maar best lekker. Nadien eten we rundsvlees, heel erg gezouten en taai maar eigenlijk ook nog ok. Met rijst en sla. Ik heb geen grote honger en na het eten begin ik aan mn blog.

En nu is het bedtijd.

Hopelijk morgen nog wat beter geacclimatiseerd.

07-03-2017 om 04:01 geschreven door An  

28-02-2017 om 20:24 geschreven door An  

27-02-2017 om 15:15 geschreven door An  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

27-02-2017 om 15:03 geschreven door