Blog deel 3… veel leesplezier…

Zondag goed vertrokken vanuit Schiphol. Is een vrij moderne luchthaven. Alleen zijn Hollandse reizigers DOM! Ze vragen 10.000 keer of je liquids of gels bij hebt. Nee, nee, nee… Pakt die van de controle een kei grote pot vocht inbrengende crème uit haar bagage. Oh is dat een liquid? Ja, kip!

Ik ben nog eens extra gefouilleerd omdat ik een zakje met geld onder mn kleren aan had. De bedoeling van zo’n zakje is dat je je geld veilig dicht bij jou bewaart. Niet dat je er mee te koop loopt… Ik ga dat dan bij zo’n controle niet uitdoen… Tis geld, het ergste dat je er van kan krijgen is een paper cut. (eigenlijk is da zelfs ni waar want das eerder katoen dan papier)? Mn handtas wordt ook extra gecontroleerd omdat er muntjes in mn portefeuille zitten???!!!

De vlucht vertrok goed op tijd. Ik zit aan de gang zoals gevraagd, de laatste rij voor de keuken en toiletten. Eigenlijk een topplaats, niemand die aan je rugleuning zit te trekken, niemand die zn tray table terug toe ramt en de toiletten roken KEI fris naar rozen en citroen.

Ik zit naast een koppel uit Zwitserland die frans spreken. Effe een omschakeling in mn hoofd… Ik moet tolk spelen voor de man want hij spreekt zeer gebrekkig Engels en de stewardessen van KLM spreken geen frans. En hun uitspraak van het Spaans is erbarmelijk.

Het eten is ok. Meatballs of pasta? Ik kies het eerste, ik vind platgekookte pasta echt jakkes.

Ik heb de aard naar mn papa en slaap ni veel. Mss een goed halfuurtje. Ik kijk naar de film Jackie en 24 afleveringen van the big bang theory. Hopelijke hebben ze een nieuw seizoen beschikbaar op de terugvlucht. Moet alleen mn best doen om mn lach in te houden tijdens het kijken met de fratsen van Sheldon en co.

Mn buren spelen “Who wants to be a millionaire” je kan geld winnen met vragen te beantwoorden. En je hebt ook 3 hulplijnen.

We winnen 3 keer een miljoen, vaak dankzij mijn hulp. Vragen over mythologie, planeten en acteurs of muziek zijn voor mij. We zitten soms te juichen (stilletjes) met 3 op een rij. 12 u naast elkaar zitten schept een band.

We gaan het gels spenderen om een upgrade te betalen voor de terug vlucht.

Ik kom aan na een vlucht met de airco op mega-friskes/kiekes-aan-den-draad, in een luchthaven met muy caliente temperatuur! Ik sta in een t shirt met okselvijvers aan de douane. Maar ze kijken enkel naar mn gezicht. Nadien moet je je valies nog door een X-ray machine steken. Maar ze checken het ni echt.

In de aankomsthal staan Patricia en Andres me op te wachten, met een bordje met mn naam, helemaal juist geschreven. Patricia verstaat goed Engels maar spreekt het zelf maar beperkt. Andres spreekt heel goed Engels. Ik ben redelijk pompaf en blij dat ik eindelijk eens mn benen kan strekken. We rijden bijna een uur naar het centrum van Quito. Het is een redelijk oude auto. Die niet gewend is om stijl bergop te rijden. Soms heb ik schrik dat we gaan achteruit bollen en mini koekendoosjes steken ons zelf voorbij. Ofwel is Andres een voorzichtige chauffeur. Qua winkels en infrastructuur en weg infrastructuur doet het me erg denken aan Puerto Rico. Putten en bulten in de weg. Het laatste stuk voor t centrum van Quito is een tunnel waar ik echt ni happig op was. Heel donker en smal bweih.

Ik verblijf bij de Fam Q. In het business, commerciële gedeelte van Quito, het noorden dus. Vlak bij een groot park en een shopping center waar Wijnegem nog iets van kan leren.

Het huis is eigenlijk een duplex appartement op het hoogste verdiep. Ik mag van Andres mijn valies niet zelf naar boven dragen. Ik zou te vermoeid zijn door de hoogte van Quito. Na 4 trappen ben ik inderdaad buiten adem. Niet dat dat specifiek komt door de hoogte of mn crappy conditie.

Het huis heeft een groot terras waar scrappy de hond op mij wacht. Een grijze maltezer achtig model, 17j oud en nogal slechtgezind. Hij bijt me net niet. Ik moet hem wat tijd geven.

We komen binnen in de keuken waar Carlos de papa op me wacht. Zn Engels is zeer basic. Ze tonen me mn kamer, ruim genoeg met een bed, bureau, tv en aparte badkamer. Mn was wordt hier gedaan door de mama en er zijn handdoeken. Had ik da geweten had ik een deel van mn valies kunnen thuis laten.

Dan is er een ruime living met prachtige donkere vloer en koloniale meubels en een aparte TV ruimte, cozy met zeteltjes en een computer.

Er is overal kei goede wifi en ik krijg meteen het paswoord.

Ik heb zo het idee dat dit geen arme mensen zijn…

Boven slapen Andres en Carlos en Patricia. De dochter Jennifer woont samen met haar vriend. Die zal ik binnenkort wel ontmoeten.

Ik krijg een glaasje water (later verneem ik op de school dat de host families verplicht zijn om een zuiverings installatie te installeren voor drinkbaar water of alle water moeten koken. Het kraantjes water is hier niet drinkbaar.)

Ik neem een douche, ik kan zelfs rechtstaan in de douche maar moet me wel bukken als ik uit de badkamer kom en in de keuken moet ik me ook bukken om de afwas te kunnen doen (zou ik dat mogen…)

We eten pollo asado met papas fritas (opgewarmd in de microgolf, schandalig!!!), rijst en salade. En…. Mayonaise!!! Mn broer had veel schrik dat die er niet lekker zou zijn, maar dat valt goed mee. Als dessert eet je crackers met cheddar spread of dulche de leche spread. Eigenlijk kei lekker. Maar ben dood moe. Voor mij is het 2u s nachts.

Ik ga slapen, mn had me gewaarschuwd dat de nachten hier koud zijn, maar dat valt reuze mee. De huizen zijn inderdaad ni super geïsoleerd maar met 3 dikke dekens heb ik het veeeel te warm zene! Ik val snel in slaap maar ben ook al vroeg terug wakker. Ik denk dat het 2u is, dus 5 u geslapen. Dan is het elke 2u wakker. Omdat ik zo’n dorst had op de vlucht en bij aankomst heb ik echt belachelijk veel water gedronken dus vanaf 5u ist elk half uur naart wc.

Het gekke is ook dat je het gebruikte wc papier niet mag doorspoelen maar in een vuilbakje moet doen. Ben ik dus ni gewend. Hopelijk doe ik dat niet meer als ik in België ben.

Ik sta wat vroeger op en doe yoga, de zonnegroet. Ik wil mn dag actief beginnen en het heeft geholpen want van de hele dag heb ik mss 5 regendruppels gevoeld. Wel vaak dreigende wolken en grijze lucht maar even goed vaak echt brandende zon!

De volgende morgen brengt Patricia me naar de school. Kei grappig een eerste schooldag en mn Ecuadoriaanse mama zet me af. Nog een dikke knuffel. Er zijn nog een 15 tal andere studenten. We beginnen vandaag met 3 nieuwelingen. Ze vragen om ons voor te stellen, onze naam waar we van zijn etc. dan worden de leerlingen verdeeld over verschillende leerkrachten. Je hebt sowieso elke week een andere leerkracht. En wordt ingedeeld per niveau.

Annabel (van Duitsland) en Thomas (Fransman) beginnen vandaag mee met mij. Ons niveau is alle drie basic. Mss begrijp ik nog net iets meer dan Annabel. Thomas zn uitspraak van Engels en Spaans is met beaucoup de cheveux dedans…

We beginnen in een klasje samen met Tine (uit Denemarken, ze is hier al 1 week en woont in hetzelfde gezin als Annabel en Thomas) Onze leerkracht heet Monica. Heel tof, basic, met een grapje hier en daar niet te stijf maar wel travakken. Ik heb het soms koud en heb soms hoofdpijn maar het is ook wel leuk. Ik krijg complimenten over mn perfecte uitspraak en vertaal capaciteiten. Maar moet echt nog wel wat werken aan mn woordenschat en grammatica. We beginnen met het verschil tussen de werkwoorden Ser en estar. Kga eerlijk zijn, ik weet het soms nog niet… Maar de vervoegingen zijn zoals int Frans.

Nadien is het de “simpele” werkwoorden op –AR, -ER en –IR.

En dan is het meer wat spreken en conversaties voeren.

Tijdens de pauze raak ik aan de babbel met Heather die hier al bijna 2 maanden is. Ze vertelt me dat en 3 weken geleden 4 Belgische vrijwilligers zijn en dat hun Spaans zo snel zo goed was. Spijtig dat ik die gemist heb.

We eindigen de les met een leuk spelletje van “wie is het” wel enkel bekende levende mensen.

Man of vrouw, waarom zijn ze bekend, van waar komen ze, wat doen ze?

Ieders maakt een lijstje van 6 namen en we moeten het raden van elkaar. Echt leuk.

Ik ga samen lunchen met Annabel en Thomas. In een Franse bistro. Een krokje en ne goeie Ecuadoriaanse koffie. Om 2 u hebben we rondleiding in het oude stadsgedeelte met Medy, een andere leerkracht, haar Engels is basic maar ze spreekt traag Spaans en vraagt steeds of iedereen het begrepen heeft. Frank en Karen voegen zich bij de groep. Een koppel vanuit Tenessee USA, maar hun spaans is eigenlijk nog redelijk. We nemen de bus naar het centrum. Amai mn botten, chance dat het maar 25c is. Een rollercoaster is er nix tegen vergeleken. Ik vlieg regelmatig van mn stoel of tegen de raam. We worden SERIEUS door elkaar geschud (goed voor de vertering) en ze moet regelmatig alles toe smijten… De wegen zijn ook ni super, maar of er nu een drempel is of een put, afremmen is niet nodig. We komen aan in het centrum van Quito. Heel mooi, oude gebouwen, Spaanse invloeden en veel volk. We moeten heel voorzichtig zijn met ons geld en mogen eigenlijk geen gsm mee nemen.

Ik voel me nooit echt onveilig. Mss ook omdat we in groep zijn. We klimmen de Calle de Chili op. Een hellingsgraad van weet ik hoeveel procent. Ik ben blij dat Medy ook buiten adem is als we boven zijn.

We bezoek 3 kerken. De eerste is zeer oud en heeft een houten vloer die kei hard kraakt als je er op loopt. We hebben de neiging om op onze tippen te lopen, niet dat dat helpt. De kerk is versierd met veel goud. Wat bombastisch maar indrukwekkend.

De 2^e kerk is onvoorstelbaar indrukwekkend. Overal waar je kijkt is er goud. OVERAL! Er is 50 kg bladgoud gebruikt. We mogen geen foto’s nemen. Maar het is indrukwekkend. Je hebt steeds het gevoel dat het plafond op je hoofd gaat vallen. De kerk is zeer symmetrisch versierd. Aan de ingang onder het orgel is aan de linker kant een trap, aan de rechter kant is dezelfde trap na geschilderd voor de symmetrie. Dat is een van de kenmerken van de barok. Een ander kenmerk is excessive use of versiering, nee echt ofwa??? Onze gids heet William en gidst nog maar 2 maanden in het Engels. Hij doet da goe maar wordt boos op Koreaanse toeristen die na 3 keer vragen toch nog foto’s nemen.

We bezoeken ook de sacristie en een zaaltje waar originele klokken en klepels hangen van de oude toren die in de aardbevin verwoest is. Aan het einde is een schilderij gemaakt door inheemse schilders dat de 7 hoofdzondes voorstelt. Een ervan is Borracha, overdreven gebruik van alcohol. Het eerste woord dat ik van mn vriendin (zelf Ecuadoriaanse en ex collega) heb geleerd. Ik vind dit echt super grappig. Zou een foto willen nemen voor Rafa maar wil William ni op zn tenen trappen…

De laatste kerk is meer ingetogen en ook voor de andere bevolking dan enkel de Spanjaarden. Medy is eigenlijk emotioneel als ze verteld over deze kerk.

We dalen de Calle de Chili terug af, als je dit moet doen als het regent is het een schuifaf.

Overal in het oude stads gedeelte staan er straatverkopers. Echt elke 2m. Ze verkopen echt alles, ijsjes, loterij ticketjes, snoep, planten, onderbroeken (?), … Maar ze zijn niet opdringerig.

We nemen een andere bus terug. Ik dacht niet dat het mogelijk was maar deze is nog erger. Je hebt ook steeds het idee dat de bus nu echt wel kapot is en in 2 is gebroken. In en uitstappen aan een halte is iets dat snel snel moet gebeuren en tegen dat ik aan mijn halte was zitten we als sardienen in een blik. Ni normaal. Hoe die allemaal kunnen blijven rechtstaan??? Ik val bijna om terwijl ik me nog vast heb met 2 handen.

Ik wandel terug de 4 trappen op naar mn familie, ben al minder buiten adem. En sluit de familie op ipv dat ik de deur open doe. Patricia geeft instructies langs de andere kant van de deur. Derecha, no es sinistra, DERECHA…  Kei grappig!

Ben blij om haar te zien en zij mij ook.

Ik spring eerst de douche in en maak mn huiswerk. Anders komt dat er ni van. Hoe lang is da geleden, huiswerk maken!!!

Jennifer de dochter is op bezoek, ze is nogal timide of wel ben ik gewoon doodop. We kijken samen naar tv, “the good wife” in het Spaans. Ik ben verbaasd dat ik al zo veel versta.

Andres is net thuis als we willen beginnen met eten. Het is een dikke soep met aardappelen en groentjes, iets ondefinieerbaar maar best lekker. Nadien eten we rundsvlees, heel erg gezouten en taai maar eigenlijk ook nog ok. Met rijst en sla. Ik heb geen grote honger en na het eten begin ik aan mn blog.

En nu is het bedtijd.

Hopelijk morgen nog wat beter geacclimatiseerd.