Vrijdag (24 maart) is het weer een examen. Maar deze worden
maar een half uur voor de pauze uitgedeeld dus hebben we belange ni genoeg tijd
om die helemaal in te vullen. Dus mogen we verder doen na de pauze. Hoe gek is
dat, midden in een examen een pauze van een half uur en je kan je cursus
contacteren voor de juiste antwoorden. Maar dit is ook geen echte school, je
studeert voor jezelf. En afhankelijk van je niveau krijg je een ander
getuigschrift.
Maar ik twijfel aan alles en maak weer domme fouten. Na het
examen lossen we het samen op ipv dat de leerkracht het nakijkt. Onze
leerkracht deze week is een losser iemand. Nogal chaotisch, qua huiswerk was
het bwa schrijf maar iets in de verleden tijd en op het bord in de klas staat
nog de uitleg over de 2 verschillende verleden tijden terwijl we aan het examen
beginnen. Maar eigenlijk helpt da ni veel. Zoals ik al zei, twijfel ik aan
alles en weet ik ni meer hoe ik werkwoorden moet vervoegen in de tegenwoordige
tijd
Als we nadien klassikaal de examens verbeteren heb ik 3 keer
meer fouten dan de anderen in de klas. Ik voel me er wa ambetant over. Maar
langs de andere kant ze hebben allemaal universitaire diplomas en ben ik ook
al heel lang geen studente meer
Het is vandaag Tine haar laatste dag en we doen allemaal
heel zot en enthousiast als ze haar certificaat gaat halen.
Nadien een lekkere lunch en dan ga ik nog wat op wandel en
naar huis. Vanavond hebben we met heel de bende afgesproken om naar een
foodtruck plein te gaan. Katy is net op tijd thuis van haar trip naar
Papallacta. Dat is een spa in de bergen met natuurlijke warme baden etc. Ipv
een examen hadden ze vandaag een daguitstap met de klas. Ik ben vreet jaloers,
vind da niet kunnen! J
Ze gaat toch mee op uitstap ook al is ze echt wel moe. Het
is meer dan 5u rijden per bus in totaal.
Het is wat zoeken naar het juiste adres, maar mijn onfeilbare
oriëntatie leidt ons naar het juiste adres. Dit is fantastisch. Zeker 25
kraampjes met eten, in het midden zitplaatsen van zeteltjes gemaakt van
paletten en een gezellige overdekte ruimte met gasvuren en openhaarden waar je
cocktails kan krijgen. Een heel aantal studenten zijn er en Victor (van Zweden)
brengt zn vriendin (van Ecuador) en haar familie ook mee. Hoe meer hoe liever
We eten bijna allemaal iets anders en gaan nadien terug in
de warmte zitten. Het is echt een leuke avond. Ik geraak aan den babbel met
Diana de vriendin van Victor. Ze heeft in België gestudeerd en gaat terug naar
Gent in december. Het klikt enorm goed.
Op zaterdag vertrekken Katy en ik naar Baños. Net als we
willen vertrekken (zonder ontbijt) staan Carlos en Patricia op om aan ons
ontbijt te beginnen. Heel lief!
We vertrekken naar het busstation dat helemaal aan de andere
kant van de stad is. De chauffeur rijdt speciaal om om de meter te laten
oplopen en de rit van bijna een uur kost ons 21$. Schandalig!
We halen nog net de bus van 9u30 en zijn tegen 13u in Baños.
De weg naar daar is prachtig. Het is super weer, geen regen, bijna overal zon,
we rijden langs dalen, rivieren, veel groen en de aankomst in Baños is
onvoorstelbaar impressionant.
We beslissen om eerst naar de hostel te gaan en dan te gaan
lunchen. We nemen met al onze bagage een taxi en hier op den buiten zijn de
taxis nog goedkoper dan in Quito. Voor 1$ zijn we ter plaatse. De hostel is
bangelijk. Midden in het groen en de bloemen. Elke kamer heeft een balkon met
hangmat. We slapen op de zolder, dus 2 gammele trapjes omhoog waar je bijna
blijft vast steken met je rugzak. De kamer is onder een schuin dak, ik beslis
dat ik onder het hoogste stuk wil slapen. Katy kan net recht zitten op haar
bed
We smeren ons in met zonnecrème en laten een hoop spullen
achter en de hostel manager brengt ons naar het centrum van Baños. Het gekke is
dat baños in het Spaans eigenlijk toilet betekent. Maar deze stad noemt zo
omdat er zoveel watervallen in de buurt zijn.
We zijn nog net op tijd om de bus te nemen naar het casa
del arbol. De boomhut. Dit is een rit van 1 uur en ondertussen is het bijna
3u. dus zien we scheel van de honger. Katy laat zich volledig gaan en besteld
nen hoop empanadas en boontjes met verse kaas. Ik hou het normaal met kip met
frietjes, sla en rijst. Nadien gaan we naar de boomhut zien. Wat eigenlijk een
grote vlakte is met een de rand schommels en aan een groot boomhut met
schommels en een zipline. Katy kan met haar camera continu fotos nemen dus heb
je echte actie fotos. Kei leuk. We maken spring fotos en schommelen. Nadien
ga ik op de zipline. Ik sta braafjes aan te schuiven en vraag aan een vrouw
(die even groot is als de kinderen) of dit ook wel voor volwassenen is
Tuurlijk zegt ze, maar ik zal mn voeten goe moeten opheffen of ik blijf vast
zitten.
We voelen ons net weer 5 jaar en genieten met volle teugen,
gewoon wa zot doen. We blijven nog wat rondhangen tot we terug naar Baños
kunnen gaan. Daar gaan we een cocktail drinken. We moeten 3 keer onze
bestelling doorgeven. Hopelijk moeten we geen 3 keer betalen Nadien gaan we
naar een italiaan. Mss niet de beste keuze We bestellen een fles wijn. Willen
eens goed zot doen. Maar de serveuse verklaart ons zot. Een karaf wijn is groot
genoeg. Ok we luisteren naar haar. En dan blijkt dat een karaf in Ecuador 8
glazen wijn is. Hoe groot is dan een fles??? We krijgen lookbroodjes van het huis,
de wijn is lekker maar het eten is niet lekker. Maar het kost dan ook 2 keer
nix. J
Na het eten en als de wijn eindelijk op is gaan we naar de
hostel. Baños is een feeststad maar dat zegt ns ni veel
We frissen ons op en gaan redelijk vroeg slapen en genieten
van de rust en stilte. In Quito is er altijd veel lawaai, alarmen van autos,
getoeter van autos honden overal die heel de nacht blaffen. Maar hier, is het
een kabbelende beek en sprinkhanen.
We slapen laaaang en vertrekken de volgende dag op zoek naar
pannenkoeken en na wat zoeken vinden we een hotel waar we kunnen ontbijten voor
4$, pannenkoeken met banaan en honing, vers fruitsap en koffie, thee of
chocomelk. Nadien gaan we op zoek naar een hostel voor Katy voor de volgende
nacht. We gaan wat op wandel in de stad en dan gaan we een stevige wandeling
doen. We dalen af tot aan het water en klimmen nadien terug naar de brug en dan
moeten we afscheid nemen. Hopelijk niet voor te lang. Ik neem goed op tijd de
bus terug naar Quito, want wil graag voor het donker nog thuis zijn. Ik doe een
dutje op de bus. En bij aankomst in het busstation pak ik het anders aan om een
taxi te nemen. Ik onderhandel met alle taxistas voor een vaste prijs en moet
maar 14$ betalen.
De eerste vraag van deze taxi chauffeur is weer of ik
getrouwd ben. Ongelooflijk!
Het was een zalig relaxerend weekend, maar ben toch nog
steeds moe.
Ik vertel zondag avond vol enthousiasme over mn weekend. Baños,
zeker een aanrader!
Maandag laatste week Spaanse les en weer een nieuwe
leerkracht. Deze week is het Hilda. Ze pakt de dingen wat anders aan en we zijn
meer aant vertellen over ons weekend dan iets nieuwe te leren. Victor de
student van Zweden zit deze week mee in onze klas. Hij heeft dit weekend bij de
tante van zn vriendin cuy gegeten. Dat is geroosterde cavia. Qua vlees is het
wel ok. Lijkt wat op kip maar aangezien deze beestje op den buiten wonen,
hebben ze toch een andere smaak. Wat ik erg vind is de koppekes met de
uitpuilende tandjes zielig!
Het was lekker volgens hem, maar ni veel vlees aan. Ge moet
het gewoon is geprobeerd hebben. Deze week mogen we in de klas geen Engels meer
spreken (of een andere taal) als we iets willen overleggen moet dat int Spaans.
Eigenlijk is dat wel goed. We hebben voldoende woordenschat om dingen te kunnen
uitleggen.
Na school kom ik naar huis om te skypen met de oudjes. En
aangezien het eindelijk nog eens mooi weer is (= geen regen) besluit ik om op
wandel te gaan. Mn nieuwe waterdichte stapschoenen zijn fantastisch en ik besluit
een lange wandeling in het park te maken. Ben hier eigenlijk nog maar 1 keer
geweest. Het stoemme was dat de botanische tuin waar ik naartoe wou vlak naast
de school ligt. Dus heb een hele omweg gemaakt . Maar wat wandelen zal me deugd
doen. Met een muziekje op en een stevige tred verken ik het park. Ik heb mn
lesje wel geleerd en haal mn gsm niet boven. Katy haar gsm is gestolen als ze
aan het wandelen was in een park. Dus heb een plannetje en vind zo mn weg.
Ik ben er maar pas rond 16u en de tuin sluit al om kwart
voor 5.
De tuin is echt prachtig. Heel proper onderhouden, je hebt
een pad waar je echt tussen de bomen kan wandelen. Maar dat is gemaakt voor
Ecuadoraanse mensen. Ik moet me dus serieus bukken. Er is een tuin met
cactussen, een tropische tuin, een tuin met vleesetende planten en een orchidee
tuin. De laatste is echt indrukwekkend. Orchideeën in de vorm van strikjes,
precies verwelkt, heel grote, groene, en in de vorm van een spinnetje met
voelsprieten en pootjes en al. Ik neem van bijna elke bloem een foto. Echt
leuk. En ook leuk om weer helemaal tot rust te komen in een oase van rust. Geen
autos geen uitlaatgassen. Enkel vogeltjes, insectjes, en zelfs een kolibrie. Maar die was al weg nog voor ik een foto kon
nemen
Ik neem op de terugweg een hele omweg en ben uiteindelijk 3u
onderweg. Ik ben moe maar voldaan en blij dat ik iets actief heb gedaan.
Vandaag krijg ik een nieuwe roommate. Blijkbaar waren er ook
in haar gezin problemen. Ze is van België maar van Brussel en spreekt zeer
gebrekkig Nederlands. Ze is leerkracht Frans en Engels voor de leerkrachten in
school. Ze heeft geen diploma om les te geven aan studenten. Haar Spaans is zeer
vlot ze heeft het 5 j gestudeerd en heeft in Peru gestudeerd. Maar het is wel
fijn om iemand nieuw te leren kennen. Het zorgt toch steeds voor een andere
dynamiek.
Op dinsdag leren we iets nieuw in school. Nadien krijgen we
een oefening maar die gaat over iets anders dan we geleerd hebben. Hilda onze
leerkracht is even niet in de klas. Als ze terug komt vragen we haar meer
uitleg. Ze legt dit ook uit en laat ons verder werken. Maar we moeten allemaal
beginnen kribbelen in de oefening omdat die helemaal fout is. Echt niet fijn.
Annabel kijkt me aan met een blik van alez hoe is da mogelijk
We krijgen ook nog huiswerk mee. Zelfde als de oefening zegt
Hilda
Katy is terug van Baños ze is een dag langer gebleven. En we
gaan allemaal samen lunchen. Ze vertelt me dat haar ouders 24u vertraging
hebben en dus pas op dinsdag avond zullen toekomen van Vancouver. Das natuurlijk
minder voor haar ouders. Nu hebben ze maar 1 dag om Quito echt te ontdekken. Ze
vraagt of ik zin heb om mee te gaan zwemmen in haar hotel. Ze verblijven in de
Marriot. Geen krot dus. Tuurlijk, ik doe een vreugde dansje
We gaan snel naar de familie, nog eens dag zeggen,
groepsfotos maken, zijn we vergeten en dan badpak mee en op de bus. De bus zit
belachelijk vol en Katy moet me aan het perron uit de bus trekken. De weg naar
het hotel is in de stralende zon. We wandelen door de hal alsof we er zeker
thuis horen tussen alle sjieke en rijke mensen
We kleden ons snel om en springen het zwembad in. Zaaaaalig.
Had ik echt nodig. Effe relax! Maar het weer is hier onvoorspelbaar Dus na het
zwemmen is het bewolkt en frisjes. Dus gaan we maar in de warme jacuzzi zitten.
Er komen nog een moeder en 2 dochters van de US bijzitten. Het zijn redelijk
wereldse Amerikanen. Best wel een leuke babbel. We drogen ons weer af en keren
terug naar de kamer. Ik wil aan mn huiswerk beginnen maar begrijp er de ballen
van. Dit is nìet wat we in klas hebben gezien
Het is vandaag voetbalmatch van Ecuador met ik denk Colombia
in het stadion vlak bij mn huis. Victor heeft tickets samen met zn
schoonfamilie. Hij moet vlak na de lunch de plaatsen gaan bezet houden. De plaatsen
zijn inderdaad genummerd maar dat is nog maar recent. Vaak nemen andere mensen
jouw plaats in, ook al heb jij een ticket. Dan moet je dus de politie
inschakelen. Er is ook vanaf s morgens een gigantische politie macht op de
been. Zowel in burger als te paard.
Paty mn host mama heeft me gewaarschuwd van er weg te
blijven als de match gedaan is. Ik besluit dus om maar wat sneller naar huis te
gaan zodat ik voor de match gedaan is, thuis ben. Maar mn planning loopt int
water en de bus blijft bijna 15 min weg. Als die er dan toch is, zit die
barstensvol. Ik kan er nog net bij, maar de volgende halte stappen er nog meer
mensen op en zitten we vaster dan sardienen. Ik ben blij dat ik groot ben en
niet met mn neus in iemand zn oksel zit. Maar ze duwen zo erg op mn borstkas
dat ik echt bijna niet meer kan ademen.
Ik stap een halte vroeger af en iemand op het perron moet me
echt uit de bus trekken. Mn rugzak overleeft het net. Dit is echt niet fijn
Al een chance dat ik zo vroeg ben afgestapt want de volgende
halte is een overrompeling, ni normaal. Ik zit dus midden in de mensen massa na
de match. Wederom blij dat ik zo groot ben een goeie route kan uitstippelen
over de hoofden van de kleine Ecuadoranan. Ik wandel 75% van de tijd achter 2
politie agenten die aant patrouilleren zijn en tegenstroom wandelen.
Ik geraak heelhuids thuis maar het is een drukte en lawaai
van jewelste met vuvuzelas en toeters en claxonnerende autos.
Ik neem een verfrissende douche en vraag na het eten uitleg
aan Dominique voor mn huiswerk. Zelfs Patricia komt helpen omdat het voor
Dominique niet helemaal duidelijk is. Ze neemt haar cursussen erbij.
Uiteindelijk kan ik alles invullen en ben ik blij voor de hulp.
De volgende dag zie ik op het nieuws dat nog geen 20 min
nadat ik er ben gepasseerd er rellen zijn uitgebroken. Dus ik heb chance gehad.
Ik zal hier maar goed luisteren naar mn mama hier.
Op woensdag ben ik de enige van de 4 die het huiswerk juist
heeft ingevuld. Hilda is wat geërgerd dat de andere 3 de opdracht niet juist
hebben gelezen. Maar mss was haar uitleg ook niet voldoende de rest van de les
verloopt rustig.
Na de middag ga ik met Claudia mn vrijwilligers werk
bezoeken.
We nemen samen het openbaar vervoer. Dit is niet met de
Ecovia die ik neem van en naar school of naar het oude centrum van Quito. De
Ecovia is een vaste route, heel de Avenida 6 de Deceimbre, redelijk makkelijk. Dit
is een gewone bus die stopt op de straat. Als je ni snel genoeg afstapt of
opstapt heb je pech. De bussen zijn ook heel bruut en je wordt helemaal
doorheen geschud. Als je een plaatsje hebt om te zitten heb je chance. Maar mijn
benen zijn te lang dus ik kan bijna ni tussen de banken. Het is bijna een uur
per bus. En de buurt waar de naschoolse opvang is, is nogal gevaarlijk. Veel drugsgebruikers
een arme buurt. Er wordt afgeraden van meer geld mee te nemen dan je nodig hebt
voor de bus, geen juwelen en geen gsm.
De eerste week moet ik niet alleen gaan. Maar de andere 3
weken ben ik de enige vrijwilliger.
Ik mag ook niet later dan 5u vertrekken. Na 5u is het te
gevaarlijk. We zullen wel zien hoe het verloopt.
De kinderen zijn opgedeeld in 2 groepen, de jongere kinderen
tss 7 en 9 j en de ouderen tussen 10 en 13. Vandaag gaat het bij de oudste
groep over ontbijten. Veel kinderen eten geen ontbijt. De begeleiding legt uit
waarom het belangrijk is om ontbijt te eten. En ze mogen ook vragen stellen aan
mij. Het is wat chaotisch maar dat is wel ergens begrijpelijk. Ik zie het zeker
zitten om hier mee te komen werken.
Op donderdag hebben we weer les, het valt goed mee. We leren
weer iets nieuw. Orders geven. Maar dat is eigenlijk weer een andere tijd met
een andere vervoeging. Pfff. Ik begin alles door elkaar te halen
Na de les gaan we nog eens samen lunchen, in the usual. Een broodjes
zaak waar we al kei vaak zijn geweest. Ik vraag of we geen korting krijgen
En ga ik naar het Quicentro om samenvattingen te maken en te
studeren. De laatste keer en het laatste examen morgen
Ik ga op tijd slapen voor mn examen morgen. Op vrijdag
ochtend leren we nog net iets nieuw dat zeker niet in het examen zal komen Nix
van dus, bijna een volledige pagina gaat over datgene wat we net s morgens
hebben geleerd. Deze leerkracht krijgt zo geen super evaluatie van mij. Zeker
niet omdat het mn laatste week is en ik dus zeker mn gedacht kan zeggen. Ik vind
dat je eerlijk moet zijn. Als ze vragen voor een evaluatie moet je die geven
Het examen is toch weer niet zo simpel. Ik twijfel weer aan
alles
Maar ik denk dat als je met kinderen werkt de vervoeging
niet super belangrijk is Ik wil wel zeker in België mn Spaans onderhouden. Het
zou spijtig zijn om dit alles verloren te laten gaan
Op vrijdag avond hebben we afgesproken om met de andere studenten
samen te gaan eten. Ook Tine is terug van haar uitstap in Cuenca. Maar ze voelt
zich ni goed en nog steeds zijn er dingen die niet in orde zijn voor haar
vrijwilligerswerk en de verlenging van haar visa. Maar ik ben blij dat ze erbij
is, even haar gedachten verzetten
Aangezien het zondag verkiezingen zijn wordt er geen alcohol
geserveerd. Nergens aan niemand. En dit vanaf vrijdag middag tot maandag
middag. We gaan iets drinken in een bar waar we naar de flessen rum etc zitten
te kijken maar braaf een ice tea drinken.
Annabelle en Thomas komen ook en we gaan op zoek naar een
deftig restaurant. In deze bar hebben ze ook eten, maar das eerder voor de
rijke Amerikaan
We vinden een
gezellig Italiaans restaurant met een gevarieerde kaart en niet overdreven
duur.
En er zijn mensen wijn aan het drinken. Het restaurant is
niet echt zichtbaar vanop straat wss is dat ook de reden.
Thomas en Tine bestellen een pizza, Annabelle veggie lasagne
en ik een simpele pasta. Na 15 min komen ze vertellen dat er een grote
bestelling van pizzas is en dat we dus zeker 30 min moeten wachten op de pizzas.
Ok is geen probleem. Maar we willen wel graag alle eten samen. Dat is zeker
geen probleem.
Na een half uurtje krijg ik mn pasta. Ze komen de
parmezaanse kaas op de pasta strooien. Je mag dat blijkbaar niet zelf doen ???
Na 5 min komt Annabelle haar lasagne. Ziet er lekker uit. Dan
komen ze vertellen dat er maar genoeg deeg is voor 1 pizza. Dus dat een van de
2 iets anders moet kiezen EH? Hoe is dat mogelijk. Hoe moeilijk is het om
pizza deeg te maken? Soit, Thomas kiest ook voor de lasagne. Ik heb al gedaan
met eten als ze na 15 min eindelijk Tine haar pizza komen brengen. We hebben ze
in de keuken meermaals haar bestelling horen roepen. Na 10 min komt Thomas zn
lasagne. Het eten was super lekker, de wijn was goed, maar de keuken liep echt
int 100 In België zouden ze dan een gratis drankje aanbieden ofzo. Dat is hier
blijkbaar niet de gewoonte.
We nemen afscheid en gaan allemaal naar huis. Voor mij is
het maar een goei 5 min te voet.
Desondanks de rare service was het een leuke avond.
Ik heb een rustig weekend. Geen gekke dingen. Geen grote
uitstappen. Ik ga vandaag naar het huis van de cultuur, vlak bij een park en
daar zou ook een ander museum moeten zijn. Ik neem geen rugzak mee, heb mn
lesje wel geleerd na dinsdag.
Op zaterdag zeker in de ochtend zijn de bussen niet zo vol. Dus
reis ik comfortabel naar het centrum. De bus neemt een omweg omdat ze niet
langs het kantoor van 1 van de presidentskandidaten mag rijden. Een man op de
bus legt dit uit aan mij als hij ziet dat ik vreemd opkijk.
Hij vraagt me van waar ik ben. Ik zeg België. Hij is heel
verbaasd dat ik niet van Ecuador ben. Hij vraagt me wie van mn ouders er van
Ecuador zijn Ik zeg geen een van de 2. Hij snapt dit niet; want mn Spaans is
zeer goed. Alez merci voor het compliment.
In het park zijn er allerhande kraampjes en ik koop al een
hoop cadeautjes voor vrienden en familie. Ik ben helemaal afgeleid door de
kraampjes dat ik helemaal vergeet waarom ik hier was. Na bijna 2u wandelen heb
ik alle kraampjes gezien maar geen museum gevonden
Ik ga nog langs een overdekte markt die erg lijkt op die van
Otovalo maar veel duurder is. Ik ben redelijk vlot in mn Spaans en onderhandel
als de beste. Een van de verkopers wil me thee verkopen voor 4$. Maar deze kost
in de supermarkt net ni 1$. Nix van. Nadien ga ik nog een koffietje drinken,
bezoek een ander museum waar geen KNIJT te zien is. Maar tis gratis.
Ik ben het slenteren echt wel beu dus keer terug naar huis.
Ik heb de vorige nacht heel slecht geslapen. Last van nek en schouders. Ik had
vrijdag zalf gekocht maar die rook zo fel naar munt, ni normaal. Mn lakens,
heel mn kamer, mn haar allllllles ruikt naar munt. En ze hielp nog niet goed.
Ik wil eigenlijk een dutje nemen en weet da er niemand thuis
is want Andres vertrekt vandaag voor 2 weken naar Duitsland en zn ouders zijn
hem naar de luchthaven gaan brengen.
Maar aangezien er niemand thuis is, is de hond ook de hele
tijd aant jammeren.
Geen seconde rust! Stoemme hond. Ik ben echt een
dierenvriend Maar deze hond is een geval apart. Als ik thuis kom van de markt
zit hij net niet op straat, hij is de 4 trappen naar beneden afgesukkeld (want
kan niet goed stappen) en zit aan de deur met de straat te jammeren.
Ik wil hem dus terug mee naar boven nemen maar als ik hem wil
oppakken begint hij weer te grommen en wil me bijten. Dan moet ie het maar zelf
weten en met veel gesukkel en op zn gemakske klimt hij de 4 trappen terug naar
boven. Maar dan zit ie aan mn deur te jammeren en zagen voor zn baasjes, dus
een dutje zit er ni in Mss had ik hem beter beneden gelaten
Ik ga redelijk laat lunchen in de foodcourt van het
Quicentro want het is spitsuur. En er is geen enkel tafeltje vrij.
Als ik terug thuis kom is Carlos aant vechten met de
tuinslang. Ik weet nog steeds ni goe wie er gewonnen heeft. Hij moet van Paty
het water afsluiten voor het een heel zwembad is opt terras. Maar daardoor kan
zij ook niet koken. Dus eten we maar frietjes, daar heb je geen water voor
nodig J
Ik vind da super. Ze smaken net zoals in België, de mayonaise
is ook lekker. Alleen mss nog wa stoofvlees?
Nadien spelen we een spelletje. Rummy. Carlos wil me de
regels uitleggen. Maar ik ben al uitgespeeld nog voor hij het helemaal heeft
uitgelegd. Hij zwijgt dan maar. Echt grappig J
Ik ga op tijd slapen, kijk nog wa netflix en zondag is wederom
een chill dag.
Ik heb afgesproken met Thomas en Annabelle om samen te lunchen
en met Meera voor koffie omdat het haar laatste dag is.
Het is fenomenaal schitterend weer. Ik besluit om gewoon int
park een boekje te gaan lezen. Heb me s morgens ingesmeerd met zonnecrème, maar
ben vergeten om er mee te nemen. (dat beklaag ik me s avonds want zie eruit
zoals mn sterrenbeeld een kreeft!)
Ik wandel helemaal naar Thomas en Annabelle, bijna een uur. We
gaan de berg op om eens in een andere omgeving iets te zoeken om te eten. Het
zijn vandaag verkiezingen, veel politie en leger op straat, sommige straten
zijn afgesloten maar voor de rest is het rustig.
We vinden een overdekt foodtruck pleintje en ik eet een
gewone salade. Ben de bonen en rijst en kip zoooo beu.
Het is de match tss Federer en Nadal. Thomas wil niet meer
praten met ons en enkel naar de match kijken. We krijgen enkel reactie van hem
tijdens de reclame. Echt grappig. Nadien gaan we nog iets drinken in het super toeristische
Plaza Foch. En ik neem de bus naar huis. Ik laat er 2 doorrijden omdat ik echt
weer geen zin heb om als sardientje naar huis te rijden.
Als ik thuis aankom neem ik een snelle douche en zie het
gevolg van het tekort aan zonnecrème
Ik heb afgesproken met Meera voor een koffie, we babbelen
nog wa bij over het weekend en dan vertrek ik terug naar huis voor het avond
eten.
Vandaag, maandag ben ik helemaal klaar voor mn nieuwe week.
En ik mag uitslapen want moet pas na de middag beginnen werken.
