Blog deel 5
Het avondeten woensdag was enkel met Patricia. Carlos en
Andres waren naar de dokter. Een dokter gespecialiseerd in alternatieve
geneeskunde. Andres was dus een beetje een voodoo pop als hij terug kwam door
de accupunctuur. Zoals altijd is het eten bangelijk lekker. Kip met rijst en
groentjes en een roomsaus. Eerst een soepje weet niet meer met wat, maar het
was lekker. Bij de kip is er een salade met boontjes typisch van Ecuador en vol
calcium. Tegen dat we gedaan hebben met
eten, komen Andres en Carlos thuis en eten ze ook nog mee. Andres (die 27 is)
krijgt een lap rond zn oren van zn papa omdat hij zn groentjes niet opeet.
Hilarisch! Soms heb je toch geen woorden nodig om mekaar te begrijpen.
Tine laat me weten dat er dit weekend een activiteit is. We
kunnen de Cotopaxi vulkaan beklimmen en het meer (dat vroeger een krater was)
van de Quilitoa bezoeken. Op zaterdag gaan we een wandeling maken van 1 uur.
Dit op een hoogte van 4800m. We klimmen dan naar een hut op de berg. In de
namiddag zijn we vrij. We blijven daar slapen en rijden de volgende dag naar
het meer van de Quilitoa. Daar dalen we naar af en nadien klimmen we terug
stijl omhoog. Tine is wel een sportieve dus ze kijkt er enorm naar uit. Ik ben
niet zo sportief dus zeg tegen Gaby (verantwoordelijke voor het toerisme bij de
school) dat ik wel wat schrik heb dat ik niet kan volgen. Ze zegt me dat er una
chica mas mas mas gordita (zeeeeer struis meisje) al is mee geweest en dat het
ook is gelukt. Ik vraag ook even aan Mark en Karen die deze trip al hebben
gedaan of het haalbaar is. Je krijgt bij aankomst in het museum een thee om aan
te passen aan de hoogte. Die moet je zeker opdrinken en de theebladeren in je
waterfles doen en op een blaadje sabberen tijdens de wandeling. We zullen wel
zien hoe het verloopt. Maar als je de fotos ziet zijn de zichten bangelijk.
Carlos laat me weten dat het de hele weekend stralende zon zal zijn. Dat is
leuk, maar ook een beetje gevaarlijk, zal me zeker heel goed moeten insmeren.
Op donderdag is er als activiteit salsa dansen. Da zegt me
niets. We gaan weer allemaal samen eten, maar in deze rustige bar hebben ze
enkel broodjes, Tine is gluten intolerant dus eet ze niet mee. We beslissen van
naar het shopping center te gaan en een trekking broek te kopen voor Tine. We gedragen
ons zoals echte vrouwen 10 broeken passen en uiteindelijk de 1e die
ze heeft gepast; kopen. Maar zoals altijd zijn ze hier vriendelijk.
We gaan eerst iets eten ik heb al terug honger en Tine heeft
nog niet gegeten. We gaan naar de foodcourt in het shoppingcenter. Wanneer ze
dat eindelijk eens gaan invoeren in België??? Boven int shoppingcenter zijn er
allerhande verschillende fatsfoodrestaurants. En in het midden zijn er
tafeltjes en stoeltjes. Iedereen pakt wat hij wil en je eet samen. Ik denk dat als ik elke middag hier kom eten
ik niet toe kom met 2 maanden. Ze hebben hier de gebruikelijke fast food
restaurants, KFC, burger king etc. Maar ook de Ecuadoraanse specialiteiten en
arroz amarillo. (Rijst met saffraan) Mn favoriet in Puerto Rico.
Het klikt echt goed tussen Tine en mij, ook al ben ik 8 jaar
ouder. We nemen op tijd afscheid om ons huiswerk te maken en te oefenen voor
ons examen morgen.
Ik oefen nog wat voor morgen, maar begin de irreguliere
werkwoorden allemaal door elkaar te halen
Vanavond blijven Jennifer, de dochter van Patricia en Carlos
en haar verloofde ook eten. We zitten met 6 aan een klein tafeltje; bijna op
elkaars schoot. Na bijna een week weet je wel wat de gewoontes qua eten zijn
van je medebewoners. Ik zit naast andres en geef het zout en peper en de suiker
aan zonder dat hij iets moet vragen. Telepathie.
De eerste keer vind ik het eten wat minder. Eerst is er
linzensoep met gepofte mais, geen popcorn. 10 keer lekkerder dan croutonnekes
in je soep. Nadien is het gepaneerde tonijn met rijst en gebakken banaan. Ik
lust alles op zich, maar vind het een rare combinatie. Na het eten vertrekt het
hele gezin. Ze hebben waarschijnlijk wel gezegd naar waar maar mn hoofd is zo
vol met Spaans en Engels dat ik soms echt niets meer kan zeggen of opslaan. Ik
merk dat ik het moeilijker heb met mannen die Spaans spreken dan vrouwen. Weet
ni goe waarom. De vriend van Jennifer doet een hele uitleg tegen mij over de
bergen, wss kom ik onbeleefd over of ongeïnteresseerd maar ben echt te moe om
te reageren.
Na het eten vertrekt iedereen en blijf ik alleen achter met
Scrappy. Die zit 4u aan een stuk te jammeren, blaffen en huilen aan de raam. Ik
word er echt gek van. Als hij aan de deur zit te zagen om buiten te mogen wil
hij niet meer terug binnen. Als ik hem wil oppakken wordt hij boos. Ik zit dan
maar 45 min aan de keukentafel te wachten tot meneerke goesting heeft om binnen
te komen. Ik spreek hem aan als een echte Cezar Millan. Naar binnen NU!
Eindelijk luistert hij. Hij gaat dan
maar terug aan de raam wat jammeren en zielig blaffen. Ik val toch maar in
slaap en een klein uurtje later komt de familie thuis.
Als ik de volgende dag vertel dat hij aant zagen was en niet
meer terug binnen wil, laten ze weten dat hij gerust buiten had mogen blijven
dat hadden ze mss beter eerst gezegd???
Vandaag herhalen we nog maar eens de irreguliere
werkwoorden. En na de pauze is er het examen. Het valt nog wel mee, ik heb
alleen een black out over het werkwoord reir (lachen) maar heb 93%. De fouten
die ik heb gemaakt zijn dom.
Nadien leren we vocabulaire. Over de kleuren, dieren en
transportmiddelen. Daar ben ik dan weer sterker in, want dat ken ik bijna
allemaal al.
Na de les, EINDELIJK vrijdag gaan we naar een bar waar ze
ook slaatjes hebben. De bar is gelegen aan het park met een ongelooflijk zicht
op de bergen. Maar na het eten begint het te regenen. Nadien begint het te
hagelen, en dan te sneeuwen. De straten staan blank, de bergen zijn verdwenen
in de mist, elke 5 seconden is er een bliksem en een donderslag waar je van je
stoel springt. Tine en ik drinken nog een koffietje in de hoop dat het wat
mindert met regenen. Het mindert maar niet echt veel. We wagen het er op en
zullen een taxi nemen naar huis. Elks een andere want we wonen elks aan een
andere kant. Maar alle taxis zijn al bezet. Ik heb elke dag mn regenjas bij,
behalve vandaag. Ik schat de afstand eigenlijk wat verkeerd in en ben bijna 20
min aant wandelen door de gietende regen. Ik probeer onderweg nog eens geld
afhalen en ga in het shoppingcenter een dikke sjaal halen voor morgen. Al een
chance heb ik lange benen en kan over de plassen springen tot ik het verkeerd
inschat, in een diepe plas stap en mn schoen vol loopt met regen.
Ik ben een verzopen waterkip als ik aankom bij mn
Ecuadoraanse familie is iedereen heel bezorgd. Ik zeg hen dat ik nog steeds
geen geld kan afhalen, Patricia zegt me dat de bank sluit om 16u dus dat ik
best nog eens ga proberen. Ik doe een droge trui aan en test mn nieuwe regenlas
die volledig waterdicht zou moeten zijn. Getest en goedgekeurd! Het lukt nu wel
om geld af te halen en ik huppel bijna terug naar het shoppingcenter om
glutenvrije koekjes te kopen voor Tine voor morgen in de bus.
Ik neem een warme douche en skype met mama en papa. Alles is
ok in het thuisland en ze zijn blij om mij zien.
Nadien zien we samen naar The Good Wife int Spaans met verse
popcorn. Ik verbaas me weer dat ik er zo veel van begrijp. En schrijf
ondertussen mn blog.
Patricia en ik reageren simultaan tijdens het kijken op
knappe acteurs ofzo. Echt grappig.
