dit klinkt als een aankondiging van een vreselijke gebeurtenis maar dat is het helemaal niet. het is gewoon de dagelijkse toestand van twee zaken die mij nog elke dag kunnen frapperen.
op nummer een staat toch wel de corruptie. dat hoeft natuurlijk niet te verwonderen maar het begint me wat teveel te worden. ik spreek niet over de dagelijkse en talrijke politie- en immigrationcontroles op de routes in vooral Gambia want met dat alleen al zou ik een heel boek kunnen vullen. neen, de corruptie waarmee kleine zaakjes soms voor elkaar gebracht worden gewoon omdat je iemand kent op die bepaalde plaats, kantoor etc is toch wel ongelooflijk. en als je dan als toubab je neus aan het venster steekt dan ja.... worden de prijzen de hoogte in gejaagd e! als ik dus op stap ben met mijn vriendin hangt het ervan af wat we nodig hebben om uit te maken of ik mij presenteer of niet... maar ach zij zegt dat heel afrika corrupt is en ja tzal wel waar zijn zeker..
op nummer twee kunnen jullie niet weten of vermoeden maar is het bleachen ofwel witter maken van de huid van teveel - mijn mening of course - vrouwen in beide landen hier. voor mij dus een nationale ramp. vele meisjes maar ook oudere vrouwen willen er trendy en fair in colour uitzien om er sexyer uit te zien. al goed en wel maar voor sommige ziet het er echt niet uit. ik heb al een paar vrouwen gezien die er blanker dan mezelf uitzien maar wel lelijke zwarte vlekken op benen armen of in het gezicht. en hoe zullen ze er binnen paar jaar uitzien als de zon constant genadeloos blijft branden op een veranderde huid? in senegal geven ze nu wel steeds meer advies maar toch... gelukkig heb je er die niks willen veranderen en die nice zijn van nature: ik ken zo eentje :)
dames en heren, we zitten nog volop in het regenseizoen en dat betekent dus dat de boeren in de Gambiaanse dorpen volop aan het werk zijn om de gunstige regenval in een gunstige oogst om te zetten. ik ben weer even naar kartong getrokken in mijn favoriete compound samboukunda. hier plant men werkelijk heel veel, maar op dit moment richt men zich op .... jawel lekkere watermeloenen en ook rijst. rijst wordt voornamelijk geimporteerd vanuit landen als vietnam, india, thailand, brazilie enz maar ook hier kan men rijst verbouwen. het klimaat is alleen minder gunstig en vooral.... minder geld en dus minder machinale - of zeg maar heel weinig - middelen voorhanden.
in het weekend komen de gasten af vanuit de steden om een handje toe te steken en de aanwezige vruchtbare velden net buiten het woud te bewerken. ik deed daar niet aan mee, maar heb wel de vrouwen en vooral kinderen vervoegd om rijst handmatig te gaan planten. ik was zo nieuwsgierig en ik kon daar dan toch ook nie gewoon blijven zitten e.... vrij lastig na een tijdje vanwege de gebogen rug, de zon op je nek en af en toe een miertje die eens langskomt om je te bijten. maar goed, mijn pet af voor het vele werk dat de mensen hier verzetten in de hoop meer zelfvoorziening te hebben qua voedsel en dus minder te moeten betalen aan zakken rijst.
na ongeveer een maand afwezigheid even terug aan mijn blog denken. heb er net twee begeleide groepsreizen op zitten.. kwam het niet in mij op om ook nog snel ff deze website aan te passen...
het klopt echt wel dat alles wat tweedehands is naar afrika versleept en vervoerd wordt. in het bijzonder geldt dat voor wagens, trucks, bestelwagens enz.... de typische en bijzonder kleurrijke 'galleh galleh' busjes die in beide landen - heel zichtbaar in het stadsverkeer van dakar als openbaar transportmiddel - rondtoeren. deze bussen worden ingezet voor het vervoer van .... mensen, materiaal (cement, meubels, hout, potten, ...}, en soms zelfs beesten jawel! het grote voordeel van de galleh galleh zijn de bijzonder goedkope prijzen: om bijvoorbeeld van serrekunda naar brikama te rijden voor zon goeie twintig kilometer vermoed ik, betaal je slechts 10 dalasi oftwel een 30-tal cent... in senegal liggen de prijzen wel een stuk hoger maar toch... maar het leukste voordeel zijn de gemoedelijke babbeltjes die ge kunt maken en die het reizen heel aangenaam kunnen maken.... vorige week bijv was er oudere nederlandse dame die er zich over beklaagde of er nu nog mensen op het dak zouden kruipen of niet want de car zat echt wel overvol! dat lijkt gevaarlijk, maar de snelheden liggen hier een stuk lager. bovendien kunnen die busjes soms om de vijf voeten stoppen om alweer een vrouw met kindje op te laden of alweer een paar jonge gasten af te zetten.... een groot nadeel is evenwel de soms compleet onvoorspelbare rijtijden. het is nl zo dat in bijna alle gevallen een busje pas vertrekt als het helemaal vol zit zodat de winst optimaal is.... maar als je in een boeregat belandt zijt - zoals eens in jambanjali, what's in the name ... - kan dat wel eens behoorlijk lang wachten worden. maar daar ambetant van worden, hmmm neen hoor slaap wat of babbel wat en tijd is echt niet meer belangrijk... in de steden ligt dat anders, daar is alles veel betrouwbaarder en zijn er ontzettend veel mogelijheden om je te verplaatsen en taxi's in bijv serrekunda zijn nog steeds spotgoedkoop.
ik ben nog eens in senegal en daarvoor heb ik zig - een afkorting voor ziguinchor zoals ze ook brikama afkorten tot briks - uitgekozen: sinds een paar maanden had ik een uitnodiging op zak van een kameraad uit bignona - hij werkte daar als ober in een gezellig restaurantje - op zak om zijn familie in ziguinchor te bezoeken! aangezien ik heel graag naar hier afzak, vond ik eindelijk de tijd gekomen om een paar daagjes hier door te brengen en het gezapige leven op te snuiven.
hij had me daarvoor een adresje gegeven, maar kwist begot nie meer waar ik dat nu ook weer gelegd had: gevolgd: met deze informatie uit mijn hoofd op weg: hij heet francois - ja tis een christen - en hij woont nie ver van de alliance franco-senegalaise in de avenue lycee gnuibago (of zoiets). enfin, ben beginnen rondvragen en na half uurtje had ik de juiste compound te pakken. het was zijn neef die me vertelde dat hij sinds mei in het leger gegaan is en dat ie nu opleiding doet in dakar. goed, geen nood, doe alsof je thuis bent en slaap maar bij mijn broer en hier is de douche enzovoort... dat doet er me trouwens aan denken: bij hoeveel families heb ik nu al geslapen ter ere van de teranga - gastvrijheid - en de vriendschap? awel, dat zijn er ondertussen veertien! van dakar, over bakoteh en sukuta tot in ziguinchor....
zoals gewoonlijk word ik dan uitgebreid voorgesteld aan de hele aanwezige meute: dieter de la belgique, ah bon! maar deze keer geen lamine, binta, awa, bouba .... maar .... let op: maurice, eugene, sylvie, rudolph, vital en niet te vergeten onzen albert die mij nog herinnerde van een kort gesprekje in bignona right. heerlijk ouderwetse namen, net als mijn copain francois! albert zijn tweede naam is bauduin - is dit correct gespeld? - en dus vroeg ik hem terluiks of ie ook al een reine aan de haak had geslagen? waar heeft ie het nu over, zag ik hem denken.. ah just, roi albert hehe, heb nu juist gelezen dat ie zijn dijbeen gebroken heeft....
enfin, zo ist ne keer iets anders en blijf ik maar mijn netwerken hier uitbreiden....
rond een uur of twee deze nacht werd ik in mijn slaap opgeschrikt door een geweldig lawaai. niet snel realiserend dat mijn raam openstond, nam het mij enkele minuutjes om de intocht van het regenseizoen te beseffen. een werkelijk kletterend klank- en lichtspektakel begon zich af te spelen over de gordijntjes van mijn raam heen....
de zwoele lucht en de zware wolken hebben eindelijk de regen op ons losgelaten... kun je het geloven dat ik sinds begin januari bij mijn uittocht uit belgie geen regen meer gezien heb - behalve dan rond de luchthaven van parijs? wel, langs een kant ben ik hier heel tevreden mee omdat het voor iedereen hier een levensbron is, zoveel meer dan bij ons. maar regen brengt ook de mugjes in volle actie en zelfs in mugvrije gebieden gedurende het droogseizoen, komen zij nu met hun steekjes graag langs... maar de verdediging is voor mezelf keihard, dus maak jullie aub geen zorgen voor mij!
Als we over de natuur spreken, dan is het het moment om de prachtige bomen, planten, bloemen en vele vruchten te bewonderen.... Mangos, kassous, kabbas, enz.... van heel zoet tot heel bitter, wat je bij ons in de supermarkt vind, pluk je hier gewoon van de boom. Vandaar dat ik mijn ontbijt nu graag aanvul met nen rijpen mango ...
laat ik het vandaag eens over de verschillende (afrikaanse)nationaliteiten hebben die hier in gambia wonen. de meeste zijn hier gekomen om hun brood te verdienen natuurlijk of wegens familiale omstandigheden. de grootste groep wordt gevormd door de mauritaniers, een volk dat hier bekend staat voor hun werklust en voor hun zure mentaliteit. heel veel van deze mannen - hun vrouwen laten ze thuis in de woestijn - hebben hier een kruideniersshop en dit zo n beetje overal verspreid over de kustregio. je herkent hen aan hun lange gewaden, hun lange zwarte baarden en vooral aan hun lichte huid.. sommige lijken zelfs verdacht veel op een donkergebruinde spanjaard of italiaan... nu, deze gasten zijn hier - en dat is niet enkel mijn mening, geloof me vrij - enkel en alleen uit interesse: zo snel mogelijk winst maken met hun zaak en dan hup hup terug de sahara in... het brengt me tot het volgende verhaale: in het jullie nu wel bekende kartong is de grootste shop recht tegenover de markt uitgebaat door een vijftal mauritaniers. tot een goeie maand terug was ik er vaste klant: een cola of fanta bestellen of een afrikaans brood met choco of boter en dit in het frans. het 'ei-incident' bracht daar echter verandering in. een zekere avond wou ik burro - het afrikaans brood in wolof - eten met een tweetal eieren er tussen en wat ketchup en wat jumbo - een soort peper. ik bestel dus twee eieren en vraag of ze voorgekookt zijn. vraagt een van die mannen of ik het door hem wil laten roeren. ik ontken want ik wil gewoon een hardgekookt eitje tussen mijn brood en geen roerei. op de plaats waar ik mijn broodje willen preparen stel ik vast dat een ei gewoonweg slecht is. natuurlijk ga ik terug en dit samen met nen kameraad die toevallig in de buurt was.. wel wel ontstaat daar een ellenlange discussie in het mandinka, engels, frans en zelfs arabisch - de mauretaniers onder elkaar - dat ik er koppijn van kreeg. mijn eitje van 5 dalasi - een zestal eurocent! - kon ik niet omruilen! het bleek niet te wijzigen en daarop zwoor ik hen dat ik nooit nog een voet zou binnenstappen in hun boetiek... wat ik nog steeds volhoud en het zal hen zuur opbreken: noch mezelf noch mijn toeristen die veel meer opbrengen dan mezelf natuurlijk.... wat ik wil aantonen: deze mannen vechten voor elke dalasi die binnenkomt en als ge nie oplet hebben ze u elke keer liggen! maar dat was dus buiten mij gerekend haha.... een andere groep zijn de guineers: ik ken een aantal van hen in zowel kartong als in old jeshwang en bakau. de meeste van hen hebben ook een zaakje - shop of transport - maar zij buitengewoon vriendelijke kerels die het goed voor hebben en niet opdringerig zijn.. daarnaast ken ik een vrouw die geboren is in guinee-bissau een ex-kolonie van portugal en zij kent dan ook wat portugees wat niet aan mij besteed is helaas... komen we bij de nigerianen die vooral in serekunda heel veel shops hebben en bekend staan voor hun keiharde business. deze mannen ken ik niet persoonlijk en het hoeft ook niet echt...
eindigen wil ik met de prachtige prestatie van onze justine die weeral eens belgie op de kaart gezet heeft... ik was bijzonder trots toen ik het belgische volkslied mocht beluisteren op bbc sport terwijl mensen riepen dat het eten klaar was en mijn vriendin verbaasd stond te lachen....
Dit weekend waren er zowel in Europa als afrika interlands voor resp. Euro 2008 en Can 2008. Ikzelf probeerde een laatste keer - werkelijk allerlaatste keer voor deze campagne - mijn hoop te zetten op ons rode duiveltjes. Verschillende videoclubs afgezocht maar nergens Belgium Portugal en BBC World op de radio was die avond ook niks. Tja, dan maar hopen op een goede afloop e.... Niet dus, alweer een nederlaag en ik hoef natuurlijk niet te vermelden dat ik steeds minder over onze uhum nationale voetbaltrots meld.. Anders nemen ze me hier nie serieus nie te doen... Dan maar gekeken op rts 1 naar tanzania - senegal en dat werd een drawke 1-1. Senegal heeft een goede kans om zich te plaatsen. Gambia speelde ook gelijk, maar dan 2-2 in Guinee. Zij moeten nog tegen Cap verde en Algerije en moeten beide matchen winnen. Moeilijke opdracht mannekes!
Oh voor ik afsluit - ben te laat naar mijn site gegaan - nog melden dat de winnaar van black usa een vrouwtje uit new jersey is en tis geen misse....
een unieke gebeurtenis staat deze avond op het programma in het Senegambia Beach Hotel in de Senegambia Strip: liveverkiezing van Miss Black USA en dit voor het eerst op afrikaanse bodem. 52 meisjes uit 52 staten zullen strijden voor deze toch wel prestigieuze titel. zelfs de president Yahja Jammeh is op de afspraak. Dit moet dan ook de reden zijn waarom de tickets zo duur - naar gambiaanse normen natuurlijk - zijn. 1000 dalasi, dat is zo n kleine 30 euro is het laagste tarief om binnen te geraken. de VIP-tickets daarentegen schommelen rond de 6000 a 7000 dalasi.... je begrijpt wel dat voor de man met de pet - of een moslimhoedje zo je wil - veel en veel te duur is.... ikzelf ga er mijn geld niet aan hangen, maar aangezien ik een maat heb die receptionist is in het senegambia beach hotel - vijfsterren trouwens en ook hier moogt ge uw beurseke gaan uithalen - wil ik ginder wel kijkje gaan nemen en de ambiance gaan opsnuiven... van hem heb ik gehoord dat de deelneemsters bloedmooi zijn, tja hoeft dat te verbazen?? de amerikanen zien alles groot e hehe
op de radio, bijv Westcoast radio, en op de nationale zender grts kunnen ze er maar niet genoeg van krijgen van deze verkiezing, ze zijn er hier dan ook fier op dat een klein klein landje als gambia - het kleinste van afrika! - dit evenement mag hosten .... het lijkt zowat back to the roots te zijn, zeker als je weet dat zoveel gambianen in de usa leven....
wegens een ontzettend kort gebrek aan tijd - zes minuten om precies te zijn - laat ik even mijn onderwerp van vorige keer voor wat het is en schrijf in het kort over mijn grote liefde; china green tea aka attaya! dit fantastische drankje maakt zo deel uit van deze samenleving dat je er zowat op elke hoek van de straat of in elke compound mee geconfronteerd wordt. het hele gebeuren hangt samen met het feit dat je met attaya een vrij groot aantal personen kan entertainen zonder veel te moeten betalen. maar nog belangrijker is het samen zijn: over drie rondjes kan er over heel wat zaken gebabbeld worden, vreemden komen er bij en gaan terug weg, er wordt gelachen en gezwanst,... Het eerste glaasje is het beste en het strafste: geloof me, je krijgt er een energiestoot van, vooral in de avond...
Het brouwproces is vrij eenvoudig maar moet wel geconcentreerd uitgevoerd worden. Ikzelf wil het zeker aanleren en dan ook overbrengen naar Belgie!
voor wie graag in mijn voetsporen zou treden - al is het dan maar voor een week of twee weken - kan ik een aantal nuttige tips/voorwaarden? meegeven. 1. kinderen! in een samenleving waar 50 procent van de bevolking jonger dan 20 jaar is, geldt dat je een jonge, actieve geest moet hebben. tussen al deze jonge kinderen lopen/grappen/dollen/... is een ongelooflijke ervaring. het kan soms vermoeiend zijn, maar over het algemeen zijn de kinderen zo vriendelijk en spontaan dat je hen niet kan negeren. ze worden dan ook opgevoed met de idee: wees steeds vriendelijk tov vreemden en mss wel in het bijzonder tov de toubab/toubabo. de bevolkingspyramide ziet er omgekeerd evenredig uit met de belgische en dat geeft zowel opportuniteiten - de toekomst van afrika is zijn jeugd - als problemen - wie arm is en zes of meer kinderen heeft maakt het zich niet gemakkelijk natuurlijk. 2. sociaal ingesteld persoon! wie graag ontzettend veel contacten legt en nieuwsgierig is naar andere culturen/tradities is in deze landen aan het juiste adres. ikzelf ben dat en ik heb er geen problemen mee om een hele dag door een klapke met jan en alleman te doen. maar ik blijf een toubab en af en toe dien ik alleen te zijn - bijv strand van kartong: een run of een zwem en daarna wat bezinnen, lovely!.... je moet gewoon leren wie je aanspreekt/volgt uit interesse en wie gewoon natuurlijk vriendelijk is .... een proces dat ik nu toch wel al hele tijd onder knie heb... maar een mens kan steeds ontgoocheld worden, dus ik blijf steeds voorzichtig. overal heb je goede en slechte mensen nietwaar
Mijn tijd zit er spijtig genoeg op, ik maak dit verslagje volgende keer af!
na bijna vier maanden afrikaans leven kan ik een balans opmaken van de zaken die ik het meest mis. buiten het feit dat ik jullie allemaal al zo lang niet meer gezien heb - en als je mij zou zien met mijn bruin velleke zoudt ge wel verschieten ;) - is er 1 iets dat ik hard hard mis: het belgische/vlaamse eten. man, ik heb hier al liggen dromen van een lekker pak friet, patatjes met worst, nen lekkeren spagetti ... maar... dit wil helemaal niet zeggen dat ik hier honger lijd of het gambiaans/senegalees eten niet weet te apprecieren. om een idee te geven van hoe een typische schotel er hier uitziet: lees de volgende regels aandachtig door en probeer het je dan voor te stellen. waar alles rond draait is de grote rijstschotel die in het midden van de eters geplaatst wordt. er wordt op twee maieren gegeten: of met de rechterhand waarbij de rijst wordt gekneden of met een lepel. in al deze maanden heb ik slechts heel zelden met mes en vork gegeten. ikzelf verkies de lepel, maar ik heb al met mijn rechterhand gegeten. gemakkelijk is het niet maar het is wel een uitdaging om het op een deftige manier te doen. het doet me eraan denken dat we allemaal toch van dezelfde mens afkomen.... een regel: steeds handen zorgvuldig wassen en nooit met je linkerhand eten want die wordt gebruikt voor alle lichaamsverzorging/reiniging.... welke ingredienten vind je terug in de rijstschotel? buiten een groot pak rijst is er meestal vis - vooral de bongavis is veelvoorkomend, jammer genoeg met veel graten - of vlees - duurder en meer voor speciale gelegenheden bijv tabaski dan wordt een groot schaap geslacht - maniok (uiterst voedzaam en lekker), witte kool (beperkt), peper (dat mijd ik want zelfs voor mij te spicy), en een veelvoud aan sausen. de saus kan vasthangen aan de schotel (bijv de typische cheboudienschotel: cheb is rijst in wolof en dien is vis of kan gewoon los aan de schotel toegevoegd worden. de kleuren? rood, groen, donkerbruin, geel werkelijk een grote variatie... wie eet er met wie? vreemde vraag misschien maar in sommige families eten de mannen en de vrouwen apart. een jongen of een opa doet er dan niet toe. de lepels worden aan de ouderen gegeven, de kinderen eten met de hand. dit heeft te maken met een heel belangrijk aspect in de samenleving hier: respect voor de oudere. maar meestal eet iedereen door elkaar en dan doet het er niet toe of je nu een familielid bent of een gast: iedereen is welkom! ikzelf eet nu alle dagen rijst en als ik niet in een stad als serekunda of brikama ben maar in dorp zoals kartong eet ik zelfs twee maal per dag rijst! steekt het tegen? soms maar het is altijd lekker. alle dagen eet ik daarbuiten ook nog brood - met chocolade in de ochtend of spagettisliertjes met beef in de avond - en fruit... en ik kan alvast verklappen dat ik geweldig uitkijk naar het mangoseizoen dat er nu heel binnenkort zit aan te komen....
eindelijk.... vanuit het drukke maar leuke brikama kan ik jullie het lange verhaal doen van mijn verblijf in kartong. dit vrij grote dorp is gelegen aan de atlantische oceaan in het zuidwesten van gambia in het district south kombo. na mijn trip met afrika voor beginners in juli 2005 kon ik niet anders dan terugkeren naar dit heel rustige maar o zo interessante kartong. de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de bevolking is hier het meest aanwezig en ook gemeend. gambia heeft immers een bijnaam, nl de smilin coast of the atlantic of the smilin coast of africa. gambia is nog steeds een land in ontwikkeling maar er is sinds heel lang vrede en dat is toch zo belangrijk! maar ik wijk af ...kartong dus.... ik heb sinds mijn eerste dag bij dezelfde familie verbleven nl sambou. amie is een goede vriendin van mij en haar broer ezmaela alias gu alias branco zie ik nu als een brotha.... dat doet me trouwens denken aan de bijnamen die iedereen hier heeft: ik ken een bill gates, een shakespeare, een 50cent,een skebou .... mijn nicknames? aangezien ontzettend weinig mensen mijn voornaam - en al helemaal niet mijn familienaam - kunnen uitspreken maken ze het zichzelf wat gemakkelijker... dus: dietri, defolde (jaja!), didi, dididi, the latest development, the great shakespeare enz.... elke keer ik een paar dagen verblijf in kartong weet ik dat ik niet ongemerkt door het dorp kan gaan, teveel mensen kennen mij hier nu. wees echter gerust: ik heb een goede naam!
wat heeft kartong nu te bieden? - het niet door massatoerisme bevolkte strand - de prachtige natuur met de duinen, de palmbomen,de o zo mooie vogels.... - de mensen en dus vooral de vriendschap - art gallery - 500 karoninkas, hoofdzakelijk christenen en meer dan 3000 mandinkas en dat zijn allemaal moslims. - dichtbijgrens met senegal - casamance - christenen en moslims die heel vreedzaam samenleven. wist je trouwens dat hier paar families zijn met zowel christenen als moslims? - de djembecultuur en het daaruit voortspringende kartongfestival dat doorging eind maart.... - bush hunting: op stap gaan met paar vrienden om een lekker diertje te vangen, bij onze pogingen bleef het bij drie konijntjes, kleine teleurstelling - de promotie van ecotoerisme waarin host en guest respect hebben voor elkaar en de leefomgeving. enzomeer
natuurlijk kan ik niet doorlopend in dit plaatsje blijven aangezien er toch wel praktische problemen zijn: nog steeds geen electriciteit - in de hele kuststreek is dit het enige dorp en geloof me ik ken mijn weg nu onderhand wel - en de slechte ligging. ik weet wel met zekerheid dat er geen ander oord is in afrika waar ikme zo op mijn gemak voel!
eindelijk kan ik jullie mijn favoriete plaatsje in het kleine Gambia voorstellen. Reeds op 10 maart ben ik daar geland na een eerste bezoek met afrika voor beginners in juli 2005. Kartong is gelegen in het zuidwesten van Gambia in het district Kombo South aan de Atlantische Oceaan en vlakbij de grens met Senegal - nl Casamance met dorpje Kabadio en verderop Abene en Kafountine, twee gekende toeristenoorden. Wat maakt Kartong voor mij nu zo speciaal.... - de vriendelijkheid van de mensen die elke vreemdeling als een brotha ontvangen - de rust van de natuur met het prachtige strand, de vogels overal rond in het woud ... - de link met babylon - in reggae music gebruikt voor europa en usa - mn de samenwerking met een zweeds stadje. zo heb ik 10 dagen kennis kunnen maken met 24 zweedse studenten, heel boeiend. bij het concert dat ze gaven in de hal achter de kerk was er zelfs een samenwerking voor het leven.... een zweedse man die getrouwd is met een kartonglady... - de ongelooflijk vreedzame relaties en banden tussen de christelijke gemeenschap - karoninkas 500 ongeveer - en de moslimgemeenschap - mandinkas meer dan 2000. zo ken ik een familie waar de moeder en dochter christen zijn maar de tantes moslim ... maar zoals alles hier no problem - my brotha Gu alias branco alias izmaela sambou - kameraden - ondanks het feit dat ik nu een vaste Gambiaanse vriendin heb krijg ik af en toe nog toestanden als.... i like you do you like me .... in een shop net voor een avondprogramma in de dance hall met dj ludo from belgium hehe - de alomtegenwoordige reggae music met in het bijzonder de smiling coast radio... im a man from countryside of brotha and sista hold on ... super! - de barbecue op het strand afgelopen zaterdag met de prachtige sterrenhemel, de golfslagen van de oceaan, krabben die passeren aan je voeten - niet overdreven! - en bovenal lekkere kippetjes... geroosterde hoor - en mijn ontmoeting met mijn nieuwe vriendin sarjo jabang maar wie hierover meer wil weten, moet mij maar mailen!
wegens problemen met het toevoegen van berichten op mijn blog is het alweer een hele tijd geleden. ik wil van hieruit de groeten overdoen aan mijn broer herwig die vandaag zijn 23ste verjaardag viert en ook aan mijn andere broer arnout voor zijn 13de verjaardag. het verre vlaanderen jawel, pas woensdag wist ik wie de ronde van vlaanderen gewonnen heeft.
warme groeten - hopelijk komt mijn bericht er nu op dan voeg ik er nog snel een ander aan toe.
een blog moet je onderhouden maar dan moet het wel mee zitten
hoi hoi
jullie vragen zich allemaal allicht wel af: wat is dat toch met dienen Dieter? Geen update in een maand tijd... Klopt, dat is veel te lang geleden en het verlaagt het imago van deze blog. Het heeft me echter niet meegezeten. Ik heb twee weken in Kartong, een dorpje in het zuidwesten van Gambia doorgebracht en daarna een week in Serekunda/Bakoteh. Nu, dat ik in Kartong geen internet zou hebben wist ik al op voorhand en ik heb de dichte familie dan ook laten weten dat ik uit de ether zou zijn voor bepaalde tijd. Na een kleine week besloot ik om naar Gunjur te trekken, een vissersdorpje ten noorden van kartong waar er internetverbinding is. Die is er ook maar wat een soepe zeg: heel heel traag, duur en toen ik op deze blog een bericht aan het toevoegen was: blokkage.... Tja, ik ben nog steeds in Afrika e... Nu goed, ik liet het niet aan mijn hart komen en trok vijftal dagen later naar Serekunda, een ontzettend leuke maar chaotische stad. Ik was er zeker van dat het die dag zou lukken. Aan een vriendin die in een bank werkt liet ik weten van aan de overzijde het Gamtelgebouw mijn mails te raadplegen. Maar ik kwam al snel van een koude douche terug.... Er bleek een panne te zijn in Senegal en alle cybercafes in Serekunda deelden in de brokken.... Gevolg: missie onvolbracht. Terug naar Kartong waar ik van het jaarlijkse djembe/kora/reggaefestival wou genieten. Nadien ben ik samen met een vriend, Saikou Mane, naar Bakoteh bij Serekunda getrokken om een paar dagen te relaxen. Naast onze compound - huis met vele kamers van één familie - is een telecentre met ook een cybercafe. Daar bleek ik in staat te zijn om mails te behandelen: meer dan 100! maar het bleek niet mogelijk om in te loggen op mijn blog.... Gevolg: het is pas vandaag hier in Ziguinchor - ik verblijf paar dagen terug in Casamance alvorens mij te vestigen in Serekunda/Bakoteh - dat ik een bericht kan toevoegen. Ik ben echter beetje laat want ze gaan hier middagpauze houden dus ik moet jammer genoeg alweer afsluiten. Volgende keer vertel ik in het breed wat een mooie tijd ik in Kartong gehad heb en daarna wil ik het dan uiteindelijk over eten hebben.
From the labourparty in Belgium, Dieter (nickname van mijn goede vriend Saikou)
in een alweer erg warme dag (namiddagtemperaturen tot boven 35 graden) ben ik onder de koelte van een ventilator even verfrissing aan het zoeken en jullie op de hoogte te brengen van de verkiezingssfeer in senegal. In een heel kalm en sereen verlopen verkiezingsdag afgelopen zondag ben ik zelf even een bureau binnengegaan. Rijen dik kiezers die allemaal heel geduldig stonden aan te schuiven om hun stem uit te brengen. Zij moesten kiezen tussen vijftien blaadjes met op elk blaadje een kandidaat. Na het in de juiste boite gedeponeerd te hebben, moesten ze nog het bewijs van stemming afleggen (top van duim rood kleuren). OP die manier duurt het wat langer natuurlijk, maar zoals ik in een vorig verslag zei: men heeft hier geduld. Om vijf miljoen mensenn te laten stemmen verspreid over dit toch grote land (200000 km²) diende alles toch goed voorbereid te zijn en naar Afrikaanse normen hebben ze het heel goed gedaan. De uitslag dan: het is zittend president Abdoulaye Wade van de Coaltion Sopi 2007 die voor de komende vijf jaar (en niet zeven zoals in eerder verslag, het is nl Wade zelf die de regel heeft veranderd) Senegal zal blijven leiden. Ik ga me niet uitlaten over de toekomstperspectieven van dit land met Wade aan het hoofd, maar of sopi (verandering in wolof) werkelijk zal gebeuren op nog grotere schaal is toch maar de vraag... Wat ik vooral vaststel: hij is 80 jaar en van zo iemand mag en kan je niet verwachten dat hij nog grote risico's zal nemen... Maar de mensen hier zijn over het algemeen toch content hoor en dat is het belangrijkste natuurlijk. Qua exacte resultaten ben ik nie goed op de hoogte, maar ik geloof dat het verschil zodanig groot is dat er absoluut geen tweede ronde nodig is...
Voila nu genoeg over politiek, volgende keer ga ik de culinaire tour!
Vooreerst wil ik iedereen van harte bedanken voor de verjaardagswensen, hetzij via mijn gastenboek, hetzij via een mailtje, hetzij via een berichtje op mijn belgische "puce" (sim-kaart) en zelfs op mijn senegalese puce... Dat doet me veel plezier! Hoe ze hier mijn verjaardag gevierd hebben, komen jullie later te weten, dat zal nog wel enige tijd duren want het filmpje dient nog gemonteerd te worden. Het belangrijkste dat je leert in Afrika: wees geduldig, zelfs als je al betaald hebt, kan het wel nog enige dagen duren vooraleer het in orde is. Maar het komt in orde, ik ben tot op heden nog geen enkele keer teleurgesteld geweest en dat is het voornaamste.
Iets helemaal anders nu: milieuproblematiek. Aangezien ik een redelijk groene jongen ben, kan ik het niet nalaten om het even te hebben over een aantal problemen die zich hier stellen. Niemand kan er meer omheen: het klimaat verandert. En hier in Senegal heb ik het al met eigen ogen gezien: de verwoestijning... Uit een aantal gesprekken heb ik al kunnen opmaken dat er heel wat mensen uit het oosten en noorden van senegal zijn weggetrokken. Waarom? Heel simpel, het werk in de landbouw of visserij wordt steeds moeilijker. Zo vernam ik dat in enkele decennia een volledige streek zijn vegetatie (rond Matam in het oosten tegen Mali) heeft kwijtgespeeld. Daar waar vroeger de woestijn stopte bij de grens mauretanie-senegal is die grens verschoven. Hier in de Casamance begint het tropisch regenwoud, maar de vraag is wat de gevolgen op termijn zullen zijn voor de mensen hier. Want hier stelt zich nog een ander probleem: de ontbossing. In Gambia zie je steeds meer beschermde parken en de wet qua natuurbescherming wordt er mi streng nageleefd, maar in de Casamance hebben ze voor het ogenblik wel andere zorgen...
Iemand vertelde me het volgende: hier in Afrika hebben we de zon, waarom gebruiken we ze niet? De zon kan ons electriciteit geven en daarmee ook werk en zelfs veel werk. En bovendien: milieuvriendelijk! Maar de politici bespreken het niet eens, terwijl de olie zo duur is... Gelijk heeft ie natuurlijk maar ik zei hem ook dat het een heel complex debat is waarin ook Europa niet steeds op één lijn te vinden is. Zo zie je maar: hier kun je over werkelijk alles discussiëren en heel wat mensen zijn heel goed op de hoogte, maar wie gaat er nu eindelijk iets veranderen zodat het leven toch wat eenvoudiger zou kunnen worden?
Think about it, ik ga even mijn laisser-faire mentaliteit terug bovenhalen voor vandaag en nog wat genieten van de avondzon
