A daring challenge from Antwerp to Banjul 11/10/2008 - 31/10/2008.
Acht leden van HDC-Flanders vonden de perfecte uitdaging in een hoogst verleiderlijke mix van een gewaagd AVONTUUR voor het GOEDE DOEL.
23-10-2008
Reisverslag dag 13
[Broos] De ochtendstond heeft zand in de mond . Wie zei nu ook weeral dat het 's nachts vriest in de woestijn? Of zou het de opwarming van de aarde zijn [nvw: ge neemt me de woorden uit de mond ] want deze nacht was het snikheet!!!
Het echte avontuur kan beginnen, we genieten van het formidabele uitzicht, we rijden over wasbord, zand- en rotspistes, de zon staat hoog en het
is bloedheet wel 50° graden !!! De 4 x 4's rijden achteraan en op een bepaald moment roept Ives in de cb (geleend v/d Buteekes) dat zijn motortemperatuur in het rood staat. De schrik slaat ons om het hart als dat maar goed gaat De techneuten buigen zich over het probleem een waterdarm heeft het begeven en Alain Seat vermaakt het met een stuk recuperatie darm. We zijn verbaast hoe snel de andere Desert Lions, de Buteekes en de Zandhappers uit het zicht zijn. Voorzichtigheid is dus geboden.
Later ondervinden we ook nog problemen met alle dakdragers, die van den Jumbo moeten we zelfs niet demonteren hij is losgekomen en op de motorkap beland zonder erg. De Rocky's hun dakdragers hebben hun beste tijd gehad en worden met spanbanden vastgemaakt ... probleem op gelost.
De cliché is menig keer de revue gepasseerd, het landschap is niet te beschrijven, foto's zijn enkel stille getuigen: je moet het zelf meemaken. Veel levende wezens hebben we nog niet gezien, een paar vogels en enkele hagedissen. Plotseling merken we een kadaver van een kameel op, het skelet is gedeeltelijk gezandstraald, de nek is nog intact vel en al. De schedel is zogoed als proper en na de verdroogde tong te hebben verwijderd wordt hij opgeladen, helaas is de stank niet te harden want er blijken nog wat organen te zitten rotten . Iets later geven we de schedel dan ook zijn laatste rustplaats. Nog wat verder doen we nog een lugubere ontdekking, een pas overleden kameel, maar niets is minder waar, bij het naderen richt de kameel eventjes zijn kop op en blaast zijn laatste adem uit Amen !!!
Veel zandscheppen hebben we nog niet moeten doen. De wagens van de Zandhappers en de Buteekes doen het heel goed. Den Jumbo is warempel met de vier wielen van de grond gegaan. Den Boxer daarentegen wordt meermaals door de Rocky's samen uit het zand getrokken, soms komen de zandplaten van Ives en Eric goed van pas. Er blijkt ook een communicatieprobleempje te zijn aan boord van den Boxer tussen onze gids Ahmed en Rudy. Het begrip droite et gauche begint een eigen leven te leiden. Alhoewel Rudy zijn rally kwaliteiten hem meermaals goed van pas zijn gekomen.
Onze twee losgeslagen bureauklerken (de Buteekes) snorren wel met 100,- km/hr door het zand. Bij het omzeilen van een enorme zandduin komen we nog eens vast te zitten. Daarna gaat het vlotjes , we krijgen de zee in zicht en menig teamlid krijgt de goesting om een duik in het zilte nat te maken. De uitlopers van het natuurpark blijken een echt paradijs te zijn voor watervogels, we zien menig Pelikaan en Flamingo, reiger en ander niet identificeerbaar vliegende wezens. Bij het uitrijden van het park aan het vissersdorp ligt het skelet van een walvis. We worden bestormd door een horde kinderen, done moi un cadeau svp. Als laatste voertuig (Rocky 2) van de colonne krijgen we de volle lading, we geven een paar kleurboeken weg, blije gezichten alom maar als we verder rijden een gekrijs van jewelste, er is er ééntje op de bumper gekropen en bij het afspringen heel eventjes blijven hangen, gelukkig loopt het kind geen verwondingen op. Bekomend van de eerste emoties zetten we onze weg verder. De aanblik van het dorp is niet te beschrijven één woord is hier op zijn plaats: armoede x 1000, foto's zullen de ontbrekende uitleg vervangen. Onze standplaats aan het strand wordt ontsierd door het kadaver van een ezel, de stank is niet te harden, onze gids blijkt niks te hebben
gemerkt!!!
Bij onze volgende standplaats aangekomen nemen Dimi, Ives en ondergetekende een frisse duik in zee onder het toezicht van redder
Eric. Ondertussen is de Strooien met onze gids naar het dorp om onze aanwezigheid te melden aan de parkwachters en de gendarmerie, horden
kinderen komen op de Jumbo af gestormd maar worden hardhandig door de gendarme weggejaagd. Later op de avond blijken er nog hevige discussies aan de gang te zijn met het dorpshoofd omtrent het standgeld, de aankoop van vis die wel beloofd was maar nooit is aangekomen, het doorgaans geld van het natuurpark enz. Its the Aficane way of living.
Na een lekker avond maal (wat had u anders verwacht, bedankt Rudy en Christel voor de goede zorgen) verdelen we nog zuinig een flesje wijn
dat we de Zandhappers afhandig hebben gemaakt want sommigen onder ons beginnen serieus afkick verschijnselen te vertonen. Santeeeeeeeeeeeeeee
. Wie zei nu ook weeral dat het 's nachts vriest in de woestijn? Of zou het de opwarming van de aarde zijn [nvw: ge neemt me de woorden uit de mond 
] want deze nacht was het snikheet!!!
!!! De 4 x 4's rijden achteraan en op een bepaald moment roept Ives in de cb (geleend v/d Buteekes) dat zijn motortemperatuur in het rood staat. De schrik slaat ons om het hart
als dat maar goed gaat
De techneuten buigen zich over het probleem
een waterdarm heeft het begeven en Alain Seat vermaakt het met een stuk recuperatie darm. We zijn verbaast hoe snel de andere Desert Lions, de Buteekes en de Zandhappers uit het zicht zijn. Voorzichtigheid is dus geboden.
. Iets later geven we de schedel dan ook zijn laatste rustplaats. Nog wat verder doen we nog een lugubere ontdekking, een pas overleden kameel, maar niets is minder waar, bij het naderen richt de kameel eventjes zijn kop op en blaast zijn laatste adem uit
Amen 
