Vandaag, zondag 6 augustus zitten we reeds in een ander land, Kirgizstan.

Na Koroeg, in Tadsjikistan  waar we het laatste bericht verstuurd hebben, zijn we Donderdag 3 augustus, het mooiste deel van de Pamir Highway opgegaan richting Murghab.

We verlaten in Koroeg de M41 en nemen de E009, de zuidelijke route via Vrang, Langar en Khargus. Dit is de langste en moeilijkste route maar ook de mooiste route naar Murghab. Hier komen we ook de meeste buitenlanders tegen. We zien hier mensen met de fiets uit Singapour, Zwitserland, Frankrijk en Nederland. Roemenen en Italianen met de moto. Zwitsers met de mobilhome en Polen met de 4X4. Maar de meeste achting blijven we hebben voor de mensen met de fiets. Als je ziet hoe slecht de wegen er hier bijliggen en hoe steil de hellingen zijn, en doe daar temperaturen van +35/40° bij, dan kun je je voorstellen hoe erg die mensen afzien. Ik kon me dat eerlijk gezegd niet voorstellen tot ik zag hoe die mensen moesten werken om voorruit te geraken. De mensen met de fiets moeten ook steeds door het stof rijden dat de moto's, personenwagens en vrachtagens opwerpen.

Inderdaad hier rijden, of liever kruipen, nog vrachtwagens tegen de hellingen omhoog. Onderweg zien we geregeld defecte vrachtwagens langs de kant staan. Hoe lang die daar dan blijven staan weet ik niet maar er zijn er bij waar al een flinke laag stof op ligt. Hier lukt het niet om even de VAB of Touring wegenhulp te bellen, want op de meeste plaatsen heb je zelfs geen GSM bereik. Dan zijn die mannen op elkaar aangewezen om geholpen te worden. Hier beduidt het woord vrachtwagenchauffeur toch nog iets anders dan in Belgie.

OP dit deel van de route zijn de overnachtingsplaatsen ook minder talrijk en minder comfortabel. Hier wordt meestal overnacht in Homestays, een soort B&B. Je kan hier meestal rekenen op een bed, een 'koude' douche en een maaltijd aan schappelijke rijzen.

Op Vrijdag 4 augustus zijn we vertrokken vanuit de Homestay Bekruz in Langar om het laatste stuk tot Murghab af te werken. Na het moeilijke vertrek, de 2+2pk wilde niet goed starten, kregen we al direct een helling buiten categorie voorgeschoteld die ons op enkele kilometers tot boven de 4000 meters bracht. En dat zuurstof gebrek wordt een mens, en ook de 2+2pk, gewaar.

Omdat bij aankomst in Murghab Seppe vaststelde dat de ophanging van de achterste uitlaat afgebroken was moest er hulp gevonden worden om de reparatie uit te voeren. Via iemand in het hotel vond Seppe een technieker die over de nodige faciliteiten beschikte om de reparatie uit te voeren. Seppe heeft van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de afstelling van de motor bij te regelen zodat de start problemen ook opgelost waren.

In Murghab verbleven we in het "Pamir Hotel". Elektriciteit en douches waren beschikbaar tussen 19:00 en 24:00. Murghab is een "stad" zonder elektriciteit. Het is eigenlijk meer een verzameling van barakken. Toen het onze beurt was om te douchen was er enkel koud water voorradig. Waar ze met het warm water gebleven zijn weten we nog altijd niet. Seppe was stik kapot, dus die heeft de nacht goed doorgeslapen, in tegenstelling tot anderen die half de nacht de sterren bewonderd hebben. Als er geen stroom is, is het ook donker. Dus prima condities om de sterren te bewonderen.

Op zaterdag 5 augustus zijn we vroeg opgestaan omdat we een 270 kilometer af te leggen hadden, plus een grensovergang moesten verwerken. De  grensovergang tussen Tadzjikistan en Kirgizstan viel heel erg mee zodat we op tijd in hotel Tatina in Sari Tasch arriveerden. Op het uithangbord staat wel hotel vermeld, maar eigenlijk is het meer een heel "basic" B&B. Foto's zijn te vinden op Facebook en dergelijke meer. Al bij al hebben we 's avond een deftige maaltijd gekregen, een zacht bed om in te slapen en om af te ronden een sober ontbijt voor de prijs van 22 Dollars, alles inbegrepen voor twee personen.

Vandaag Zondag 6 augustus hebben we geen wekker gezet en hebben we nog eens uitgeslapen, zodat het pas 10 uur was voor we vertrokken. Deze eerste volledige dag in Kirgistan was direct aanpassen voor Seppe. Omdat de wegen hier redelijk goed zijn wordt er ook hard en roekeloos gereden. Er rijden hier ook nog veel auto's rond met het stuur aan de rechter zijde wat voor de nodige problemen zorgt.

Rond 15:30 zijn we neergestreken in Hotel Sputnik in Jalal Abad. Proper hotel. Voorzien van AC en WIFI maar geen avondeten. Volgens de hotel manager, die enkel Russisch sprak, was er in de buurt een restaurant waar we konden gaan eten, maar dat hebben we niet gevonden. We hebben ook niet al te lang gezocht omdat de buurt ons niet erg aanstond. Dus dat was even plan trekken voor het avondeten.

Hoe ver we morgen geraken weten we nog niet omdat dat zal afhangen van de kwaliteit van de wegen en het al dan niet vinden van een overnachtingsplaats. Maar dat zien we morgen dan wel weer.