Eergisteren was er de mogelijkheid tot internet voor onze backpackers die momenteel op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland vertoeven. Voldoende reden dus om eens een uitgebreidere stand van zaken door te geven:
GROTERE FOTO? Eenvoudig klikken en voila ...

Momenteel zijn we in Queenstown en kregen we slecht nieuws over onze teerbeminde Camper - Van. Na alle goede jaren zit zij een beetje vol roest. Ook het voorlicht is kapot (dat wisten we al en de jongens hebben het proberen te fiksen, maar nu is het dus finaal kapot).
Het gaat dus aardig wat centjes kosten om hem/haar op te lappen. Maar hopelijk kunnen we dit doordraaien in onze verkoopprijs:
eens het roest is opgelapt, krijgen we een goedkeuring voor de WOF. Dit is de Warranty of Fitness en betekent dat hij
(of zij: we hebben de van Kit gedoopt, naar de auto van Knightrider. Volgens de jongens is het een hij, volgens mij is ons beestje een zij. Sterk machien!) terug veilig is voor de komende zes maanden te cruisen door de bergen.

Over de bergen: het Zuidereiland is prachtig!! Door de van kunnen we op kleine parkings aan de kant van de baan kamperen met geweldige zonsondergangen en zonsopgangen! Eigenlijk moeten we volledig zelfvoorzien zijn en een toilet hebben, maar eens we daar commentaar op krijgen, parkeren we wel ergens anders. Boetes zijn daar niet voor verkrijgbaar.

We deden dus een deel van de Queen Charlotte Track en sliepen bij een tachtigjarig vrouwtje (the universal grandmother volgens de Lonely Planet), die zelf nog rondreist met het geld dat ze verdient aan backpackers.

Na deze tweedaagse stapten we twee dagen in Abel Tasman. Daar wandelden we over stranden en rivieren, en moesten we ons soms haasten om voor vloed een baai door te steken, of twee uur rond te lopen. Zeer mooie uitzichten! We sliepen in een DOC hut: DOC is the Department of Conservation en verzorgt hier alles voor backpackers.

Als je weet dat ze hier een minister van Lord of the Rings hebben om alles ivm de films te organiseren, kan je indenken hoe zot hier alles verloopt. Ze verzorgen ook alle gigantisch veel redelijk propere toiletten (lees een put met een deksel) en wc papier. Echt alles tiptop in orde!

Dan ging de tocht met de van richting Franz Josef en Fox Glacier, de gletsjers van Kiwi. aan de ene kant tropische jungle, de andere kant de oceaan en witte stranden en dan besneeuwde bergen. Je kan je indenken hoe prachig het zicht was vanop 12.000 feet. Dat was de hoogte die we kozen om een tandemsprong uit een klein vliegtuigje te doen. Echt geweldig!!!

Nu wachten we dus hier in deze hippe stad op onze auto die bij de mechanieker zit, en dan gaan we naar Fjordland, een cruise doen in de prachtige Milford Sound. Daarna keert Thore terug, en gaan Tim en ik met ons twee via de Southern Scenic Highway naar Mount Cook nog een paar dagen hiken. Dan willen we naar Queenstown en onze auto kwijtgeraken en met de fiets/trein een stuk van de Arthur's Pass doen.

Ziezo, een korte samenvatting. Het belangrijkste: het STIKT hier van de Sandflies. dit is zonder twijfel het best bewaarde geheim van NZ. Ze zouden zogezegd er enkel zijn overdag wanneer het warm is en enkel in lagere gebieden. NIET WAAR dus. Ze zijn er altijd, overal en ze doen echt pijn. Ze hebbn de grootte van fruitvliegjes en attackeren je met duizenden tegelijk en zuigen bloed, tegen de sterren op, uit het fijnste laagje van je huid. Mijn benen en voeten, ellebogen en schouders zien er dus uit als een paddestoel: vol stippeltjes. We worden 's nachts wakker van de pijn en jeuk en als je de beten aanraakt is het krabben geblazen voor het komende kwartier. de sandflie hel, echt waar.

Doe iedereen de groetjes en hou me zeker op de hoogte,

Joke