Er is een tijdelijk fotoboek op Flickr waar je kan genieten van een selectie van foto's die we doorkregen vanuit Nieuw-Zeeland.
Voor commentaren en/of toelichting moet je nog even wachten.... tot eind september 2012.
Klik hier: http://flickr.com/gp/davjia/402k78/ Op de site kan je dan ong. rechtsboven klikken op "slideshow".

Vorige nacht, althans voor ons, kwam een uitgebreide mail. Ietwat onverwacht gezien de schaarse internetmogelijkheden in Nieuw-Zeeland. In het bericht blijkt hoe het komt dat we toch een uitgebreide stand van zaken krijgen...

Dag jongens!

Even een kleine update van hoe het hier verloopt in Kiwi. 

Na Lake Tekapo ging onze trip dus richting Arthur's Pass. 
Het weer in de bergen was geweldig vreselijk, dus na een dag en een half in de dikke mist,
besloten we richting Christchurch te trekken.

Op onze weg terug zagen we plots een Kea, een NZ'se bergpapegaai. Na toen minuten zagen we er dertig en na nog tien minuten meer zagen we hoe ze de verse waterdichte silicone rond ons dakvenster begonnen op te eten. Nog vlugger vertrekken dus!

Vanaf dan is alles een beetje een droom: het verloopt hier zodanig goed dat het bijna bang afwachten is op een aardbeving die alles aan diggelen gaat slaan.

Na onze aankomst in Christchurch bezochten we een veiling en een backpackersmarket om onze Van te verkopen. Op de veiling konden we 800 dollar krijgen: een beetje een teleurstelling. Op de market kon het maanden duren tot ooit iemand toevallig onze van wou, want het aanbod was vrij groot (ook al is onze van een uniek stukske materiaal op wielen).

Tegelijkertijd rinkelde de GSM en kregen we bericht van een koppel dat 20 km uit Christchurch zat, dat ze echt geinteresseerd waren in onze Van. We hadden al een paar keer bericht gekregen van mensen, maar iedere keer dachten we dat het om oplichters ging. 

We trokken dus richting Lincoln en kregen een massa vragen van het koppel, maar na een uurtje was het duidelijk dat we dringend op zoek zouden moeten gaan naar een nieuw huis. Terwijl zij naar de bank gingen om het geld op te vragen, gingen wij naar een kampeerwinkel voor een tentje. 

Het koppel logeerde in een knettergek huisje bij NZ'se mensen die zij hadden leren in Canada op een rondreis. Iedereen leefde mee met de aankoop en met ons verhaal, en ze wilden graag horen wat wij zoal in NZ de moeite vonden. Daarom werden we uitgenodigd op een BBQ bij hen thuis en konden we voor een allerlaatste keer logeren in onze Van in hun tuin. 
De volgende morgen hadden we een afspraak bij de bank en na alle formaliteiten hadden wij ons geld en zij een nieuwe thuis.

We maakten onze zak (een hele onderneming na zes weken leven uit de van, om alles terug in de rugzak te krijgen), sloten de Van af en stonden gepakt en gezakt met een nieuwe tent in het hol van pluto op zoek naar een nieuw avontuur.  

Al snel werden we opgepikt en na twee uur stonden we op de autostrade te liften naar Rangiora. Daar hadden we een goedkope camping gevonden en konden we een weekje uitrusten en op internet zoeken naar een nieuwe auto en job in Australie.

Dingen zijn een beetje anders verlopen: na 15 minuten werden we opgepikt door een vriendelijke jonge gast. Toeval wil dat zijn vriendin ook een Belgische is die gestudeerd heeft in Gent. Wij deden ons verhaal, hij belde zijn vriendin en tien minuten later was het geregeld dat wij een week bij hen zouden wonen. Eens toegekomen in hun prachtige huis in de suburbs in Christchurch, maakten we kennis met zijn vriendin en kregen we een klein huisje in hun tuin ter beschikking.
En toen werd alles NOG gekker.
We kunnen in hun huis, hebben een douche en een wasmachine en internet, we mogen hun auto gebruiken, ....
Na veel vertellen en babbelen met het Belgische meisje blijkt dat ze de zus is van Siska, iemand die vorig jaar in mijn klas zat en waar ik veel leuke projecten mee deed. Hoe klein is de wereld dan? 

Ondertussen zagen we een echte NZ'se rugby match op de tv, gingen we snel even rond het afgezette centrum van Christchurch en dronken we ons eerste NZ'se biertje in een cool cafeetje dat bestaat uit containers op een werf waar tot een jaar geleden nog gebouwen stonden. De aardbeving beheerst hier echt constant het leven. Christchurch is gebouwd op een moeras en wanneer de grond beeft, "golft" de stad. De wegen hebben overal bulten & heuvels, huizen staan volledig uit de haak. Niets is aardbevingbestendig omdat niemand wist dat de stad op de beeflijn gebouwd is. Het lijkt alsof men de stad aan het opnieuw bouwen is, maar eigenlijk wordt alles afgebroken. Gebouwen staan half rechtop, kerktorens staan naast de gebouwen op de grond. Echt gek om te zien. 

Dus nu chillen wij een beetje en kijken een beetje rond, plannen Australie en kunnen bekomen van zes weken rondreizen in een van de mooiste landen die ik heb gezien. Sweet as!


Op volgende website: http://www.christchurchquakemap.co.nz/
kan je volgen hoe "aardbevinggevoelig" de omgeving van Christchurch is. Het is als het ware een 'nogal beweeglijke' onderlaag waar men op leeft. Als we de website mogen geloven waren er zo'n jaar geleden (op 22.02.2011) maar liefst 5732 bevingen. In september 2010 deden ze er nog zo'n 4.000 bovenop!!!

Eergisteren was er de mogelijkheid tot internet voor onze backpackers die momenteel op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland vertoeven. Voldoende reden dus om eens een uitgebreidere stand van zaken door te geven:
GROTERE FOTO? Eenvoudig klikken en voila ...

Momenteel zijn we in Queenstown en kregen we slecht nieuws over onze teerbeminde Camper - Van. Na alle goede jaren zit zij een beetje vol roest. Ook het voorlicht is kapot (dat wisten we al en de jongens hebben het proberen te fiksen, maar nu is het dus finaal kapot).
Het gaat dus aardig wat centjes kosten om hem/haar op te lappen. Maar hopelijk kunnen we dit doordraaien in onze verkoopprijs:
eens het roest is opgelapt, krijgen we een goedkeuring voor de WOF. Dit is de Warranty of Fitness en betekent dat hij
(of zij: we hebben de van Kit gedoopt, naar de auto van Knightrider. Volgens de jongens is het een hij, volgens mij is ons beestje een zij. Sterk machien!) terug veilig is voor de komende zes maanden te cruisen door de bergen.

Over de bergen: het Zuidereiland is prachtig!! Door de van kunnen we op kleine parkings aan de kant van de baan kamperen met geweldige zonsondergangen en zonsopgangen! Eigenlijk moeten we volledig zelfvoorzien zijn en een toilet hebben, maar eens we daar commentaar op krijgen, parkeren we wel ergens anders. Boetes zijn daar niet voor verkrijgbaar.

We deden dus een deel van de Queen Charlotte Track en sliepen bij een tachtigjarig vrouwtje (the universal grandmother volgens de Lonely Planet), die zelf nog rondreist met het geld dat ze verdient aan backpackers.

Na deze tweedaagse stapten we twee dagen in Abel Tasman. Daar wandelden we over stranden en rivieren, en moesten we ons soms haasten om voor vloed een baai door te steken, of twee uur rond te lopen. Zeer mooie uitzichten! We sliepen in een DOC hut: DOC is the Department of Conservation en verzorgt hier alles voor backpackers.

Als je weet dat ze hier een minister van Lord of the Rings hebben om alles ivm de films te organiseren, kan je indenken hoe zot hier alles verloopt. Ze verzorgen ook alle gigantisch veel redelijk propere toiletten (lees een put met een deksel) en wc papier. Echt alles tiptop in orde!

Dan ging de tocht met de van richting Franz Josef en Fox Glacier, de gletsjers van Kiwi. aan de ene kant tropische jungle, de andere kant de oceaan en witte stranden en dan besneeuwde bergen. Je kan je indenken hoe prachig het zicht was vanop 12.000 feet. Dat was de hoogte die we kozen om een tandemsprong uit een klein vliegtuigje te doen. Echt geweldig!!!

Nu wachten we dus hier in deze hippe stad op onze auto die bij de mechanieker zit, en dan gaan we naar Fjordland, een cruise doen in de prachtige Milford Sound. Daarna keert Thore terug, en gaan Tim en ik met ons twee via de Southern Scenic Highway naar Mount Cook nog een paar dagen hiken. Dan willen we naar Queenstown en onze auto kwijtgeraken en met de fiets/trein een stuk van de Arthur's Pass doen.

Ziezo, een korte samenvatting. Het belangrijkste: het STIKT hier van de Sandflies. dit is zonder twijfel het best bewaarde geheim van NZ. Ze zouden zogezegd er enkel zijn overdag wanneer het warm is en enkel in lagere gebieden. NIET WAAR dus. Ze zijn er altijd, overal en ze doen echt pijn. Ze hebbn de grootte van fruitvliegjes en attackeren je met duizenden tegelijk en zuigen bloed, tegen de sterren op, uit het fijnste laagje van je huid. Mijn benen en voeten, ellebogen en schouders zien er dus uit als een paddestoel: vol stippeltjes. We worden 's nachts wakker van de pijn en jeuk en als je de beten aanraakt is het krabben geblazen voor het komende kwartier. de sandflie hel, echt waar.

Doe iedereen de groetjes en hou me zeker op de hoogte,

Joke