Er is een tijdelijk fotoboek op Flickr waar je kan genieten van een selectie van foto's die we doorkregen vanuit Nieuw-Zeeland. Voor commentaren en/of toelichting moet je nog even wachten.... tot eind september 2012. Klik hier: http://flickr.com/gp/davjia/402k78/ Op de site kan je dan ong. rechtsboven klikken op "slideshow".
Vorige nacht, althans voor ons, kwam een uitgebreide mail. Ietwat onverwacht gezien de schaarse internetmogelijkheden in Nieuw-Zeeland. In het bericht blijkt hoe het komt dat we toch een uitgebreide stand van zaken krijgen...
Dag jongens!
Even een kleine update van hoe het hier verloopt in
Kiwi.
Na Lake Tekapo ging onze trip dus richting Arthur's
Pass.
Het weer in de bergen was geweldig vreselijk, dus na een dag en een half in de
dikke mist,
besloten we richting Christchurch te trekken.
Op onze weg terug zagen we plots een Kea, een NZ'se
bergpapegaai.
Na toen minuten zagen we er dertig en na nog tien minuten meer zagen we hoe ze
de verse waterdichte silicone rond ons dakvenster begonnen op te eten. Nog
vlugger vertrekken dus!
Vanaf dan is alles een beetje een droom: het verloopt hier
zodanig goed dat het bijna bang afwachten is op een aardbeving die alles aan
diggelen gaat slaan.
Na onze aankomst in Christchurch bezochten we een veiling en
een backpackersmarket om onze Van te verkopen.
Op de veiling konden we 800 dollar krijgen: een beetje een teleurstelling.
Op de market kon het maanden duren tot ooit iemand toevallig onze van wou, want
het aanbod was vrij groot
(ook al is onze van een uniek stukske materiaal op wielen).
Tegelijkertijd rinkelde de GSM en kregen we bericht van een
koppel dat 20 km uit Christchurch zat, dat ze echt geinteresseerd waren in onze
Van. We hadden al een paar keer bericht gekregen van mensen, maar iedere keer
dachten we dat het om oplichters ging.
We trokken dus richting Lincoln en kregen een massa vragen
van het koppel, maar na een uurtje was het duidelijk dat we dringend op zoek
zouden moeten gaan naar een nieuw huis. Terwijl zij naar de bank gingen om het
geld op te vragen, gingen wij naar een kampeerwinkel voor een tentje.
Het koppel logeerde in een knettergek huisje bij NZ'se mensen
die zij hadden leren in Canada op een rondreis. Iedereen leefde mee met de
aankoop en met ons verhaal, en ze wilden graag horen wat wij zoal in NZ de
moeite vonden. Daarom werden we uitgenodigd op een BBQ bij hen thuis en konden
we voor een allerlaatste keer logeren in onze Van in hun tuin.
De volgende morgen hadden we een afspraak bij de bank en na alle formaliteiten
hadden wij ons geld en zij een nieuwe thuis.
We maakten onze zak (een hele onderneming na zes weken leven
uit de van, om alles terug in de rugzak te krijgen), sloten de Van af en
stonden gepakt en gezakt met een nieuwe tent in het hol van pluto op
zoek naar een nieuw avontuur.
Al snel werden we opgepikt en na twee uur stonden we op de
autostrade te liften naar Rangiora. Daar hadden we een goedkope camping
gevonden en konden we een weekje uitrusten en op internet zoeken naar een
nieuwe auto en job in Australie.
Dingen zijn een beetje anders verlopen: na 15 minuten werden
we opgepikt door een vriendelijke jonge gast. Toeval wil dat zijn vriendin ook
een Belgische is die gestudeerd heeft in Gent. Wij deden ons verhaal, hij belde
zijn vriendin en tien minuten later was het geregeld dat wij een week bij hen
zouden wonen. Eens toegekomen in hun prachtige huis in de suburbs in Christchurch,
maakten we kennis met zijn vriendin en kregen we een klein huisje in hun tuin
ter beschikking. En toen werd alles NOG gekker. We kunnen in hun huis, hebben
een douche en een wasmachine en internet, we mogen hun auto gebruiken, .... Na
veel vertellen en babbelen met het Belgische meisje blijkt dat ze de zus is van
Siska, iemand die vorig jaar in mijn klas zat en waar ik veel leuke projecten
mee deed. Hoe klein is de wereld dan?
Ondertussen zagen we een echte NZ'se rugby match op de tv,
gingen we snel even rond het afgezette centrum van Christchurch en dronken we
ons eerste NZ'se biertje in een cool cafeetje dat bestaat uit containers op een
werf waar tot een jaar geleden nog gebouwen stonden. De aardbeving beheerst
hier echt constant het leven. Christchurch is gebouwd op een moeras en wanneer
de grond beeft, "golft" de stad. De wegen hebben overal bulten &
heuvels, huizen staan volledig uit de haak. Niets is aardbevingbestendig omdat
niemand wist dat de stad op de beeflijn gebouwd is. Het lijkt alsof men de stad
aan het opnieuw bouwen is, maar eigenlijk wordt alles afgebroken. Gebouwen
staan half rechtop, kerktorens staan naast de gebouwen op de grond. Echt gek om
te zien.
Dus nu chillen wij een beetje en kijken een beetje rond,
plannen Australie en kunnen bekomen van zes weken rondreizen in een van de
mooiste landen die ik heb gezien. Sweet as!
Op volgende website: http://www.christchurchquakemap.co.nz/ kan je volgen hoe "aardbevinggevoelig" de omgeving van Christchurch is. Het is als het ware een 'nogal beweeglijke' onderlaag waar men op leeft. Als we de website mogen geloven waren er zo'n jaar geleden (op 22.02.2011) maar liefst 5732 bevingen. In september 2010 deden ze er nog zo'n 4.000 bovenop!!!
Neen, neen in de titel staat geen fout. Het is traditioneel chinees voor 'spanning'. Gewoon omdat deze hier aanwezig is én omdat het er beter uitziet dan moest er gewoon 'spanning' of 'suspense' staan. Vanmorgen kwam een sms'je met de melding dat er binnen 10 tot 11 uur telefonisch contact zou zijn. Spannend hé. Het lijkt wel een opdracht uit "Wie is de mol" waarbij er strategisch moet nagedacht worden en vooral de telefoonlijn vrijhouden. Familieleden en andere mogelijke oproepers worden vriendelijk afgewimpeld want zij belemmeren evt. de Nieuw-Zeelandse oproep. Kwestie van evt. 'molacties' geen kans te geven... Toch makkelijk hoor ik je denken. Je telt bij het moment van de ontvangen sms X-aantal uur bij en je kent het uur Y. Niks is minder waar want we weten begot niet hoe lang een sms erover doet om van ginder achter via één of andere satelliet bij ons te verschijnen én wat het uurverschil is tussen het koele Vlaanderen en het zonnige Zuidereilend én dan nog de regio van Manapouri waar onze twee helden momenteel vertoeven. Veel voorwaarden nietwaar. Er zal dan toch een mol tussen zitten zeker...
Alvorens enig heet-van-de-naald-nieuws te kunnen brengen geven we graag enige info over de streek van waar we de oproep verwachten (met dank alweer aan Wikipedia): Manapouri is een dorp in de Nieuw-Zeelandse regio Southland, in de zuidwestelijke hoek van het Zuidereiland. Het ligt aan de rand van het Nationaal park Fiordland in het gelijknamige gebied, op de oostelijke oever van het Manapourimeer en ten noorden van de rivier de Waiau die hier uit het meer ontspringt. Het aantal inwoners bedraagt ongeveer 300. Het grotere Te Anau ligt 22 kilometer naar het noorden. Vanop de pier (Pearl Harbour) vertrekken dagelijks georganiseerde cruises naar het Manapourimeer, de Manapouriwaterkrachtcentrale en Doubtful Sound. Men kan er ook kajakken, wandelen en vissen. Gedurende het hoogseizoen (oktober tot mei) is het een populaire vakantiebestemming. In het dorp zijn een aantal eethuizen, slaapgelegenheden, een tankstation, een garage en een winkeltje gevestigd.
Eergisteren was er de mogelijkheid tot internet voor onze backpackers die momenteel op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland vertoeven. Voldoende reden dus om eens een uitgebreidere stand van zaken door te geven: GROTERE FOTO? Eenvoudig klikken en voila ...
Momenteel zijn we in Queenstown en kregen we slecht nieuws
over onze teerbeminde Camper - Van. Na alle goede jaren zit zij een beetje vol roest.
Ook het voorlicht is kapot (dat wisten we al en de jongens hebben het proberen
te fiksen, maar nu is het dus finaal kapot).
Het gaat dus aardig wat centjes kosten om hem/haar op te lappen. Maar hopelijk
kunnen we dit doordraaien in onze verkoopprijs:
eens het roest is opgelapt, krijgen we een goedkeuring voor de WOF. Dit is de
Warranty of Fitness en betekent dat hij
(of zij: we hebben de van Kit gedoopt, naar de auto van Knightrider. Volgens de
jongens is het een hij, volgens mij is ons beestje een zij. Sterk machien!)
terug veilig is voor de komende zes maanden te cruisen door de bergen.
Over de bergen: het Zuidereiland is prachtig!! Door de van
kunnen we op kleine parkings aan de kant van de baan kamperen met geweldige
zonsondergangen en zonsopgangen!
Eigenlijk moeten we volledig zelfvoorzien zijn en een toilet hebben, maar eens
we daar commentaar op krijgen, parkeren we wel ergens anders. Boetes zijn daar
niet voor verkrijgbaar.
We deden dus een deel van de Queen Charlotte Track en
sliepen bij een tachtigjarig vrouwtje (the universal grandmother volgens de
Lonely Planet),
die zelf nog rondreist met het geld dat ze verdient aan backpackers.
Na deze tweedaagse stapten we twee dagen in Abel Tasman.
Daar wandelden we over stranden en rivieren, en moesten we ons soms haasten om
voor vloed een baai door te steken,
of twee uur rond te lopen. Zeer mooie uitzichten! We sliepen in een DOC hut:
DOC is the Department of Conservation en verzorgt hier alles voor backpackers.
Als je weet dat ze hier een minister van Lord of the Rings hebben om alles ivm
de films te organiseren, kan je indenken hoe zot hier alles verloopt. Ze
verzorgen ook alle gigantisch veel redelijk propere toiletten (lees een put met
een deksel) en wc papier. Echt alles tiptop in orde!
Dan ging de tocht met de van richting Franz Josef en Fox
Glacier, de gletsjers van Kiwi. aan de ene kant tropische jungle, de andere
kant de oceaan en witte stranden en dan besneeuwde bergen. Je kan je indenken
hoe prachig het zicht was vanop 12.000 feet. Dat was de hoogte die we kozen om
een tandemsprong uit een klein vliegtuigje te doen. Echt geweldig!!!
Nu wachten we dus hier in deze hippe stad op onze auto die
bij de mechanieker zit, en dan gaan we naar Fjordland, een cruise doen in de
prachtige Milford Sound. Daarna keert Thore terug, en gaan Tim en ik met ons
twee via de Southern Scenic Highway naar Mount Cook nog een paar dagen hiken.
Dan willen we naar Queenstown en onze auto kwijtgeraken en met de fiets/trein
een stuk van de Arthur's Pass doen.
Ziezo, een korte samenvatting. Het belangrijkste: het STIKT
hier van de Sandflies. dit is zonder twijfel het best bewaarde geheim van NZ.
Ze zouden zogezegd er enkel zijn overdag wanneer het warm is en enkel in lagere
gebieden. NIET WAAR dus. Ze zijn er altijd, overal en ze doen echt pijn. Ze
hebbn de grootte van fruitvliegjes en attackeren je met duizenden tegelijk en
zuigen bloed, tegen de sterren op, uit het fijnste laagje van je huid. Mijn benen
en voeten, ellebogen en schouders zien er dus uit als een paddestoel: vol
stippeltjes. We worden 's nachts wakker van de pijn en jeuk en als je de beten
aanraakt is het krabben geblazen voor het komende kwartier. de sandflie hel,
echt waar.
Doe iedereen de groetjes en hou me zeker op de hoogte,
Gisteren was er enige bekommernis bij de moeders van onze backpackers. Mailtjes over en weer moesten duidelijkheid brengen over enig nieuws van Joke en Tim. Het werd dan maar aan de telepathie toegeschreven dat luttele minuen later (23.00 uur onze tijd) bij beiden de dochter- of zoonlief aan de telefoon hing. Ze zijn op Zuidereiland, meer bepaald in Westport. Internet is zeer schaars en peperduur. Ook het gsm-gebruik is eerder (zeer) pover. De doodgewone, ouderwetse telefoonlijn biedt dan soelaas... In ons gesprek van ongeveer 15 minuten bleek dat alles goed gaat, dat ze ongelooflijk mooie ervaringen opdoen en fantastische dingen zien en beleven. Er blijkt zelfs een kelder in de Camper aanwezig waar ze, elk om beurt, overnachten. Het gaat om een soort 'gat' onder de reguliere bedden dat toch voldoende comfort biedt. Binnen enkele dagen zou de Camper weer verkocht worden en willen ze nog even met de trein rond reizen. Een greep uit het nog gepland programma: - Haast + Greymouth, Arthurs Pass (zie foto 3) - Bungee jumping in Queenstown "the adrenaline capital of the world" (zie foto 2) - Courthouse met de pinguins - Mount Cook (zie foto 1) - Christchurch "the shaking town" - ... Hierbij ook een link naar een filmpje op Youtube over Westport en het noorden van de Westkust. De moeite waard om te bekijken: http://www.youtube.com/watch?v=54mUo5NXwbQ&feature=player_embedded
Na een moeilijke week, wordt het weer tijd om de informatie over Joke en Tim bij te werken. Het mailverkeer verloopt zeer moeilijk vermits er vooral in lokale bibliotheken moet gekeken worden om een pc te vinden. De internetstick blijkt niet te werken. Daarnaast verloopt alles vrij traag. De berichten die dan, ook via sms, over en weer gestuurd werden, gingen meer over het overlijden van oma dan over de avonturen in Oceanië.
Toch enkele dingen: - momenteel trekken Joke en Tim + Torre, een Duitser die met hen meeging vanuit Monkey Mia, rond met een Toyota Hiace Campervan uit 1984. Dit is momenteel hun leef- én reisomgeving. - Ze waren de voorbije dagen o.a. in het oudste Nationaal park van Nieuw-Zeeland: Tongariro, erkend als werelderfgoed door UNESCO. -Er was ook nog Matamata, waar de film "Lord of the Rings, the Hobbit Shire" gefilmd werd. Te duur om binnen te gaan doch een boekje met alle filmlocaties zal hen verder begeleiden op de rondreis. In Wellington zullen ze de filmstudio's bezoeken. - Ook Taihape bleek de moeite want dit is "Gumboot Village". Een dorp waar de rubberlaars centraal staat. Zoals te zien op internet wordt er zelfs 'Gumboot throwing' georganiseerd. Het lokale hamerslingeren zeg maar. - Er was ook de tocht op Tongariro waarover Joke het volgende schrijft: we deden de alpine crossing, de mooiste 1 day hike in NZ. We lapten er ook de Ngaurehou bij, de Mt. Doom uit Lord of the Rings. Supersteil en lastig maar de afdaling was lastiger. Steile lavastenen helemaal naar beneden. Geen pad, niks... klauteren, glijden, vallen. Ik ben nog nooit zo bang geweest om te vallen, maar ik ben er geraakt.
De komende dagen zullen we proberen weer te updaten wat er allemaal op de weg van onze backpackers komt. Hieronder enkele foto's van het Gumboot throwing, de top van Mount Ngauruhoe, dit is Mount Doom in de film LOTR en een beeld vanop Tongariro waar ze de gevaarlijke vulkanentocht deden.
Vandaag via Short Message Service het bericht dat er geen internet kan gebruikt worden in Auckland en omstreken. Ze trekken momenteel rond met een Van. Geen nood echter, geen nieuws is (alweer) goed nieuws en een sms is voor velen ook geruststellend. Kom binnenkort eens terug om enkele beelden te zien van enkele dagen geleden... o.a. het kangoeroe voederen!
Vanavond een mailtje gekregen. Goed aangekomen in Auckland. De foto's raakten niet meer in de dropbox wegens geen surfwaarde meer op de stick. Geen nood echter ze staan nog op pc en geheugenkaartje. Een volgende keer komen ze er wel door. Geen kangoeroes die gevoederd worden dus maar "some tourists on the bus".Tot binnenkort met meer nieuws (hopelijk).
Vanavond om 18.45 uur plots telefoon 'ik ben op skype'. Vlug pc opstarten en de twee reizigers horen en zien in de luchthaven van Melbourne. Vlug even de laatste surfwaarde op de stick opgebruiken alvorens het vliegtuig op te gaan richting Auckland. Met een uurverschil van tien uur (het is voor hen kwart voor vijf vrijdagochtend) zien ze er vrij fris uit. In tegenstelling tot de voorbije weken en de foto's zien ze er eerder poolreizigers uit met lange broeken en jassen aan...Over een uurtje (donderdag 20.00 onze tijd) uur vliegen ze richting Nieuw-Zeeland en ze hebben er duidelijk zin in. Ze weten nog te melden dat ze nog ergens (somewhere in the nowhere?) heel wat kangoeroes zagen en zelfs mochten meehelpen met het voederen. Alweer een anekdote en een ervaring rijker dus. Er zouden ook nogal wat foto's geupload worden doch dit lukte niet helemaal. Slechts een tiental foto's raakten in de dropbox. De rest zweeft ergens in het heelal vermoedelijk. Van zodra nieuws uit Auckland melden we ons opnieuw. Als uitsmijter één een foto van een raar wezentje. Een soort hazelworm doch met piepkleine pootjes in het midden. Rarara wat is het? Nummer twee is een varaan die een terrasje doet.
Plots was er vandaag het bericht dat men op Skype zat. Vlug de laptop opgestart en ramp o ramp: geen verbinding. Gemist? De stick met belwaarde op? ... Dan is er een koelbloedige papa die een lijntje gooit én ... dochterlief hoort langs de andere kant (ongeveer toch) van de wereld. Joke en Tim stellen het goed. Na een tweedaagse busreis met af en toe een stop voor de broodnodige foto's (neen we hebben ze nog niet gezien) zijn ze terug in Perth. Nog even tot rust komen en dan komende donderdag het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland. Vertrek rond 17.00 uur en aankomst de dag erop ergens in de voormiddag. Opnieuw enkele uren tijdsverschil doormaken en dan een goede zes weken vertoeven in het land dat we ondertussen kennen als 'shaky' en waar sinds eergisteren een nieuwe ramp in de maak is met een doorgebroken boot en de bijhorende vieze stookolie die het milieu zal aantasten. Op hun trip worden ze vergezeld door Torre, een Duitser die vanuit Monkey Mia met hen dus enkele weken meetrekt. Ze klinken goed en hebben er duidelijk zin is.Lang leve de skype, al sinds jaar en dag....
Voor hen die graag een woordje meer uitleg hebben over de verblijfolaats van de komende weken voor Joke en Tim ging ik op zoek, via Wikipedia, naar enkele wetenswaardigheden:
Nieuw-Zeeland is een land in het
zuidwesten van de Grote Oceaan. Het bestaat uit twee grote eilanden en een
aantal kleinere eilanden. Nieuw-Zeeland is een constitutionele monarchie, lid
van het Gemenebest van Naties (het vroegere Britse Gemenebest). Daarmee is
Elizabeth II het staatshoofd. Zij wordt vertegenwoordigd door een
gouverneur-generaal.
Abel
Tasman, die als eerste Europeaan Nieuw-Zeeland aanschouwde, noemde het
'Stateland', in de veronderstelling dat het verbonden was met het Stateneiland
van Zuid-Amerika. Nadat Hendrik Brouwer in 1643 bewees dat dit niet het geval
was, werd de naam door Hollandse cartografen veranderd in 'Nova Zeelandia',
naar de Nederlandse provincie Zeeland. De Britse luitenant James Cook vertaalde
dit op zijn beurt naar New Zealand.
Het land
heeft ook een naam in Maori, namelijk 'Aotearoa' wat zoveel betekent als 'land van
de lange witte wolk'. Volgens de overlevering zagen de Maori's, toen ze het
eiland ontdekten, enkele eeuwen voordat de Europeanen er kwamen, het land als
een wolk aan de horizon liggen. In die tijd hadden de Maori geen naam voor de
hele Nieuw-Zeelandse archipel, 'Aotearoa' refereerde enkel naar het huidige Noordereiland of North Island. In het
huidige taalgebruik kan 'Aotearoa' echter als alternatief voor 'New Zealand'
gezien worden.
Van de 4.213.418 (2009)
Nieuw-Zeelanders wonen er grofweg drie miljoen op het Noordereiland en één
miljoen op het Zuidereiland. De dichtstbevolkte regio is Greater Auckland met
ongeveer een miljoen inwoners.
Ongeveer 70% van de bevolking
is van Europese oorsprong; voornamelijk afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk,
Nederland, Duitsland en Ierland, maar ook onder andere uit Zuid-Afrika. Maori's maken voor 14,7% deel uit
van de bevolking en zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland. De
overige circa 15% bestaat hoofdzakelijk uit Aziaten en Oceaniërs. Het aantal Aziatische immigranten groeit sinds
ongeveer 1990 sterk.
De
belangrijkste landmassa's van Nieuw-Zeeland zijn het Noordereiland en het Zuidereiland, die door de Straat
Cook van elkaar gescheiden worden. Het Zuidereiland is
daarvan het grootst en wordt van noord naar zuid gescheiden door de Nieuw-Zeelandse Alpen. De hoogste top in deze bergketen is Aoraki/ Mount
Cook (3754 m). In dit gebergte bevinden zich 17 pieken die
boven de 3000 m uitsteken. Het minder bergachtige Noordereiland kent vulkanisme. Vanaf ongeveer het midden van het eiland loopt een
vulkanisch actieve zone naar het noordoosten. De hoogste top op het
Noordereiland is Mount
Ruapehu; een actieve vulkaan met een hoogte van 2797 m.
Verder
bestaat Nieuw-Zeeland uit een groot aantal kleine eilanden, waaronder de Antipodeneilanden, waarvan een deel onbewoond is.
Nieuw-Zeeland
is het meest geïsoleerd gelegen land ter wereld. Het dichtstbijzijnde buurland
is Australië, dat
circa 2000 km ten noordwesten ligt en waarvan Nieuw-Zeeland wordt gescheiden
door de Tasmanzee. Ten noorden liggen Nieuw-Caledonië, Fiji en Tonga. De enige grote landmassa in het zuiden is Antarctica. In NNO-ZZW richting meet Nieuw-Zeeland ruim 1600 km.
Nieuw-Zeeland
heeft qua vormgeving een verrassende overeenkomst met Italië. Beide landen zijn ongeveer even groot en hebben
dezelfde vorm. Ze liggen ook ongeveer op dezelfde geografische breedte. Zelfs
de 'spoor', het schiereilandje aan de rugzijde van de 'laars' (Christchurch, respectievelijk Gargano) is aanwezig.
Na een luwe informatieweek is er opnieuw nieuws vanuit Monkey Mia. Vermoedelijk het laatste bericht vanuit Shark Bay en het Dolphin Resort. Gezien de lange werkdagen (bijna 58 uren) in de feestweek was er niet veel zin om ook nog het thuisfront te bevoorraden van spetterende nieuwigheden. Twee skypemomenten brachten het gekende verhaal en toonden dat onze backpackers vooral moe waren. We konden natuurlijk niet laten om foto's te tonen van de zeer smakelijke kerststronk die gemist werd. Ook het menu dat begeleidde van oud naar nieuw lokte jaloerse reacties uit. Tja wat wil je als ze het zelf doen met een broodje kaas... Vandaag is er wel nieuws! Het vele lezen over Nieuw-Zeeland, het vele plannen en routes uitstippelen is stilgevallen. Het dagen aftellen om de oversteek te doen is zo goed als afgerond:
Hallo!
Korte snelle samenvatting:
- alles gaat hier goed
- morgen pak ik mijn zak
- zaterdag vertrek ik voor een spotprijsje voor een
tweedaagse naar Perth, met stops in Pinnacles en Kalbarri
- de 12e stap ik op het vliegtuig richting Auckland, voor
een aantal weken Lord of the Rings touring in Kiwiland
- de 3e maart ben ik terug in Perth, en zoek ik een jobke
- rond de 24e bezoeken we Fremantle en
Rottnest Island
- de 28e in de ochtend vertrekken we op een trip die ik
uitstippelde: Perth - Margareth river - Albany- Kalgoorlie - Mt Augustus - Coral
bay - Karijini - Broome
- daarna werk ik nog een maand in de buurt van Broome
- ik rijd met Tine en Maarten en Tim naar Darwin
- ik rijd met Tim naar Cairns - Alice Springs - Adelaide -
Sydney
- ik werk een maand in Sydney
- ik ga naar Azie
DUS: alles is oke, en ik krijg zin en kriebeltjes om te vertrekken!
Bij sommige thuisblijvers begint het te kriebelen om 'even af te reizen' voor een babbelke. Of het internet in Nieuw-Zeeland ons ook berichten zal toevertrouwen, moeten we afwachten. Dus 'Come & See'...
Is het een vliegtuig? Is het een vogel? Is het een jetski?
Hallo!
Alles is hier oké, ik zal eens nadenken over deze week, wat ik
allemaal gedaan heb.
Gisterenavond heb ik in de Monkey Bar mogen werken, eindelijk.
Als afwasser en keukenhulpje zeer handig wanneer het hele resort
zonder water viel;
dus ik heb tot 23u moeten doordoen om de opgestapelde afwas klaar te krijgen.
Ondertussen had er ook een meneer die aan het haaienvissen was met een grote
machete zijn vingers afgehakt op het strand: enkel nog wat kleine pezen hielden
zijn vingers aan zijn hand. Ambulance gebeld in Denham. Flying Doctors
opgeroepen. Dan valt het weer op hoe ver wij zitten van een échte beschaving.
De hele week heb ik ook al elke dag gemiddeld meer dan zeven uur
gewerkt. Het is ook de warmste week tot nu toe. Dinsdag 42,9 graden in de
schaduw, en volgens de maintenance 52 graden buiten. De wind is warme
woestijnwind uit het binnenland, ipv de oceaanbries. Veel vliegen en kokend
heet. Van het management kregen we dan ook constant sportdrankjes, omdat na
vijf liter water drinken en evenveel uitgezweet te hebben alle vitaminen zoek
waren en de hele staff hier erbij liep als Australische zombies. Veel centjes
maar ook soms afzien.
Voor de rest zijn onze tickets voor Nieuw-Zeeland dus geboekt
van 12 januari tot 2 maart omdat die goedkoper zijn. Onze Duitse buurjongen
hier gaat drie weken met ons meereizen, dat lijkt mij ook wel leuk.
Nu bedenken we plannen om terug goedkoop in Perth te geraken en
onderweg een paar National parks mee te pikken. Een van de meest mooie ligt op
deze baan, maar nog redelijk ver en de kans dat we deze coté nog doen is
klein.
Gisteren ben ik ook nog eens met de shotover gaan varen en heb
ik een WALVIS gezien. Gene zever. Ik zocht voor dolfijnen en plots zag ik in de
verte een fontein. Drie minuten later was die superdicht, maar ik was de enige
die het had gezien, en ik wou niet voor de hele boot roepen dat ik een enorm
beest zag maar eigenlijk naar een jetski wees. Dus ik zei stil tegen de
kapitein dat ik een enorme fontein had gezien. En op hetzelfde moment spuit die
fontein 60 meter voor ons en zien we een gigantische rug. Een kruising tussen
een humpback en nog iets anders dat ik niet verstond. Een echte walvis in
Monkey Mia dus ...
Vanavond om 18.45 uur plots telefoon 'ik ben op skype'. Vlug pc opstarten en de twee reizigers horen en zien in de luchthaven van Melbourne. Vlug even de laatste surfwaarde op de stick opgebruiken alvorens het vliegtuig op te gaan richting Auckland. Met een uurverschil van tien uur (het is voor hen kwart voor vijf vrijdagochtend) zien ze er vrij fris uit. In tegenstelling tot de voorbije weken en de foto's zien ze er eerder poolreizigers uit met lange broeken en jassen aan...Over een uurtje (donderdag 20.00 onze tijd) uur vliegen ze richting Nieuw-Zeeland en ze hebben er duidelijk zin in. Ze weten nog te melden dat ze nog ergens (somewhere in the nowhere?) heel wat kangoeroes zagen en zelfs mochten meehelpen met het voederen. Alweer een anekdote en een ervaring rijker dus.
