Goed nieuws. Donderdagvoormiddag moeten we naar Gent. Papieren zijn vertaald en kunnen opgehaald worden bij Elena. Komt goed uit, nu kunnen we tegelijkertijd ons visum uithalen op de ambassade. Normaal is nu alles in orde om vrijdag te vertrekken. Alles komt nu steeds dichter en dichter, maar alles wordt nu ook spannender. Zal waarschijnlijk iets beter zijn als we vrijdag 06 februari om 17h10 vertrekken richting Wenen en dan door naar Astana.
Telefoon gekregen van Het Kleine Mirakel. We moeten zo snel mogelijk vertrekken. Annick was zo zenuwachtig dat zij geen oog heeft dicht gedaan, dit is dan ook nog eens op haar maag geslagen met als gevolg: ze is vandaag niet van het toilet af te slaan en is dus niet kunnen gaan werken. Afspraak gemaakt met reisbureau, we moeten volgende week vrijdag 06 februari vertrekken naar Karaganda met een tussenstop in Wenen. Na het lange wachten en heel veel miserie om een kindje uit China is dit wel heel snel afgehandeld voor een kindje uit Kazakstan. Hadden we dit maar 2 jaar geleden geweten. Dit had ons heel veel miserie bespaard.
Om 14h00 aangekomen in zaaltje in Beerse waar de mensen van Het Kleine Mirakel ons een uiteenzetting hebben gebracht over onze reisvoorbereiding. Dit was wel heel onverwacht dat we deze uitnodiging via een e-mailtje kregen. In tegenstelling met het lange wachten voor we eens iets te horen kregen van het adoptiebureau van China, was het hier in het HKM, heel snel dat we iets hoorden van een vooruitgang. We kregen zelfs al te horen dat we naar Karaganda mogen, wanneer wisten ze nog niet, dus spannend afwachten nu.
