Intake Kazachstan:17/07/2008 Dossier bij HKM:29/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan:03/11/2008 Reisvoorbereiding:14/01/2009 Nikola voor het eerst gezien:11/02/2009 Pré-court:11/03/2009 Court:16/03/2009 Erkenning adoptie:29/04/2009 Terug thuis met Nikola:07/05/2009
Natuurlijk konden we het niet laten en gingen we eens een kijkje nemen in de speelgoedwinkels enfin kijkje, daar bleef het niet bij. Jo had er al voor gezorgd dat er een kinderstoel,speelgoed en kleren klaarstonden voor Nikola toen we van Kazakstan terug kwamen, zalig en bedankt Joke dat was fijn om zo terug te komen.Dus besloten we toch nog eens naar de winkels te gaan want een mens heeft toch alles nodig voordat onze kapoen thuis komt hé.We hebben een zitautootje gekocht met heel veel knopppen want dat was er in Karaganda ook en de overgang moet toch zo goed mogelijk gaan hé.Op die knoppen duwen we nu elke dag eens even want Jari (onze hond) is soms wat angstig en dan went hij al aan het geluid.Eetgerei en een potje. Dave kon het niet laten er eentje te kopen met muziek,hopenlijk heeft Nikola er geen schrik van.Het was wel een fijn namiddagje.
Wat doet het goed om terug thuis te zijn.Onze terugreis vanuit Kazakstan verliep zeer goed.In Zaventem wachtte een zenuwachtige vader ons op.Hij had problemen in de parkeergarage gehad en was zijn weg haast kwijt geraakt. Maar hij heeft ons uiteindelijk gevonden. In Zonhoven had mama het eten klaar. En Yoo-Mee geen rosbief met kroketten wel biefstuk friet. Wat zijn we toch weer echte Belgen en wat hebben we ervan genoten we hebben het lekkere eten toch gemist.En zelfs de regen ook want het was er toch zo koud. Na het bekijken van de foto's en de video naar ons stulpje in Helchteren en eindelijk water dat niet meer ruikt, fantastisch. Ik geniet terug van de luxe hoor. Donderdag en vrijdag zijn we maar dadelijk terug aan het werk gegaan. Erg moe maar toch gelukkig. Het onthaal in beide scholen was geweldig. Iedereen sprak me aan en wou de foto's zien van Nikola. Al die interesse deed zo deugd. Ook de kinderen waren erg geïnteresseerd. In elke klas moest ik mijn verhaal vertellen en de foto's tonen. Nog nooit hebben de kinderen zo opgelet van het begin van de les tot op het einde. Het waren voor mij heerlijke dagen. Het weekend werd besteed aan de was en de plas.De eerste week terug was een kleine ramp,ontzettend moe. We kregen daar toch een serieus klopke.Bovendien ging het leven zijn aloude gangetje en dus drukte van belang en s'avonds telefoontjes van de vrienden. Toch fijn dat iedereen ons verhaal gevolgd had en zo met ons meeleeft. Bedankt allemaal, dat doet echt deugd. Maandagavond kregen we nog een berichtje van Guy en Claude met de boodschap dat alles goed was met Nikola. Ze hadden hem nog een keertje samen met Matis uit het leefgroepje gehaald en met hem gespeeld. Ze hebben hem ook een paar foto's van mij en Dave gegeven zodat Nikola die af en toe eens kan zien. En ze stuurden ons 3 foto's van Nikola met zijn boekje foto's. Het pakte mij echt en het heeft me een traantje gekost.We missen ons manneke, hij ziet er wel gelukkig uit op de foto's, maar goed.
Wat doet het goed om terug thuis te zijn.Onze terugreis vanuit Kazakstan verliep zeer goed.In Zaventem wachtte een zenuwachtige vader ons op.Hij had problemen in de parkeergarage gehad en was zijn weg haast kwijt geraakt. Maar hij heeft ons uiteindelijk gevonden. In Zonhoven had mama het eten klaar. En Yoo-Mee geen rosbief met kroketten wel biefstuk friet. Wat zijn we toch weer echte Belgen en wat hebben we ervan genoten we hebben het lekkere eten toch gemist.En zelfs de regen ook want het was er toch zo koud. Na het bekijken van de foto's en de video naar ons stulpje in Helchteren en eindelijk water dat niet meer ruikt, fantastisch. Ik geniet terug van de luxe hoor. Donderdag en vrijdag zijn we maar dadelijk terug aan het werk gegaan. Erg moe maar toch gelukkig. Het onthaal in beide scholen was geweldig. Iedereen sprak me aan en wou de foto's zien van Nikola. Al die interesse deed zo deugd. Ook de kinderen waren erg geïnteresseerd. In elke klas moest ik mijn verhaal vertellen en de foto's tonen. Nog nooit hebben de kinderen zo opgelet van het begin van de les tot op het einde. Het waren voor mij heerlijke dagen. Het weekend werd besteed aan de was en de plas.De eerste week terug was een kleine ramp,ontzettend moe. We kregen daar toch een serieus klopke.Bovendien ging het leven zijn aloude gangetje en dus drukte van belang en s'avonds telefoontjes van de vrienden. Toch fijn dat iedereen ons verhaal gevolgd had en zo met ons meeleeft. Bedankt allemaal, dat doet echt deugd. Maandagavond kregen we nog een berichtje van Guy en Claude met de boodschap dat alles goed was met Nikola. Ze hadden hem nog een keertje samen met Matis uit het leefgroepje gehaald en met hem gespeeld. Ze hebben hem ook een paar foto's van mij en Dave gegeven zodat Nikola die af en toe eens kan zien. En ze stuurden ons 3 foto's van Nikola met zijn boekje foto's. Het pakte mij echt en het heeft me een traantje gekost.We missen ons manneke, hij ziet er wel gelukkig uit op de foto's, maar goed.
