Intake Kazachstan:17/07/2008 Dossier bij HKM:29/07/2008 Dossier verstuurd naar Kazachstan:03/11/2008 Reisvoorbereiding:14/01/2009 Nikola voor het eerst gezien:11/02/2009 Pré-court:11/03/2009 Court:16/03/2009 Erkenning adoptie:29/04/2009 Terug thuis met Nikola:07/05/2009
Nikolai was erg verbaasd dat kleine Nikola zo goed gezind was.Ja slaap doet wonderen. De autorit ging deze keer zeer goed,hij keek maar naar alle lichtjes.Op de luchthaven vond hij het ook allemaal heel interessant.De vlucht was wel zwaar want hij kon niet zo goed slapen en Dave heeft de hele nacht bij hem de wacht gehouden,chapeau. Ik was ook eventjes in slaap gevallen.Maar al bij al viel de reis nog mee.Om 2.15 vertrok het vliegtuig richting Astana,we hebben nog eventjes goed door het raampje gekeken toen we rond 6.45 in Astana landden.Dan verder naar Frankfurt. In Frankfurt heeft Nikola zeker een uur de stilstaande vliegtuigen bekeken. Dan om 9.30u onze tijd vertrek naar Brussel voor een korte vlucht. Nikola viel al tijdens het opstijgen in slaap en we moesten hem wakker maken in Brussel. Om 10.30 aankomst in Brussel eindelijk op Belgische bodem en met onze zoon in mijn armen, het was even slikken.Jo belde al in de luchthaven voor we buiten waren en vond het erg dat ze er niet kon zijn. Ja het was werkensdag hé. Wij begrijpen het dat het voor sommigen moeilijk was weg te blijven maar het moment van buitenkomen en onze papa en mama zien staan was zo geweldig en voor mij erg emotioneel. We houden niet van toeters en bellen en waren dan ook gelukkig dat ze achterwege bleven.Zo was het fijn en zo was het goed. Op een rustige manier naar ons allerbeminde Limburg en ons huisje waar alles mooi versierd was: posters met foto's van Nikola en balonnen.Nikola vond vooral de balonnen geweldig,bedankt Miet en Herman, het deed deugd aan het hart.Eindelijk na VIER jaar wachten kwamen we met onze zoon thuis. Het zijn jaren geweest met veel moeilijke momenten maar nooit hebben we het opgegeven. En het resultaat is fantastisch, dat maakt het lange wachten zo goed. Nooit hadden we kunnen dromen dat we zo'n fantastische zoon zouden krijgen met zulke bolle wangetjes en die guitige lach. Zijn ondeugende ogen en zo lief. Hij is nu onze witte en dat blijft hij. Hij kijkt hier zijn ogen uit want er zijn zoveel dingen die hij niet kent en hij nu ontdekt en wij zijn blij stille getuigen te mogen zijn van zijn ontdekkingstocht. Het was een heel avontuur en we zullen het nooit vergeten,niet de mensen die we ontmoetten,de fijne momenten. En vooral de steun van familie,vrienden en mensen rondom ons.Bedankt aan iedereen die onze blog gevolgd heeft en aan iedereen die ons zo gesteund hebben om dit te kunnen verwezelijken. Een speciale dank aan Daniëlle en Frank voor het begrip dat ze opbrachten als we weer vrij moesten nemen...En iedereen die ons geholpen heeft en het zijn er veel, bedankt wij zullen het nooit vergeten en Nikola ook niet.
We hebben een uitputtende nacht achter de rug. Nikola had last van een nachtmerrie en hij bleef schreeuwen, het duurde een hele tijd voordat hij terug kalm werd en terug in slaap viel met als gevolg dat wij 2 lichtelijk oververmoeid waren.Hij zet als hij niet in slaap kan vallen zijn discotheek op,dat is een muziekje met dierengeluiden en liedjes.Dus als we dit horen weten we dat hij nog wakker is en die nacht hebben we die discotheek meermaals gehoord. Ik ben nog eens in het midden van de nacht wakker geworden van het geluid van een koe.Hij is waarschijnlijk wat ontregeld en weet niet goed waaraan hij is. Het was te verwachten.We volgen de uren van het weeshuis ook niet meer want dat heeft geen zin als we binnenkort een uurverschil van 4 uren moeten overbruggen.We laten hem gewoon slapen tot hij wakker wordt voor het moment, de slaap kan hem maar deugd doen.We zijn na het ontbijt nog eens op tocht gegaan, op zoek naar een bank en eten voor het middagmaal.Enfin ik ben gaan winkelen, Dave wandelen en bij de bank omgekeerd. Dan terug naar het appartement, al de trappen op want we zitten op het vijfde verdiep. Ik met Nikola, Dave met de buggy,we hebben onze fitness weer gehad. Nikola was heel braaf geweest, hij speelde met de strikjes van zijn schoenen. Jo heeft een goede cadeau gedaan en Hugues'buggy is goud waard.Hij eet ook goed en begint nu ook al een beetje zelf te eten maar dat is hier moeilijk want we moeten hem eten geven in de zetel want er zijn enkel 2 poefjes en daar valt hij vanaf. Hij heeft dan gespeeld met wat lege flessen, hij vindt het vooral leuk om ermee te gooien. Hij gooit met alles, dat moeten we toch proberen te veranderen.Rond 3uur in bed voor zijn middagslaapje want hij was moe en we hopen dat hij zo lang mogelijk slaapt want we moeten om 0.00.u vertrekken.Ik heb nog een laatste relaxerend Kazaks badje genomen en dan hebben we de tijd zitten aftellen voor het vertrek waar we toch wat schrik voor hebben. Want zo'n lange reis met een kind zal niet niks zijn.We hebben nog een beetje dingen schoon geveegd,gepoetst hebben we niet wan voor 120 dollar per nacht kunnen ze wel een poetsploeg optrommelen. En een babysit kost hier ook zo'n slordige 100 dollar voor een dag.Goedkoop kan je Almaty dus niet noemen maar we zijn toch blij dat we op een appartementje zaten want een hotel met onze Nikola was toch moeilijk geweest.Hier in Kazakstan is het me toch wel wat. Een donsdeken heeft aan de bovenzijde een groot vierkant gat waar je het deken dan doorziet en dat dient om het deken uit de hoes te halen. Goed dat we hier nog kunnen lachen.Ook stond hier ineens een Kazakse vrouw aan de deur die iets in het Russisch brabbelde, we meenden aan haar gebaren te begrijpen dat het ging over het vegen van de gang.We gebaarden dat we haar niet verstonden, ze bleef maar aandringen en vroeg toen papier en een pen,ik gaf het en ze schreef iets op. Ik dacht dat ze een tekening zou maken maar het was Russisch. Ja als je het niet verstaat kan je het ook niet lezen hé.Lachen geblazen want we belden Nikolai dan maar en gaven haar de telefoon. Wat bleek? Zij vroeg de gang te poetsen en wel tweemaal per week. Ja daar ging ik eens dadelijk aan beginnen.De laatst dingen in de valiezen gestoken. Nikola heeft wel elke dag ergens op gemorst.Ja het leven met een kind is heel anders maar ook zo mooi.Je wordt goedgezind door hem. Almaty zal een goede herinnering blijven want hier is niets tegengevallen of moeilijk geweest.Karaganda had zijn moeilijke momenten, hier was het puur genieten van ons nieuw gezinnetje en van elkaar.Het is een mooie einde van ons Kazaks avontuur.Hopenlijk valt de reis nu nog mee.Nikola werd rond 9.30u wakker. We hebben hem nog wat eten gegeven en hij was erg goed gezind. Nog wat spelen en het werd 0.00u. Nikolai was stipt en eindelijk Back to home.
Nikola werd rond 9 uur wakker en wat waren we blij want dan konden we wat langer slapen want we beginnen het toch te voelen, onze jetlag speelt ons parten. Vier uur verschil moet je toch overbruggen. Hij was wel erg goed gezind en stak zijn hoofdje al boven het bed met een gezicht van "kom er mij maar uithalen". Het was een vertederend tafereel.Weer flesje pap, het enige probleem is dat hij blijft sukkelen met wat buikloop.Maar dat zal wel de overgang van voedsel zijn denken we. Ineens gebeurde het, de electriciteit viel uit.We dachten dat het misschien maar voor een uurtje was maar neen het duurde tot laat in de namiddag. Klein probleempje, geen microgolf,geen licht in de badkamer... Dus een potje au bain marie maken en met een kaars naar de badkamer. Het moet hier frequent gebeuren want de kaars stond al klaar in de keuken.Nilolai kwam langs in de namiddag met een uitgeschreven onkostenstaat, we konden onze ogen niet geloven dat hebben we in Karaganda nooit gezien.Hij legde ook piekfijn uit wat al de stempels op de visa van Nikola betekende.Het is een aangenaam man en alles is hier toch veel beter geregeld volgens ons.Nikola laat al zijn willetje zien want als we hem iets verbieden schiet hij soms wel in een franse colère maar we geven niet toe.Hij moet toch leren dat niet alles kan en mag.Na het vieruurtje weer een wandelingetje met zijn nieuwe schoenen en hij genoot er weer van want hij deed niets dan zingen in de buggy.s'Avonds hebben we rijst gemaakt voor zijn buikje en dat heeft hij voor de eerste keer helemaal alleen gegeten.We waren echt fier op hem.We hebben dan de valiezen ingepakt want we vertrekken morgen naar thuis, eindelijk.Het is hier echt vlug gegaan maar het was fijn zo met ons drietjes.Almaty we love you.Dit is echt een mooie afsluiter.
Nikola werd wakker om 7.30u. Hij was aan het spelen in zijn bedje maar toen hij zag dat ik hem zag wou hij er natuurlijk uit.Dus papflesje maken want hier geniet hij echt van. Hij ligt dan met zijn ogen gesloten op mijn arm. Dit is echt iets dat ze hem toch te vlug afgenomen hebben.Dan hebben we wat gespeeld,tanden poetsen,aankleden en toen stond Nikolai al aan onze deur om ons te komen halen om naar de ambassade te gaan om de visa van Nikola aan te vragen. De autorit was een klein rampje want Nikola wou niet blijven zitten. Op de ambassade was een klein wachtkamertje zodat ik maar samen met Nikola gaan wandelen ben.Toen we eindelijk na lang wachten toch binnen mochten was het wel vlug geregeld. De autorit terug was ook geen cadeau en we waren blij weer op ons appartementje te zijn.In de namiddag is Dave de visa al mogen gaan halen.Na Nikola's middagslaapje zijn we dan nog even naar de wandelstraat gegaan en hebben we hem daar wat laten rondlopen. Hij ging daar achter de duiven aan en je zag dat hij dat nog nooit gezien had. Wat doet hij veel nieuwe ervaringen op.Het is hier toch anders dan in Karaganda want als je op straat loopt bekijken de mensen je niet zo zodat je je hier wel op je gemak voelt.We genieten hier van elkaar.Nikola eet en slaapt goed enkel het in slaap vallen gaat gepaard met schudden van de ene naar de andere kant en wat woelen maar we krijgen hem maar goed in een slaapzak.We zijn ook een blikopener gaan kopen want die was er niet.Voor de rest is hier alles:een zetel,mat,keuken,badkamer,2 slaapkamers,T.V. en zelfs een DVD speler.En het water ruikt hier ook niet.En buiten is alles netjes. Ze komen hier elke dag het vuil opruimen, dat gaat dan wel op een vreemde manier. Ze hebben een kar en daarop een kartonnen doos. Ze vegen het vuil dan bijeen met een soort bezem en een afgesneden jerrycan als vuilblik; Maar proper is het.
