Vandaag de grote dag. Gisterenavond nog telefoon gekregen van Marina. Ze gaat ons vandaag tussen 11.00 en 12.00 uur komen ophalen om naar het weeshuis te gaan voor ons kindvoorstel.

Deze nacht heel weinig geslapen. Laatste maal op de klok gekeken 05.00 en de wekker liep al af om 09.00 uur.  Klein boterhammetje gegeten en ons dan maar klaarmaken.

Stipt 11.00 uur ging de bel. Vladimir, de chauffeur die ons van Astana naar Karaganda heeft gebracht kwam ons ophalen.

In de wagen zat onze coördinatrice ons al mede op te wachten. Elkaar een goedemorgen gewenst, meer kon er niet gezegd worden want zowel Vladimir als de coördinatrice spreken dus alleen maar Russisch, geen enkel woordje Engels.

In het weeshuis aangekomen werden we verwelkomd door Marina. Na een hele tijd te moeten wachten werden we binnen geroepen in de dokterspraktijk, aanwezig daar: directrice, dr. Love, Marina, Zulfa. De directrice overhandigde ons 2 foto’s van het kind. Dokter Love echt een lieve, schattige vrouw gaf ons meer info over het kind.

Het is een jongen, Nicolaï, we gaan hem Nicola noemen. 

Geboren 07 september 2007, blond, 77cm en zijn gewicht is 10,5 kg.

We kregen de foto’s in handen en we waren al meteen verloren voor deze flinke jongen. Dit kan niet meer stuk dachten we en we gingen er dan ook meteen voor.

Telefoon gekregen van Michel en Ann, een koppel uit Gent dat hier al 5 weken is, pre-court achter de rug hebben en momenteel aan het wachten zijn tot ze een datum horen voor court.

Zij hebben een dochtertje van 8 maanden.  Ze gaan deze avond bowlen met John en Yoo-Mee, een koppel uit Leuven dat hier is van 31 januari. Zij hebben een zoontje van 9 maanden.

Beide koppels hebben veel verteld van hun ervaring hier en we hebben hiervan toch veel opgestoken.

Vertrokken om 17.10 uur naar Wenen. In  de vertrekhal ontmoeten we Ben, Sarah en de kleine Noah.  Heel vriendelijke mensen uit Zolder.  Heel goede reis gehad.
In Astana aangekomen was onze coordinatrice ons vergeten, wij stonden daar dus alleen zonder te weten wat te doen. Een geluk dat Sarah en Ben er waren. Hun coordinatrice was er wel en zij heeft ons dan goed opgevangen.
Zij heeft onze coordinatrice dan gebeld en wist ons te vertellen dat de chauffeur niet tot bij ons geraakte wegens dichtgesneeuwde wegen. Ze heeft ons dan begeleid tot een hotel waar we een dagje verbleven hebben en toch konden bijslapen. Dit heeft ons echt wel deugd gedaan omdat we toch nog een lange autorit voor de boeg hadden.
Rond 19.00 uur (plaatselijke tijd) zijn we dan vertrokken richting Karaganda. Echt wel te vergelijken met Reis door Syberie. 
22.00 uur aangekomen in Karaganda waar onze tolk Marina ons stond op te wachten om ons naar het appartement te brengen.
Heel fijn en mooi appartement.