de hollandse ontdekkingsreiziger gaf zijn naam aan wat nu een klein maar prachtig nationaal park is. Vanmorgen ontwaakt met prachtig weer, haastig alles klaar gemaakt en vertrokken naar Kaiteriteri om de watertaxi te nemen. Een korte stop bij Split apple rock en bij een paar zeehonden en daarna afgezet als enige twee in Tonga Bay. Van daaruit hebben we een vijftiental kilometers ge"hiked" via Bark Bay naar Torrent Bay waar we om 4u namiddag terug opgepikt werden. Alles tesamen een heerlijke dag in prachtig weer, slechts nu tegen de avond steekt er wat wind op en drijven er wolken binnen. De vooruitzichten voor de volgende dagen zijn belabberd, maar dat kan ons nu niet meer schelen - morgenvroeg terug op weg naar de westkust !!! Groetjes,
gezet door het weer . Vannacht geselde de regen de ramen, en vanmorgen om 7 u was 't nog steeds van datte. Dus nog maar eens omgedraaid en wat later opgestaan. En stilaan klaarde het op. In plaats van Abel Tasman dan maar een alternatief gezocht: Takaka hill walkway. Drie uur door een landschap van raar gevormde rotsen, gevaarlijke gaten en bossen uit LOTR. Je had het gevoel alsof er elk moment een Ork, Hobbit of een Elf achter een boom kon uitkomen. We troffen er een koppel locals (mevr. de dominee met haar echtgenoot) die ons het adres van een kunstschilder gaven in het dorpje Takaka zelf. Mooie maar onbetaalbare schilderijen van NZ-landschappen, met fotografische precisie geschilderd. Goed gesprek gehad met de vriendelijke man. Hij wees ons op een kleine scenic reserve vlak bij met grote Nikau-palmen en spectaculaire rotsspleten met een mooi zicht op de zee en de omgeving. En gelijk had hij. Stilaan begon de honger ons terug te lokken naar Motueka. Zo druk als 't gisteren was, zo kalm is het vandaag. De weersvoorspelling geeft niks goeds - ten vroegste zaterdag zou het gaan verbeteren. We zien wel, als het zo blijft moeten we toch stilaan zuidwaarts trekken en eventueel bij het terugkomen een nieuwe poging wagen. Tot schrijfs,
Vandaag met de grootste ferryboot (gebouwd in R'dam) van Wellington naar Picton op 't zuideiland over straat Cook overgevaren. De aankomst was adembenemend, tussen de rotsen en fjorden van Marlborough Sound, met soms weinig plaats om te manoeuvreren. Vertrokken met betrokken weer in Wellington, met prachtig zonnig weer gedurende de overvaart. Van Picton over de kustweg naar Havelock en Nelson - nog nooit een weg met zoooveel draaikes gezien. We hadden om de 200m kunnen stoppen om te fotograferen, ongelofelijke panorama's. Bij onze 2de stop stond er al een camper. De chauffeur had net een kiwi (vogel he) de weg zien oversteken. Hij zat nog onder een struik. 't Was natuurlijk geen kiwi maar een weka. Kon niet dadelijk op de naam komen en vroeg a Freddy hoe zo'n soepkip alweer heette - waarop het meisje in de lach schoot. Het bleken de eerste vlamingen te zijn die we op de weg tegenkwamen. Was het een slecht teken ? Even later begon 't te miezeren. Onze pick-nick ging dus door IN de auto en dat viel niet echt mee. Al was 't wel lekker. We zijn langs Nelson doorgereden tot in Motueka. Als 't morgen niet te slecht weer is gaan we een stukje (het mooiste stukje natuurlijk) van de Abel Tasman Walk doen, met de watertaxi laten afzetten en in de late namiddag ook weer terug laten oppikken. Hopelijk lukt het, fingers crossed. Dan laat ik jullie morgen zeker weten hoe het was. Groetjes,
Vorige donderdag was het - zoals al zo dikwijls - te slecht weer om te varen. Kapiti was voor ons toch te belangrijk om over te slaan, dus maar een dagje nietsdoen (nu ja) ingelast. Vrijdagmorgen was het heel wat beter dus de overtocht naar Kapiti gemaakt. Het was een kleine groep, dus zo weinig mogelijk verstoring van de fauna. Alle ratten en muizen en possums zijn er uitgeroeid en bedreigde Nieuw-Zeelandse soorten opnieuw uitgezet. Prachtige en unieke vogeltjes gezien zoals de saddleback, de hihi of stichbird, de bellbird, de robin en de kakapo enz. 's Avonds waren we te gast bij een Maori-familie die ons heel snel het gevoel gaf om bij de familie te horen. Eenmaal donker namen ze ons mee op een Kiwi-wandeling en we hebben er inderdaad twee gezien. Gisteren was opnieuw een heerlijk zonnige dag met weer veel vogelspotting - redcrowned parakeet, lepelaars, whiteheads en noem maar op. Vier uur namiddag na een fantastische ervaring terug de boot op, auto opgepikt en naar Wellington. Hier bijna geen campings dus voor 2 nachten in de YHA Backpackers geboekt. En in de avond op zoek gegaan naar het belgisch cafe 'Leuven'. Kriek en Leffe van 't vat aan hoge prijzen maar wel lekker. Samen met een iers koppel waren we de laatste bezoekers. Het is wel de eerste keer dat we zagen dat de vrouw- en mantoiletten aangeduid zijn met een kop van Boudewijn en Fabiola. Niemand van het personeel begreep de oud-vlaamse teksten op de muur. Leuk.
Vandaag staat het Te Papa museum op het programma, samen met het doen van de was en inkopen. De grote warenhuizen blijven hier ook op zondag open, de meeste dagen tot middernacht zelfs. En de kassiersters dienen te staan achter de kassa. De vakbonden hebben hier nog werk.
Maandagmorgen met de Interislander naar het zuideiland. Dat wordt een heel nieuwe ervaring.
Tot dan.
Eergisteren dan toch nog een wandeling op de flanken van Mt.Ruapehu kunnen maken, gedeeltelijk over knuppelpaden naar de Waitonga waterval. Een omgeving die ons even aan de Hoge Venen deed denken. Het jong veulen dat Freddy heet deed me nog maar es versteld staan, over riviertjes springen zoals een jonge kerel van 16. Ik deed het hem dus niet na - wou m'n fotocamera niet in de plomp zien belanden.
In Foxton vonden we onze nieuwe pleisterplaats. Met een grote hollandse windmolen. Zo ook aangeduid op de wegwijzers: 'De Molen - Windmill'. Het is weer eens wat anders dan de 10m grote plastieken oranje wortel die in Ohakune langs de weg staat. Rare jongens, die Kiwi's.
Gisteren bleven we nog een dagje in Foxton Beach waar een brede rivier via een 'estuarium' in de zee stroomt en een vogelreservaat is. Mooie foto's kunnen maken van waadvogels al hebben we enkele lepelaars gemist wegens iets te laat of iets te ver. Wel een koppeltje gefotografeerd van de bedreigde Wrybill, de enige vogel ter wereld met een zijwaarts gebogen snavel.
Nu dus onderweg naar Kapiti waarheen we morgenvroeg een ferry moeten nemen, hopelijk vaart die uit als het weer niet te slecht is. We overnachten dan op het eiland. Daar is geen internet en geen telefoonverbinding dus tot binnen enkele dagen.
Yeps, wheels are rolling again. Zaterdag nog een rustige dag genoten in het zonnetje van Hawkes Bay bij het kasteeltje van Marc en Ingrid. Mooie korte wandeling met Marc en gids Hannah in het Boundary Stream Reserve, waar het DOC probeert een ongerept stukje natuur herop te bouwen, zonder possums enz. Er zijn ook kiwi's teruggeplaatst en die hebben ondertussen jongskes. Die kan je natuurlijk niet zien, zijn nachtdieren. Wel de hoogste waterval tot nu toe, bijna 50m hoog. Kon nog net op de foto. Prachtige plaats voor een pick-nick. Daarna tijd om de voorraden aan te vullen. Ook de was is ondertussen nog eens gedaan, dus klaar voor the road.
Gisteren zondagmorgen vertrokken richting Taupo. Recht naar het slechte weer. Niet blijven hangen in Taupo, de attracties daar zijn allemaal van geothermische aard en dat hebben we nu wel gehad. (Blase he) Prachtig en groot (krater)meer, dat lake Taupo. Dus gestopt in Taurangi bij het cafe dat door de Lonely Planet aangeraden wordt, voor koffie en stuk vlaai en dan naar het stukje werelderfgoed: Tongariro national park. De bergen waren zelfs niet te zien door de laaghangende bewolking. De voor vandaag geplande Alpine Crossing kan niet doorgaan door de sneeuw - er wordt hier nog geskied ! De Crossing kan, maar dan met crampons en piolets (ice axes) en alle klimtoestanden - niks voor 2 grootvaders zoals wij . We zitten nu in Ohakune, opgestaan met stralende zon - ik heb hier een prachtig zicht op Mt Ruapehu. Seffens naar de I-site en dan een kortere wandeling waarna we verder naar 't zuiden trekken. Dan hebben we een half dagje meer tijd om Paraparaaumu te bereiken voor een nieuw hoogtepunt, nl. Kapiti Island. Fingers crossed dat dit weer mag blijven duren . Tot schrijfs,
Is het vandaag al. De tijd vliegt. We hebben het art deco stadje Napier bekeken. Het is in de jaren dertig door een aardbeving weggeveegd en opnieuw opgebouwd volgens de mode van die tijd. Allemaal in hout en met max. 1 verdieping. Mooi beschilderd en kleinschalig. Vanmorgen weer een serieuze wandeling langs de zee, om kwart voor 6 opgestaan en om 7u waren we onderweg. Om ten laatste 11u moesten we op de terugweg zijn om niet door hoog tij verrast te worden. Na een achttal km kwamen we bij het Black Reef en een kolonietje Jan van Genten, ongeveer een dertig koppeltjes. De grote kolonie was nog 2km verder maar afgesloten wegens broedseizoen. 't Was weer eens zweten met die zware fotoapparatuur maar de resultaten zijn de moeite waard. Spijtig dat we ze niet kunnen opladen in deze blog. Dat moet wachten tot we terug zijn. Freddy wou vriendjes worden met een pelsrob maar die was er niet van gediend, blaffen en grauwen, amai. Hij heeft zich dan maar omgedraaid en is weggezwommen (de zeehond, niet Freddy he). Nog even een bedankje aan ieder die een reactie gepost heeft, het is voor ons erg fijn om ook iets van thuis te horen. Groetjes,
Maar al een hele tijd geen internetverbinding kunnen vinden. Ook de gsm heeft het op veel plaatsen moeilijk. Van het rotte weer in Rotorua door de regen naar Whakatane (zeg Fakatane) aan zee. En joepie, het werd droog. Maar het bleef maar waaien en de schipper van de Peejay wou niet uitvaren. Dus maar een dagje aan wal gebleven, gewinkeld, museum bezocht enz. 's Avonds op een wandelingetje langs de zee nog walvissen gezien, een volwassen dier en een kleintje. Er werd ook gesurfd, op serieuze golven en branding. En 's anderendaags staken we in zee voor een bezoek aan White Island, een belevenis van formaat. Waar kan je nog een aktieve vulkaan bezoeken ? Klopt, niet zonder gevaar en op de boot kregen we een helm en een gasmasker en die waren beide nodig. We kregen instructies over wat te doen als er onverwacht een uitbarsting zou komen. De laatste was in 2000 en de volgende is over tijd . Het eiland verandert van dag tot dag en het is zaak om perfect in de stappen van de gids te gaan. Sommige heuveltjes vormen slechts een dunne korst boven kokende modder. Uit openingen wordt de stoom onder enorme druk naar buiten geperst, gepaard met hevig gefluit en gerommel. Het groene kratermeer is slechts zichtbaar als een forse windstoot de zwavelwolken wegwaait. Drupneuzen en tranende ogen waren ons deel. Van het schip naar de wal en omgekeerd was met een opblaasdinghy dus gelukkig was 't weer niet te ruw. Eergisteren staken we door naar Gisborne over een prachtige weg langs Waioeka gorge en verder via kilometers onverharde weg naar lake Waikaremoana. Daar hebben we gisteren dan een dagwandeling van 16 km gedaan, door het oerwoud door modder, water en sneeuw en over omgevallen woudreuzen, nogal een ervaring. Freddy dan nog in short. Een jong boompje, helemaal doorgebogen met het kruintje in de sneeuw, wachtte tot Freddy langskwam om opnieuw omhoog te veren en zijn lading sneeuw in Freddy's broekspijpen te lanceren. Ikzelf ben ook niet ongeschonden: een blaar op m'n linkerenkel. Vanmorgen nog de watervallen bezocht en dan naar Hastings, en we zijn hier bijzonder gastvrij ontvangen bij Ingrid, Marc en Hannah en Helen. Ze wonen hier prachtig, je mond valt ervan open als je het uitzicht ziet van hier uit. Voila, tot zover ons nieuws - voor de volgende dagen staat Napier en Cape Kidnappers op het programma. Tot schrijfs,
We hebben de rotte eierenstank van Rotorua achter ons gelaten - al viel dat nog wel mee. Heel wat over de Maori bijgeleerd, de Haka meegemaakt en van hun Hangi meegegeten (gekookt op een gat in de aarde). Overal in en rond het stadje gulpen de stoomwolken omhoog - nooit gezien en gehoord dat het water in de riolering kookt ! Bubbelende en rondspattende kokende modder en hoog spuitende geysers. Het meer is een kratermeer - de aardkorst is hier erg dunnetjes. Ondertussen zijn de hemelsluizen opengegaan en is onze mountainbiketocht in Whakarewarewa in t water gevallen. Hierboven willen ze precies de regenhoeveelheid van een jaar in enkele dagen laten vallen. Hier niet ver vandaan zijn enkele honderden autos vast komen te zitten in de sneeuw. Rotorua kende de koudste lentenacht sinds achtienhonderdenzoveel. Wij zijn nu in Whakatane met de bedoeling het vulkanische White Island te bezoeken maar dat ziet er niet goed uit. Het is meer dan een uur varen en de zee zal waarschijnlijk te ruw zijn om nog maar aan te leggen. We wachten eventueel een paar dagen af, een beetje tijd hebben we nog. Aan allemaal de groetjes van ons beiden.
Weeral een paar dagen voorbij sinds ik dit kon bijwerken. Ondertussen zijn we het schiereiland Coromandel ingereden. De Rapaura Watergardens bezocht - in de regen. Waar we hier ook gaan, het is net alsof we de hele tijd in de koninklijke serres van Laken rondlopen. Overal die boomvarens en plantengroei in overvloed - planten die bij ons als sierplanter verkocht worden groeien hier in 't wild en 10x zo groot. In Coromandel town zijn we met het "Drive Creek Railway" treintje meegegaan. Het is door een pottenbakker gebouwd om de klei vanaf de berg naar z'n werkplaats te vervoeren, nu vervoert het alleen nog toeristen, maar het moet gezegd dat het zicht vanaf die berg adembenemend is. Daarna de Waiaua Waterworks, in de stromende regen. Heel wat rare toestanden die door water aangedreven worden. Via een onverharde weg het schiereiland doorgestoken naar Whitianga waar we een heerlijkeen goedkope kamer geboekt hebben van een Iers koppel.
's Morgens heerlijk weer, volop zon. Naar Cathedral Cove gereden, een prachtige grot, aan twee zijden open en geflankeerd door prachtige rotsen in de zee. Het water had zich net genoeg teruggetrokken zodat we erdoor konden sprinten tussen twee golven in. Nadien richting Paeroa waar we nog een mooie wandeling gemaakt hebben, o.a. door een tunnel die vroeger door een goudmijn-treintje gebruikt werd. De avond viel erg snel, we hebben in zeven haasten op zoek moeten gaan naar een plaatsje en dus in de auto geslapen.
Vanmorgen naar Mount Mounganui gegaan die eerst niet eens op ,t programma stond. Blij dat we dat gedaan hebben, behoorlijk steil om op te wandelen (dat was zweten in deze zomerzon) maar prachtige vergezichten. Nu zitten we dus in Rotorua, en het is te ruiken waarom de Kiwi's het Rotten Rua heten. We zijn vroeg dus tijd om inkopen te gaan doen en onze planning op te maken voor de volgende paar dagen die we hier zullen blijven.
Eindelijk nog eens een plaats gevonden om deze blog aan te vullen. Sinds Waiwera zijn we eerst verder naar t noorden gereden, naar de Bay of Islands. Om ons te kunnen organiseren met de spaceship kozen we om eerst in een motel te overnachten. Bij de Haruru waterval was er eentje, gedreven door n hollander met ierse echtgenote, Andre en Olga. Hij loopt de hele tijd rond met zijn zoontje Hunter op de arm bij alles wat hij doet. Het motel ligt zo een twintig meter boven het strandje aan de rivier en er is een mooi zicht op de waterval. Je ziet hier zeldzame vogels voorbijkomen. Aan een kleine poel zit een zuidelijke ijsvogel. Andre kan zelfs red-crowned parakeets naderbij fluiten en dat zijn toch vogels die op de rode lijst staan. De volgende dag zijn we de zee opgegaan vanuit Paihia met een catamaran, verschillende eilandjes bezocht en de "Hole in the rock" waar we door het ruwe weer niet konden doorvaren. Het is van het mooiste dat we ooit zagen, prachtig blauw-groen water, de tientallen eilandjes begroeid met oerbos en ... de tuimelaars die ons een tijdje begeleidden. Ook de volgende nacht bleven we bij den hollander om dan te vertrekken naar de westkust. We hebben het geweten, regen, regen en nog eens regen. Bij Waipoua forest regende het niet meer maar daar zaten we in de wolken. De enorme kauri-bomen gaan bekijken via een pad door het regenwoud. Tane Mahuta en de Four Sisters enz. Goede foto kunnen maken hoewel de kruin in de wolken verdween. Met de auto verder door het regenwoud ! en de mist - draaien en keren en op en af - pfff niks vlak. De voorziene overnachtingsplaats niet gehaald, blijven slapen in een B&B wegens de regen - was de moeite. Een oude victoriaanse villa gedecoreerd als een engelse cottage met bloemetjes en snuisterijtjes. Elk postuurke en geborduurd doekje had zijn plaatsje - helemaal niet in Kiwi-stijl dus.Mr. en Mrs. moesten vanmorgen op tijd weg voor de plichten van Jehovas getuigen te gaan vervullen. Wij gingen door tot in Muriwai naar een kolonie Jan van Genten, prachtige vogels die van erg dichtbij te bewonderen waren met een woeste zee als achtergrond. Huppakee, terug zuidelijk naar Auckland om de Freddy zijn rijbewijs op te halen dat ie vergeten was toen we Sith ophaalden. Bij het Miranda Shorebird Centre aan de Firth of Thames zijn we snel weggeregend - misschien kunnen we hier nog eens terugkomen op het einde van onze vakantie. Doorgereden naar Thames zelf waar we nu zijn. Vandaag ook de eerste wielertoeristen tegengekomen die hun seizoen aan t voorbereiden zijn. Moedige mensen, korte broek en korte mouwkes in de stromende regen - zouden de Tuitertrappers hier een afdeling kunnen vestigen ? Toch een eigenaardig land. De meeste huizen zijn van hout, enkel gelijkvloers en met een golfplaten dak - precies grote tuinhuizen. Toch zijn de prijzen nog iets hoger dan bij ons. Morgen trekken we het Coromandel schiereiland in met de hoop op wat beter weer. Tot schrijfs, Dany.
Voila, onze eerste nacht Nieuw-Zeeland is voorbij. De reis doe je niet voor het plezier, we waren 36 uur onderweg. De security op het vliegveld van Bangkok hebben mijn zakmes dat ik kwijt was teruggevonden. Ik mocht het alleen niet houden, flauw. De andere passagiers hebben nooit vermoed hoe dicht ze bij Cuba waren . Taxi in Auckland, auto opgepikt (hij heet Sith) en door de regen en de files richting Noord. Al dadelijk kennisgemaakt met een vriendelijke Kiwi-flikkendame die met zwaailicht en sirene achter ons aankwam. We dachten dat t was om met Freddy kennis te maken, maar we hadden blijkbaar wat te snel gereden. Camping gevonden in Waiwera. Eigenlijk op het strand, 10m van de zee. Lekker gaan eten en dodokes gedaan bij het geruis van de golven. De fles wijn heeft ons genoodzaakt om regelmatig op te staan maar toch goed geslapen. Mooie zonsopgang, ook weer regen maar t zal gaan beteren. Tot de volgende keer.
De voorbereiding is voltooid. Op aanraden van Marc en Ingrid Marchal heb ik het reisschema niet te krap en te dwingend gemaakt. Nieuw Zeeland is geen land voor dolgedraaide Duracell-konijnen maar moet rustig genoten worden, als goede wijn . Alles zien is ook op twee maanden niet mogelijk - er moet geselecteerd worden. De reisroutes en de "Points of interest" zijn ingegeven in de GPS. De spullen die mee moeten liggen (bijna) allemaal klaar bij de reiskoffer. Een beetje ongerustheid is er nog omwille van de foto-rugzak die als handbagage meemoet en een ietsepietsje groter is dan toegelaten door Qantas. En véél zwaarder maar ik kan er op de 500mm na alle lenzen uithalen en in m'n fotovest steken. Hoe zwaar de grote koffers worden weten we nog niet, Freddy heeft aangeboden om het statief in zijn koffer te steken, dan ben ik weer wat meer uit de nood. Rudi M heeft aangeboden om ons naar 't station van Hasselt te brengen voor de trein van 15u31. Na een overstap in Leuven komen we om 16u43 in Zaventem. We moeten minstens 2u op voorhand ter plaatse zijn en vermits ons vliegtuig om 19u15 naar Londen vertrekt is dat prima. Alles tesamen wordt het ongeveer 26 uur vliegen. Het volgende berichtje komt vanuit de andere kant van de bol. De groetjes,
Dany en Freddy
- er wordt hier nog geskied ! 
. 
.
Voila, onze eerste nacht Nieuw-Zeeland is voorbij.
.
maar ik kan er op de 500mm na alle lenzen uithalen en in m'n fotovest steken. 
