We hebben de rotte eierenstank van Rotorua achter ons gelaten - al viel dat nog wel mee. Heel wat over de Maori bijgeleerd, de Haka meegemaakt en van hun Hangi meegegeten (gekookt op een gat in de aarde). Overal in en rond het stadje gulpen de stoomwolken omhoog - nooit gezien en gehoord dat het water in de riolering kookt ! Bubbelende en rondspattende kokende modder en hoog spuitende geysers. Het meer is een kratermeer - de aardkorst is hier erg dunnetjes. Ondertussen zijn de hemelsluizen opengegaan en is onze mountainbiketocht in Whakarewarewa in t water gevallen. Hierboven willen ze precies de regenhoeveelheid van een jaar in enkele dagen laten vallen. Hier niet ver vandaan zijn enkele honderden autos vast komen te zitten in de sneeuw. Rotorua kende de koudste lentenacht sinds achtienhonderdenzoveel. Wij zijn nu in Whakatane met de bedoeling het vulkanische White Island te bezoeken maar dat ziet er niet goed uit. Het is meer dan een uur varen en de zee zal waarschijnlijk te ruw zijn om nog maar aan te leggen. We wachten eventueel een paar dagen af, een beetje tijd hebben we nog. Aan allemaal de groetjes van ons beiden.
Weeral een paar dagen voorbij sinds ik dit kon bijwerken. Ondertussen zijn we het schiereiland Coromandel ingereden. De Rapaura Watergardens bezocht - in de regen. Waar we hier ook gaan, het is net alsof we de hele tijd in de koninklijke serres van Laken rondlopen. Overal die boomvarens en plantengroei in overvloed - planten die bij ons als sierplanter verkocht worden groeien hier in 't wild en 10x zo groot. In Coromandel town zijn we met het "Drive Creek Railway" treintje meegegaan. Het is door een pottenbakker gebouwd om de klei vanaf de berg naar z'n werkplaats te vervoeren, nu vervoert het alleen nog toeristen, maar het moet gezegd dat het zicht vanaf die berg adembenemend is. Daarna de Waiaua Waterworks, in de stromende regen. Heel wat rare toestanden die door water aangedreven worden. Via een onverharde weg het schiereiland doorgestoken naar Whitianga waar we een heerlijkeen goedkope kamer geboekt hebben van een Iers koppel.
's Morgens heerlijk weer, volop zon. Naar Cathedral Cove gereden, een prachtige grot, aan twee zijden open en geflankeerd door prachtige rotsen in de zee. Het water had zich net genoeg teruggetrokken zodat we erdoor konden sprinten tussen twee golven in. Nadien richting Paeroa waar we nog een mooie wandeling gemaakt hebben, o.a. door een tunnel die vroeger door een goudmijn-treintje gebruikt werd. De avond viel erg snel, we hebben in zeven haasten op zoek moeten gaan naar een plaatsje en dus in de auto geslapen.
Vanmorgen naar Mount Mounganui gegaan die eerst niet eens op ,t programma stond. Blij dat we dat gedaan hebben, behoorlijk steil om op te wandelen (dat was zweten in deze zomerzon) maar prachtige vergezichten. Nu zitten we dus in Rotorua, en het is te ruiken waarom de Kiwi's het Rotten Rua heten. We zijn vroeg dus tijd om inkopen te gaan doen en onze planning op te maken voor de volgende paar dagen die we hier zullen blijven.
Eindelijk nog eens een plaats gevonden om deze blog aan te vullen. Sinds Waiwera zijn we eerst verder naar t noorden gereden, naar de Bay of Islands. Om ons te kunnen organiseren met de spaceship kozen we om eerst in een motel te overnachten. Bij de Haruru waterval was er eentje, gedreven door n hollander met ierse echtgenote, Andre en Olga. Hij loopt de hele tijd rond met zijn zoontje Hunter op de arm bij alles wat hij doet. Het motel ligt zo een twintig meter boven het strandje aan de rivier en er is een mooi zicht op de waterval. Je ziet hier zeldzame vogels voorbijkomen. Aan een kleine poel zit een zuidelijke ijsvogel. Andre kan zelfs red-crowned parakeets naderbij fluiten en dat zijn toch vogels die op de rode lijst staan. De volgende dag zijn we de zee opgegaan vanuit Paihia met een catamaran, verschillende eilandjes bezocht en de "Hole in the rock" waar we door het ruwe weer niet konden doorvaren. Het is van het mooiste dat we ooit zagen, prachtig blauw-groen water, de tientallen eilandjes begroeid met oerbos en ... de tuimelaars die ons een tijdje begeleidden. Ook de volgende nacht bleven we bij den hollander om dan te vertrekken naar de westkust. We hebben het geweten, regen, regen en nog eens regen. Bij Waipoua forest regende het niet meer maar daar zaten we in de wolken. De enorme kauri-bomen gaan bekijken via een pad door het regenwoud. Tane Mahuta en de Four Sisters enz. Goede foto kunnen maken hoewel de kruin in de wolken verdween. Met de auto verder door het regenwoud ! en de mist - draaien en keren en op en af - pfff niks vlak. De voorziene overnachtingsplaats niet gehaald, blijven slapen in een B&B wegens de regen - was de moeite. Een oude victoriaanse villa gedecoreerd als een engelse cottage met bloemetjes en snuisterijtjes. Elk postuurke en geborduurd doekje had zijn plaatsje - helemaal niet in Kiwi-stijl dus.Mr. en Mrs. moesten vanmorgen op tijd weg voor de plichten van Jehovas getuigen te gaan vervullen. Wij gingen door tot in Muriwai naar een kolonie Jan van Genten, prachtige vogels die van erg dichtbij te bewonderen waren met een woeste zee als achtergrond. Huppakee, terug zuidelijk naar Auckland om de Freddy zijn rijbewijs op te halen dat ie vergeten was toen we Sith ophaalden. Bij het Miranda Shorebird Centre aan de Firth of Thames zijn we snel weggeregend - misschien kunnen we hier nog eens terugkomen op het einde van onze vakantie. Doorgereden naar Thames zelf waar we nu zijn. Vandaag ook de eerste wielertoeristen tegengekomen die hun seizoen aan t voorbereiden zijn. Moedige mensen, korte broek en korte mouwkes in de stromende regen - zouden de Tuitertrappers hier een afdeling kunnen vestigen ? Toch een eigenaardig land. De meeste huizen zijn van hout, enkel gelijkvloers en met een golfplaten dak - precies grote tuinhuizen. Toch zijn de prijzen nog iets hoger dan bij ons. Morgen trekken we het Coromandel schiereiland in met de hoop op wat beter weer. Tot schrijfs, Dany.
Voila, onze eerste nacht Nieuw-Zeeland is voorbij. De reis doe je niet voor het plezier, we waren 36 uur onderweg. De security op het vliegveld van Bangkok hebben mijn zakmes dat ik kwijt was teruggevonden. Ik mocht het alleen niet houden, flauw. De andere passagiers hebben nooit vermoed hoe dicht ze bij Cuba waren . Taxi in Auckland, auto opgepikt (hij heet Sith) en door de regen en de files richting Noord. Al dadelijk kennisgemaakt met een vriendelijke Kiwi-flikkendame die met zwaailicht en sirene achter ons aankwam. We dachten dat t was om met Freddy kennis te maken, maar we hadden blijkbaar wat te snel gereden. Camping gevonden in Waiwera. Eigenlijk op het strand, 10m van de zee. Lekker gaan eten en dodokes gedaan bij het geruis van de golven. De fles wijn heeft ons genoodzaakt om regelmatig op te staan maar toch goed geslapen. Mooie zonsopgang, ook weer regen maar t zal gaan beteren. Tot de volgende keer.
De voorbereiding is voltooid. Op aanraden van Marc en Ingrid Marchal heb ik het reisschema niet te krap en te dwingend gemaakt. Nieuw Zeeland is geen land voor dolgedraaide Duracell-konijnen maar moet rustig genoten worden, als goede wijn . Alles zien is ook op twee maanden niet mogelijk - er moet geselecteerd worden. De reisroutes en de "Points of interest" zijn ingegeven in de GPS. De spullen die mee moeten liggen (bijna) allemaal klaar bij de reiskoffer. Een beetje ongerustheid is er nog omwille van de foto-rugzak die als handbagage meemoet en een ietsepietsje groter is dan toegelaten door Qantas. En véél zwaarder maar ik kan er op de 500mm na alle lenzen uithalen en in m'n fotovest steken. Hoe zwaar de grote koffers worden weten we nog niet, Freddy heeft aangeboden om het statief in zijn koffer te steken, dan ben ik weer wat meer uit de nood. Rudi M heeft aangeboden om ons naar 't station van Hasselt te brengen voor de trein van 15u31. Na een overstap in Leuven komen we om 16u43 in Zaventem. We moeten minstens 2u op voorhand ter plaatse zijn en vermits ons vliegtuig om 19u15 naar Londen vertrekt is dat prima. Alles tesamen wordt het ongeveer 26 uur vliegen. Het volgende berichtje komt vanuit de andere kant van de bol. De groetjes,
Dany en Freddy
Voila, onze eerste nacht Nieuw-Zeeland is voorbij.
.
.
maar ik kan er op de 500mm na alle lenzen uithalen en in m'n fotovest steken. 
