Yeps, wheels are rolling again. Zaterdag nog een rustige dag genoten in het zonnetje van Hawkes Bay bij het kasteeltje van Marc en Ingrid. Mooie korte wandeling met Marc en gids Hannah in het Boundary Stream Reserve, waar het DOC probeert een ongerept stukje natuur herop te bouwen, zonder possums enz. Er zijn ook kiwi's teruggeplaatst en die hebben ondertussen jongskes. Die kan je natuurlijk niet zien, zijn nachtdieren. Wel de hoogste waterval tot nu toe, bijna 50m hoog. Kon nog net op de foto. Prachtige plaats voor een pick-nick. Daarna tijd om de voorraden aan te vullen. Ook de was is ondertussen nog eens gedaan, dus klaar voor the road.
Gisteren zondagmorgen vertrokken richting Taupo. Recht naar het slechte weer. Niet blijven hangen in Taupo, de attracties daar zijn allemaal van geothermische aard en dat hebben we nu wel gehad. (Blase he) Prachtig en groot (krater)meer, dat lake Taupo. Dus gestopt in Taurangi bij het cafe dat door de Lonely Planet aangeraden wordt, voor koffie en stuk vlaai en dan naar het stukje werelderfgoed: Tongariro national park. De bergen waren zelfs niet te zien door de laaghangende bewolking. De voor vandaag geplande Alpine Crossing kan niet doorgaan door de sneeuw - er wordt hier nog geskied ! De Crossing kan, maar dan met crampons en piolets (ice axes) en alle klimtoestanden - niks voor 2 grootvaders zoals wij . We zitten nu in Ohakune, opgestaan met stralende zon - ik heb hier een prachtig zicht op Mt Ruapehu. Seffens naar de I-site en dan een kortere wandeling waarna we verder naar 't zuiden trekken. Dan hebben we een half dagje meer tijd om Paraparaaumu te bereiken voor een nieuw hoogtepunt, nl. Kapiti Island. Fingers crossed dat dit weer mag blijven duren . Tot schrijfs,
Is het vandaag al. De tijd vliegt. We hebben het art deco stadje Napier bekeken. Het is in de jaren dertig door een aardbeving weggeveegd en opnieuw opgebouwd volgens de mode van die tijd. Allemaal in hout en met max. 1 verdieping. Mooi beschilderd en kleinschalig. Vanmorgen weer een serieuze wandeling langs de zee, om kwart voor 6 opgestaan en om 7u waren we onderweg. Om ten laatste 11u moesten we op de terugweg zijn om niet door hoog tij verrast te worden. Na een achttal km kwamen we bij het Black Reef en een kolonietje Jan van Genten, ongeveer een dertig koppeltjes. De grote kolonie was nog 2km verder maar afgesloten wegens broedseizoen. 't Was weer eens zweten met die zware fotoapparatuur maar de resultaten zijn de moeite waard. Spijtig dat we ze niet kunnen opladen in deze blog. Dat moet wachten tot we terug zijn. Freddy wou vriendjes worden met een pelsrob maar die was er niet van gediend, blaffen en grauwen, amai. Hij heeft zich dan maar omgedraaid en is weggezwommen (de zeehond, niet Freddy he). Nog even een bedankje aan ieder die een reactie gepost heeft, het is voor ons erg fijn om ook iets van thuis te horen. Groetjes,
Maar al een hele tijd geen internetverbinding kunnen vinden. Ook de gsm heeft het op veel plaatsen moeilijk. Van het rotte weer in Rotorua door de regen naar Whakatane (zeg Fakatane) aan zee. En joepie, het werd droog. Maar het bleef maar waaien en de schipper van de Peejay wou niet uitvaren. Dus maar een dagje aan wal gebleven, gewinkeld, museum bezocht enz. 's Avonds op een wandelingetje langs de zee nog walvissen gezien, een volwassen dier en een kleintje. Er werd ook gesurfd, op serieuze golven en branding. En 's anderendaags staken we in zee voor een bezoek aan White Island, een belevenis van formaat. Waar kan je nog een aktieve vulkaan bezoeken ? Klopt, niet zonder gevaar en op de boot kregen we een helm en een gasmasker en die waren beide nodig. We kregen instructies over wat te doen als er onverwacht een uitbarsting zou komen. De laatste was in 2000 en de volgende is over tijd . Het eiland verandert van dag tot dag en het is zaak om perfect in de stappen van de gids te gaan. Sommige heuveltjes vormen slechts een dunne korst boven kokende modder. Uit openingen wordt de stoom onder enorme druk naar buiten geperst, gepaard met hevig gefluit en gerommel. Het groene kratermeer is slechts zichtbaar als een forse windstoot de zwavelwolken wegwaait. Drupneuzen en tranende ogen waren ons deel. Van het schip naar de wal en omgekeerd was met een opblaasdinghy dus gelukkig was 't weer niet te ruw. Eergisteren staken we door naar Gisborne over een prachtige weg langs Waioeka gorge en verder via kilometers onverharde weg naar lake Waikaremoana. Daar hebben we gisteren dan een dagwandeling van 16 km gedaan, door het oerwoud door modder, water en sneeuw en over omgevallen woudreuzen, nogal een ervaring. Freddy dan nog in short. Een jong boompje, helemaal doorgebogen met het kruintje in de sneeuw, wachtte tot Freddy langskwam om opnieuw omhoog te veren en zijn lading sneeuw in Freddy's broekspijpen te lanceren. Ikzelf ben ook niet ongeschonden: een blaar op m'n linkerenkel. Vanmorgen nog de watervallen bezocht en dan naar Hastings, en we zijn hier bijzonder gastvrij ontvangen bij Ingrid, Marc en Hannah en Helen. Ze wonen hier prachtig, je mond valt ervan open als je het uitzicht ziet van hier uit. Voila, tot zover ons nieuws - voor de volgende dagen staat Napier en Cape Kidnappers op het programma. Tot schrijfs,
Dany en Freddy
- er wordt hier nog geskied ! 
. 
.
